The magic runners

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend

Het haar van de jongen verloor zijn kracht, de witte sneeuwgloed verdween en er bleef blond haar over, Het zakte naar de zeikant en de wangetjes van de jongen kleure een beetje bij, Het schuin gevallen haar deed me ergens aan denken ik staarde naar het jongentjes wiens gezicht ineens ouder leek,  'I wouldn't die I promese' Zijn stem was zacht.

Het was 's ochtends en me wekker ging af als een gek, Ik sloeg het boos uit en stapte me bed uit. Ik trok zoals atijd mijn schooluniform aan en hees mijn gitaar op me rug, Met een sigaret in mijn mond liep ik over straat, OP school aangekomen liep ik naar mijn lokaal toe, Daar plofte ik naast een jongen neer 'Your look bloody tired' zei een bekende stem weer in een Engels accent, Ik keek op recht in de twee grote bruinen ogen, Zijn haar zat schuin naar de zijkant toe, 'heheh didn't sleep' lachte ik, 'Ik heb een groep gevonden waar ik zo langs ga' vertelde de jongen, Ik was zo blij voor hem. 'kan je eindelijk muziek gaan spelen'. We maakte de les af en ging daarna naar de oefenruimte, Ik dwaalde rond en hij ging praten met de mensen. 'The Beatles, werden ze genoemd'  Ik liep rond en ving een gesprek op 'Want a beer?' Vroeg de jongen genaamd John 'I'd love a tea.' antwoorde de jongen met bruine ogen, Ik moest me lach inhouden om geen slappe lach te krijgen'Why do you know so much?I mean you don't seem like the rock and roll kind of guy' Zei John, hij maakte zich groot en probeerde de andere jongen te intimederen,' What you mean because I don't go around smashing things up and acting like a dick?' Antwoorde hij . Ik hield me hand voor me mond om niet hard te gaan lachen 'Yea' John gromde, 'No.It's the music.That's it,just music.Simple' Ging de jongen verder. Na veel gepraat werd hij uitgenodigd om muziek te spelen met de groep, We gingen vele optredens af en ik stond altijd aan de zeilijn om toe te suporten, We ging veel uit en genoten van de dag, Tot ik iets fout deed en de tijd stil zette, Mensen hadden het door en ik moest weer weg, Bij een concert wilde ik weg lopen, de jongen stond op het podium the jamme alsof zijn leven er vanaf hing, halverwegen liep ik nar de deur en ging weg, 'Don't let me forget you' zei de jongen met het zelfde zware Engels accent, Ik keek achterom, en glimlachte breed, de jongen had me weg zien gaan en had het concert stil gelegd om afscheid te nemen 'No only you wouldn't forget me' Ik lachte blij naar hem en gaf hem een knuffel.

Me gezichtsbeeld werd weer scherm, De jongen in me arme begon te kuchen en het bloed liep uit zijn mond, Zijn lippen waren doordringt met bloed, Zijn ogen waren waterig en zijn handen nog steeds bevroren,


Groep 1 ~Kira Ochtend

De pijn de dood alles wat er in er gebeurde wekte een kwaade geest in mij op, Me beeld werd zwart en zonder na denken viel ik het beest aan Mijn blik scande de omgeving tot me ogen die van de jongen kruisten, Ergens in mijn hart voelde ik rust, 'Kalmeer en ga naar de jongen' zei ik tegen mezelf.



Groep 2 ~Tom Ochtend

Ik schudde me hoofd, 'JE mag je ding doen, Maar kom niet huilen als je de groep opgeeft, doordat ze niet samen kunnen werken. En het beest iedereen ineen klap wegveegt.' ik keek haar aan en stapte op zei. 'Jongen we gaan luistere naar de ze jonge dame hier.' zei ik sarcasties manier, 'Goodluck' zei ik en grijnste naar haar. en ging zelf ook in de groep zitten. ''we will see darling we will see. The beast is too big, It will kill more ten 20 people if you stay together'' dacht ik naar zei het niet.


Groep 3 ~katy Ochtend

we waren te slap, Alles miste en het beest leek maar niet moe te worden. HEt frustreerde me zo erg.  Ik kon niks doen ik was de slap... Ik haatte dat gevoel het meest van alles. Ik was geen hulpeloze meid! Zelfs de rond vliegende  pegels raakte het beest gewoon niet.. We moesten iets bedenken en snel. Maar wat...  Ik dacht na en dacht na en werd met de keer terleurgestelder in mezelf. Zonder dat ik het door had Trok ik met mijn kracht alles wapens naar me toe, Toen ik op keek zweven er tientalle wapens rond me allemaal met hun punt naar mij toegericht..   'fuck.'


Groep 4 ~Lydia Ochtend

*kijkt toe*


Groep 4 ~Kevin Ochtend

Me mond viel bijna open toen ze er over vertelde 'wisten je vriende het? en hoe deed je dat met je vriendjes. Ik neem aan dat zun knappe meid als jij vele vriendjes heeft gehad.; ik ratelde maar dor dat gebeurde altijd als ik intersens in iemand had. En hoe vaak zie je iemand met powers. Dus bijna nooit eh. Ze zou vast een van de sterkste hiero zijn. of was ik de enige zonder powers... Dat laatset was dus echt een leuke gedachte.....

Groep 1 ~ Jamie Linden
Zijn vision was in het begin nog scherp.. alleen het blauwe spul in zijn wond trok in, en het maakte zijn vision really blurry. Niet alleen de blurrieness kwam naar boven, maar ook nog eens hoofdpijn. Hij schudde zijn hoofd een paar keer, nog steeds proberend of hij het meisje kon vinden. Het lukte gewoon niet meer. Zijn vision was nu zo blurry dat alles een kleurenzee van groen en wit was. De donkere gestalte van het monster was duidelijk te zien though. Ineens was er ook een grote, oranje/gele bal te zien.
Dat was ook gelijk het laatste wat hij zag though... zijn hoofdpijn nam de tol en hij viel op zijn zij in het hoge gras.


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
Lyralinn keek hem met vloeiende ogen aan, en bewoog even niet. Iedereen keek haar nu aan. 'OKey.' zei ze, haar haar achterover slaand. 'Sinds meneer know it all, zoals deze man net zo heel mooi zij, denkt dat ik het niet aankan... wil ik nu alvast even meteen vertellen wat er allemaal aan de hand is. 'We zitten in de Spelen, dit is fase 1.. en er is een moodlustig monster aan het rondlopen ergens die jullie allemaal willen doden.' ze lachtte en haar tanden schenen in het felle licht. Ze sprak nog van allerlij andere dingen en de mensen bleven goed luisteren . Sommige stelde zelfs vragen die ze normaal antwoordde.
'Dus... dat was tot nu toe alles. Iemand nog vragen!?'


Groep 2 ~ Griffyn McLean
'Iemand nog vragen!?' vroeg het meisje met het lange rode haar. Meteen schoot er een vraag in Griffyn hoofd en zijn hand vloog omhoog. 'Yeah... m'am...' begon hij, hopend dat zijn verlegenheid niet te zien was nu dat alle ogen van iedereen naar hem gericht waren. 'Wat doen we met... uuhm... onze krachten?' vroeg hij, het laatste zachtjes aangezien hij niet wist of iemand anders ook krachten had.


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
Hij was gewoon aan het rennen en aan het concentreren om het beest te kunnen raken, toen ineens zijn spreer uit zijn handen werd getrokken. 'Heey!' riep hij kwaad maar stopte toen hij zag wat er gebeurde. Meerdere mensen stoptte om te kijken. Blijkbaar had het meisje die net nog met hem stond te praten haar krachten echt naar boven gehaald, want alle wapens van iedereen vlogen door de lucht heen.


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
'Ow,,, dus jij denkt dat meisjes die 'mooi' zijn maar vele vriendjes heeft moeten hebben?' ze gaf het een vriendschappelijke tip op zijn schouder en gaf een mini beetje stroom af. Genoeg om hem te laten schrikken. 'he he he... niet zo'n pussiewillow zijn hey, I won't hurt you.' Toen keek ze naar beneden. 'En nee.. ik heb nog geen vriendjes gehad. Nooit gehad.' weer een stile. 'Niet omdat ik niet wilde... blijkbaar wilde niemand mij hebben ofzo.....' stilte. 'Maar oke dat is genoeg over mij... wat about de beestjes die ons aan het insluiten zijn??'

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend

de omgeving was bezaait in rode kleuren, iemand ging te ver, MAar ik kon niks doen. de jongen in mijn armen lag op sterven. Ik keek even het slagveld rond en zag bijna naast ons een jongen zitten die ook gestoken was door een naald.

De adem haperde als een gek toen ik weer wakker schrok.Me rug deed zeer en me bene sliepen. Een wit ligt drong tot me door. Toen me beeld helderder werd zag ik een balie met een vrouw er achter ze droeg blauwe groenachtige kleding.Ze liep een beetje heen en weer met wat papieren. Naast me hoorde ik iemand praten ik verstond niet wat het zei. Het klonk meer als gebrabbel over van alles en nog wat. Ik keek de ruimte rond. Zo te zien was het een wachtkamer. Tegen over me zat en vrouw van rond de 20 ze lacht lief naar me en keek daarna verlegen weg. Ze deed haar poby recht rond haar hand zat verband. Er drong bloed.doorheen. Toen haar hamd der voorhoofd raakte kreunde ze zacht van de pijn, waarnaar ze lief naar me lachte. Een man ook gekleed in blauw groeninge kleding stapte op haar af.' U kunt meekomen voor de foto's mevrouw baggings' zei de man en de vrouw volgde hem. Ze was een stuk kleiner het zag er wel grappig uit. Met haar ronde vormingen huppelde ze achter de man aan. 

Maar waarom was.ik in een ziekenhuis. jah deze plek was duidelijk ziekenhuis. De schone geur de zieke mensen de net geklede mensen met handschoenen en mondkapjes. Maar wat deed ik hier en wat moest ik herrinneren. Wat had dit ziekenhuis te maken met de jingeb die dood ging in mijn armen door mijn eigen fout. Ik bleef zitten en wachte. Met mijn blik op de klok gericht. Langzaam tikte de secondens voorbij.  Ik moest uitvinden waarom ik hier was. Me benen sliepen niet meer dus ik ko. Opstaan langzaam liep liep ik rond door het ziekenhuis. Ik was op de afdeling voor mensen met kanker. Zo ver ik me herinnerde kende ik niemand met kanker of uitzaaiing. Ik dwaalde wat rond op de afdeling en eindigde bij de OK ruimte. Er was een operatie aan de gang. Ik keek door het donkere raam naast de OK. Natuurlijk kon ik niks zien. Maar ik had het gevoel dat.mijn gedachtens terug.naar deze tijd gingen vanwegen de persoon in het OK. Minuten kropen voorbij terwijl ik doeloos in hey raam staarde. Ineens sloeg de deur naast me open en kwamen er twee dokters uit die een brancaar voortduwde. Ik kan een glimp van de hiud van de persoon die op het bed lag zien. Het was bleek en zeker niet egaal. Onder de dekens viel een hand naar benede het bungelde levensloos langs het bed. Het waren elegante dunne vingers. Duidelijk die van iemand die gitaar gespeelt geeft of veel tekende. De man die als laatste het OK uit kwam stapte richting mij. Ik zette geschrokken en terughoudend een stao naat achteren. De man keek me aan met vriendelijke groene ogen. 'meneer Choi' zijn stem klonk vermoeit' de ipereatie is geslaagt en .... Heedt het ovetleeft' op een of ander manier kon ik de naam van de jongen niet verstaan. Het woord was uit ne geheugrn gewist. 'De tumor is weg gehaalt uit de nek...' de man keek me aan maar de ogen spraken wanhoop. ' maar wat... Je vertelt me niet alles' zei ik en schrok van me eigen stem. Blijkvaar had ik dagen niet geslapen want me stem was schraal en haperde veel. 'we zijn er niet zeker

Van dat het niet verspeid is' de man sloeg eeb arm op mijn schouder. ' u kunt hier het best baar huis gaan en hier morgen weer staan' de man keek bezorgt. 'nee' antwoorde ik kort. ' ik blijf bij hem!' ik sloeg de arm vanijn schouder en volgde de brancaar riching zijn slaapzaal. Daar ging ik naast hem zitten. Ik wachte en wachte de hele nacht door. Het licht scheen weer.door het raam.heen maar de jongen in het bed had nog geen.vin verroerd. 'dont leave me you are the only obe i have.' zei ik en deed O goed me best om niet te gaan huilen 'you piece of shit... '  een traan rolde over me wang. De hand dir ik beed had beweeg en gaf een klein knijpje.' you are bloody ugly when you cry' zei een nu wel heel bekende stem. 'get your bloody shit togetter.' ik keek op recht in de grote bruine lachende ogen. Ik voelde een vleug van blijdschap door me aderen gieren. ' get some rest bro' ze de jongen. Ik stond op ' ik ben niet de hele nacht naast jr bed ggebleven om te horen dat je me naar huis stuurt jah' zei ik op een fake boze manier. Er verscheen eeb grote lach op.het gezicht van de jongen. Daarna keek hij van mij naar de deur en terug ' go' zei hij. 'ik zal niet dood gaan' ik haalde me schouders op en liep naar de deur. Net voor de deur draaide ik me op 'zoals u wenst mijne here' ik boog extrame diep en de jongen.lachte blij.  Buiten het ziekenhuis was het kouder en killer dan ik dacht. Met mehanden in me zakken sjockte ik richting huis. De hele weg voelde ik.iets in mijn zak. Na lang er mee gespeelt te hebben haalde ik het er uit.  Het was een tekening van een superheld of iets. Ander aan te tekening stond krabbeltje het enige wat ik kon lezen was de groot geschreven N. Ik haalde me neus op en stopte.het papiertje terug in mijn zak. Ik was aangekomen bij mijn huis. Toen ik binnen kwam belande ik in een kamer met vele tekeningen. Allemaal.superhelden. Het was niet en superheld maar twee. Eentje overduidelijk een asian net een horloge om zijn nek. Zonder er raar over te denken deed ik me.ding.  Zo gingen maanden voorbij. Van het ziekenhis naar mijn eigen huisje De zieke jongen in het bed maakte vele strip verhaaltjes en lachte veel. Het zag er steeds beteruit. Tot op een morge ik gebeld werd door het ziekenhuis. De jongen was ziek.gewordn en moest die.middag geopereerd worden. Ik haaste me terug naar het ziekenhuis. Toen ik de kamer kwam hing er een pijnlijke stilte. De glimlach op het gezicht van dr jongen was weg. Hij probeerde het wel toen ik binnen kwam maar het werkte niet. En traan liep over zijn wang. 'everthings hurts yaden' zei hij en zijn gezicht vertrok van de pijn zachtjes kreunde hij. Ik haaste me naar hem toe en pakte zijn hand beed. 'I can safe you i can do it i just need to travel back in time!' zei ik. De jongen keek me niet eens verbaast aan ' bloody hell no' zei hij met veel pijn. Maar ik luisterde niet meer. Ee ketting rind me nek gloeide op en de tijd vloog voorbij. Ik moest de toekomst in om de cure voor kanker te halen. De ketting Rond mij nek verloor per 500jaar een zwart yeweeltje. Ik wist niet goed meer wat ik gedaan had. Ik herhinnerde me het pas weer toen ik terug kwam.  Ik had het gevonden en mee terug genomen om hem te redden. De dokters wisten niet wat hoe het kon. Ze noemde het de miracles for the cards. Dit kwam doordat de jongen zoveel kaarten kreeg. Toen we samen thuis kwamen. De jongen met de grote bruine en ik. Moest ik weer afscheitnemen. Ik had me kracht misbruikt om iemands levrn te redden dit ging hoe dan ook fout. En ik moest dus weg uit zijn leven. Langzaam wiste ik me zelf uit zijn leven. Mijn spullen verdwenen en de asian superheld vervaagde van de tekeningen af. 'Don't let me forget you' zei een stem achter me. Ik lied de jongen zijn herinneren van mij behouden 'you wouln't forget me but the rest will'.

Ik kwam weer bij bewustzijn en.voelde de trillende jongen in mijn atmen. Zijn uitelijk was ineens dat van een jongen rond de 17. Zijn handen waren elegant geworden. Echte artist handen. 'N.....n.....' herhaalde ik. Langzaam werd de zwarte masse in mijn gedachte helderder. Maar ik kon het me nog streeds niet herinneren.



Groep 1 ~Kira Ochtend
Iets riep me dat ik naar de jongen toe moest, Hij had pijn en ik moest hem helpen, Maar het beest stond tussen ons in. Ik werd zo boos dat ik me zelf niet meer in de hand hield, Vuur spatte alle kanten op


Groep 2 ~Tom Ochtend

ik ging onderuit zitten en deed net of ik dom was en niks begreep. Wat maakte het ook uit, Is wel lekker niks hoeven te doen.


Groep 3 ~katy Ochtend

Ik schrok me zoo dood dat alles ineens naar benede viel. 'fuck' zei ik zacht en keek hoe vele mensne ontwapend waren.. 'im sorry' zei ik, dit vond het beest alleen maar fijn en begon rond zich heen te slaan. Twee zwaarden (en een speer als Finnegan de zijne nog niet opgehaald heeft). Werden niet opgehaald of werd gezegt dat ik ze mocht gebruiken 'richt ze op de ogen, jij komt er bij' zei iemand. Ik keek die gene blij en trots aan en deed me best, De eerste 5 keer ginghet mis maar de 6de keer was het raak


Groep 4 ~Lydia Ochtend

*kijkt toe*


Groep 4 ~Kevin Ochtend

Het feit dat ze geen vriendje gehad had. was verbazend. Ik keek haar met open ogen aan. Ze legde haar hand op me schouder,
'Ah'Ik stappte geschrokken achteruit toen er een schok door me schouder schoot. ik aaide over me wang heen en keek der even bang aan, Maar der ogen waren zo mooi daar kon je gewoon niet boos op zijn, Waarom had ik het gevoel dat ik haar ergens van kende,. misschien voor de 2 maanden coma, Want wat daar voorgebeurd was wist ik niet meer MAar ik had het gevoel dat ik al jaren bevriend met der was..'niet zo'n pussiewillow zijn hey, I won't hurt you.' zei zei ik prbeerde te lacheen 'De schok is er al wel tussne ons' Zei ik zo smooth mogelijk. .' stilte. 'Maar oke dat is genoeg over mij... wat about de beestjes die ons aan het insluiten zijn??' ik keek haar aan diep in der ogen maar daaran naar de beestjes het waren er al zeker 80, En dat terwijl ik ze niet eens geteld had, 'Zo veel zijn het er toch niet 1,2 4 6 8 10 nevermind, Het zijn er veel geworden' ZEi ik en begon nu toch wel benouwt te vinden. 'Zouden we niet beter weg gaan?' vroeg ik nerveus, ik kon niet vliegen of vechten.. ik was onderhandig als fuck, Ik was,, noujah ben zo dom als het achtereind van een varken. Maar me geweten zegt dat we weg moeten.

Groep 1 ~ Jamie Linden
Alleen het geluid kwam nog tot hem door. En dit was nog zo gevormt alsof hij onder water was. Zo voelde hij zich ook though. Alsof hij door de oceaan dreef, golvend en alles. Hij begon zelfs zachtjes te rillen. "Please... pleeeaase laat het gevecht zo over zijn... pleaase,, because this sucks!"


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
'Krachten... good one.' met haar ogen hield ze Tommy nog steeds in de gaten. 'Well... laten we daar over nadenken als we een schuilplaats hebben gevonden. Dat is nu onze 1 priority.' Toen niemand echt reageerde werd ze 'kwaad'.
'Oke listen up!!' schreeuwde ze, waardoor iedereen opkeek met nieuwe aandacht. 'Het maakt me niet uit wat hij denkt..' ze wees naar Tommy, 'Het maakt me niet uit welke krachten jullie hebben, het maakt me zelfs niet uit wie  er als eerste aangaat door dat pokke monster! Wat mij wél uitmaakt, is dat iedereen meewerkt, en dat we allemaal samen kunnen werken in een groep!' Haar stem verloor niet één keer de volume, en ze bleef kaars recht staan de hele tijd. 'Dus iedereen...' en ze keek weer naar Tommy, 'Die het er niet mee eens is of denkt dat hij of zij het anders zouden doen... please.. have pease.. we zijn allemaal bang.'


Groep 2 ~ Griffyn McLean
'Whoooo!!' riep Griffyn en hij stond op om nog meer te gaan juichen. Hij vond de toespraak prachtig. Hij vind altijd alle toespraken prachtig. Toen alle blikken, waaronder ook die van Lyralinn, naar hem keken.. sommige blij en opgelucht dat iemand nog blij kon zijn, sommige kwaad en met afschuw dat iemand blij kon zijn in zo'n situatie. 'Ow... uuhm.. well... yeah sorry...' hij ging meteen weer zitten en trok zijn knieen tot zijn kin op, zijn gezicht zo rood als het maar zijn kon. Hij durfde niemand meer in de ogen aan te kijken.


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
Het beest ging door het bolle heen. De schreeuwen waren oorverdovend en het begon zo erg op en neer te springen om de pijn weg te krijgen, dat hij soms op iemand ging staan, die met verschrikkelijke geluiden plat gedrukt werden.
Snel sprintte Finnegan naar zijn speer toe. Toen hij hem vastgreep verscheen de frost meteen weer met volle kracht. Voordat hij kon aanvallen though, moest hij het monster ontwijken omdat het veelste dichtbij kwam.
'Katy!!' riep hij. 'This is your chance girl!!'


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
Thalia moest lachen. 'Heb je misschien nog meer van die goede ideeen captain obvious?' vroeg ze lachend en een beetje spottend. 'Tuurlijk moeten we hier uit komen maar hoe. We weten niet wat die beestjes zijn en wat ze doen als we dichterbij komen.' nog terwijl ze het aan het vertellen was, waren er twee mensen die naar de beestjes liepen. een jonge vrouw met een klein jongetje aan de hand. Samen liepen ze naar de beestjes toe en staken hun hand uit. Een van de beestjes, die knal blauwe strepen had, kwam dichterbij en snuffelde. Blijkbaar vonden de beestjes het niet erg om geknuffeld te worden, want meerdere kwamen naar de hand toe en ze begonnen te knorren als katten gespin.
'Awwh,, cute.' zei Thalia en ze legde haar handen over haar hart heen.
'Ik noem ze Lepu's!' zei het kleine jongetje met een enorme smile. Het was een wonderbaarlijk moment. De zon scheen bright en iedereen stond in een halve cirkel om de twee mensen heen. Alles was goed tot..
'Aah bok toch op joh!' riep een oudere man van rond de 40. Hij en blijkbaar zijn tweeling broer stampte naar voren. ze hadden al grijs haar en een verrookt gezicht. 'Genoeg van deze bla bla onzin en laat me hieruit!' Hij en zijn broer liepen nu naar de rant en trokken zichzelf omhoog. In de actie sloegen ze een paar beestjes ruw opzei en dat hadden ze niet moeten doen.

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend

'Kill that bloody salamander' schreeuwe iemand naar het beest. Ip een of andere manier reageerde de jongen in mijn armen op het woord salamander. Ineens herinnerde ik me weer iets.

'where is that bloody salmander' hoorde ik een oude man zeggen. Vanuit de hangstoel naar ik inzat had ik uitkijk op een woonkamer. De muren hadden een gelige gloed. De stoelen kwamen uit grootmoeders tijd. In de grote stoel voor me zat een jongen. Grote bruine ogen lieve spontane glimlach bruin tot blonde wild morning haar. De jongen had zijn vinger op zijn mobd gelegt en ze dat ik stil moest zijn. Exprest keek ik uit het raam. Ik zag in me ooghoeken dat de jongen een stipboek beed had.  Achter hem kwam een oudere versie van de jongen aangelopen en trok het stripboek uit zijn handen. De jongen met de grote bruine ogen werd boos 'geef terug Beckett!' Schreeuwde hij. Beckett lachte breed maar de lacht verdween al snel toen achter hun de oude man verscheen en het stripboek grof afpakte. Hij schreeuwe dat hij niks net die stomme stripboekjes moest hebben en dat de jongen hem niet terug kreeg. Teleur gesteld liep de jongen naar de badkamer. Ik volgde hem, de badkamer was klein en vies. De jongen keek naar schijn spiegelbeeld. Toen onze ogen elkaar ontmoete verscheen er een glimlach op zijn gezicht. 'oh and i see queen math is upon you' zei hij en deed dat mer een extraam zwaar engels accent. Ik vulde hem aan. Het was een shakespaer stukje. De glimlach op het gezicht verdween toen de man binne.n kwam En ging plassen. Hij corriceerde de jongen grof. 'wouldnt thy notice it' vroeg hij. Op dat moment haalde de man uit hij was razend en vertelde dat hij zijn vest moest doen en de tekst nog eens 30.keer moest opnoemen. De jongen keek in de spiegel hij herhaalde de teskt zo goed mogelijk. Zodra hij de tekst goed deed gingen we naar buiten. Wie liepeb rond tot we een geschikte plaats vonden daar ging de jongen staan. Hij vroeg de aandacht van de voorbij gangers. Toen er genoeg stonden begon hij te praten':

, then, I see Queen Mab hath been with you. 
She is the fairies' midwife, and she comes 
In shape no bigger than an agate-stone 
On the fore-finger of an alderman, 
Drawn with a team of little atomies 
Athwart men's noses as they lie asleep; 
Her wagon-spokes made of long spinners' legs,
The cover of the wings of grasshoppers, 
The traces of the smallest spider's web, 
The collars of the moonshine's watery beams, 
Her whip of cricket's bone, the lash of film, 
Her wagoner a small grey-coated gnat, 
Not so big as a round little worm 
Prick'd from the lazy finger of a maid; 
Her chariot is an empty hazel-nut 
Made by the joiner squirrel or old grub, 
Time out o' mind the fairies' coachmakers. 
And in this state she gallops night by night 
Through lovers' brains, and then they dream of love; 
O'er courtiers' knees, that dream on court'sies straight, 
O'er lawyers' fingers, who straight dream on fees, 
O'er ladies ' lips, who straight on kisses dream,
Which oft the angry Mab with blisters plagues, 
Because their breaths with sweetmeats tainted are: 
Sometime she gallops o'er a courtier's nose, 
And then dreams he of smelling out a suit; 
And sometime comes she with a tithe-pig's tail 
Tickling a parson's nose as a' lies asleep, 
Then dreams, he of another benefice: 
Sometime she driveth o'er a soldier's neck, 
And then dreams he of cutting foreign throats, 
Of breaches, ambuscadoes, Spanish blades, 
Of healths five-fathom deep; and then anon 
Drums in his ear, at which he starts and wakes,
And being thus frighted swears a prayer or two 
And sleeps again. This is that very Mab 
That plats the manes of horses in the night, 
And bakes the elflocks in foul sluttish hairs, 
Which once untangled, much misfortune bodes: 
This is the hag, when maids lie on their backs, 
That presses them and learns them first to bear, 
Making them women of good carriage.




Ik en Beckett verzamelde portomonees en andere waardevolle dingen van de toeschouwers. De jingen kreeg ook nog geld.Beckett gingen wat eten halen en ik zat op eem bankje te kijken hoe de jongen het geld.verzamelde. Een man met zwart haar en een baardje stapte op hem af. Hij vroeg allemaal. dingen en kwam erg dominerent over. 'good luck you will need it' waren de laatste woorden van de man toen hij vertrok. Ik stond op en ging de jongen helpen. Samen met Beckett liepen we weer naar huis de jongen zeure en smeekte dat Beckett het tijdschift terug moest geven en of ze zelf niet wat geld konden houden. Thuis aangekomen probeerde Beckett e stripboek terug te krijgen maar het werkte niet. Terleurgestelt ging de jongen naar bed Beckett werd nog boos tegen de oudere man. Maar het werkte gewoon niet. Hij kreeg zijn tijdschrift niet terug, Terleurgesteld viel de jongen in slaap op zijn bed. Zelf was ik in een stoel gaan zitten, Ik luisterde naar wat de Beckett met de man besprak, Het was niet heel interstant het ging over het geld en gokken. Langzaam sukkelde ik ook in slaap. We werden wakker gemaakt door boze stemmen en lawaai, 'where is that little shake spear salamander of you, did hi leave' zei de man, Het as duidelijk de man die de jongen die  dag er voor aangesproken had. We keken geschrokken toe hoe de vader en  Becket dood geschoten werden,  De jongen naast me stond op. Hij richte een geweer die hij ergens vandaan getover had naar de man die net Becket dood geschoten had.  'im here' Zei hij stug maar voordat hij de trekker over kon halen schoot er een kogel door de lucht. Richting het hoofd van de jongen met de bijnaam salamander. Met een beweging van mijn hand stond de tijd stil. Ik was weer zo dom om het leven van de jongen te redden, Hierna ging alles zo snel.  We stapt het huis uit, De jongen had het stripboek vast geklemt in zijn handen . 'Don't let me forget you' zei hij 'you wouln't forget me but the rest will, newt'. antwoorde ik

Met een gil keek ik de jongen aan 'Newt....' me stem trilde de herrineringen galmde door me hoofd. Voor de laatste keer sloot ik me ogen.


Groep 1 ~Kira Ochtend

Het beest had zich naar mij gekeerd, Iemand naast me keek me aan en knikte instemmend, 'Kill that bloody salamander'  Samen rende we er op af, 'We going to kill you Jan' schreeuwde ik, vraag me niet waarom ik het beest kevin genoemt het maar het was hoedan ook geen gerrit of eve, De jongen naast me had een huge wapen bij zich meer een grote bijl, toen ik naar de nadere kant keek zag ik een jongen, Met helder blauwe ogen, en puntoortjes hij droeg een pijl en boog met zich mee, Lenig sprong hij langs iedereen, 'Let and this war' zei hij met een zwaar aantrekkelijke stem,

De Jongen met de bijl ging naar het de achterpoten, De jongen met punt oortjes vloog naar het hoofd toe, toen de jongen met de bijl kei hard tegen de poot aan sloeg, verloor het beest een beetje evenwicht en zijn gezicht ging richting de jongen met de punt oortjes, Lenig en zonder enige problemen sprong hij op het hoofd en schoot vele pijlen in het hoofd vna het beest,  Zelf richtig op net voor het achterwerk, waar als het goed is het hard zit, Met me katana achter me aan Sprong ik letterlijk in het beest, Het vuur rond me branden gewoon een volledig gat, Ik kwam er aan de andere kant weer uit en belande voor de jongen die gespiest was door een naald, Hij zag er ziek en zwak uit, Me lichaam was ook vermoeid dus het vuur dove, Me lichaam zat onder het veize paarse plakkende spul, Ik had geen wondjes of iets dus het trok ook niet in mijn lichaam,


Groep 2 ~Tom Ochtend

ik keek op zie naar de jongen die best een sterke vraag gesteld had, ''Maar das toch logisch,'' dacht ik, niemand reageerde, er hing een pijnlijke stilte, Dit maakte de meid blijkbaar woest, Ze rage over mij en wees me aan. Ik keek haar zo onschuldig mogelijk aan. 'wie  er als eerste aangaat door dat pokke monster! ' Die zin was niet slim, Het galmde nog even door me hoofd heen. vele was het niet eens opgevallen gelukkig op een oud en nors uit ziende man na, hij bleef stil tot hij het geschikte moment zou vinden om te reageren, Een jongen was zo blij en gemotiveerd dat hij opsprong en zeker een paar mensen boos maakte maar hij zorge er ook voor dat vele heel positief naar lyralinn keken

'Die het er niet mee eens is of denkt dat hij of zij het anders zouden doen' zei ze en keek me aan, Zelf wilde ik het nergeren maar de man stond op, 'Jah.. Wie denk jij wel niet dat je bent, ons zomaar rond commanderen en niet eens met een geode wil... wie  er als eerste aangaat.. Je doet dit allene zodat wij jouw gaan beschremen zo is het altijd met die leider typtjes die het beter weten, Altijd weer dat gezeik en andere voor hun laten werken, Maar zodra ze dood gaan boeit het je niet omdat je nog 100 andere slaafjes hebt, Ik doe hier niet aan mij weg met je samenwerking, Jij wil ons gewoon gebruiken' Rage de man tegen haar, Sommige gingen mee doen, Ik kon ik dus zo niet tegen, ik vloog overeind, Hij stond ongeveer 5 stappen bij mij vandaan, Zodra ik voor hem stond had ik mijn pijl en boog getrokken en gericht tussen zijn ogen, 'Weet je... Ze doet meer voor de groep dan jij.. Het enige wat jij doet is iedereen bang maken, Zij heeft een plan. Gedraag je en werk mee anders beland deze pijl in je achterhoofd... Zoals ze zegt we zijn allemaal bang en weten niet wat er moeten doen, Dus iemand die de leiderschap neemt is alleen in ons voordeel, En We gaan er als een freaking team voor zorgen dat we dat beest te slim af zijn zodat er niemand dood hoeft.' siste ik naar de man met een zware stem, Ik zag dat de man slikte en spijt had van wat hij zei 'sorry ik ben gewoon bang' zei hij. Ik keek hem aan, 'Stook niemand op.. dat brengt alleen maar ongeluk' zei ik en lied mijn boog zakken. De man ging snel zitten en keek als een onschuldige hond naar de vrouw, Zelf ging ik ook weer zitten 'Ga je gang vertel ons je plan' knikte ik naar lyralinn


Groep 3 ~katy Ochtend

sommige werden fijn gestomt het geluid ging door merg en been, Ik veolde me zo schuldig als i kdat niet gedaan had... waren ze nu niet doodgetrapt geweest Katy!!' riep een jongen van de speer. 'This is your chance girl!!' Ik wist niet wat ik moest doen maar rende met hem mee, De twee zwaarde zweefde weer naast me en de ballen dwaalde  rond ons heen, We kwamen steeds dichter bij, Toen we dicht bij genoeg waren schoten de zwaarden naar boven toe, Er kwam een pijnlijke harde kreet uit het beest, Het waren niet de twee zwaarden die het gehaalt hadden, (maar eenspeer?? XD)


Groep 4 ~Lydia Ochtend

*kijkt toe*


Groep 4 ~Kevin Ochtend

Toen ik zag dat alles gewoon normaal ging tussen het jongentje ne het kindje liep ik zelf naar een rode toe, Zijn vacht was zo mooi gekleurt in de zon leken het net vlammentjes, ik lette niet op wat er gebeurde in de groep, Ik keek pas ok toen ik een krassen geluid hoorde, Daarna gegil van het jongentje met zijn moeder en andere mensne die begonnen met gillen, Tussen hun door was het geluid te horen van soort dolfijn piepjes, ratelende tandwieltjes, Wat was zo raar dat ik het niet kon beschrijven, niet dat ik er lang bij na dacht, Ineens schoot er een enorme pijn door me voet heen, Ik keek nar benede recht in twee groot uitpuilende rode ogen, Een bek vol met tanden stonden rond me enkel heen. ik viel achteruit en probeerde het beest er vanaf te krijgen, het lukte niet met zijn klauwe klemde hij zich alleen maar strakker rond me been heen, auw auw hell~~!. En het feit dat ik net dacht dat zijn vacht vuur was.. Dat had ik niet verzonnen, Zijn staart stond in vlammen, Wanhopig keek ik rond en zag hoe de beestjes op iederen afspronge sommige op het gezicht, Ik zag een stukje man voorbij komen in de bek van het beest met een staart van metaal waar pinnen uit staken en het bloed vanafdroop,

Groep 1 ~ Jamie Linden
*ligt ziek op de grond* Hij hoorde vaag dat iemand dichtbij hem was. Langzaam draaide hij zijn hoofd naar de persoon toe en probeerde te zien wie het was. Alleen door de moeheid en de pijn wilde ziijn ogen niet meewerken en ze vielen eindelijk dicht, waarna ook de rest van zijn lichaam ontspandde.


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
Met grote ogen keek ze naar Tommy met disbelieve. Toen knikte ze een keer naar hem om aan te tonen dat ze dankbaar was. Tommy ging weer zitten, en het was weer rustig ondr de mensen.
Voor even keek ze de groep rond, bedenkend of het inderdaad wel zo'n goed idee was om als leider op te treden. Dit had ze bij slot van rekening nog maar 1 keer gedaan en dat was met een kleinere groep.
'Please..' begon ze, op een rustigere manier dit keer om aan te tonen dat ze niet kwaad was. 'Don't believe for a second dat ik het slechtste met jullie voor heb. Ik ben niet zo'n type die iedereen maar aan hun lot overlaat. Natuurlijk ben ik dat niet! Ik wil jullie laten weten dat ik net zoals jullie ben, okéy.' ze keek de groep weer door om te zien of ze het begrepen. Dat deden ze. 'Nou over mijn plan die ik heb...' ze sloot haar handen in elkaar. 'Mijn plan is om taken uit te delen onder de groep. We kunnen groepen gebruiken zoals medics, hunters, searchers, fighter... Zo hoeven we ons niet op te splitsen in kleinere groepen, heeft iedereen iets te doen, en hebben we een grotere kans om op te kunnen tegen het beest.'


Groep 2 ~ Griffyn McLean
*luisterd*


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
Het monster viel levenloos neer en er hing een stilte in de lucht die drukkend was. Finnegan, die met zijn speer over het monster heen gebogen stond, kon de ogen die op hem gericht stonden gewoon voelen! Langzaam keek hij op en realiseerde dat ook echt iedereen naar hem aan het kijken was. Katy vooral. Zij stond met open mond te kijken. Achter haar vielen de zwaaren op de grond neer, wat het enige geluid maaktte in de omgeving.
'Ow... Ik uuh.. hah.' lachtte hij, en hij trok zijn speer uit het beest met een ziekmakend slurpend geluid. 'Ik uuh... het is in ieder geval dood.' zei hij om de sweer weer wat op te beuren.


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
'Leg je been stil en laat me je helpen!' riep Thalia toen ze neer boog bij zijn enkel. Ze pakte het beestje beed maar liet een gil toen haar hand verbrandde. 'Sshit..' zei ze binnensmond. Snel keek ze om haar heen om te kijken hoe de andere er vanaf gingen. Blijkbaar niet echt zo heel erg goed. Iedereen was taken by surprise door de sudden attack.
Een beetje met blauwe strepen en een staart gemaakt van kristalhelder water sprong op haar af. Een lightning bolt vloog door de lucht en het beestje werd meteen geelectroduseert op de spot. Een ander beestje rende naar haar toe. 'Uuurggh!' riep ze, en haar stem werd hoger aan het einde. Een schild van lightning vormde om haar arm heen en bleef daar. Ze keek weer naar Kevin, die nog steeds druk bezig was met het beestje ron zijn enkel.
Met alle concentratie die ze had vormde de het schild om haar en kevin heen. Het klonk alsof ze in een hoogspannings mast terecht waren gekomen, zo'n elektrisch geluid. Maar he beschermde ze wel van alle beestjes die aan het rondrennen waren. Het enige probleem though, is dat ze zich niet meer goed kon bewegen. Ze moest nu op haar hurken blijven zitten en met twee handen het schild blijven houden anders zou het verdwijnen. 'Can't help you dude... gooi hem tegen het schild aan!'

Groep 1 ~Yaden Ochtend

'yes newt i remeber you' me stem trilde als een gek, 'Why.. Why did you do this to my, I want to forget it, Because your the only one i ever had, And now i remeber how great my life was before that happening,' Ik drukte me gezicht tegen zijn borst aan. 'Now i remeber how I love life, And the reason why' Het ijs rond de naald verdween langzaam, Als het helemaal zou verdwijnen zou het gif zich ook verspreiden, Ik zag het ijs verwijden, Wanhopig trok ik de naald er uit, De kleind van newt was doorweekt met bloed, Zijn hoofd bezweer en geen glimlach meer te zien, 'now i remember you, And im losing you, Why did you do this to me, I wouldn't feel so bad if I didn't remeber you, Now you freaking dying in my arm, The only persone i life for dies in my arm, Because of my own fault' ik kon niet stoppen met huilen


Groep 1 ~Kira Ochtend

'Ow no no no dont die dont freaking die on my' schreeuw k naar de jongen en greep hem in me arme, 'Dude you still need too explain how you teleport between two places' schreeuwde ik bijna naar hem, Naast  me verscheen er een meisje, Ze legde een hand op de wond van de jongen, Op een magische manier genees ze de jongen, 'Hij zou de pijn nog voelen maar hij kan er niet aan dood gaan' Zei ze waarnaar ze opstond en naar de andere jongen liep ide iemand in zijn arme had die ik nog nooit eerder gezien had.


Groep 1 ~Newt Ochtend

*ligt dood te gaan*


Groep 2 ~Tom Ochtend

DE groep was ineens zo rustig, dat het eng was, Iedereen luisterde braaf naar het verhaal, tot ze op ver de groepen ging praten, 'Whait sorry, Maar.. seacher dat betekend dat ze op onderzoek uitgaan. Dus dat ze de groep moetne verlaten anders heeft dat werk geen zin, Net als de hunters Die moment ook uit de grote groep om voedsle te verzamelen dat gaat niet als je in de groep blijft?. betekend dat niet dat je dan precies zegt wat ik net zei? Maar wat jij afkeurde omdat je dan kleinere groepjes overhield die ieder een eigen taak heeft,?' vroeg ik aan der. Ik keek haar maar glimlachte wel, I kvond het wle interstant om haar uit de kast te lokken en kijken wat ze waard was


Groep 3 ~katy Ochtend

Me mond viel bijna op de grond toen de jongen de speer uit het beest trok, Op dat moment ging er een walging door de groep heen, Daarna opluchting wat snel gevolgt werd door wanhoop pijn frustartie verlies, mensen lipen door elkaar heen schreeuwde huilde lagen op de grond over lijken heen, Ik keek de jongen aan, 'Je bent echt goed' zei ik en probeerde ze normaal mogelijk te klinken maar ik zat vol emotisch ik kon wel huilen, Alles wat er gebeurd was alles om ons heen, He beest de vele doden die er gevallen zijn. Me lip trilde heftig

Groep 4 ~Kevin Ochtend

DE pijn was onverdragelijk, Maar ik vergat dat helemaal toen thalia een armor van bliskum maakte om ons te beschermen, Ik deed er alles aanom het beest los te krijgen maar het zoog zich steeds vaster  'Can't help you dude... gooi hem tegen het schild aan!' schreeuwde ze tegen me, Zonder na te denken drukte het het beest tegen het schild aan, een eenorme geur van brandden beest vulde het schild, Op een of andere manier geleed het beest de electreteit en kreeg ik geen schokken, de verschoeide lepu viel in kleine as deeltje op de grond. 'GOD HELLA FREAKING' moppelde ik. Je kon het beter binnenmonds schreeuwen noemen, Het geluid was overgerens ook nie uit te staan, Maar het hield ons veilig, 'duizend maar dankje' zei ik en keek uit het armor, Het was niet geod zichtbaar maar het was duidelijk te zien hoe iedereen letterlijk uitelkaar getrokken werden, overal vormde groepjes die tegen de beestje vochten langzaam heel langzaam werder er steedsmeer beestjes vermoord, Maar er leek een eind aan te komen,

Groep 1 ~ Jamie Linden
Iemand was in zijn oor aan het schreeuwen en hij wilde dat het weg ging maar ook weer niet.. Ineens kwamen al zijn zintuigen weer terug. Zijn gehoor werd beter, en hij besefte dat het Kira was die tegen hem aan het schreeuwen was.
'Weet je... ' begon hij, zijn stem zachtjes en ruw. 'Je bent best sexy als je schreeuwt..' hij lachtte een beetje, terwijl hij zijn ogen langzaam weer wat open durfde te doen. 'Probeer het de volgende keer niet zo dicht bij mij oor te doen owkee...' Hij keek om zich heen en ging met zijn hand langs zijn ogen om het water eruit te krijgen. 'Wh happend here though?' vroeg hij, en probeerde rechtop te gaan zitten. Terwijl hij dat probeerde though, kwam de pijn weer terug en hij dook weer ineen. 'Ow yeah I remember... Shitty naald was a bitch to me.'


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
'Na a. No sir. Wat ik begreep uit jou plan was dat we allemaal in groepen uiteen gingen, zonder samen te werken in een grotere groep. Mijn idee nu is om inderdaad, in groepen te gaan, die spelen onder een grotere groep. Dus als er problemen zijn, dat ze meteen weten waar de rest is en op ze kunnen rekenen. Dit is iets heel anders you know.' ze glimlachte naar hem naar was toch best trots op hem. 'Nou zou je zo aarig willen zijn en je bij je beslissing houden om mij tot leider te benoemen?' Toen ze dat zei kreeg ze van sommige, vooral jongens, een juig van toestemming.


Groep 2 ~ Griffyn McLean
*luisterd*


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
"Oh god ze huilt.. owkee uuhm,, be nice." dacht hij. Hij klikte de speer weer op zijn rug. 'Hey niet huilen. Jij bent net zo goed!' hij legde zijn hand vriendschappelijk op haar schouder, en moest van binnen lachen om hun hoogte verschillen. 'Zag je wat je deed met zijn ogen!'


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
met geconcentreerde ogen hield Thalia Kevin, de omgeving én haar schild in de gaten. 'Gaat het met je been?' vroeg ze snel.

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend

Der kwam een meisje naar ons toe lopen, Ze deed iets met newt en zijn gezichts uitdrukking verbeterde eenorm


Groep 1 ~Kira Ochtend
'hehehe sorry' zei ik beschaamd maar toch gefleit door de smooth reactie van de jongen, 'Wees maar neit bang die naalden zullen je niet meer aanvallen, hij is dood' zei ik en viel op me kont neer en keek naar achtere, Het beest lag op de grond met een gebrand gat in zijn lichaam vele wapens in zijn kop hals en kont zijn been stond gebroken de andere kant op, Over heel het terein waren naalden versprijt, 'We zouden een muur kunnen maken van die naalden voor het geval er nog adnere beesten komen' zei ik meer tegen mezelf en schrok er van dat ik het hard op zei,



Groep 1 ~Newt Ochtend

Me hoofd werd rustig en me lichaam kreeg meer energie.

Groep 2 ~Tom Ochtend

Ik lacht zacht 'Nee, Je zegt nu precies het zelfde als wat ik zei, Volgende keer niet zo bijterig doen als je het ergens wel mee eens bent en het daarna zelf gaat gebruiken'antwoorde ik droog, 'En van mij mag je de leiding nemen hoor, Ik houd me wel braaf en stil,' stiekem ergerde ik me er echt dood aan, En niet zun klein beetje ook, Maar ze wist het allemaal zo goed, Dan moest ze het maar doen, De groep ging ook te makkelijk mee, Datging hoe dan ook nooit goed, misschien haalde ze 1 of 2 dagen langer niet, Ze was niet sterk genoeg aan alles merkte je dat ze niet voor 100% zeker wist wat ze zei en dat ze er niet volledig achter stond, Ik zuchte diep en ging zitten, Ik verstopte me ergenissne zo goed mogelijk. 'go a head, Ze spreken jouw dan aan als het fout gaat' dat laatste fluisterde ik zo dat alleen lyralinn het ou horen en een paar rond mij heen.


Groep 3 ~katy Ochtend

Toen hij met zijn vriendelijk stem praatje, hield ik het niet meer uit, 'Je bent zo goed' zei hij, 'Nee ik ben weak en haat het.' Ik keek even op, Eerst zag ik alleen zijn borst kast, ik moest me hoofd echt naar achtere buigen wilde ik in zijn ogen kunnen kijken. MAar dat durfde ik niet. hij praatte over de ogen van het beest 'Als ik hem daar niet geraakt had, Waren al die mensen niet verpletterd' ik weest achter me maar een paar lijken lagen die toen gepletterwaren,


Groep 4 ~Kevin Ochtend
'Ik heb er geen pijn meer in, denk niet dat dat goed is' Zei ik licht wanhopig, Om het schild heen langen hoopjes as van beestjes, iedereen had een eingen manier gevonden om tegen de beestje te vechten, En de mens nam langzaam weer de overhand, Gelukkig, het leek net of het gevecht nooit zou stoppen, Net als het bloed dat uit mijn been drupte, 'hmm auw,'

Groep 1 ~ Jamie Linden
'So hij is dood hey. Good job!' zei Jamie met een halve grijns. Hij zat nu half rechtop en leundde stevig op zijn arm. De wond zat nog steeds in zijn schouder, nu vrij van het blauwe spul. Hij druktte er hard op met zijn andere hand en kneep zijn ogen dicht omdat het hella zeer deed.
'Hey uuhm...' zei hij ineens. 'Zou je.. me kunnen helpen hiermee??'


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
Lyralinn was stil. Ze wist dat ze het kon maar ze wist ook dat Tommy gelijk had. "Wat moet ik doen om dit goed te krijgen... stupid stúpid Lyralinn." dacht ze. Ze liet niet zien dat ze aan het enken was though. Ze keek gewoon naar beneden, en haar lange haar viel voor haar ogen.
Ze schrok een beetje toen een zachtte hand haar arm vast pakte. Ze keek snel op en keek recht in twee grote, bruine kijkers. Hij was gedene die net nog tegen haar aan het juigen was.


Groep 2 ~ Griffyn McLean
"Ze red het niet... die man heeft haar nu al onder de duim dat verdient niemand." snel keek hij om zich heen om te kijken of iemand op hem aan het letten was. Dat was niet zo, dus hij maakte zijn besluit en stond stilletjes op. Niemand merkte echt op dat hij langs hen liep.
Zachtjes legde hij zijn hand op Lyralinn's schouder, due snel opkeek. 'Uuhm.. hey.' zei hij en zijn verlegen en bange uitdrukkin veranderde in een lach, alsof hij zich stoerder voordeed dan dat hij eigelijk was. 'Sorry dat ik zo optreed, maar ik denk dat de man daar toch een punt heeft.' Hij keek even de groep door. 'Enn... ik denk dat ik voor iedereen hier spreek als ik zeg dat, ,, we nu al geen snappingen moeten krijgen. Zeker niet tussen twee sterke personen als jullie twee.' Hij balde zijn hand, die hij blijkbaar naast zijn hoofd had gezet toen hij aan het praten was, en keek Lyralinn hopend aan met zijn lippen naar binnen gericht.



Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
'Look at it like this.. als jij zijn ogen niet geraakt had, was hij nu niet dood geweest, en waren er nog veel meer mensen dood gegaan. You did well, praat jezelf niet zo omlaag.' hij glimlachtte lief naar hem, met een lach die liet zien dat hij het begreep.
De frost op zijn speer was weer helemaal verdwenen, en ook zijn lichaams temperatuur was weer naar normaal gegaan.
'So how about... eten.' hij klonk zo enthousiast. 'Eten is goed jah, eten maakt alles altijd veel beter!'


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
Haar mond werd een dunne lijn, hard nadenkend ademde ze diep in door haar neus. 'Ik kan het dichtbranden... t zou alleen geen pretje zijn though..' zei ze langzaam en onzeker.
Voor heel even, toen ze zag dat d meeste mensen van haar af stonden, zette ze haar schild uit, alle beestjes meenemend die het schild tegen kwamen. Toen schakelde ze het schild uit en schopte nog een andere Lepu weg die het overleefd had.
'Zou ik dat doen?? Beter dat dan langzaam doodgaan?' ze zei alles in vragen.

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend
*helpt newt*


Groep 1 ~Kira Ochtend

Ik zag dat hij nog steeds pijn had Toen hi j vroeg of ik kon helpen keek ik hem gschrokken aan. 'Wat moet ik doen dan' ik legte me katana op de grond neer en kroop dichter bij,  Ik keek van de schouder naar de jongen en weer terug,


Groep 1 ~Newt Ochtend

*word geholpen door Yaden*1


Groep 2 ~Tom Ochtend

Ik bleef rustig toe kijken hoe de twee op elkaar afliepen en de jongen haar toesprak, Wat me nog meer verbaaste was de loyaliteit van de groep, Ze bleven allemaal zitten, Misschien geschrokken van mijn pijl en boog actie, Of onder de indruk van wat er gebeurde, niemand sprak en stond op, Ze wachten allemaal tot ze een beval kregen. Ik wachte maar ik zag aan de meid dat ze het er zwaar mee had. Na een lange stilte stond ik toch maar op, Ik ging naast der staan en sprak de groep aan 'Kom jongens en meisjes laten we beginnen, Als we hier blijven zitten.. Gaan we er hoe dna ook aan, Mensen die omgeving willen onderzoeken aan aan die kant staan, hunter daar, builders daar' Ik zette de groep in actie, Ik draaide me naar lyralinn en de jongen, 'Ik ga mee met de searchers,' Ik legde me hand op haar schouders 'Srry dat ik je kracht net teste' zei ik zacht, daarna keek ik naar de jongen 'Je had net een flink staaltje sneak werk laten zien, beter kom je mee met de searcher ze zullen je daar nodig hebben' zei ik tegen hem waarna ik naar de groep liep


Groep 3 ~katy Ochtend

Ik voelde me een stuk beter dan eerst en lachte naar de jongen toen ik op keek zag ik twee paar bruine? ogen, 'hehe eten zou fijn zijn, En wat te drinken ook' zei ik en stapte iest naar achteren aangeizen hij me schouders nog steeds beed had, ik wreef de tranen van mij nwang af met mijn mouw, Dat ik niet door had was dat ik er een bloedbad van maakte aangezien me mouw doorweekt was van bloed, Niet me eigen, Maar het zat nu wel versprijt over mijn wangen


Groep 4 ~Kevin Ochtend

Me ogen werden groot, Ze moet een grapje maken, 'Your joking right' zei ik gespannen, Maar toen dacht ik aan die ziekenhuis serie waar ze dat ook een keer deden, Vol angst keek ik haar aan, 'okay doe maar' Ik sloot me ogen en beed op me lip

Groep 1 ~ Jamie Linden
'Oh nou weet je... mischinen verkeerd om te zeggen maar uu. Lots and lots of dead people... met kleding, kleding = verband.. Put two and two together and look at that, bandages.' zei hij. hij haalde zijn hnd van de wond af om ernaar te kijken. Ondanks dat die blauwe zooi eruit was, zat er nog wel steeds een gat in zijn lichaam op een plek waar het niet hoorde!
Om zich heen kijken zag hij iemand liggen met niemand eromheen en die niet al te veel bloed op zijn kleding had zitten.  'Die daar! Die is goed.' zei hij, en hij probeerde zelf er ook naartoe te jumpen. Wat tot zijn verbazing lukte. Even zat hij perplext op zijn knieen in het gras naast het lichaam, maar toen lachtte hij een keer en voelde zich trots.


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
Ze haalde haar schouder op en keek naar beneden. 'Yeah well... can't have anythign hey.' zei ze zacht. Het duurde maar heel even voordat ze zich weer had hersteld en je kon aan niets zien wat ze eventueel zou voelen van binen. Ze begon met Tommy mee toe doen om mensen in groepen te plaatsen, want natuurlijk waren en mensen tussen die niet wisten wat ze moesten doen.


Groep 2 ~ Griffyn McLean
'Ga jij maar met de searchers mee.' zei de man met het donkere haar. Griffyn knikte en snal rende hij naar de groep die aangewezen was als 'The searcher group.' Het bestond tot nu toe uit een tweeling die enorm groot waren, een jong meisje met blonde krullen en een andere jongen met een schuine kaak.


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
Hij zuchtte sarcastisch toen hij het bloed op haar wang zag. 'Jij houdt van bloed he?' vroeg hij, bedoeld als grapje. 'Denk je niet dat er toch al genoeg bloed is gevallen vandaag? Kom laat me je helpen, je ziet eruit alsof je er o bij kan gaan liggen.' hij haalde een doek uit zijn broekzak die hij bij zijn speer had gekregen. Het moest eigelijk bescherming voor hij hand zijn als hij zijn speer vast zou houden maar hij had het toch niet nodig dus hey what the hell.


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
Thalia ging goed zitten, nu op haar knieen voor de wind van Kevin. 'OKe eerst dit.' zei ze en voorzichtig deed ze zijn broekspijp omhoog om beter wij de wond te komen. Van de wond keek ze Kevin in de ogen. 'Ben je er klaar voor?' vroeg ze voor de laatste keer. toen kevin weer een knik gaf knikte ze terug. 'Oke dan. Het zou hopelijk maar even pijn doen.' Ze zette power op haar linker hand, maar stoptte. 'Probeer niet op je tong te bijten.' was haar laatste waarschuwing. Ze zitte power op haar linker hand again en kleine bliksemschichtjes kwamen ervan al als sterretjes vuurwerk. Het werde er steeds meer en niet veel later, heel haar handpalm was gevult met elektrisiteit. Ze meost zich flink concentreren though, en de energie die ervan af kwam liet haar haar een beetje wapperen. Zonder ook maar iets van een waarschuwing legde ze haar hand meteen op de wond en hield het daar voor een paar seconden.

the magic runner

Groep 1 ~Yaden Ochtend
*helpt newt*


Groep 1 ~Kira Ochtend

Ik schrok toen hij weg flitste voor mijn ogen, Ik viel naar achtere op mijn kont, Daarna probeerde ik weer overeind te stappen en leip naar hem toe, Me kleding plakte aan mijn lichaam en alles was goed te zien aangezien het helemaal nat was, Ik ging naast het lijk zitten, 'Is dat niet heel respectloos?,' vroeg ik terwlijk ik met hangende hoofd naar het lichaam keek, Het was zeker niet ouder dan 18, bruine wild haar langer dan normaal bij jongens, Ik zuchte en schuurde het shirt voorzichtig los zodat er twee stroken over bleven


Groep 1 ~Newt Ochtend
*word geholpen door Yaden*


Groep 2 ~Tom Ochtend

De groepen waren allemaal verdeelt, En de seachers waren klaar om te vertrekken, Ik had in de tussentijd  de tasjes van iedereen verzameld en ze allemaal terug gegeven aan de mensen vanwie het was, Dit had ik alleen met de seachers gedaan, omdat dit de groep ik waar mee ik verder liep, 'Iedereen heeft een flesje met water, Brood touw en een voorwerp gekregen van de makers, Laat ik als eerst zeggen dat we gaan zoeken naar water en onderdak,' zei ik en keek de groep rond of iedereen het er mee eens was 'Lets start',


Groep 3 ~katy Ochtend

Ik snapte niet wat hij bedoelde en dacht eerst dat hij een mesje of iet suti zijn zak haalde om mij om te leggen, Maar toen ik zag da thet een doekjes was keek ik naar me mouwen en zag dat bijna heel me mouwen in het bloed zaten.  Ik beet op me lip van schaamte. 'hehe stiekem wel', Ik deed niks en lied me gezicht afwassen door de jongen 'Misschin moeten we water gaan zoeken en drinken' zei ik nerveus toen hij over mij nwang bleef poesten, 'Kan ik me daar wasssen'


Groep 4 ~Kevin Ochtend

Ik probeerde niet op me tong te bijten en al helemaal niet tek ijken ik kneep me ogendicht en voor dat ik het wist ging er een helse pijn door me lichaam een, Het zweet brak spontaan uit, Ik wilde toch kijken, Het gaf meer licht dan ik verwacht had, Net of me been licht af.. en geen electricetie kleur, echt fel licht. Toen ze klaar was keek ik haar aan 'oorde die kleur' vroeg ik geschrokken tussen het hijgen door

Groep 1 ~ Jamie Linden
Jamie hoefde niet lang na te denken om iets terug te zeggen. 'He's dead right...' zei hij meteen, haar aankijkend. 'Wat wil je doen een begravenis houden voor iedereen die het niet heeft gehaald?' hij bewoog met zijn hand om de doden aan te geven die om hun heen lagen. 'Na'ah, Don't think so.' Hij keek weer naar de jongen en haalde zijn neus op. Toen zuchtte hij en ging met zijn hand langs zijn ogen. 'Laten we gebruiken wat we kunnen van ze anders zijn ze zoiezo voor niets dood gegaan.'


Groep 2 ~ Lyralinn Dulanaigh
'Pardon, waar moet ik heen?' 'Wat moet ik nu doen?' 'wat is de bedoeling?'.. de vragen werden naar haar hoofd gesmeten alsof er 'Hallo ik ben de hulp lijn van vandaag' boven haar hoofd stond. Ze had het zelf ook wel gedaan, en dat wist ze. e antwoorde elke vraag zo goed mogelijk, maar uiteindelijk ging ze op goed gevoel af en deelde de mensen gewoon in waar nog mensen nodig waren.
Uiteindelijk had ze zichzelf ook ingedeelt bij de hunters. Aangezien ze een pijl en boog mee had gekregen vanuit de kamer, moest het dus wel ergens goed voor zijn.
"Eindelijk!" dacht ze toen de laatste persoon bij haar was geweest. Ze had al gezien hoe de searchers wegrende om hun taak toe doen. Dus het was weer aan haar.
'Oke mensen listen up!'begon ze, precies hetzelfde als voorheen, allene zaten de mensen nu in groepen in plaats van een cirkel, en ze stonden ook allemaal. Op dit soort momenten was ze blij dat ze redelijk lang was.
Ze stuurde de groepen aan en het lukte, wat het trotse gevoel weer terug opwekte. Uiteindelijk pakte ze haar boog en pijlen, en was blij dat ze de mensengroep achter zich kon laten voor nu. Wat er zou gebeuren als ze weer terug kwam was voor een latere zorg.


Groep 2 ~ Griffyn McLean
Griffyn rende achteraan de groep, kijkend naar iedereen die voor hem rendde. Hij vroeg zich af wie ze waren en hoe het kwam dat ze in de games waren geraakt. Ook vroeg hij zich af wie er in deze groep al eens zijn hart had latn breken door iemand of dat er iemand bij zat die iemand anders hart wel eens gebroken had. raar om zulke dingen te bedenken als je de mensen niet kende en aan het rennen was, maar voor Griffyn was het uist makkelijk om het te bedenken als hij de mensen nog niet helemaal kende.
Hij kon bij iedereen wel iets invullen, niet op een gemene manier, maar meer op een meelevende manier. Behalve bij Tommy. Hij was unreadeble sinds hij hem voor het eerst zag. "Zal dat ooit nog komen denk je? Denk het wel, niemand is zo stoick dat ze het altijd zo laten blijven.." Hij rendde even door totdat hij naast Tommy liep. 'Dus waar gaan we nu eigelijk heen?' vroeg hij, ijn stem hoger dan normaal.
Ze rendde nog steeds over het grasveld, in de richting van hoge struiken en grote rotsen die steeds groter werden hoe verder hij keek.


Groep 3 ~ Finnegan O'Réan
Hij schoot in de lach toen ze dat zei, maar hield zich in door mijn mond stijf dicht te houden. 'Zoiezo dat we waten gaan zoeken, dat hoort bij eten in mijn idee teminste.' hij liet nog een kleine lach uit en stoptte met schoonmaken. 'Let's go then, meisje die graag gewassen wil worden.' hij lachtte nog een keer, dit keer meer voor zichzelf en draaide zich om, gebarend naar het meisje dat ze hem mocht volgen. Hij liep weg van het monster en de groep die daar nog steeds stondd. De groep was kleiner though, meerdere mensen hadden het idee gehad om weg te rennen. Waarschijnlijk om zich te verstoppe ofzo, Finnegan wist het niet. Hij was nu eerder gericht op zijn taak dan op de taak van andere.


Groep 4 ~ Thalia Amoinn
'Welke kleur?' vroeg Thalia dood gewoon, alsof ze net niets gedaan had. 'De kleur van mijn handen? jah dat hoort. De kleur van je been... well.. dat trekt nog bij. Het is nu vooral bruised, en het zal altijd een litteken blijven, maar het goede nieuws is dat het wel dicht zit en het niet meer bloed.' ze glimlachte naar hem en deed haar haar weer goed, want de plukjes haar waren weer voor haar ogen gevallen.

Groep 1 ~Yaden Ochtend
Ik lusiterde naar newt en lachte naar zijn reacties op de groep Blij jij hier ik ga iets uitzoeken' zei ik terwijl en weg liep,  In het bos aangelopen liep ik recht af op een grod. Als ik in de zelfde groep zat als laatst zat hier de perfecte grot, en jap hij zat er nog


Groep 1 ~Kira Ochtend

Ik zuchte en schuurde het shirt voorzichtig los zodat er twee stroken over bleven, Deze wilde wilde ik rond de jongen knopen maar voor ik iets kon doen viel er eentje midden tussen ons 'Hey kijk uit okay' zei ik terwijl ik hem aan keek, Zijn shirt zat onderhet bloed, Recht door zijn buik heen, ''auwts'' dacht ik, Ik keek weer naar de jongen tegen over me ik wilde hem graag helpen maar nu zat/lag er iemand tussen ons



Groep 1 ~Newt Ochtend

Ik zat weer recht overeind, Het deed bloody zeer, Maar we moesten door, 'Those people are all bloody greenies aint they' zei ik lachtend, 'Never been in a Maze for three years I guesse'  Zei ik terwijl ik de groep rond keek, 'im not going to be ther bloody leader' ik keek Yaden aan en zeg hem lachen 'Whut, I hope there ain't bloody griever here' Yaden stond op en pakte zijn spullen 'Blij jij hier ik ga iets uitzoeken' zei hij terwijl hij weg liep. 'nog steeds een loner eh Yaden' zei ik zacht terwijl ik ook een poging deed om op te staan. Ik viel stond even maar zodra ik me uitrekte voelde ik me enkel weer,'hey das natuurlijk waar nu heb ik die vervloekte enkel weer,' Ik stapte voor uit maarde pijn door mijn lichaam heen was ook niet weg, Ik probeerde me recht te houden maar door me enkel donderde ik hard vooruit tegen twee mensen die rond een lijk zaten


Groep 2 ~Tom Ochtend

We rende al even tot de jongen naast me kwam rennen 'Dus waar gaan we nu eigelijk heen?'  vroeg hij met een hoge stem 'Ik keek hem aan maar snel weer terug naar voren en ontweek een boom die er spontaan stond, of ik had gewoon niet opgeled 'I dont know boy I really don't know.' ik keek rond me heen en nam alles in me op 'Ik weet echt niet wat ik hier kan wachten of hoe groot het is, Als mer maar iets vinden om te kunnen overleven' zei ik. We naarderde de bossen, We waren al langs hoge stuiken gekomenn en los staan de bomen, Waar van die ene waaar ik bijna tegen aan liep, Naast me kwam iemand anders gerent 'Ik ben scott' riep hij en zwaaide blij wannaar hij een sprintje maakte om voor Mij en de andere jongen te komen


Groep 3 ~katy Ochtend

We hadden al even gelopen en mijn benen verzeurde, 'Hmm, Weten we nu de terug weg nog of?'vroeg ik terwijl ik rond keek, Het bos waar we in liepen was apard, De bomen hadden een soort van paarste gloed overzich heen, Het werd ergen hoe dieper we het bos in gingen, De luchte voelde ook dikker aan, Net of adem halen moelijker gingen, En niet alleen dat, Het leek of we in circels liepen


Groep 4 ~Kevin Ochtend


'Ik zag tochecht dat mijn been licht gaf'zei ik zacht en keek naar benede 'Maar dankje' ik lachte weer naar haar, Op dat moment leek het of de beestje weer aandacht voor ons hadden en eentje vloog tussen ons door, Deze had een staart van houd en sloeg hard tegen de arm van het meisje aan Ik kon niet zien of ze het ontweken had of het haar geraakt had, Misschien had ze wel razend snel een armor rnd haar hand gedaan. Ik kon het pas goed zien toen het beestje weg was,