Onverwachte wending op onze vakantie

DyO:

''yeah ze ontwijkt iedereen. Dat deed ze ook met kerst maar hoe kan ze ons hier zo lang ontwijken dan?'' vroeg ik maar haalde me schouders op. ''ze is volwassen genoeg weetje'' zie ik en legde me lepels neer. Toch knaagde het. Misschien nog 1 dag wachten. of niet..

Baekhyun:
Ik keek de 3 andere aan. ''misschein tochmaar zoeken. Zodat ik mijn kaartje kan omruilen en Chen neit meer zo sjaggie hoeft te zien!'' dat laatste grapte ik een beetje meer het voelde niet goed aan. ''klopt het hotel is raar en wat het met ons gedaan heeft... Als dat het hotel was... We zijn er allemaal mentaal onderuit gegaan. Wie weet is het nu lennies buurt!'' Ik schudde me hoofd. ''Aish die zit gewoon ergens te teken'' voor al een paar dagen.. dat laatse zei ik niet. Ik keek marlon aan. ''jij kent haar denk ik het best wat zou ze doen als ze zich kut voelt? weg lopen of blijven? waar heen gaan?''

Chen:

ik deed mn armen over elkaar voor me en keek weg toen Baekhyun die opmerking maakte dat ik sjaggie ben omdat Lennie nergens te bekennen was. ik kon ook alles behalve m'n happy zelf zijn als ik rond Marlon was. ze was echt te ver gegaan dit keer en had Lennie pijn gedaan... dat kon ik niet accepteren. ' waarom blijf je het aan haar vragen. alsof ze zo'n goede vriendin is geweest naar Lennie het afgelopen jaar' snauwde ik, stond op en liep naar mn kamer toe. like i said... ik was zo niet mezelf ..

Marlon:

voordat ik op baekhyun zn vraag kon reageren, snauwde Chen alweer naar me. ik beet op mn lip en keek naar beneden. hij had een punt... ik heb het echt verknalt... en hij liet me dat zo vaak mogelijk weten ook. maar.. i was kinda happy too... dat betekent wel dat hij echt om Lennie geeft. Chen stond op en liep weg. vast naar zn kamer toe ofzo.. tenminste weg van mij. ik zuchtte zachtjes ' zei net ook al tegen dyo.. normaal zou ik buiten naar dr zoeken.. stukken met mooie natuur ofzo.. maar met dit weer, ga ik niet van uit dat ze buiten is..' antwoordde ik uiteindelijk

Dyo:

''klopt dat vertelde ze voor je kwam. Misschien moet je sneller bij dingen zijn'' ik glimlachte en gaf hem een duw tegen zijn schouder.
Toen Baekhyun op stond besloot ik achter chen aan te gaan.

Bij zijn kamer aan gekomen klopte ik aan'' jongdae? gaat het wel?'' vroeg ik. wetend dat het neit ging, maar wat moest ik dan zeggen.. Op dat moment liep luhan langs ik hield hem tegen. '' heb je ruzie gehad met lennie?'' vroeg ik hem.

Baekhyun:
Me mond viel open van de opmerking van Chen. Okey hij had een punt maar nee! zo kon je niet doen naar iemand Ik wilde wat zeggen maar hij verdween
Ik dacht na.. buiten. ''het dak? daar is een overkapping?'' stelde ik voor en stond op.  

Ik liep naar de deur toe ne keerde me om. ''kom je mee?'' vroeg ik haar en keek der zo lief mogen aan.

Luhan:

ik besloot dat ik nu wel een keer pauze had verdient van het babysitten op Kai. elke dag weer het zelfde. hem uit bed zien te krijgen, aan het eten krijgen... zorgen dat hij zich niet dood traint.. het ging nu weer wat beter dus durfde hem nu wel even alleen te laten. ik liep over de gangen heen toen ik opeens aangehouden werd door dyo ' nee' schudde ik mn hoofd 'heb dr al een paar dagen neit gezien om eerlijk te zijn' zei ik tegen hem.

Chen:

ik plofte op bed neer en begon me maar te bedenken waar Lennie zou kunnen zijn... maar... ik had echt geen idee.. kom op ze kan niet zomaar weg zijn.. maar met dit hotel weet je het maar nooit. er werd op mn deur geklopt en hoorde dyo vragen of het wel ging. nee tuurlijk niet! ik deed de deur weer open en zag luhan ' Lennie is nu al een paar dagen nergens te bekennen, en iedereen doet alsof wat Marlon geflikt heeft tegenover dr niks is. het irriteert en frustreert me gewoon te erg' bekende ik.

Marlon:

ik glimlachte naar Baekhyun toe en stond op ' beste kans die we hebben op het moment, dus laten we maar gaan checken' zei ik terwijl ik naar hem toe liep. Baekhyun was echt mn anker at the moment... en was bang wat er zou gebeuren als hij weg viel als ik terug naar huis zou gaan... maar nu niet aan denken! we moeten lennie zien te vinden.. kom op zo ver kan ze niet zijn ' ik vind dit hotel echt verschrikkelijk... iedereen krijgt mentale problemen.. naja.. behalve ik dan.. maar had ze al voordat ik kwam' lachte ik zachtjes op het eind

Dyo:

ik luisterde naar luhan en chen. Die twee hielden van lennie dus als z ede handen in een sloegen met marlon konde ze haar vast wel vinden. Ik knikte toen Chen klaar was. ''true Maar als we marlon naar benede blijven duwden komt dat nooit goed' zei ik en keek Chen aan. ''Je weet dat lennie alleen maar wilde dat het goed zou gaan met haar en marlon is nu weer een beetje op de goede richting. Daarom zijn we zo positief.'' zei ik. Ik keek vna luhan naar chen ineens viel het kwartje, ''waarom kijkenwe niet op de camera beelden van haar? chen heb je sleutelvan haar kamer of moeten we ff langs die man achter de balie?''

Baekhyun:
Ik danste voor Marlon uit. ''kom kom loop door!.'' we pakte de lift daar zong ik ff en plaagde marlon. ''girl jij moet ook weer zingen, maar niet in de lift want dan kan ik niet ontsnappen. hoe langer ik in de lift stond hoe meer ik ging na denken. ''zou ze ergens in een kamer vastzitten? ik zou gek worden als de lift stil zou vallen'' bekende ik

BOven aangkeomen was er geen lennie tebekennen

Marlon:

' wil niet op mn geweten hebben dat jij straks doof bent en niet meer kan zingen' grapte ik terug naar hem toe. ik heb een hekel aan liften... zeker zins ik er een uur in vast gezeten heb zonder telefoon of wat dan ook. toen we boven aankwamen was het ook te mooi om waard te zijn dat ze hier zat...

ik zuchtte ' ik weet het echt niet ... chen heeft gelijk.. ben het laatste jaar geen vriendin voor dr geweest... hij heeft nog een betere kans om dr te vinden dan ik denk ik' zei ik en liep weer terug de lift in.

Chen:

' ik ben er eerst voor Lennie. die heeft een zwaar genoeg jaar gehad.' zei ik. toen kwam Dyo met het idee om naar de camara beelden te kijken die lennie had. Dat was wel een heel slim idee! thats dyo for ya! ' nee heb geen sleutel van dr kamer... ze heeft meestal de deur niet op slot dus niet nodig' zei ik tegen dyo. ' lets go dat is het beste idee tot nu toe' zei ik en begon te lopen.

Baekhyun:
Ik zuchteen draaide me om. ''waarom geef je op? Lennie heeft heel dat jaar niet opgegeven op jouw?'' vroeg Ik en pakte haar hand beet. ''We zoeken gewoon door...'' met haar hand in me hand geklept lipe ik deze keer met de trap naar benede toe. Zo konden we het trappen huis gekijekn of ze teovallig daar was..

Dyo:
We liepen naar haar kamer toe opedne haar laptop enbekenede de beelden. We zagen Marlon en kai lopen. We zagen suho zijn acteer dingen oefenen. het zag er geinig uit. Sehun en Tao waren aan het kutten in de lobby. Nou eerder wat sehun Tao de stuipen op de lijf aan het bezorgen. Maar geen lennie.  Ineeens scheen er een beweging te zijn in een volledige lege kamer.. Nou leeg 2 dueren waren zichtbaar voor de rest niks. ik zuchte. 'dat was ee wanhopige poging to een scarejump meer niet..

Chen:

Zoals ik al zei, de deur was gewoon open dus ee liepen maar binnen en bekeken de beelden. We zagen sehun en tao in de lobby, suho in zn kamer zn acteer 'skils' oefenen, en marlon en baekhyun door het trappenhuis lopen. En toen schoot de camara naar een lege kamer. Dyo schoof het af op een wanhopigr poging tot jumpscare, maar ik eist veter ' nee.. we moeten deze kamer checken! Zo hebben we suho die keer ook gevonden! Dit systeem is wel waterdicht. Dus er is iets in die kamer' zei ik en stond op.

Marlon:

'Ik geef niet op.. ik bedoel alleen dat je op het moment eerder naar chen moet keren als het om lennie gaat, in plaats van mij' legde ik uit. Hij pakte mn hand beet en trok me het trappenhuis in. Zn hand was zo warm.. net zoals zn persoonlijkheid. Lennie was ook nergens in het trappenhuis te bekennen en ik begon steeds moedeloser te worden...' waar is ze...' zei ik zacht tegen mezelf

Dyo:

''jongdae.. We weten neit waar die kamer is!'' zei ik en wilde hem tegen houden. ''Ooit ergens in dit hotel een lege kamer zien met die keuren'' ik wees naar het beeld toe. ''Dat beeld is niet bepaald hier!'' ik zuchte. ''MAar als julle ons z ook gevonden dan moeten we zoeken. Ik meld het wel aan de rest en zoek byun en marlon. Hoe meer ogen zoeken hoe sneller.... Wnat als dit  ook bij ons gebeurd is. Dan zijn we vrij laat met zoeken naar haar..'' Ik stond op en pakte me vest aan deze trok ik aan en rende naar het trappen huis waar ikdedeur opene gooide en direct in de arme van baekhyun en marlon viel. ''We zoeken een kamer met 2 dueren beetje blauwachtie groene kleure muren maar het oogt echt kil'' zei ik en keek ze aan

Baekhyun::
''gebruik die hersens dan en denk na! ga je gevoel gewoon na'' zei ik en wreef door haar haren heen. ''Je kan het'' ik glimlachte. 

Beneden aangekomen. stormde Dyo binnen hij praatte war taal. 'jonge ik snap je niet....'' zuchte ik maar we zullen mee zoeken..'  Ik keek marlon aan. ''plan twee die weirdass room vinden die dyo net beschreef. enig idee?''

Chen:

'Het is de enige clue die we hebben op het moment kyungsoo!' Ik was bezorgt ok! Can you blame me? Waarom ben ik niet eerder gaan zoeken.. als het hotel dr te pakken heeft dan zijn we echt te laat nu! 'En het moet een kamer in het hotel zijn.. daar is dit systeem op ingesteld.. er zijn nog zoveel ruimtes waar we moet geweest zijn' zei ik en begon na te dneken waar het zou kunnen zijn.. het was een donkere kille kamer.. dus het eerste wat in me opkwam was de kelder verdieping.. maar daat mag officieel alleen personeel komen..

Marlon:

Ik glimlachte terug naar baekhyun en begon na te denken. Op dat moment kwam dyo binnen gestormt en een wartaal verhaal te vertellen ' een kille kamer.. 2 deuren.. en blauw groenige muren..'somde ik voor mezelf op... denk denk denk! ' klinkt als een kelder kamer.. waar officieel alleen personeel mag komen.. maar fuck die regel! Lets go. ' zei ik tegen ze

Lennie:

De pijn trok zich weer langzaam terug en ik merkte dat de smerige balie man weer weg liep. Ik begon weer te huilen. Kon hij niet gewoon uit me blijven..

Dyo:
blijkbaar had ik net een heldere opmerking maar nu was marlon me te slim af.. ''nou heb in weken geen personeel gezien dus laten we de trap naar benende zoeken want die heb ik.. nog niet gezien!'' ik draaide me om. ''okey beter gaan we gespreit.. jullie die kant op ik ga deze wel op. We blijven zoeken... Als het echt zo is zijn we beetje te laat...'' Ik liep de kant op

Baekhyun:

Ik glimlachte trots. ''kijk das marlon!'' zei ik en wreef weer door haar haren hen, We namen afscheit. We liepen en liepen. Wat was het hotel ineens groot!. Ik keek marlon aan. ''HAd je mee gekregen wat er allemaal gebeurd is? ja toch want je was bij me toen ik me aanval had.''

Flashback:
Het moment dat ik door de gangen liep.kreeg ik steeds meer het gevoel daht het hotel me insloot. 'we hebben je niet nodig..' galmde er door me hoofd heen. Sinds dat ik marlon geholpen had leek het alsof iedereen me lied vallen. Zelfs chanyeol praatte niet meer. Ik had in dagen al geen contact met iemand gehad. Iedereeen was bezig met de problemen op te lossen.. Maar baekhun vergaten ze. ''je maakt er toch alleen maar grapjes over!'' galmde het door me hoofd heen. 

Ik sloot me ogen en zag de iedereen van me weg lopen. De kilte sloeg zijn arme rond me heen. Eigenwijs bleef ik door lopen. Langzaam begon ik te wankelen en had de muur nodig om overeind te blijven. Me beeld werd wazig... Me neus ging lopen. Ik merkte dat me lichaam steeds meer een eigen wil kreeg en langzaam en doel om naar toe te lopen. 

De tranen rolde over me wangen heen. Ze hadden me niet meer nodig. Niemand keek meer naar me om. Allemaal odmat ik alleen maar wilde helpen en ideren wilde zien lachen. Het had geen zin!. Ik liep de trappen op naar boven toe. Hoe hoger ik kwam hoe zwarte me gedachtns werden. ME ogen werden met de stap waziger en mijn passen sloderiger. ''waarom'' piepte ik zachtjes. 

De wind sloeg tegen me gezicht aan. Het voelde ijzig koud op me natte wangen. Deze kou drong alleen niet door tot me. Langzaam liep ik naar de rand van het dak. Me gedachtens waren zwart geworden. De eenzaamheid had de overmacht genomen en beslote ndat ik niks was zonder me vrienden. niks was zonder exo. Niks was zonder iedereen hier in het hotel. Nu ze me niet meer mochten was er hier dus ook niks meer te zoeken voor mij. Me lichaam trilde als een gek. Ik voelde een paniek aanval komen maar dan eentje die besloot zich van het de rand af te laten vallen.. Ik stond al 5 minuten op de rond en staarde naar benede.. 10 verdiepingen... dat ging een lange val worden. Even schoot het gezicht van marlon langs me. heel even hapte ik naar adem en wilde weg stppen maar ik deed het niet. Ik stapte juist verder naar voren toe. Me tenen hingen over de rand van het dak. nog een paar centimeter en ik viel..  

nog 5 minutene ging voorbij en het begon steeds harder te regenen. De onweer woekerde weer aan.. MEt de regendruppels langs megezicht vielen de tranen op de meters naar benede toe. Door de wind regen hoorde ik de deur nietopen gaan. I kzagniet dat lennie hijgend in de deur openenig stond en me aandacht probeerde te krijgen. Ik luisterde niet. Ik hoorde ze niet. Ik wilde hier eg. Ik wilde niet meer alleen zijn!.

''Baekhyun! please!'' Iets in me gedachte leek te reageren. Ik bewoog me vingers. Me lichaam wilde zich niet omdraaien om te kijken. het weigerde hard. De tranen bleven lopen en em lichaam begon steeds meer te trillen. Het voelde in een gevecht. De ene held wilde niet meer de andere wilde omdraaien. Wilde kijken naar de stem die het hoorde. WIlde warmte voelen van iemand.. ME hoofd zakte naar omlaag. ME lichaam deed een actie om weg te stappen tot een hand mijn pols pakte. Het was geen hand van een jongen. Het was een zachte hand. Ik slikte en deze keer leek de helft die neit wilde de overmacht en nemen en bleef ik stil staan.. niet dat ik terug stapte dat kon ik niet. ''Baekhyun. dont give up.'' Zei de stem zacht. Met elk woord dat er gezegt werd werden mijn hersens lichter. Ze bleef tegen me praten. langzaam draaide ik me om. DOor me wazige bleed zag ik marlon staan. Ze was doorweek. haar pyama plakte rond haar lichaam heen. ze had haar hand ronde de mijn pols geslagen en keek me niet aan. ''please'' zei ze zacht. Haar stem klonk zo gebroken dat ik terug stapte. Toen me veoten het dak raakte vrak ik door me bneen heen en zakte op me knieen. Me hoofd naar beneden. Met me haar tegen me natte gezicht geplakt bleef ik huilen. ''Je bent niet alleen. Na alles wat ik jullie aangedaan heb. Ben jij de gene die me nooit echt alleen gelaten hebt. En ik zou jouw dus ook nooit alleen laten'' zei ze zacht.

--Heden--
Er liep een rilling over me rug toen ik er aan terug dacht, Meteen pakte ik marlons hand weer beet. ''we moeten zoeken.. Waarschinlijk zijn we al te laat''

Marlon:

ik keek baekhyun aan toen hij vroeg of ik wist wat er allemaal gebeurt was. ik knikte en dacht aan die dag terug van Baekhyun zn aanval... het was een dag waar ik nie graag aan dacht.. en kon aan de rilling van Baekhyun zien hij ook niet. het was 1 van mn meest bange momenten in mn leven.

Dat gevoel had lennie vast ook constant met mij het afgelopen jaar.. iemand zien aftakelen en op het punt te staan om zn eigen leven te nemen.. ook al was dat van mij niet zo bedoelt.. het is wel gebeurt, en daar gaat het om.

'wie had ooit gedacht dat ik op dat moment iemand kon helpen.. ik zou niet weten wat ik zonder je zou doen nu.. je bent degene die me down to earth houd op het moment.. en.. ik kon niet geloven dat het hotel je op die manier zo te pakken had ... ' zei ik nog steeds terug dekend aan die dag.

Hij pakte mn hand weer beet en we begonnen met lopen 'waarom zijn we niet eerder gaan zoeken.. zou het me zelf nooit vergeven als er iets met dr gebeurt is..' zei ik terwijl we de trappen afrenden.

Chen:

ik rende door het hotel heen. waar is die verdomde ingang naar de kelder! waar is het persooneel als je die nodig bent! ik begon gefrustreerd te raken... ik had mezelf beloofd dr te beschermen.. well great job you did there jongdae... de lift gaf wel aan dat je naar de kelder kon.. maar had je natuurlijk zo'n sleutel nodig om te activeren.... ik trok echt elke deur open... WAAR IS HET!

Baekhyun:

Ik glimlachte. ''dan is het maar goed dat je me geholpen hebt anders..'' ik werd stil en schudde me hoofd. ''ander onderwerp'' Ik liep voor marlon uit haar beet houdend. ineens kwam die man van de bali langs ons gelopen. Ik had hem nog nooit hier gezien. Of ooit in het hotel zelf. Ik keek hem aan. ''De enige medewerker hier.. Is die vent en hij is smerig'' dit laatste fluisterde ik naar marlon toe zodat die man het niet zou horen. Ik zag hoe Chen heel snel richting de man liep zou dat een botsing worden??.

Dyo:
Ik kon niksvinden. En besloot terug te gaan naar haar kamer om meer informatie te krijgen over de lokalen. Via het beeld zag ik iedereen rond lopen en zoeken.

Marlon:

Ik knikte 'yeah ander onderwerp' lachte ik en we liepen verder tot we die vent van de bali tegen kwamen ' hijs echt goor... en creepy..' fluisterde ik terug. Ik zag chen als een gek alle kanten oplopen. Ik verstopte mezelf onbewust achter baekhyun.. ik had geen zin in nog een snauw van hem. 'Dat loopt niet goed af' zei ik zacht toen ik chen zonder te kijken richting die vent zag lopen.

Chen:

Ik kon de haren wel uit mn kop trekken! Kom op er moet toch wel een manier zijn om in die kelder te komen! Ik liep voor de bali langs en knalde tegen iemand op. De verrotte geur kwam mn neus binnen en zag dat ik tegen die gore gast van de balie. Ik ging bijna over mn nek en liep snel door toen ik baekhyun zag. ' we moeten naar de kelder xien te komen' zei ik tegen hem

Baekhyun:
''eeeuh'' kreunde ik toen chen en hij een botsing maakte. bahbahahbabah.. ''beter gaat hij zo douche'' zie ik en merkte dat Marlon achter me ging staan. Ik ging voor haar staan net of ik gewoon veprlaatste maar ze moest weten dat ik hara zou beschermen als voor alles waar ze bang van was. ookal was het mijn jongdae. ik wees naar die smerige gast ''hij werkt hier. MAar ik GA NIET MET HEM PRATNE ALS HIJ NOG GEEN 20 METER VAN ME VANDAAN IS GAAT HET FOUT!'' piepte ik en hield me neus dicht..

Na even liepen we met zun drieen richting de kant vaar die vent vandaan kwam.

Dyo:
Ik had de man gevolgt en dit moesten ze weten. Ik rende door de gangen maar kon de jongens nergens meer vinden. ''JONGDAEEEE BAEKHYUN MARLON!!'' gilde ik maar het was leeg. Ik bleef rennen...