Love story

Liefdes verhaal tussen twee jongens.
#smut
#whump
#hurt and comfort

Jake
Aangenaam, Ik ben Jake smit, net 24 jaar en woon nu korte tijd in Nederland. Volg een opleiding tot chirurg. De  Engelse chirurgen opleiding was te makkelijk daarom ben ik naar Amsterdam gekomen om hier de opleiding te volgen met als avond opleiding de Nederlandse taal. Het leren en wonen hier in nederland bevalt me echt goed. Hartje amsterdam heefd de drukte van London wel in zich. Maar toch is de sweer heel anders.  Wat me nogmeer goed bevalt zijn de heerlijkte festivals. Zo ook nu. We zijn bij een zomer festival aan het water. Het heet de collor run. Eerst ren je 5 kilomter en rond de kilometer word je begooit met poeder. Gekleurt poeder iedereen ziet er super grappig uit. overal kleuren en het is gewoon een groot blij festival. Savonds gaan we nog feesten op een Qmusic DJ. Wat ie precies gaan draaien geen idee. Maar we hebben bier! Daar doen we het voor.

John een goede vriend van mij heeft een apar andere jongens mee genomen zodat de groep wat groter is dan normaal. Op deze jongens staan we nu te wachten. Zodra hun er zijn gaan we de 5 kilometer rennen waarna direct door naar het feest. We hadden afgesproken bij de ingang. 'Waar blijven ze?' hoorde ik John gestresst roepen. 'schat die komen wel. We hebben alle tijd dus chill' zei ik rustig terug terwijl lik me peuk aan het oproken was.

Alex
Hello, mijn naam is Alex Jenssen en ik ben bijna 24 jaar oud. Al heel mijn leven woon ik in Nederland, alleen mijn ouders komen allebei van een ander land. Maar dat is allemaal niet belangrijk, ik kom in ieder geval uit Nederland.
De studie die ik doe is toneel en drama. Het theater heeft mij altijd aangesproken en ik kan niet wachten tot mijn droom uitkomt dat ik een hoofdrol krijg in een musical.
Verder though, nu we de informatie ronde achter de rug hebben, terug naar het heden. Op dit moment was ik onderweg naar de Colour Run. En we waren een beetje laat... oh well, the colour run duurt lang we komen er echt wel.
Eindelijk, EINDELIJK kwamen we aan bij het festival. het was gigantisch druk, en de andere jongens die met mij meereisde keken hun ogen uit.
Al snel hadden we de andere gevonden. Ik gaf John een handdruk en stelde mezelf voor aan de nieuwe jongen, die Jake heette. Al meteen kon ik zien dat het een mooie jongen was. In ieder geval de mooiste van onze groep!
Let the Colour Run begin!

jake
Blij genoeg zoals ik altijd was schudde ik de hand van Alex. Maar daarna bestede ik er niet veel aandacht aan. John daar in tegen was niet bij hem weg te slaan. We trokken de shirt aan met Colour run er op en daarna gingen we in de rij staan. Ik stond wat verder dande groep vandaan om over zicht te houden over wat er nou allemaal gebeurde. 'We izjn bijna aan de buurt' merkte ik op. Maar John was zo bezig met Alex dat ik jaloers begon te worden. 'hey!' riep ik en gaf hem een trap tegen zijn kont. 'pas je op dadelijk raak je de rest nog kwijt' ze ik alleen tegen John. Me jaloezie was misscehin iets groter dan ik toe wilde geven. Met em rug naar Alex gericht trok ik John met me mee.

Alex
John werd zomaar ineens van hem vandaan getrokken. Alex keek wie het was en zag dat het de blonde jongen was waar hij zich net nog aan had voorgesteld. “Egoïst!” dacht hij, en hij wendde zich naar de andere jongens, die wel normaal konden doen tegen elkaar.
De Colour Run was overweldigend. Overal kleuren en lachende mensen… soms ook huilende mensen… Alex wist niet waarom. De groep was geweldig om mee samen te rennen. John en Jake rende wel continue samen, alsof de rest van de groep er niet toe deed. Alex merkte dit maar al te goed op. Wat hij ook opmerkte, was dat Jake hem in het bijzonder gewoon keihard negeerde. John keek soms nog wel eens naar hem of stak hij zijn duim naar hem op… Jake niet hoor.
Alex vloog door een gigantische blauwe rookwolk heen, en hij had de pech dat hij juist op dat moment diep inademde door het rennen. Hij begon meteen te hoesten, en het leek alsof er blauwe wolken uit zijn mond kwamen. De rest van de groep bleef even stil staan om te kijken of er niet iets ergs aan de hand was. maar nadat de ergste hoestbui weg was, zette Alex zijn glimlach weer op en begon weer wat te rennen, al was het iets langzamer dan eerst.
De zon stond hoog, wat betekende dat het ontzettend warm was. het zweet liep Alex langs zijn ogen en hij proefde het op zijn lippen. de kleuren vlogen nu wat minder om hen heen, waar hij eigenlijk, om heel eerlijk te zijn, wel blij mee was. nu zag hij in ieder geval waar hij heen ging. De rest van de jongens vonden dat niet though, en ze waren nog steeds met dingen aan het gooien. Alles ging goed though, tot een van de jongens, Cole genoemd, iets beetpakte waarvan hij niet goed had gekeken wat het was. hij gooide het de lucht in en het belandde voor Alex’ zijn voeten. Met een immense klap kwam hij op de grond terecht, die nou niet echt meegaf. De gekleurde stof die om zijn gehele lichaam zat maakte een mooie afdruk op het afvalt voor hem, waardoor je kon zien waar hij had gelegen. Meteen rende Cole naar hem toe, zijn excuses aanbiedend. Ook de rest van de groep kwam erbij nu.

Jake
ik hijgde nog even na door het lachen. We zaten allemaal onder de kleuren het was echt een tering bende geworden. 'Ik betaalde eerste ronde bier wel!' riep ik terwijl ik Alex nog steeds negeerde.. DE jongens waren met dingen aan het gooien zo ook Cole. Coles actie lied Alex vallen en meteen was John bij alex te vinden. Ik wenkte even een blik naar de jongen die op de grond lag.. 'aansteller' gromde ik zacht. Ik liep terug naar de groep deed me arme over elkaar en keek toe hoe John en Cole Ales van de grond af tilde. pret bederver dacht ik terwijl ik me haar goed deed. een stofwolk kwam er uit zetten. 'Kom alex we gaan naar de EHBO!' John tilde Alex mee naar de eerste beste EHBO. Maar daar aangekomen keek John wat moeilijker naar Cole en alex en de rest.' Das wel een heel lange rij!' John zicht en keek Alex aan. 'Gaat het of?' vroeg hij voorzichtig. Ik sloeg me arme over elkaar. 'Gaan we nog feesten of blijven we rond hem staan?'zei ik terwijl ik opnieuw me haren goed porbeerde te doen.

Alex
Het was een raar gevoel dat de rest van de jongens wel om hem bezorgd waren. Blijkbaar was Jake dan toch de enige die niks om hem gaf. Alex keek naar de blonde, die hem nog geen blik waardig gaf. Een schoot van verdriet ging er door zijn lichaam heen, maar was al snel weer weg toen hij werd opgetild door Cole en John. De druk die hij eerst probeerde te zetten op zijn linkerbeen liet hem bijna weer vallen. Hij ademde in door zijn tanden, laten blijken dat hij pijn had. John en Cole hadden het ook gezien, want ze hielden hem allebei ietsjes steviger vast. Met z’n drieën, en met de andere jongens op hun hielen (behalve Jake), liepen ze naar de dichtstbijzijnde EHBO. “Shit…” zei Alex toen hij de enorme rij zag. “Gaat het of…?” vroeg John en voordat Alex daar iets op kan zeggen, kwam Jake geïrriteerd naar hen toegelopen. Toen was het voor Alex klaar, hoe knap de jongen ook mocht zijn, hij was een gigantische jerk die een klap in zijn gezicht kon krijgen… mits het niet was dat dat niet was zoals Alex was. Plus, mensen slaan met een duidelijk verzwikte enkel was nou ook niet echt een goed idee. “Waarom ga je niet lekker zelf iets drinken? Ik weet niet wat ik in godsnaam verkeerd heb gedaan bij jou, maar de andere blijken er helemaal niks van gemerkt te hebben. Jij bent echt de enige die doet alsof ik een hoop vuil ben. En als je me nu wilt excuseren, ik begin hier best wel behoorlijk was pijn te krijgen,,,” hij richtte zijn aandacht op John en Cole. “Kunnen jullie me neerzetten alsjeblieft, die hou ik zo niet meer uit.” De twee jongens deden dat meteen, en Alex legde zijn been recht voor zich uit, zijn enkel awkward rustend op de zee van verschillende kleuren.

Jake
Met me kin wat meer naar boven gericht luisterde ik naar de woorden van Alex. Ik hees me lip op terwijl ik wat terug wilde zeggen maar john snoerde me mond voor ik iets kon doen. 'Ik ga zo wel met je mee Will' zei john en zette Alex neer toen hij daar om vroeg. 'zie je zo wel heb beloofd uit te gaan met William dus lijkt me wel zo eerlijk dat ik nu ga dansen' vertelde hij an Alex. Zo gezegt zogedaan gingen we dansnen en drinken tot het wat later werd en 
John weer aan alex dacht. We liepen terug met een bak vol friet. Cole en de andere hadden Alex neit in de steek gelaten en zaten nog rond hem.

'oh wij moeten naar huis' zeiden ze eenvoor een en verdwenen. nu zaten alleen John alex en ik er nog van de groep. 'Hey zullen we de kroeg in gaan? wel zo leuk voor Alex' stelde John voor. Ik had al flink wat drank op dus ik stemde in.' Sure!' glimlachte ik dezekeer wat vriendelijker maar dronke

Alex
“Jake lachte naar mij? Wie is dit? Wat hebben ze met Jake gedaan? Heeft hij echt al zo veel gedronken dat hij mij niet meer erkend?” deze gedachten raasde door zijn hoofd heen. Nu had hij ineens ook wel zin om mee te gaan naar de kroeg. Alleen toen hij op wilde staan, begon zijn enkel weer te schreeuwen. “Owjah, shit…” zei hij onder zijn adem. Hij zag dat John he bezorgd aankeek. Snel gaf Alex hem een glimlach. ‘I will manage.’ Zei hij en hij begon met ze mee te hinkelen.
Eenmaal in het café was Alex zo blij dat hij kon gaan zitten, dat hij wel in tranen kon uitbarsten van geluk. De pijn was bijna onverdraaglijk door die afstand die ze hadden moeten lopen. Hij lachte een beetje bij zichzelf. Nog een paar uur geleden was hij aan het rennen geweest, en nu kan hij bijna geen stap meer zetten. Hij legde zijn been weer vooruit, in een houding die het meest comfortable was voor hem. Hij liet een diepe zucht en keek om zich heen. De plek waar ze waren was gezellig. Alex had niet echt opgelet waar ze heen waren gegaan,,, hij had het veel te druk met het vooruit komen zonder te vallen. Waarom hij geen hulp had gevraagd aan John,,, omdat er een mooie blonde jongn naast liep die het niet waardeerde als hij hun ophield. En hij wilde niet weer dat Jake boos op hem zou worden. Het bleef namelijk een mooie jongen, ookal was hij in Alex’ gedahcten nog steeds een jerk.

William
In de kroeg aangekomen haalde ik wat drinken voor ons 3tjes. Ik begon met John te praten over meiden. Ik wist dondersgoed dat John hetro was en ik totaal niet. En dat daar waarschijnlijk mijn jaloesie vandaan kwam. Maar zodra ik goed gedronken had maakte me het niet zo vee lemer uit of we nou over een kont van een meid praatte of over de achterkant van een auto. Was beide het zelfde. Rond een uur of 1 hadden we al zo veel gedronke dat ik me gewoonbijna ladder zat voelde. 'Oh ik ga richting huis jongens het was tof!' zei John ineens en hij vertrok nog voor we iets konden zeggen.

Alex
En toen was het ineens alleen nog maar Alex en Jake. De twee gedoemde aartsvijanden. Misschien had fate het wel willen hebben zo, Alex wist het niet. Hij keek oncomfortable naar beneden terwijl Jake helemaal geen kut zei.  “Dus…. Hoe vond je vandaag in het overall plaatje?” vroeg hij, hopend dat Jake hem teminste nog de waarde gaf om tegen te praten. Hij had er niet echt veel hoop op though.

William
Ik bleef even stil en negeerde zijn vraag.'biertje?' vroeg ik terwijl ik op stond niet naar zjn antwoord luisterde en naar de bar liep voor meer achohol. Toen ik terug kwam zette ik het voor hem ner. halve liter! heerlijk.' Ja wel lache. Vind de nederlandse festvials altijd wel leuk. Zeker bij een strand of iets' vertelde ik terwijl ik me nagels bekeek. 'Jammer dat ik straks dat poeder overal terug ga vinden.' Met me andere hand begon ik me nagels schoon te maken

Alex
Verwilderd keek Alex toe hoe Jake zo arrogant mogelijk ging zitten en zijn nagels begon te doen. “Dank je wel..” zei hij snel toen hij het enorme glas bier zag staan. Hij slikte… het was niet dat hij alcohol niet lekker vond,, alleen zijn lichaam kon er nooit echt goed tegen. Van wijn leek het altijd na 1 glas al alsof zijn armen verdoofd waren, en na 4 shotjes kon je hem al wegdragen naar zijn bed. Maar hij zou ervoor gaan! Bier was niet zo erg als wijn, de alcohol was heel anders. hij pakte het glas beet met twee handen en hief het naar zijn mond toe. Plus, buiten het niet goed tegen alcohol kunnen, hij wist begon niet hoe zijn lichaam zou reageren tegen bier. 24 jaar zijn en nog steeds geen bier op hebben gedan. Hij moest waarschijnlijk de enige jongeman in Nederland zijn. Snel dronk hij een paar slokken achter elkaar. En nog een paar, en na een paar minuten was het glas al voor drie kwart leeg. Hij snakte naar adem, na zoveel slokken achter elkaar genomen te hebben. Jake leek anders geen problemen te hebben met zijn bier. “Ga je vaker naar dit soort festivals? Tenminste… ik hoor aan je uitspraak dat je waarschijnlijk niet uit Nederland komt van origine.” Hij keek even moeilijk, denkend dat Jake weer een kut opmerking zou gaan geven. snel nam hij nog een slok, die zijn mond eigenlijk al begon te weigeren. Hij zette door though, en al snel waren er weer 5 slokken binnen.

William
'ja best wel. deze Colour run was de eerste run. Voor de rest ben ik meer iemand die rustig op het gras zit met een vuurkorf voor ons en heel wat bier met de muziek in de achtergrond. Vind dat wat fijner' legde ik uti terwijl ik mijn zoveelste glas met bier naar achter gooide. 'Nee kom uit engeland ben hier alleen om te leren.' Legde ik hem uit. Ik keek even toe ho de jongen zij nbest deed de bierpul leeg te drinken. 'Als je zo snel drink komt het niet goed met je' merkte ik op en tikte tegen zijn glas aan. 'Heb je uberhaupt wel gegeten?' Ik had hem heel de dag nog nikls zien eten of acohol zien drinken. Agh.. Ik haalde me schouders op zette de mok neer. 'bne ook naar huis'

Alex
“Nope, ik heb niks gegeten. Tenminste… ik heb in de middag een boterham naar binnen gewerkt.. dat was het wl zo’n beetje.” Hij grijnsde schaapachtig naar de blonde jongen. Dat hij in de problemen zou komen omdat hij zo zijn ‘best’ had gedaan om het bierglas leeg te krijgen was wel duidelijk. Hij voelde zijn lichaam er al op reageren. Maar hij hoopte dat hij door zijn ademhalingstechnieken er wel doorheen zou komen.
Ineens stond Jake op. “Ben ook naar huis.” Zei hij simpel, en wilde weglopen. “Wacht!’ riep Alex hem snel achterna. “Uhm.. Jake… k weet niet of ik je dit kan vragen, maar ik kan niet naar huis met mijn enkel…” hij had gelijk. Hij had er dan wel niks over gezegd, maar zijn enkel was aan het schreeuwen van de pijn. Elke hartslag was voelbaar, waardoor de pijn in vlagen kwam. Snel keek Alex uit het raam. Het was al donker buiten. ‘Plus, ik woon hier niet echt al te dichtbij, dus misschien… en ik snap het best als je nee zegt… kan ik bij jou overnachten? Voor maar 1 avond.” Hij hield zijn handen de lucht in.