Love story

Jake
Het kwma met een klap. zijn woorden. misschein had ik al die tijd nog hoop gehouden dat ik het gewoon zag omdat ik jaloers was op hun vriendschap. Maar nu hij het echt zei. Ik bleef me groot houden kleine glimlach op me gezicht. 'Hij is tenminste de gene die je laat lachen' zei ik zacht me handen door zijn haren halend. Me handen trilde heftig. Me ogen waren waterig maar ook dat slikte ik weg. Ik glimlachte opnieuw voorzichtig. 'Het zijn jouw gevoelens die ik kan ik niet veranderen. Ik hoop dat je voor jouw zelf de juiste beslissing neemt. Weet dat ik je help en support wat je keuzens ook zijn.' Ik pakte zijn wangen beet. Me lip tussen me tanden. 'Nog. bedankt voor je ring.' Ik keek hem aan. Niet weten wat ik nu moest doen. heel me lichaam zei dat ik moest gaan gillen roepen. Sean in elkaar slaan en mijn verloofde beschermen. Maar het lukte niet.. 

Na even stond ik op liep naar de slaapkamer en pakte zijn bril deze deed ik terug bij alex op. 'dit verhelpt je hoofdpijn.' Ik lied me hand over zijn voorhoofd gaan. 'Die heb je al een paar weken' ik bracht me mond naar zijn bhoorhoofd om hem een kus te geven maar ik deed het niet ik stopte er voor liedme hoofd zakken waardoor onze voorhoofden egen elkaar kwamen. 'het word jouw beslissing.'

Alex Jenssen
Daar waren de tranen. Ze vielen zachtjes uit Alex’ ogen en ze wilde ook niet stoppen. Hij had verwacht dat Jake zou gaan schreeuwen, weg zou gaan, zeggen dat hij niet meer terug hoefde te komen en maar naar Sean moest oprotten… wat Jake nu deed had hij niet verwacht, en hij wist er niet mee om te gaan. Wat Alex nog wel het engste vond was dat hij niet meteen kon zeggen dat hij bij Jake wilde blijven. Toen Jake dank je wel zei voor de ring, kreeg Alex een verdrietige glimlach. ‘Je hebt hem gevonden. Het is nog steeds voor jou. Met liefde gegeven.’ Hij pakte Jake hand, maar Jake liep naar de slaapkamer toe. Dit was het.. je bent hem kwijt.. Alex liet zijn hoofd vallen en huilde. Weer niet verwachtend dat Jake terug zou komen. hij schrok zowaar toen zijn bril op zijn neus gezet werd. ‘Hoe kan je me zo mooi vinden..?’ Hun voorhoofden werden tegen elkaar aangelegd, en Jake zei dat het Alex’ keuze zou zijn.

Die volgende dag deed Alex niks. Niet met Jake, niet met Sean.. Lucky was bij hem though. ze liepen langs het grote hek rondom hun huis. Zijn bril stond inderdaad weer op en de bomen waren ineens weer bomen geworden. Zijn mobiel ging. Sean met de vraag of hij langs het atelier kon. Morgen zou Alex wel gaan… hij wist zijn antwoord nog niet.

Dagen gingen nu voorbij. Sean bleek weer een schilderij voor Alex te hebben. dit keer niet eentje waar hij spelend met zijn viool opstond. Het was er een van Alex in de dekens, met zijn thee en zonder bril natuurlijk. Jake stond er alleen niet op.

Na een heftige paniek aanval gehad te hebben in het atelier, had Sean Alex gezoend. Het werkt, net zoals dat Jake hem toen ook uit zijn paniek gehaald had op de eerste dag. Alex viel naar achteren op de grond, Sean boven hem die hem aan het zoenen was. hier had Alex dromen over gehad. Hier kon hij niet over liegen. Dromen over Sean waren er tegenwoordig meer dan dromen over Jake. ‘Hoe was dat?’ vroeg Sean toen hij stopte. ‘Anders…’ ‘Goed anders, of slecht anders?’ Alex keek weg. ‘Alsof ik Lily zoen maar dan mannelijk anders. mag dat ook?’ ‘No.’ En Sean zoende weer.
Die avond lag Alex met zijn knuffel in zijn armen op de leesstoel. Sean was in het atelier gebleven en Alex durfde niet meer bij Jake te liggen.

Jake
'omdat ik van je houd zoals je bent. Je zicht is niet goed daarom draag een bril. Zo zie je de wereld rond ej scherper en dat maakt je mooi. Je komt er gewoon heel schattig uit te zien. Je ogen stralen meer en je hebt geen hoofdpijn meer.' antwoorde ik voorzichtig.

Alex ging steeds verder bij me weg. Ik wist het ik had het door. Ik deed me best er voor hem te zijn. Maar.. het leek steeds verder weg te gaan... mijn gevoels nvoor alex werde nalleen maar sterker ook al wist ik dat.. nee ik kon er niet bij na denken dat alex met Sean bezig was..


Ik deed me best op school ik haalde weer 10e omdat het het enige was waar ik me gedachte van alex af kon halen.

Alex was een paar dagen weg geweest en nu weer terug hij lag in de stoel met de knuffel. Ik bleef in de kueken kijeknd door de deur naar hem. Me handen trilde me ogne vol tranen. Wachtend tot hij sliep. Het moment dat hij sliep liep ik op hem af tilde hem op. 'Je moet niet in de stoel slapen das slecht voor je rug' Ik tilde hem op. alex werd steeds lichter of kwam dat om dat ik mezelf in de tussen tijd ook nog is dood aan ht trainen was.. Ik weet het niet meer ik volgde het allemaal niet meer. Ik legde alex in het bed dekte hem toe en zette het licht aan. DE kamer werd weer een kleine sterre hemel. Maar bij hem gaan liggen deed ik niet. Ik deed de deur dicht en ging op de bank slapen wat me natuurlijk weer is heerlijke nachtmerries gaf over hoe ik alexverloor.. Ik werd elke ochtend wakker met het gevoel dat ik niks meer wilde doen.Maar wat deed ik... opstaan ontbijt maken koffie en thee zetten het bij Alex brengen flusiterne dat ik van ehm hield en dan weer naar school.

Alex Jenssen
In Jake armen werd Alex naar het bed gedragen. De slaap had Alex zo nodig dat hij gewoon door sliep. De avonden bij Sean in het atelier waren lang en altijd gezellig. Maar slapen zat er niet vaak in. Sean was nog regelmatig bij hun thuis te vinden, maar was merendeel weg, samen met Alex natuurlijk.
Maar nu zo in Jake’s armen sliep hij door. De frons die hij in zijn gezicht had staan verdween toen hij Jake’s hartslag hoorde. Maar hij had het niet door. Jake had het niet mis gehad dat Alex lichter was. leven samen met Sean betekende inderdaad lange avonden, veel alcohol, veel koffie, veel activiteiten maar eten ho maar. Daar had Sean geen geld voor. Elke avond warmde Alex iets op wat Jake had laten staan. het was dan altijd oud voedsel geweest en aangezien Alex nog steeds niet echt het verschil tussen een magnatron en een oven kon zien, werd het meestal een ramp. Sean lachte hem er altijd om uit, om erna te zeggen hoe cute Alex was.

Wakker worden in de zee van kleuren liet Alex even geloven dat alles misschien een droom was geweest… om er uiteindelijk achter te komen dat zijn gevoelens voor Sean er nog steeds sterk waren, en het aan het overgaan was op liefde.
Jake zei hier niks over bij het ontbijt. Het ging zoals elke morgen. Met z’n drieen aan tafel, Alex die meer naar Sean keek dan naar Jake, en Jake die thee bracht, zei dat hij van Alex hield, en naar school ging.

‘Alex, ik wil hier weg.’ Alex keek op. Sean was er nu voor al een hele lange tijd. ‘Waar wil je dan heen? Je hebt nog steeds geen huis…’ ‘No no niet zoals dat. Ik wil iets leuks gaan doen samen met jou. En niet steeds maar in het atelier zitten. Kom op Alex ik wil je beter leren kennen, je bent nog altijd mysterieus voor me.’ Alex snapte Sean niet goed. ‘Ik heb je alles verteld. Je weet zelfs mijn favoriete vla wat moet ik nog zeggen?’ Sean’s ogen schitterde, op dezelfde manier als dat Alex’ ogen ook altijd konden. ‘Laten we gewoon ergens heen gaan oke, ik vind dat je dat wel eens verdiend hebt.’ Hij pakte Alex’ hand en kneep er even in.

Sean en Alex rende de lege straten van Amsterdam door. de grachten waren warm verlicht en de zon was allang onder. Ze rende hand in hand, en Alex lachte van plezier. Sean moest elke kat die hij zag aaien, waarbij hij Kitty riep. Dit waren de enige momenten dat Alex nog aan Jake dacht. De wind speelde met Sean’s haar, en zijn blauwe ogen kwamen super goed uit bij zijn donkere haar. ‘Ogen dicht.’ Sean legde zijn handen weer voor Alex’ ogen… omdat Alex die dag lenzen had laten maken. Hij lachte though. ‘Wat heb je nu weer voor me?’ ‘Sht, don’t spoil it.’ ze liepen een paar stappen, en Alex voelde vlinders door hem heen gaan. De handen verdwenen en Alex zag een bootje. ‘OKe..?’ Hij keek Sean aan, die een peuk aanstak. ‘Wil je echt samen gaan varen?’ een knik van Sean, en Alex klapte zowat in zijn handen.
Het varen was leuk. Sean kon niet van Alex afblijven en Alex eigenlijk ook niet van Sean. Het was romantisch en Alex lag uiteindelijk op de houten planken, kijkend naar de wolken die voorbij dreven. ‘Zie je de sterren, Jake kon er altijd mooie verhalen bij maken.’ Sean zuchtte. ‘De sterren zijn dom… Alex, je weet dat ik het niet fijn vind als je het over Jake hebt. Kunnen we niet gewoon even samen zijn?’ ‘Ik heb de hele avond niks gezegd!’ ‘Dan nog, laat hem erbuiten. Je bent nu van mij.’ Hij gaf Alex een zoen.
Zo ging het verder, Alex vergat de sterren, en Jake…

Jake
En ik kwam weer alleen thuis.. Weer een eten wer alleen anar bed.. In bed kon ik niet slapen i kboelde me zo vresleijk dat i kbesloot te gaan wandelen met lucky we liepe ne liepen tot we bij de plek kwamen waar we de afgrond in gevallen waren. Ik besloot naar benede te lopen en daar te gaan zitten. En huilen dat ik deed voor uren lang. Tot de volgende ochtend. Tranen bleven lopen pas toen ik vocht te kortkwam en lucky ging zuren om eten stond ik op en liep langzaam terug. Waar we opneuwe aangesproken werden door intervieuwes het waren 3 mensen 2 meiden duidelijk zussen en een cameraman. Ze vroegen wat en ineens begonnen ze over alex. 'het lijkt of hij zijn geluk gevonden heeft.' begon ze ik glimlachte en knikte 'Dat heeft hij' Tranen kwamen op zetten. 'Maar niet met jouw?' ik schudde, 'nee, I lost him' Ik glimlachte pnieuw me tranen weg. 'Wat ga je heir aan doen dan?' Ik haalde me schouder op.' Verder leven en hopen dat hij gelukkig word. Ik ga niet weg nemen wat hem gelukkig maakt ookal kan ik het zelf niet aan zonder hem. hij is nu gelukkiger dan hij ooit bij mij geweest uis dus hey.. Daar gaat het toch om. de gene gelukkig zien waar je van houd' dit was de eerste keer dat ik zo over alex gesproken had tegen iemand. de meid keek me aan ze zuchte. 'Het spijt me dat i ker naar vroeg. Het zal moeilijk voor je zijn' opnieuw haalde ik me schouder op. 'Het gewoon gehoopt dat na alles het een keer goed ging. Maar wie vind het nou leuk om te houden met iemand een problemen heeft. had mezelf gewoon grote moeten houden en hem gelukkig moeten houden. Heb dat niet kunnen doen' Ik draaide me nu om en liep weg. het leek even of ze me achterna kwamen gerent. oh nee het leek niet het gebuerde echt. de vrouw die de vrage ngesteld had hield me opnieuw aan.'Mogen we dit uitbrengen?' ik haalde voor de zoveelste keer me schouders op. 'Doe wat je niet laten kan' opnieuw die glimlach. op dat moment sprak het tweede meisje. 'Jake.. Wil je bij mij komen werken in de keuekn. Ik weet dat je van koken houd en wil je graag een plek geven. Je word dan me eigen chef geen andere mensen rond je heen gewoon je ding doen.' Ik staarde het meisje aan. het was een goed iets eigenlijk. koken en niet thuis zijn. Vooral dat laatste. 'is goed' ik kreeg haar gegevens en kon langs komen wanneer ik het aan kon.

Ik kwam pas tegen de middag rond 2 uur thuis. Sean was er blijkbaar weer ee ndag geweest. hij zat namelijk als een overwinnaar op de bank. Ik keek niet op of om naar hem. MAar toen ik de keueken in kwam.. Zakte me hart. Ei droop over het aanrecht nar benede toe. de kruiden kastjes stonden open. En de kruiden waren verspreit over het aanrecht. Pannen waren zwart houte lepels gebrand en zelfs me messen waren kapot. duiken en alles. Ik denk dat dat me tot het eind bracht. Me enige veilige haven was gesloopt. Met mijn meest gebruikte mes liep i kde woonkamer in deze gericht naar sean. 'WTF dickhead!.  Do you even know how expensive those knives are! And you destroyed it! You destroying every single thing I love. Everything.' Ik balde me vuisten. 'Just leave this house! leave!!! Get out of my life!' Het mes wees ik dreigend naar hem heel me lichaam trilde. Me ogen waren rood en me hoofd bonkte heftig. 'Alles Alles sloopt je! echt alles! je neemt alles van me af. You'r fucking my fiancee and now destroying my own little world!. ' Ik begon tegen me hoofd aan te tikken. Ik moest me rustig houden maar het ging niet. me hoofd ging te keer. Ik verloos alles openieuw en deed er nks aan. Ik lied Alex gewoon gaan..

Alex Jenssen
‘Jake is er niet?’ Sean en Alex kwamen thuis, en alles was leeg. ‘Misschien ligt hij te slapen??’ Stelde Alex voor en hij ging kijken. Maar nee, Jake was er echt niet. ‘Weird. Misschien heeft hij toch nog een leven gevonden.’ Sean plofte op de bank, met zijn schoenen nog aan. ‘Urgh, Sean je weet dat ik dat niet fijn vind. Denk een beetje aan Jake dit blijft altijd nog ons huis.’ ‘Owh sorry meneer, ik zal ze uitdoen. En mijn sokken ook, hoe vind je die.’ Met een knipoog ging Sean te werk. Alex vond het oke. ‘Waar zou Jake zijn?’ Alex ging langs de piano.
‘Alex…’
‘Sorry.’ Sean schudde zijn hoofd. ‘Je weet het he schat. Ik heb het niet graag.’ .. ‘I know’ Even bleef het stil. Het was al best laat en ze waren alleen thuis. ‘Kom eens hier.’ Alex deed zit. Sean pakte zijn handen en trok hem steeds dichterbij. ‘Ik wil je iets geven…’ Hij begeleide Alex op zijn schoot, met Alex’ benen naast Sean’s heupen. Alex grijnsje lichtjes. ‘Wat wil je geven?’ ‘Ssht’ Sean deed Alex’ shirt bij de kraag iets naar beneden en kuste zijn huid. Alex beet op zijn lip… het voelde niet goed. En niet alleen omdat het niet Jake was, al was dat nu opeens een heel groot iets, maar er was nog iets anders. ‘Sean..’ ‘SSSHHT, geez Alex.’ Sean ging gewoon verder. Zijn handen onder Alex’ shirt om zijn rug te verkennen. Ze waren nog nooit zo ver gegaan. Alex wist niet goed wat hij moest doen.. maar hij wist zeker dat hij dit nu nog niet wilde. ‘Stop! Stop, ik..’ Hij bewoog met zijn lichaam, en ging van Sean af. Sean zuchtte uit diepe frustratie. ‘Altijd hetzelfde. Je kan ook niks he. Je had toch voor mij gekozen? Waarom kan je dan niks doen voor me.’ Alex keek naar beneden. Dit was altijd zo.. Hij hield van Sean maar hij haalde hem altijd naar beneden, en dan had Alex het gevoel dat hij degene was die sorry moest zeggen. ‘I’m sorry…’ Sean stond op, greep zijn hoofd en kuste hem. ‘Don’t worry. Laat me gewoon niet meer zo lang wachten oke. Je bent prachtig, en dat wil ik graag van dichterbij bekijken.’

Hierna verdween Sean in de keuken. Hij had een plan om Alex en Jake verder uit elkaar te halen. Hij ging in de keuken werken. Alex was even komen kijken maar toen was alles nog netjes geweest.
Pas later maakte Sean er een rotzooi van, en ging hij op Jake wachten met een zelfvoldane smoel. Alex zat buiten de hele tijd, en had niks doorgehad. Het journal boekje wat hij van Jake had gekregen was in gebruik genomen. hij tekende onbewust sterren, en Lucky, en handen.. veel handen.

Sean’s perspective: ‘Schreeuw niet zo man, het is maar een keuken.… wat ik pak alles van je af, je had er maar harder voor moeten vechten! Je bent hem nooit waardig geweest!’ Het mes kwam dichterbij, en hij hief zijn handen op. ‘Ik wenste dat ik je verloofde een goede fuck gegeven had! Dan was hij misschien over jou heem gekomen!’

Alex’ perspective: Jake kwam binnen, en Alex hoorde hem schreeuwen. ‘Shit..’ Hij vloog naar binnen, zijn hand onder de ink. ‘Jake!’ Jake stond met een mes gericht naar Sean, die met zijn handen naast zijn hoofd op de bank zat. ‘Wat ben je aan het doen!?’ Alex ging er tussen staan, zijn gezicht gericht op Jake, en zijn handen naar voren. ‘Jake waar ben je in hemelsnaam mee bezig?’

Jake
ik lied het mes zakken wit van woede. 'Je had me beloofd dat hij neit in de kueken zou komen! hij heeft alles gesloopt echt alles! je weet hoeveel de keukenvoor me betkeend. hij neemt gewoon alles af!' Het mes viel op de grond het gevoel dat alex.. sean aan het beschermen was deed zeer. steken van pjn door heel me lichaam. 'Ik doe alles probeer alles om je gelukkig te houden. Ik laat toe dat je naar sean gaat omdat dat het gene is wat ej blij maakt. En nu het enige wat mij blij maakte deze dagen waar ik me nog een beetje veilig voelt heeft hij gesloopt! ALLES alex alles! en nu .. je kiest were zijn side opnieuw!' ik draaide me om. ' I know I lost you but just give me a break.' Ik keek hem over me schouder aan. 'Vind het vreselijk wat je met sean doet. Maar ik probeer je te supporten met alles. Op deze manier.. ik kan het gewoon niet' ik tikte tegen me hoofd waanra i kde keuken in ging waar ik bleef staan kijkend naar wat er over van was. dit ging dagne kosten voor het schoon was

Alex Jenssen
Jake begon hard te schreeuwen, maar gelukkig liet hij het mes los. Alex slikte terwijl hij Jake met grote ogen aankeek. ‘Jake..’ zei hij, nog steeds met zijn hand naar voren. Sean kwam ertussendoor, en legde zijn hand op Alex’ schouder. ‘Laat maar Alex, hij is gek geworden. Heb het altijd al gezegd dat dat zou gebeuren. En jij mij maar niet geloven! Nou kijk dan!!’ hij wees naar Jake terwijl hij Alex aankeek. ‘Je geloofde me niet, nou wie had er gelijk hmm.’ Alex duwde Sean weg, en keek weer naar Jake. ‘Jake please, je moet rustig worden. ik weet wat de keuken voor je betekend, echt.’ Jake was zo overstuur, en Alex’ ogen schichte steeds naar het mes, bang dat Jake het weer op zou pakken. ‘You haven’t lost me..’ Sean lachte nu. ‘Alex hij denk dat we de friggle fraggle gedaan hebben. het arm schaap.’ Alex’ mond viel open. ‘No! Nee Jake geloof me dat hebben we niet gedaan!’ Jake liep weg, en Sean lachte. Alex zat met zijn handen in het haar, en draaide een rondje uit wanhoop. ‘Alex doe normaal. Jake is gewoon gek geworden. Zie je dan niet dat hij dit altijd doet. Ik praat wel met hem.’

‘Je hebt het goed verknalt of niet.’ Sean stond in de deuropening van de keuken. ‘Je weet dat hij nu van mij is. Je eigen schuld, je hebt hem de keuze gelaten. Geez hij praat nog steeds over je. Elke dag!’ Hij liep weer weg. ‘Kom Alex, we gaan. Ik weet veel betere plekken om nu te zijn dan bij deze maniak.’ Alex keek van Sean, naar de keuken. ‘Het spijt me zo..’ En Alex ging met Sean mee.

Jake
Dar was ik dan alleen.. Zelfs de nu de enige plek weg was waar ik tot rust kon komen. i kzei hierna niks meer tegen alex of sean ik ontliep ze in me eigen huis.. Ik zei niks meer echt helemaal niks meer was vaak buiten sliep niet als hun er waren en was weg dage nweg. Lezen dat was wat i kbuiten deed. En kapot gaan van binnen. Alex wanhopige blikken geven ik hadhem zo hard nodig. Maar het ging hem niet worden hij was er niet meer ookal liep hij rond.. Alex was weg voor mij. De pot met dingne had ik weer gepakt maar ik kon ze niet lezen hoe graag ik ook blije dinge nwilde hebben. 

Weken gingen zo voorbij wat ik nog wel deed. Was ontbijt maken en voor hun koken. hun was doen en zorgen dat het huis schoon was. aanhoren hoe Sean alex zijn favo dingen afkraakte. En nu beogn hij zelfs over dat alex haar te lang was.. Zijn kledingstijl dozig en alles. Ik moest toe kijken hoe alex vernaderd werd. Het was aftellen tot deze dag. Sean had een huisje.. En dat ging hij lekker voor mijn neus aan alex vertellen.

Alex Jenssen
‘Ik ben officieel, voor honderd procent, de eigenaar van mijn eigen huis. Doei doei dode wildernis hierzo, welcome nieuw leven voor Sean Vos!’ Sean danste door het huis heen. Alex keek er met een grijns naar. Hij had zijn lezen weer in, zijn kleding was iets anders, zijn haar was korter dan normaal.. gelukkig had hij nog altijd de warrige bos haar. Dit zou waarschijnlijk nooit gaan veranderen. ‘En jij, de mooiste jongen op aarde, mag met mij mee!’ Sean wees met zijn handen naar Alex. Daarna ging hij op een knie zitten. ‘Alex, wil je samen met mij in mijn huisje komen wonen? De leegte opvullen in mijn hart dat alleen jij kan.’ Alex’ ogen werden groter. Zijn mond viel open. ‘Uhm.. Sean ik uhm..’ ‘Alex, please’ Sean klonk echt oprecht. Hij keek naar Jake. Zijn keuze was gemaakt. Deze weken waren de druppel geweest voor Alex… ‘Jake ik uhm.. Sean en ik hebben het hier al eens over gehad. Ik ga met hem mee.’ Sean sprong op uit vreugde. ‘Je bent vn mij!’ klappend als een klein kind rende hij het huis door. Alex bleef naar Jake kijken. ‘Vraag me niet waarom.. please. Jake Ik.. het spijt me zo.. je liet me de keuze… ik heb denk ik de keuze gemaakt.’ Zijn been was aan het tikken, en hij beet op zijn lip.
Lucky staarde ook naar hem, grommend en ontzettend kwaad op Alex.



Sean’s verhaal
Nee.. fack nee, dit kan niet… Mel zat op de wc, een zwangerschapstest voor haar neus met twee streepjes erop. Ze was zwanger… van iemand anders dan Norman. Lily rende buiten rond. ander half jaar was ze nu. Mel had een spouse gehad achter Norman’s rug om. Een spouse waarbij dit nooit had mogen gebeuren. Met een hand voor haar mond keek ze naar de streepjes. Nog maar een zwangerschapstest… maar deze gaf hetzelfde aan. ‘Fak!’

‘Wat is dit?! Mel wat is dit? Ben je.. ben je echt zwanger?’ Norman kon zijn geluk niet op. Zijn vrouw was zwanger! Ze zouden hun tweede kindje krijgen. Uit pure geluk sloeg hij Mel in zijn armen. ‘Ooh lieverd we worden weer ouders. De nieuwe kleine Jenssen.’ Hij kreeg zelfs tranen zo blij was hij. Lily lag in haar buggy te kijken. Anderhalf jaar oud en ze wist dat er iets aan de hand was. Norman had nooit verwacht dat zijn pure geluk zich zou omdraaien naar pure woede en verdriet. Mel knuffelde niet terug namelijk. ‘Wat is er schat? Is er iets mis met de baby?’ Mel schudde aar hoofd. ‘De baby is niet van jou..’ Dat nieuws kwam zo hard aan bij Norman, dat hij zich voor een week opsloot.

‘Mel. Ik wil het kind niet houden.’ Mel keek op. ‘Ik wil het niet houden, ik wil er niks mee te maken hebben, je geeft het op voor adoptie, of ik ben weg.’
‘Wat? Norman kom nou, het kan nog steeds ons kind zijn.’ Norman klapte zijn buist op de tafel, en Lily ging huilen. ‘Ik. wil. Niks. Met. Dat. Kind. Te.maken. hebben! het mag niet de naam Jenssen hebben, dat is het het niet waard!’ Met groot verdriet stemde Mel toe. Het kindje, wat uiteindelijk een zoontje bleek te zijn, kreeg de naam Sean mee. de familie die ze voor hem gevonden hadden was een net gezin. De familie Vos, uit Zwolle. Ze zouden hem bij de geboorte al komen ophalen. Sean had de naam Vos al als achternaam voordat hij geboren was. hij heeft nooit Jenssen gehete.
Mel heeft hem daarna nooit meer gezien.

Toen ze Alex kreeg, wisten ze dat het wel voor 100 procent een Jenssen was. Norman had er zo dik opgezeten dat ze nooit meer vreemd zou kunnen gaan. De strikte regels werden ingevoerd. De boosheid bij Norman was nooit weggegaan, en daarom kon hij ook nooit de liefde vinden voor Alex. Terwijl dat toch echt zijn enige zoon was. Mel vond het ook moeilijk. Ze gaf Alex liefde, maar niet genoeg voor de goede moeder die ze ooit voor Lily was geweest…

Jake

Ik lied me hoofd zakken. EN knikte. Ik lied hem zijn spullen pakken en keek toe hoe hij weg ging buiten het huis Alex keek me aan. Ik pakte zijn shouder beet en trok hem in een knuffel. 'Kitty, Weet dat ik altijd van je houd. En je hier altijd welkom bent.  Ik weet dat jeje keuze gemaakt hebt en ik zal het accepteren' ik lied alex los pakte zijn kaken beet en eliedme duim over zijn wangne gaan. 'Voor mij blijf je prefect ook met warrig haar en een bril. Ook nu je voor een andere kiest want het is wat jouw maakt zoals je bent.'  me handen ginge naar de ketting. Deze beed ik met trillende handen los.' I wil keep this one safe' de ketting ging van alex zijn nek af. Alex stapte na even wg naar achtere. Ik keek toe hoe me enige reden tot leven weg stapte. Net voor hij buiten hand bereik was stapte ik naar voren pakte zijn hand beed en draaide hem om. Ik wilde hem vertellen dat ik neit wilde dat hij ging. Maar ik kon het niet. Me neus vleugels trilde me ogen waren vol gelopen met vocht. Me lip was samen getrokken. 'Goodbye kitty be happy' Me stem was zwak trilde net als me lichaam. alex handgleed door me vingers heen gelijk met eigen leven. het glipte tussen em vingers door. Lucky stond naast me te grommen naar Alex niet gewild worden dat hij geaait werd. 'please stay lucky' hij keek op met een blik of hij me niet begreep want hij ging echt niet mee met alex. In tegen deel zefls hi jbegon hard te blaffen boos blaffen. Alex en Sean bijna aanvallend. WIld rende hij naar het hek toe toen alex er door heen ging. Grommend bijna blazend als een wilde waakhond die een wreemde zag.

alex was nu officieel me leve uit ggaan dit voelde ik maaral te hard. Ik zakte door me knieen me handen gingen naar me eigen ketting deze deed ik af. Hield het voor me tranen bleven komen. Ik had hier opnieuw een uur in buiten gezeten. En je radhet nooit het begon hard te regen. Ik trok me er niks van aan i kbeleef zitten beide kettingen in me handen. me knokkels wit omdat ik ze zo stevig beet hield. na nog zeker 2 uur daar gehuilt te hebben keek i knaar de ketting inplaats het weg te gooien. deed ik em eigen om en friste me om. Ik moest gaa nwerken en dat deed ik ook. 

De weken na dat alex weg waren. Waren hard. maar opgeven deed ik deze keer niet. Ik was de beste geworden in het schooljaar daarnaast had het restaurant en concept van het resaurant een ster gekregen en had ik andere chefs ontmoet. hier werkte ik nar schooltijd veel vaak tot 3 uur snachts dan ging ik voor 4 uurjtes slapen vaak in de keuken van het resuarant of in huis bij mijn basin. Ze as een heel aardige meid die goed voor lucky zorgde. Na denk ik 3 weken werd ik gevraagt voor een TV show. 'heel holland bak' en ik besloot et er bij te nemen. Dat was 3 opnamens in een week en dat voor 3 weken lang en dan een final als ik dat haalde. Ik kreeg me gedachtens steeds meer op nul en kon gewoon werken. de lach op me gezichtwas leeg net als de blikken in me ogen. Ik miste alex hoe erg ik het ook weg wilde stoppen.
Na de zoveelste opnamen op heel holland bak begon ik er door heen t raken. Het was gezellig met die mensne daar. vele oudjes en een paar meiden blijkbaar vonden ze me allemaal aandoenlijk dus ik kreeg genoeg aandacht. Was ook de beste in het bakken en dat gaf me een goed gevoel. Tot ik te horen kreeg wat dit onderwerp van de avond werd. 'liefde' Ik slikte een paar keer en wist meteen wat ik moest maken. Maar dan zou ik aan Alex weer terug in me hoofd krijgen en ik wist niet of ik dat aan ging kunnen. Ik begon juist alles een plekje te geven na al die weken alleen doorgemaakt te hebben.
 
Ik deed me ding en verbijsterde de mede chefs enorm. Ik had voor het ergst met de presentator een gesprek over Alex, Deze keer in verledentijd. En ze vroeg naar de ketting. Ik lied hem zien maarvertelde er niet veel over gewoon dat ik hem altijd droeg en het me aan Alex deed denken en uiteindelijk ook dat de taart uit gedachte was voor Alex. 'even if you lose someone to someone els it doesn't mean you will stop loving them.' had ik gezegd en de presenator vond het maar geweldig. ook de meiden en vrouwen rond mij. Zelf ging ik er aan onder door niks laten merken maar als je me kende wist je dat ik zwaar hard aan het huilen was van binnen. Me ogen zonder enige leven zwak en terug getrokken.
 

toen we moesten wachten op de oven was ik op een bank gaan zitten half liggend, Een vrouw kwam er bij zitten. 'Gaat hij naar je verjaardag komen? die is al binnenkort' ik zuchte ne keek haar aan tranen kwamen nu op zetten. 'Nee, Ik denk niet dat ik hem ooit nog zie.' ze legde haar hand op me knieen. 'Wil je dat wij het voor je vragen of hij langs wil komen?' ik schudde me hoofd en tranen liepen over me wang. 'Vier het toch niet vier het al niet meer sinds me 17de. klink misschien deprest maar ik ben echt niet blij dat ik geboren ben' de meid ging meer tegen me aan liggen. 'maar wij wel. je bent speciaal weet ons alle te laten lachen en opnames rond jouw zijn gewoon speciaal. zo zijn er kei veel mensen die wel om je geven, Je brengt kleur in onze levens.' ik begon nu echt te huilen voor het is na de laatste kidnapping dat ik huilde op de tv. 'I just can't' ik ging recht zitten en werd meteen geknuffeld door alle vrouwen rond me heen. Het was een bende van vrouwen maar het voelde fijn om even geknuffeld te worden en ik bleef huilen.

Alex Jenssen
Het spullen pakken was verschrikkelijk. De kleine dingetjes vooral. Zijn journal, het muziekdoosje, het mini viooltje, zijn knuffel, alles eigenlijk. Het duurde lang, en Alex zei niks.
‘Kitty, weet dat ik altijd van je houd…’ Alex begon tranen te krijgen terwijl hij Jake stevig terug knuffelde. Hij wist niet of hij dit kon. Iets voelde er niet goed, maar zijn mind wilde het maar niet doorlaten. ‘Sweetie’ Jake deed de ketting af. Het voelde alsof er een stuk van zijn ziel weggenomen werd, en dat voelde Alex nu pas.. nu het te laat was. de woorden die Jake zei gingen door tot op het bot. Alex legde zijn hand op Jake’s wang. ‘I’m so sorry… so sorry.’  Sean zou hem gelukkig maken toch. Hij deed het goede met dit, nu zou hij gelukkig zijn. hij kon het nu niet zien hoe gelukkig Jake hem maakte. De tranen liepen stilletjes toen hij een paar stappen achteruit deed. Langer blijven zou het alleen nog maar moeilijker maken. Maar Jake pakte zijn hand vast. Alex draaide weer om, en keek in Jake’s tranerige ogen. ‘Goodbye kitty. Be happy.’ Alex snikte met een glimlach erbij. ‘Goodbye sweetie. Please.. take care of yourself. I know you can do that.’ De glimlach verdween niet, maar zijn hand wel. Het gleed door Jake hand als de laatste keer dat ze elkaar zouden aanraken. ‘Kom Alex.’ Sean pakte zijn hand, en begon te lopen. Lucky kwam aangrommen. Hij blafte zelfs. Alex en Sean moesten zowat rennen en Alex wist nog waarom ook. Hoe zijn hart brak toen ze wegreden. Sean was zo ontzettend blij maar Alex kon niks anders dan huilen op dit moment. Hij had de foute beslissing gemaakt, maar hier zou hij pas later achter komen.

De dagen gingen voorbij. Het afscheid van Jake zat Alex voor een lange tijd super hoog. Tot Sean een keer uit zijn plaat schoot en het helemaal afkapte. Alex durfde Jake’s naam niet meer te zeggen, en Sean speelde hem zo rond zijn duim, dat het leek alsof Alex Jake vergeten was. En het hoorde allemaal bij Sean’s plan. Hij moest en zou Alex helemaal van hem maken. Het was hem al tot zo ver gelukt.

‘Alex, waarom denk je dat je van me houd?’ Sean en Alex lagen samen in bed. Alex lag bovenop hem en Sean ging door Alex’ haar heen. ‘I don’t know…’ Sean zuchtte. ‘Kom op je moet een idee hebben.’ Alex dacht hier even over na. Alles wat hij hoopte te hebben met Sean was niet uitgekomen. Zijn liep op eieren, mocht zijn viool niet spelen, mocht niet over Jake praten terwijl hij dat zó ontzettend nodig had… en toch deed Sean zo dat Alex wel van hem moest houden. ‘Misschien wilde ik te graag weg van alle shitzooi.’ ‘Mmh.. of misschien komt het omdat ik zo duivels knap ben.’ Dit liet Alex weer lachen. ‘Shut up.’ ‘Hey je weet het. Ik ben duivels knap.’ Alex tilde zijn hoofd op en keek hem aan. ‘Je bent knap. Niet duivels knap, ga niet naast je schoenen lopen.’ Het gesprek werd speels, plagend zoals ze altijd konden. Het lachen ging over naar weer samen liggen. ‘I do love you Alex.’ Het bleef stil. ‘Yea.. I love you too.’

Weken gingen voorbij. Alex was niet gelukkig. Het huis stonk, hij was alleen, Sean liet hem niet in zijn waarde met alles, en zelfs de kraan deed het niet goed. En Alex was zo ontzettend alleen. geen Jake, geen Lucky.. alleen Sean, die ineens zo veranderd was. Alex had iemand nodig om tegenaan te liggen ’s nachts. Iemand om bij te huilen als het hem te veel werd. Iemand die hem mooi vond no matter what… iemand zoals Jake.. no scrap dat.. hij had Jake nodig. Het werd hem steeds duidelijker. Hij had het verpest. Wat hij had met Jake was het mooiste wat hij ooit gead had, en hij had het weggegooid voor een schrale relatie met iemand die hem alleen maar liet lachen.

Ze zaten op de vloer, midden in het lege huis. Ze waren aan het zoenen… heftig aan het zoenen. Sean had Alex helemaal van hem gemaakt, nu alleen nog lichamelijk. Hij pakte Alex’ schouders, en viel naar achteren zodat Alex tussen zijn benen lag. Zonder iets te zeggen draaide hij Alex om en ging met zijn hand in Alex’ broek. Alex greep Sean’s schouders en kneep ontzettend hard. Tranen vielen uit zijn dichte ogen. het was zo fout. ‘Stop! Ik kan het niet STOP!’ Sean’s hand voelde zo smerig. Een klap in zijn gezicht kwam next. ‘Pussy! Je kan niks! Ik zoek mijn avontuurtjes wel bij iemand anders!’ Nog een klap, en Sean liet Alex alleen achter. Alex was in shock. Hij voelde zijn ogen en vond de tranen. Tranen omdat het niet Jake was. de plek van zijn ketting was zo leeg. Met zijn benen wijd bleef hij liggen. Sean was duidelijk de deur uit gegaan. Alex’ lichaam was nu wel aangeraakt though, en gedachtes van Jake kwamen bij hem op. Geweldige gedachtes. Hun eerste keer, de keer op het luchtbed, de laatste keer met al die standen. Zelfs de keer dat hij de top mocht zijn en Jake onder hem lag te kronkelen. Met deze gedachtes in zijn hoofd had hij zichzelf toen aangeraakt. Gezorgd dat hij kwam in een papieren doek. Hij voelde zich smerig, gebruikt… en dear lord wat miste hij Jake.

‘Alex why the fack are you crying now! Het is tegenwoordig niks anders dat je doet!’ Sean was binnen gekomen na een hele dag in het atelier gezeten te hebben. Alex had eindelijk te tijd gehad om viool te spelen. Hij speelde Jake’s nummer… hij vond dat hij het niet meer waard was om het hun nummer te noemen. Dit bracht hem zo veel verdriet. Maar Sean vond het alleen maar vervelend. ‘Je huilt alleen maar. Little cry baby ben je. Moet ik je soms zo gaan behandelen?’ Alex schudde snel zijn hoofd. ‘No..’ Sean zuchtte. ‘Kom hier.’ Hij nam Alex in zijn armen en knuffelde hem. Alex durfde alleen niet verder te huilen. ze belandde in bed, gewoon liggend. Alex’ wangen waren nog steeds nat. ‘OKe, wat is er?’ Alex keek hem even aan. ‘I don’t want to talk about it.’ Hij greep Sean’s arm, en legde die rond zijn nek zodat zijn hoofd helemaal verdween. Bedenk maar gewoon dat dit Jake is. Je ligt bij Jake. Als je dadelijk je ogen opent zie je je eigen kamer in ons prachtige huisje bij het meer. Lucky zou om eten roepen en Jake zou de keuken in gaan. Nope, Alex kon dit niet.

‘Heel erg bedankt Meneer Jenssen. U heeft uw eerste optreden staan over 2 weken. De 21ste van november. Komt dit voor u uit?’ De 21ste! Jake! Misschien… ‘Ja, dit komt uit.’ ‘Mooi, dan krijgt u per mail nog alles te weten. Uw manager neemt nog contact met u op.’ Alex ging naar huis, Sean’s huis… zijn echte huis stond nog bij het meer.. bij Jake. ‘Ik heb een concert Sean.’ En wonder boven wonder, Sean vond dit geweldig voor hem. Hij haf hem de aandacht van de wereld!
Terwijl Alex de mail checkte, werd er iets bij hem in de brievenbus gedaan. Een dvd… Voor de grootste fuckboy ter wereld ALEX FACKING JENSSEN! Alex sloeg zijn hand voor zijn mond uit shock. Sean was niet thuis.. hij kon het kijken. Het was hun kidnapping, wat Alex al zowat liet overgeven toen hij het zag. Hij herinnerde het nog als de dag van gisteren. De twee water tanks. In pure shock keek Alex toe. Hoorde hoe Jake wanhopig tegen Alex sprak terwijl Alex dood aan het gaan was. Hoe veel liefde er in Jake zat voor hem en hoe de hoop weer terug kwam toen Alex begon te hoesten. Zijn hand ging naar de plek van zijn ketting, maar deze was er niet meer. ‘Oh my god Jake I am so sorry! I want you back pleaaase…’ Alex greep zijn knuffel, en kneep deze helemaal fijn. Het huilen wilde niet stoppen.

‘Wacht is dat… is dat Jake?!’ Sean was aan het zappen geweest, en kwam het tv programma tegen. Alex flipte. Meteen pakte hij de zapper af. ‘Je gaat dat. Niet. Kijken!’ riep Sean kwaad. Nu was Alex kwaad. ‘Ik doe wat ik wil! Ik mag al geen viool spelen, en mijn haar ziet er niet uit, en mijn kleding is niet meer normaal,,, hell ik mag nog niet eens Jake’s naam zeggen! Ik ga naar dit programma kijken of je het nou wilt of niet. Ga maar naar je prachtige atelier toe als het je niet zint!’ Sean was onder de indruk. ‘I like you when you are angry.’ ‘Whatever. Shut up, go away.’ Alex heeft sinds dien alle afleveringen gezien.
De aflevering waarin Jake ontzettend hard moest huilen, en getroost werd door alle vrouwen raakte Alex zo ontzettend hard. De taart was helemaal op hem en Jake gebasseerd. op hun liefde samen. Hoe jake tegen de presentator sprak en zei dat ookal was je iemand kwijt waarvan je hield, dat je dan niet hoeft te stoppen om van die gene te houden... hoe Jake een break point gereikt had toen. Alex had er tekeningen van gemaakt in zijn kladblok. tekeningen van de taart, en Jake's prachtige gezicht. 'Ik kom voor je terug Jake. Ik beloof het je.'

Terwijl Alex in een poisonous relationship zat, raakte hij steeds meer depressed. Hij kladderde weer zijn journal onder met Jake’s naam. Hij schreef nummers voor Jake. Hij kon niet meer slapen en hij durfde Jake niet uit te nodigen voor zijn concert. Lily belde hem, bezorgd, ze wist nog niet wat er aan de hand was tot ze het op tv hoorde in het nieuws. Dat hij en Jake uit elkaar waren. Alex vertelde alles. ‘Alex… Sean Vos is onze haf broer.’ Dat was het. Lily legde alles uit. Dat ze het geheim moest houden enzo. Alex was daarna voor een paar dagen ziek. Hij snapte ineens alles. De gevoelens die hij voor Sean had was heel romantische liefde, het was broederliefde. Aangtrekkings kracht die broers hebben naar elkaar. Zelfs Sean wist dit niet. ‘Ik moet terug naar Jake!’ ‘Nah, lijkt me geen goed idee. Je breekt hem alleen maar.’ ‘Sean je moet toch ook zien dat als ik nu niet ga, dat ik dan alles kwijt ben! Jake hij.. oh mijn god ik zat zo fout ik moet naar hem terug.’
Maar Sean liet het niet toe.

Het was nu de dag van het concert. Alex had de ballen gehad om Jake uit te nodigen. hij had het via brief gedaan. een handgeschreven brief met daarin genoeg informatie over het concert. Nu maar hopen dat Jake ook echt zou komen. Als hij niet zou komen... zou heel Alex' plan naar de knoppen gaan. Dit concert was voor Jake, en voor niemand anders. Zelfs niet voor al het publiek dat kwam kijken. Zijn naam was al best groot, vooral in de omgeving.. dus het publiek was groot. het was in de open lucht, wat ook goed meehielp. Vandaag zou Alex proberen de eerste stap te zetten om Jake terug te krijgen.

Jake
De dag voor mijn verjaardag was de finale van heel holland bak. Live Bakken voor een grote groep mensen was leuk om te doen. Vele mensen kwamen om me te steunen en hopen dat ik ging winnen en dat deed ik ook met 90% van de stemmen. Trots dat ik was ging ik naar huis het as laat na al het gefeest. Ik had eindelijk lles een plekje kunnen geven. Maar toen ik thuis kwam vind ik iets op de deurmat het was een brief. Duidelijk veel te laat gebracht door de post. Ik las het het was van alex. Iets over zijn erste concert. Me hart brak en greep de ketting beet. het wa op me verjaardag.. En om alex nou op mijn verjaardag tge zien ging ik niet doen. 

Die gedachte hield ik tot de volgende ochtend nee zelfs tot 1 uur voor het concert.

Alex Jenssen
De voorbereidingen voor het concert begonnen al vroeg in de ochtend. Alex moest er als een van de eerste zijn. het hele podium was al opgebouwd, de zon scheen nu al dus het zou een mooie dag worden voor eind november, en een groot stuk veld was afgezet. Het soundchecken was altijd boring, en Alex zat met zijn hoofd echt heel ergens anders. Sean kon er nu nog niet bij zijn. Hij zei dat de groep van het café ook aandacht nodig had. Fijn… die groep kreeg meer aandacht dan Alex, maar oke. Hey als Sean er niet was, dat vond Alex geen probleem. Het was vandaag voor Jake.
‘Zo Alex, denk je dat je er helemaal klaar voor bent? Je hebt niet echt gezegd hoe je de show wilt starten enzo. Ik heb alleen een lijst met nummers gekregen’ Alex keek de vrouw met een glimlach aan. ‘Dat is toch genoeg? Wees gerust, ik weet het wel aan elkaar te knopen.’

Het veld begon vol te stromen, en Alex keek van achter de schermen. Via de bewakingscamera’s kon Alex alle mensen zien. En hij was natuurlijk op zoek naar Jake. Die zou hij zo gevonden hebben. maar hij was er nog niet. Niet in paniek raken.. hij komt wel.. wees gerust, hij komt wel. Alex begon zijn ademhalings trainingen te doen. Het microfoontje en alles had hij al op, ook had hij zijn beste kleding aan en toch was hij Alex. ‘Weet je zeker dat je deze op wilt?’ vroeg een andere vrouw. ‘Uhm. Ja,, die is mijn bril. Of je wilt dat ik de mensen achteraan niet kan zien.’ De vrouw keek geraakt. ‘Het spijt me. ik draag vandaag mijn bril, mijn contactlenzen zijn gisteren gesneuveld.’ Deze waren helemaal niet gesneuveld. Maar Jake vond hem mooi met bril, dus hij had zijn bril op. Maar dan moest hij wel komen!!

5 minuten voor de show, en Jake was er nog steeds niet. Alex gaf de moed niet op. Misschien kwam hij nog wel… misschien kon Alex geloven dat hij het niet helemaal verkut had, en hij Jake weer kon zien.
Het aftellen begon, de lampen gingen gericht staan, en Alex stapte het podium op. Hij genoot ervan, dat moest hij toegeven. Merendeel van de mensen waren vrouwelijk natuurlijk, maar ook behoorlijk wat mannen stonden ertussen. Alex begon zjin optreden. Jake was er niet, dat wist hij nu al. Hierdoor lachte hij wel, maar zijn hart was aan het huilen.

Jake
Met een lolly in de mond stond ik voor lucky hij keek me aan alsof ik degrootste fout in me leven begin. Maar die hebik al begaan ik had alex laten gaan. meer keek lucky me aab liep naar de deur en pakte het lijntje van degrond. Zijn kont swiepte alle kanten op. 'okey ik ga wel hab hem toch beloofd er te zijn voor hem.' Ik pakte lucky op deed een beani op zodat ik me kon verstoppen als het me te veel werd. Ik had binnen nog nooit zo snel een taxi geregeld en naar het concert gegaan de ticket mee genomen die in de brief zaten. Ik was alleen een uur te laat. Zachtjes schoof ik naar binnen toe achter op het plein met me arme over elkaar keek ik toe naar alex op het poduim. Me hart ging te keer me hoofd bonkte en niks in me lichaam voelde goed. I kvoelde me smerig als ik eerlijk moest zijn.