Onverwachte wending op onze vakantie

Kai:


‘’dat is hij zeker’’ knikte ik begrijpend. Ik was misschien een idool war alles perfect mee leek te zijn. Maar we hadden veel mee gemaakt en weet hoe zwaar het is ergens weer opnieuw te beginnen en ergens over heen te komen. Het is niet dat ik weet hoe het is om echt depresief te zijn. maar ik kon het me goed inbeelden. Ze vertelde dat ze weet iets verpest had. ‘’Of niet. soms lijkt het alsof je het verpest hebt maar dan kijk er op terug en besef je als het het niet gedaan had je ook niet achter bepaalde ging zou gekomen zijn’’ Zei ik en legde me hand op haar handen. ik kroop dichter bij. ‘’Als ik niet naar sm maar naar JYP was gegaan. Had ik nooit de andere leden ontmoet. Had ik nooit mensen ontmoet die ik nu ken. En had ik jouw ook niet ontmoet. En dat terwijl SM niet de beste keuzen was die ik ooit gemaakt hebt. Je weet de reden’’ glimlachte ik zachtjes. ‘’Dat is moeilijk te zien op het moment zelf. Maar als je er later op terug kijkt is elke actie die je doet goed Je leert en van en groeit. IS dat niet iets wat je mij altijd vertelde. Leer van je fouten.’’ Ik kroop nog iets dichter bij.


Lennie:


Weer waren daar de hand van chen weer. Hij was echt de reden dat ik nog rustig bleef Maar ik had hem pijn gedaan!. Niet dat ik wist dat hij alles gehoord had maar ik voelde me zo. Samen maakte we de deur open. binnen smeet ik de sleutel weg. agressie.. Maar nog steeds ging de geur niet weg.. Het werd juist erger. Het feit dat ik me niet goed voelde net veel na dacht.. Om alles wat er gebeurd was. Sloot me gedachten zich af van de werkelijkheid ne ging mijn lichaam dingen in beelden. leuk posttraumatische stressstoornis. de geur was er niet het geluid was er niet en de vent die ik nu voor me zag was er ook niet.Maar mijn lichaam bedacht het wel. Ik voelde en zag alles gewoon zoals ik het eerder mee gemaakt had. op zulke moment dacht ik aan chen. Maar dat lukte nu niet want als dat deed kwamen de woorden van marlon weer omhoog en voelde ik me nog schuldiger dan eerst dus werd alles nog erger. Chen was al die tijd mijn anker geweest en ik had hem pijn gedaan. De man kwam dichter bij uit angst kroop ik in een hoekje. ‘’FLIKKER OP LAAT ME MET RUST! HEB JE NIET GENOEG GAHAD!’’ Gilde ik uit paniek. Het was niet naar chen maar naar die vent voor me!

Marlon:

ik luisterde naar zijn verhaal en hij had gelijk.. JYP of YG was misschien achteraf een betere keuze geweest dan SM.. maar dan had hij nooit zn members ontmoet, de members waar hij zoveel van houd en alles het waard maakt. en toen werd ik weer met mn eigen advies geconfronteerd. ik lachte zachtjes 'heb dat wel echt in je brein geramd of niet' lachte ik. hij kwam steeds dichter bij me kruipen. mn hartslag ging steeds sneller en voelde mn wangen ook al weer branden. ik moest nu iets bevestigen.. en alleen hij kon me daarmee helpen. 'dont freak out ok... i need to confirm something' zei ik tegen hem en zonder dat ik op zn antwoord wachtte drukte ik mn lippen tegen de zijne. if the spark is still there, than i know.

Chen:

ze leek wel agressief te worden op de manier hoe ze dr sleutel weg gooide. ik wou dr kalmeren maar niet kort daarna gilde ze uit paniek uit dat ik dr met rust moest laten enzo. ik keek vol shock naar dr. waar komt dit vandaan?! en wat bedoelde ze met of ik nog niet genoeg gehad had... wait.. nee.. nee dat zou toch niet waar zijn.. aish! ik had het moeten weten dat ze echt zwaar last, of misschien wel getraumatiseerd was door dat gedoe in het hotel.. ik liep rustig op dr af en ging voor dr zitten. 'Lennie, rustig. neem diep adem en kijk goed. je bent thuis, met newt en mij, jongdae. die man zou je never en nooit meer pijn doen! daar zorg ik persoonlijk voor.' zei ik tegen dr terwijl ik dr hand vast pakte en tegen mn hart aan drukte 'ik ben echt hier, ben geen hallucinatie of wat dan ook. dit is de werkelijkheid'

Kai:


Ik knikte. ‘’Ik leer misschien niet snel maar als ik het onder de knie heb! krijg je het ook terug’’ ik stak me tong uit ne keek even verliefd naar haar. Zo vond ik haar echt veel leuker gewoon lekker op alles wijzen en zeggen wat ze dacht. Haar lach was zo mooi. Daar kon ik jaren op wachten om die maar even te zien. Ineens zei ze dat ik niet moest schrikken ofiets. En Voor ik het wist zaten haar zachte lippen op me mijne. Even werden me ogen groter. Ik hapte naar adem. Tot ik ontspande en het accepteerde. Hier had ik zo lang opgewacht. Ik ademende rustig uit en zoende terug.


Lennie:


Ik bleef hyperventileren. die vent wilde niet weg!. Maar ergens in me achterhoofd hoorde ik chens praten iets dat ik gewoon thuis was. Nee IK ZAG HET TOCH ik zag rook en voel het toch!. Ineens leek er uit een andere dementie iets mijn hand pakken en deze werd ergens tegen aangelegd. Een rustgevende hartslag lied me tot rust komen.langzaam veranderde de man in Chen. Hij zat voor me en keek zo bezorgt. Ik was te ver van de wereld af om te gaann huilen maar ik gooide e nu we alles uit. ‘’Het spijt me zo!’’ jammerde ik en trok chen tegen me aan. Ik was niet van voor aanrakingen of iets. En ik had normaal echt niet zo veel last van. alleen als ik rot eten rook/ Maar dat het zo visueel voor me was nog nooit ‘’Het spijt me echt zo!’’ bleef ik zeggen. Ik meende het. Ik wilde niemand anders dan chen ik wilde hem en ook alleen hem.

Marlon:

Het duurde even voordat ie ontspande en het accepteerde, maar toen het eenmaal zover was, begon ie terug te zoenen. Het voelde bijna weer zo magisch als de eerste keer. Na een paar seconden trok ik weer terug en keek hem diep in zn ogen. ' its still there' zei ik met een glimlach ' the spark is still there' ik was zo blij. En het liet me realiseren dat ik echt nog wel van hem hield. Mn gevoelens voor baekhyun zullen nog wel een tijd blijven hangen.. en dat komt vooral om dat hij mn leven gered heeft. But, we will make it work again.

Chen:

Ze kwam er niet uit door wat ik zei, maar toen ze mn hartslag voelde, begon ze weer te kalmeren. Ik haalde opgelucht adem en en hield dr stevig vast toen ze alles eruit gooide. Ik probeerde dr te troosten ' its okay. Its not your fault.' Zei ik terwijl ik mn hand door dr haren haalde. Het is tijd dat ze geneest.. en of ik het medicijn was of echt professionele hulp, dat was een vraag voor later. Voor nu hield ik dr stevig vast

Lennie:

‘’Nee het spijt me echt, Ik houd zo veel van je en kan het je niet eens zeggen actie ondernemen! Elke keer weer moet je achter me aan rennen help je me en ben je er voor me. En ik sluit het elke keer af!.’’ Jammer de ik razend snel. ‘’Marlon werd boos omdat ik vertelde dat ik niet meer wilde wachten en dus en date had toen straks’’ gooide ik er uit alles moest er nu uit voor ik terug bij geest was want anders zou ik het nooit doen. ‘’Maar ik kon het niet niet zonder jouw! jij bent mijn anker Zonder jouw ben ik niks.’’ Ik drukte me gezicht tegen zijn borstkast aan mijn vingers werden wit van de kracht die ik zette achter het vast houden van zijn blouse.


Kai:

Ineens trok ze terug.. Byebye zelfvertrouwen hallo jongin ik keek haar nerveus aan maar haar ogen begonnen te stralen. Ik begon op me plek te wiebelen als een klein kindje. En bleef haar aan kijken ze verlette dat de spark er nog was ik glimlachte gelukkig wel dacht ik en trok haar tegen me aan. ‘’Voor mji was die nooit verdwenen echt niet. Ik houd ziel veel van je’’

Chen:

ik liet dr een beetje ratelen en luisterde naar alles wat ze zei. ik voelde zo goed wat ze allemaal zei. vooral het gedeelte dat ze dan eindelijk zei dat ze van me hield en dat ze het neit zonder me kan. Marlon, het spijt me dat ik het denk.. maar bedankt dat je ruzie met dr gemaakt hebt.. anders was dit waarschijnlijk nooit gebeurt. ze drukte dr gezicht tegen mn borstkas aan en haar vingers werder gewoon wit van de kracht die ze zette. ik plukte dr voorzichtig van me af en keek dr recht aan. ik wreef haar tranen weg 'you finally said it' zei ik zacht en drukte mn lippen tegen dr hare.

Marlon:

Kai trok me tegen hem aan en zei dat het voor hem nooit verdwenen was en hij nog steeds zielsveel van me hield. ik kroop verder tegen hem aan en voelde me voor het eerst in tijden echt weer gelukkig. 'spijt me echt van het afgelopen jaar. maar dat is nu in het verleden, tijd om vooruit te kijken' zei ik tegen hem en gaf hem weer een zoen.

Lennie:

Ik lied me hoofd naar benede hangen toen hij me van zich afduwde.. had ik het echt allemaal gezegt.. Zie hij wil het nie…. ineens voelde ik na al die tijd zijn lippen op de mijne. Me ogen werden groter en elke spier in me lichaam spande aan. wat was er nou net gebeurt.. wat was dit. Heel voorzichtig lied ik hem los. Ik bracht mijn handen naar zijn wangen en hield hem beet. Zachtjes sabbelende ik op zijn onderlip


kai:

‘’Ik vergeef het je’’ zei ik zacht en ik meende het. Nouja. Ik had der elke dag opnieuw vergeven. er was eigenlijk geen moment dat i khet haar niet vergeven had. Maar omdat ik bang was haar kwijt te raken raakte ik me zelf kwijt dat was wat er gebeurd was. Nu ik het een plek gegeven had. kwam ze weer terug. Dit was echt de gelukkigste avond in tijden. ‘’Ja tijd om vooruit te kijken en alles achter ons te laten’’ glimlachte ik en gaf haar een zoen terug. Daarna lied ik op me kont vallen. ‘’Hey kom je hier vaker? ik ben Kim jongin beter bekent als Exo’s kai!’’ zei ik en stak me hand naar haar uit.

Chen:

ze bracht dr handen naar mn wangen toe en hield me beet. zachtjes sabbelde ze op mn onderlip, en ik beet zachtjes terug. 1 van mn handen ging naar dr onderrug toe en de andere door dr haren heen. note to self, bedank baekhyun en marlon. het ging misschien neit zoals ze bedoelt hadden.. maar, het resultaat is er wel! na even trok ik weer terug en keek dr aan met een lach '2 jaar was lang genoeg wachten of niet' lachte ik.

Marlon:

ik moest lachen dat ie zichzelf opnieuw voorstelde. ik pakte zn hand ' normaal alleen als er iets vervelends gebeurt is, maar misschien nu wel als er wat geweldigs gebeurt' lachte ik ' omo! echt? de Kai van exo? this is like a dream coming true!' zei ik als een fangirl. ' ik ben Marlon, prettig kennis te maken' zei ik terwijl ik zn hand schudde. toen viel me pas op hoe donker et al was. 'zullen we ergens wat eten pakken? heb best wel honger' zei ik en op dat moment begon mn maag ook te knorren

Lennie:

hij zei dat 2 jaar wachten wel lang was. daarop sloeg ik hem zacht op zin borstkas. ‘’waarom accepteerde je in het begin nooit mijn acties!’’ zei ik boos maar kon me glimlacht niet weg krijgen Me lip begon te trillen niet van het verdriet maar gewoon van blijheid dat ik langzaam begon te huilen. Ik voelde me zo opgelucht. Maar aan de andere kant… ‘’2 JAAR! ZO LANG!’’ riep ik ineens. en keek hem met grote ogen aan. Ik keek naar de kalender ‘’dan was het op de laatste dag van onze vakantie 2 jaar geleden’’ glimlachte ik zachtjes. Toen dacht ik aan luhan meteen werd ik rood ‘’sorry’’ zei ik weer


kai:

‘’aaish laten we deze plek dan zo buigen dat je hier alleen nog maar heen komt met leuke dingen afgesproken!’’ glimlachte ik toen ze zich als een fangirl gedroeg glimlachte ik blij. ‘’handtekening?’’ vroeg ik maar ik antwoord niet o haar antwoord en trok haar terug in een zoen. Na even zette ik haar terug ze vroeg of we iets konden gaan eten. ik knikte .’’strak plan!’’ Ik stond op en stak me hand naar haar uit. We liepen een stukje het bos was mooi in het donker. ‘’Als ik soms afstandelijk doe is het niet omdat ik niet van je houd, Maar heb me anderhalf jaar lang aangepraat dat ik je nooit terug in me arme zou kunnen slaan. Weet niet hoe snel ik die gedachte uit me kan krijgen’’ bekende ik zachtjes.

Chen:

ik moest om dr lachen. alleen begon ze weer te huilen maar ik kwam er al snel genoeg achter dat het niet an verdriet was, maar van blijheid. ' omdat toen ik er echt zeker van was, en toen ik eenmaal er zeker van was. ja..toen was je gelukkig bij hyung.' zei ik tegen dr. 'maar! laten we het allemaal in het verleden laten ok? een nieuw begin' stelde ik voor.

Marlon:

we stonden op en begonnen met lopen, opzoek naar eten. hij vertelde dat als ie soms wat afstandelijk doet, dat het is omdat hij zichzelf had aangepraat dat het over was tussen ons.. zelfde wat ik mezelf aangepraat had. 'ik snap het, ik zelf ook namelijk' bekende ik. 'ik moet ook nog steeds werken om mensen weer binnen te laten.. maar we staan er niet alleen voor' zei ik met een glimlach, en toen schoot me opeens wat in gedachten dat ik baekhyun nooit terug geappt had! snel pakte ik mn telefoon 'jongin, kom selfie!' zei ik en maakte een foto een stuurde hem naar Baek toe * alles is goed aan mijn kant nu, hoe staat het daar?* vroeg ik.

Lennie:

Ik knikte ‘’yeah’’ glimlachte ik en lied me in zijn arme vallen. Maar er was iemand tussen ons in gekomen en keek ons met zin kop aan van.. finally zelfs een kat had jullie liefde door.. Ik drukte newt weg. ‘’Kappe newt!’’ lachte ik zachtjes en keek opnieuw chen aan. Voor het eerst wist ik niet wat ik moest zeggen. ‘’Zullen we maar eten?’’ vroeg ik met een trillend stemmetje. Dat ging nog wel goed komen ff van de schrik zien te bekomen


kai:

‘Ik werd ineens in een selfie houding getrokken en probeerde te lachne maar ik was niet goed met selfies huehuehue. Toen ze me weer los lied deed ik me kleding goed. op dat moment viel het me pas op dat ik in me zondagse sportkleding liep ook wel.. niet geschikt om over straat te lopen naar drukke straten als een idool zijne. ik zuchte. ‘’denk niet dat het de binnenstad zelf word.’’ zei ik en wees naar min kleding

Baekhyun:

ik had heel de tijd gezocht maar vond aar niet. ineens kreeg ik ee nberichtje. oh ze ws met kai! YES ook dat is god gekomen! zag haar stralen dan! *LAAT JE ME HEEL DE TIJD BUITEN LOPEN ZONDER JAS! NU IS HET JOUW SCHULD DAT IK ZIEK WORD HOOR! JK ben blij dat het goed gaat ^.^ *Ik huppelde terug naar de dorm om daar er achter te komen dat Chen nog niet terug was

Chen:

ik hielp lennie met het weg drukken van newt 'je moet dr nu delen newt! wen er maar aan' lachte ik en keek lennie weer aan. we waren beiden op een of andere manier sprakeloos op het moment. maar ze verbrak het met een voorstel om te gaan eten. ik glimlachte, stond op en rijkte mn hand naar dr 'klinkt goed, zeg maar waar je zin in hebt' zei ik.

Marlon:

kai met zn ik ben niet goed in selfies maken... hij stond er gewoon perfect op ondanks dat ik hem gewoon het beeld in trok. * YAH! ik wist niet dat je naar me aan het zoeken was... waarom zou je me eigenlijk komen zoeken? had alleen gezegt dat het plan niet gelukt was* stuurde ik nog naar hem en toe zei kai dat hij niet naar de binnenstad kon vanwege zn kleding. ik keek hem aan 'fried chicken at my place?' zei ik.

Baekhyun:

*chen had jullie gesprek gehoord en toen verteld dat jullie ruzie hadden gehad! ik maakte me zorgen okey!* stuurde ik terug.


Kai:
‘’tegen kip zeg ik geen nee!’ zei ik samen liepen we naar haar huis. Dit was lang geleden. Het enige nadeel was dat we door de straat liepen.. van ons huis. Het was nog steeds niet verkocht. Oker het stond te koop. Maar daaar mee hield het op. Ik keek niet naar het huis en liep gewoon door. Dat is ook verleden tijd. bij haar aangekomen was het nog best koud. ‘’please zet de verwarming aan’’ jammerde ik zachtjes terwijl ik een poging deed tot mijn sport schoenen uit te doen

Lennie:

Ik dacht na. ‘’alles gaat er nu wel in’’ zei ik en wreef over me buikje heen. Na even zaten we aan tafel. ‘’soo’ zei ik zachtjes en keek iet meer op. ‘’hoe gaat het nu verder? Ik verlies je nu niet heh’’ zei ik zachtjes nadenkend hoe ik luihan verloren was. misschien ook wel een van de redenen dat ik het niet aan durfde met chen. dadelijk verloor ik hem ook

Marlon:

* what! Chen heeft ons gesprek gehoord?! HOE?? aish maakt ook niet uit ... bedankt dat je naar me bent gaan zoeken. Heo is het met Chen?* stuurde ik. dat moest best hard aangekomen zijn voor hem.

ik wist wel dat hij geen nee zou zeggen tegen kip. we liepen samen terug naar mijn huis alleen ging het me niet onopgemerkt door welke buurt we liepen.. als ik niet zo stom was geweest toen .. hadden we hier nu samen gewoond. ik begon me steeds weer schuldiger te voelen.. ok we hadden gezegd een nieuw begin.. maar ik kon niet gaan ontkennen en vergeten dat het eigenlijk wel allemaal mijn schuld was.

eenmaal bij mij thuis aangekomen was het echt stervens koud.. ik liep snel naar binnen en zette de verwarming aan en bestelde de kip. 'het duurt nog wel even voordat het opgewarmd is ben ik bang' zei ik terwijl ik opzoek was naar wat dekens om warm e blijven. ik wikkelde me helemaal in als een borito en ging op de bank zitten.

Chen:

na even zaten we aan tafel en ze vroeg hoe het nu verder ging en of ze me nu ging verliezen. ze dacht vast aan hoe ze luhan verloren was.. ik pakte r hand vast en keek dr aan. 'natuurlijk niet. heb geen twee jaar mezelf weerhouden voor wat fun.. ik geef echt om je en zal er altijd voor je zijn' zei ik tegen dr. en ik meende elk woord dat ik zei

Lennie:
Ik keek op. sabbelend op me lip glimlachte ik naar chen.  Nu moest ik ff overstappen naar het idee dat we nu zouden kunnen gaan date. Want dat gingen we toch nog wel doen. DAt was er juist zo leuk aan. en hoe het met de fans ging zag ik later wel WE zaten nog even maar ik kon het niet langer uitsteleln ik stond op en ging bovn op hem zitten met me benen aan biede kante van zin lichaam ik drukte hem iets naar achtere. Hier had ik al zo lang op gewacht. Ik drukte me mond tegen de zijne aan. Ik beet en speelde met zijn lip. MEt een van me handne leunde ik op zijn borst kast de andere in zijn haar.


Baekhyun:

*yeah schijnbaar Iets over telefoon gesprek ofzo* appte ik terg *weet niet waar hij is. Hij is niet meer terug gekomen zou ik hem nu moeten gaan zoeken of? Urggh waarom moest hetzo uitlopen. Het spijt me* Ik lied op me de bank vallen.

*waar ben je?* appte ik naar Chen,

Kai:

ZE zette de verwarming aan en kroop zelf in dedekens. Ik keek haar aan/ ''EN ik dan?'' zei ik en blies me wangen op. ''Dan warm ik me zo wel op aan de kip!'' zei ik en stak me tong uit. En precies op dat moment ging de deurbel. Nailed it! Ik rende naar de deur rekende af en kwam terug met de kip in me armen. ''Houd jij je dekentje maar ik pak de kip wel!'' zei ik verlieft narade kip toe en ging in een hoekje zitten met de kip.