Onverwachte wending op onze vakantie

xiumin:

ik luisterde naar wat baekhyun allemaal te vertellen had. over waar hij geweest was vannacht en wat er gebeurt was. ik ging op bed zitten en keek hem aan. toen hij klaar was met vertellen zuchtte ik zachtjes. 'ze sliep toen ze zich vast klemde aan je.. ze bedoelde er vast niks mee.' zei ik tegen hem en stond op. ik legde mn hand op zn schouder 'vind het super van je dat je bij dr gebleven bent toen ze iemand nodig had... ze vraagt niet om hulp dus als het gebeurt moeten we het niet negeren.. ondanks alles wat er gebeurt is' zei ik en wreef door zn haar heen. ' ik ga naar het ontbijt. ga je mee?' vroeg ik hem.

Marlon:

ik zat buiten op een steen naar de verte te staren. wat een nacht.. eerst kai die, geheel in zn recht stond, en niet kwam opdagen... en daarna Baekhyun die ik hier nu mee opgezadeld heb, en ook nog soort van gedwongen heb de nacht te blijven... en dan de volgende ochtend weg gevlucht was. zie je wel.. je had hiet niet moeten vertellen. wat voor goed heeft het je nou gedaan? come on, go back to your room and relief yourself nee.. nee ik wil dat niet meer... maar het klonk zo aantrekkelijk nu.. ik pakte snel weer een sigaret in de hoop om het uit te kunnen stellen..

Baekhyun:
" wat.. Ik naam het haar ook niet kwalijk!. Voelde mr er gewoon niet goed bij!'stribbelt ik tegen. Terwijl ik achter hem aan liep naar het eten waar ik rustig ging zitten eten. Geen kai een geen marlon. Suprice Voor de verandering was het drama koppel niet in de buurt!. We zaten een daarna besloot ik door het hotel te lopen met Lennie. Aangezien ze alleen weg liep toen iedereen er was. Ik hadgezien gezien dat ze alles van mij een marlon gehoord had daarom besloot ik er niks over te zeggen. Even niks een laten over LoL een het hotel.

Kyungsoo:
Ik ging naar Chen zitten en keek hem "waar was je?" vroeg ik licht bezorgt maar kon het antwoord al raden.

Chen:

toen ik bij het ontbijt aan kwam, ging lennie er alweer vandoor. ik besloot dr maar even te laten... tijd om het te verwerken van gister. ik ging zitten en Dyo kwam naar me toe en vroeg waar ik was. 'Lennie.' zei ik 'ze was van streek gister over iets. toen ze weer wat gekalmeerd was, was het al laat en ik wilde mn leven niet riskeren om terug naar de kamer te gaan en je perongelijk wakker te maken' zei ik met een lach op het eind.

Luhan:

daar stond ik weer .. voor het bed van een Kai die niet mee werkte. 'jongin, kom op, tijd voor ontbijt.. je moet echt weer normaal gaan eten en in een normaal ritme komen' zei ik tegen em en probeerde hem uit bed te krijgen.

Kai:

'nee!' grmde ik en draaide me om ik had te veel gedanst. em dat na bijna een jaar niet gedanst te hebben. Luhan bleef aan me hoofd zuerne, ''OKEY!' zei ik en lied me uit bed rollen. e benen verzuurde meteen misschien ging ik beter vandaag heel de dag uit deze kamer blijven.. want had weer gedroomt dat de kamer me wilde plette. 

Ik liep achter luhan aan. ''waarom moet ik persee eten!'' piepte ik als een klein kind dat op zijn kop gekregen had van mijn hyung

dyo
''ik was nog wakker! heb een nieuw script binnen gekregen na niet eentje veel mer. dankzij die drama van lennie komende de scrips binnen.'' zei ik best we blij

Luhan:

Het duurde even voordat ik hem uit bed had, maar het was me gelukt. Met veel tegen zin kwam hij uit bed en zeurde waarom hij moest eten. 'Omdat je weer in een normaal ritme moet komen. Snap out of it jongin.. wil je echt uit exo gezet worden? ' vroeg ik serieus aan hem ' laat al die jaren van hard werk niet verloren gaan' zei ik nog voordat we bij het ontbijt aan kwamen.

Chen:

' das echt super dyo! Ben blij voor je. Ons acteurtje' lachte ik en gaf hem een schouder klopje. ' maar ik kon toch niet weten dat je zo laat nog wakker zou zijn' zei ik. Op dat moment kwamen luhan en kai binnen. 'Woah... hij heeft het alleen voor elkaar gekregen kai uit bed te krijgen' zei ik verbaast.

Marlon:

Die fucking kut stem ging maar niet weg! Ik stond op en begon te rennen. Gedachten naar iets anders. Of helemaal niet denken! Just focus on your breathing.

dyo
ik keek om en zag ook kai''Jesus wat zie jij er uit!'' riep ik en sleog me hand voor me mond. Dat was niet het beste om te roepen. ''Ik ga me scrips maar een lezen'' zei ik en begaf me terug me kamer waar ik de script pakte en door het hotel ging lopen op zoek naar een rustig plekje.

Kai:
ik nergeerde de jongens en gng aan tafel zitten. Ik staarde naar mijn bord. Waar die vnadaan kwam weet ik niet, want er was niemand van de werkers in het restaurant.  ik at het uiteindelijk op en eht smaakte echt goed. NA dat alels op was liep ik weg naar buiten toe. Eindelijkwerd me werd de massa in me hoofd iets lichter.

Marlon:

Dat rennen hielp even.. maar omdat ik niet meer in conditie was, raakte ik snel uitgeput. Buiten adem kwam ik weer terug bij het hotel aan. Ik keek op en zag kai buiten staan. Wat zag ie eruit... langzaam liep ik naar hem toe ook al kon ik niet wat uit mn mond krijgen..

Kai:
Ik was zo in gedahcte dat ik niet zag at marlon in de buurt was. Ik zat te denken wat er nou gistere avond gezegt was. Was baekhun niet mijn kamer in geweest? had hij neit iets gezegt? ik wist het eigenlijk niet meer..

Marlon:

Toen ik weer op ademen was, en ik zag dat hij zo in gedachten was dat ie niet merkte dat ik praktisch voor hem stond, besloot ik maar wat te zeggen. ' whats got you thinking so much' vroeg ik zacht. Het feit dat ie gister niet gekomen was toen ik eindelijk de moed had opgebracht om het hem te vertellen, deed zeer maar ik nam het hem niet kwalijk. Hij stond in al zn recht..

Kai:
Ik schrok wakker 'aah!'' gilde ik zachtjes en zwaar geschrokken (denk aan confetie net zo eng) ''oh.. Volgens mij was baekhyun gistere avon in em kamer maar kan me er niksmeer van herrineren hij leek zo serieus'' zei ik terwijl ik lang haar heen liep om terug naar het uitzicht te kijken. noujhaeerder om te leunen om het muurtje. ''kan me niet meer herrineren wat hij zei'' ik wreef door me haren.

Marlon:

Ik lachte zachtjes toen ie schrok. Hoj begon over dar baekhyun gister geweest was, en dat ie eigenlijk niet zo goed kon herinneren wat hij gezegt had. Dat luchtte mij best op. Ik ging naast hem tegen het muurtje aan leunen ' ik had je gister een berichtje gestuurd maar je telefoon stond uit dus had baekhyun gevraagt of hij het door wou zeggen tegen je' begon ik ' I... i broke my promise jongin.' Begon ik zacht ' ik kan het niet meer aan... chen was in zn recht om me te verdenken.. want het is waar' zei ik zachf op het eind en de tranen vulde mn ogen

Kai:
ik zuchte even ''denk je echt dat ik niet verwacht had dat het door zou gaan? stoppen met iets wat je op dat moment goed laat voelen is lastig'' zei ik en ging zitten op het hekje. ''jet werk als een verslaving en om er van af te komen met je eerst zelf inzien hoe slecht en stom het is om te doen voor je daadwerkelijk aan het afkicken kan beginnen'' zei ik en keek haar aan. op een of andere manier deden die tranen me niks. Was ik in dat jaar der gewoon overheen gegroeit?. ''En we hadde neen belofte die zou zeggen dat je het niet meer mocht doen alleen dat je zou zeggen als je hulp nodig had'' zei ik terwijl ik aan me nagels plukte

Marlon:

'Ik weet dat we een afspraak hadde.. maar je ging meteen 2/3 weken naar china en ik wou je er niet mee belasten' zei ik en veegde de tranen weg. ' maar heb al besloten dat ik terug naar huis moet voor hulp. Dit is mijn probleem en wil jullie er niet verder mee belasten. ' zei ik best vastberaden.' Heeft lennie ook wat rust en kan ze op zichzelf gaan focussen.' En liep richting het hotel. ' sorry voor alles.. ' zei ik nog voordat ik naar binnen toe liep. Ik wou het lennie nog persoonlijk vertellen voordat ik weg ging. Het liefst ging ik vanavond al terug.

Kai:
''hoe wil je hier vandaan komen dan?'' vroeg ik en keek naar boven toe ''We hebben sinds gistere nacht geen berijk meer. en geen internet meer' zei ik en bekeek haar rug. ''ook de vaste telefoon kan geen verbinding krijgen met een schotel of iets'' zei ik dit wist ik omdat ik snachts met me moeder wilde praten en haar op geen mogelijkmanier kon berijken. ''En er zijn geen medewerkers die ons zouden kunnen helpen''

Marlon:

'Ik moet een manier vinden.. desnoods loop ik naar het volgende dorpje toe...' zei ik ' i need proffesional help jongin..maar eerst moet ik lennie vinden. En ik zie het meest tegenop om het haar te vertellen...' zei ik nog. Maar hij had gelijk.. ook al was ik er niet met mm gedachten bij toen ik door het dorp rende.. er was geen kip te bekennen.. en ik het hotel had ik ook nog niemand gezien