[story] er was eens... - marvel

Gwenn -Death Sense. 



Gihan - shape shifter
We werden bijna naar de ziekenboeg gebracht. Mijn been werd ingepakt en nog geen half uur later zat ik naast rikus bed. Ik keek toe hoe de jongen sliep. zo bleef ik een tijd zitten tot Gewnn aan kwam gelopen. 'Ze zijn Misty ana het zoeken.' zei ze zacht en kwma naast me zitten. Ze pakte rikus hand beed. 'Word weer wakker eht is eng als je ligt te slapen' zei ze lief. Ik glimlachte. 'jah.. ik moet je met veel andere dingen nog inmaken!' glimlachte ik terwijl ik nar de slapende jongen keek

Riku rex - weredinosaur

'Scott! Ik heb denk ik iemand gevonden!' Klonk een stem van een vrouw. De druk op mijn hoofd werd steets lichter en de duisternis verdween met vlagen alsof ik uit gegraven werd. Iets trok me aan mijn armen omhoog. Ik slaakte een kreun uit van pijn de ik in me lichaam voelde. Het leek wel of me boven lichaam los werd getrokken van me middel. 'Scott stop dadelijk vermoord je hem nog.' Zei een man. Ik knipperde met me ogen Rn draaide vermoeit met me hoofd terwijl er rond om me heen gegraven werd. langsaam werd me zicht scherper doordat me hersens meer zuurstof kregen. Me lichaam werd uit de sneeuw getild en ergens verderop heen gesleept. Vervolgens kwam een vrouwelijk persoon boven me hangen. 'Wat is je naam. Waar kom je vandaan?' Vroeg ze. Ik slaakte een kreun en bekeek de vrouw. Ze had kort wit haar en een zwarte leren pak aan. 'Me naam?' Herhaalde ik haar warrig. Ik dacht na met een kreun. 'Ik, ik weet het niet.' Antwoordde ik zachtjes. 'Het lap, mensen in witte jassen, buizen, water, die prikken.' Somde ik op en pakte me hoofd beed. 'Rustig je bent nu veilig. Kom met ons mee.' Zei de vrouw lief. Ik haalde me hand voor me ogen vandaan en keek haar nederig aan. 'En dan krijg je wat meer... Ehum, kleding om aan te trekken.' Voegde een zwaardere mannenstem er aan toe. Ik draaide me hoofd richting het geluid en zag een stevig gebouwde man met bruin haar en een baard. Het bericht kwam nogal laat bij me binnen. 'Meer kleding?' Herhaalde ik hem. Ik wenkte me blik naar beneden en zag dat ik enkel een linden doekje voor me had. 'Holy!!' Zei ik geschrokken. 'Dat je het niet koud hebt.' Vroeg de man met de zonnenbril. 'Je ziet nogal.... Paars.' Vervolgde hij met een schuin lachje. Ik keek om me heen toen ik me herinnerde wat er ongeveer was gebeurt.
'Die mannen ze achtervolgde me.' Bracht ik licht in paniek uit.
'Die hebben we ook gezien.' Onderbrak de gespierde man met de baard. Die zijn hand naar me uit stak.
'Echt? Ze-' zei ik bangig. 'Verpletterd, onder een steen.' Onderbrak de man, hij pakte me hand vast en trok me overeind. 'Logan,' zei hij en keek me diep aan. Ik wenkte me ogen van hem af en probeerde te staan op me benen maar er stak een pijn schuit door me knie over mijn scheenbeen heen. 'Aah!!' Kreunde ik en zakte door me linker been heen. Met me handen belande ik in het sneeuw. 'Is er iets met je been?' Vroeg de man met de baard die zich voor gesteld had als Logan. 'Gebroken misschien?' Voegde de man met de zonnenbril er aan toe. 'Maakt niet uit wat er is we moeten snel hier weg. Voordat ze verder gaan zoeken. Naar wat ze missen.' Vervolgde de vrouw met het witte haar. Logan pakte me beed en hield me vast als een baby'tje in zijn armen.

Zo liepen we een tijdje ik keek naar de landschappen de bergen met een hoedje van sneeuw en sokjes van bos. 'Wat voor mutant ben je?' Vroeg Logan plots. Ik draaide me hoofd van het prachtige uitzicht naar zijn baard. 'Mutant? Wat is dat?' Vroeg ik. 'Een mens met gemuteerde DNA in zich. Of anders gezegt een power of gaven.' Legde hij uit. 'Gaven? Ik noem het eerder een vloek.' Gromde ik zachtjes ik hield me hand kn de lucht en bestudeerde me klauw achtige handen en paard geschubde huid. 'Dus, dit is een mutant? Waar is dan de power?' Vroeg ik en keek hem weer aan. Logan keek naar me en zuchtte zacht maar hoorbaar. 'Zou het niet weten dat verschild bij iedereen.' Antwoordde hij. 'Oh okee.' Zei ik en liet me blik van hem af glijden. 'Wat voor power heb jij?' Vroeg ik nieuwsgierig.
Logan balde zijn vuist vervolgens schoten er drie scherpe mes achtige dingen uit zijn knokkels. 'Wouw!' Zei ik met verbazing. 'En jij? Wat kan jij?' Vroeg ik en wees naar de man met de zonnenbril. 'Als ik het nu laat zien veroorzaak ik vast weer een lawine.' Antwoordde de man. 'Dat is Cyclops hij heeft lezer ogen.' Legde logen uit. 'Ooh~' antwoordde ik verbaast. 'En zij?' Vroeg ik en wees naar de meid met het witte haar. 'Dat is storm, zij kan... Nouja. Storm en het weer beheersen.' legde Logan uit. 'Waarom zou je dat nou willen?' Vroeg ik teleurgesteld in haar power. 'De meeste hebben niet te kiezen je word er mee geboren.' Verteld Logan.

We liepen nog een heel stuk en stopte af en toe om wat te drinken.
'Waar kom je vandaan?' Vroeg de vrouw met de witte haren.
'Ik weet het niet, kan me alleen die buizen herinneren en dat water.
'Hoe oud ben je?' Vroeg ze met een nieuwschierige blik.
Ik schudde me hoofd. 'Ik weet het niet.'
'Wie zijn je ouders?' Vroeg ze verder.
Ik smeet de drinkfles op de grond. 'Ik zei toch ik weet het niet!!' Siste ik boos en pakte met me handen me hoofd vast.
'Het geeft niet jongen je bent niet de enigste.' Zei Logan die de drinkfles van de grond af pakte.

Met een boos gebronsde gezicht hing ik over de schouders van Logan heen. 'Oh een gebouw?' Riep ik en wees voor me uit. 'Dat jongen is je nieuwe thuis. De school en huis van mutanten zoals jij.
Logan stak zijn hand uit en duwde de deuren open. Verschillende kinderen stonden in de hall verrast te kijken. 'Wat is dat? Wat is hij raar. Ik vind hem maar eng.' Fluisterde verschillende rond om me heen. Een man in een rare stoel kwam aan gerold. 'Ah Logan, storm, Cyclops, wie hebben jullie bij je?' Vroeg hij. Ik keek over logans schouder heen recht in de man zijn ogen. Het leek wel of hij zo recht in me ziel keek.

'Whaaah!!' Schreeuwde ik en kwam wild omhoog. Ik keek bangig om me heen en ademde snel achter elkaar. Langsaam werden me hersentjes rustig. Ik bekeek me armen en trok de plakkertjes er van af. Eerst die bij me armen vervolgens me schouders en me borstkast. Geschrokken keek ik terug naar me handen. 'Wat? Maar hoe, ik ben? Maar?!' Stotterde ik verbaast. Ik onderzocht me handen en tot me grootste verbazing zagen ze er zacht geel roze uit. Geen schubben geen rare paarse kleur. Echt een huid met haartjes zoals normale mensen. Ik draaide me hand en bekeek me nagels. Deze leken iets te verkleuren. 'Huh?' Bracht ik verward uit. Vanuit me vingertopjes begonnen kleine schubjes te groeien. Deze kropen over me knokkels heen naar me pols. 'Nee, nee, neeeh!!!' Schreeuwde ik bang en wapperde met me hand ik de hoop dat het van me af ging maar het groeiende alleen maar verder. Binnen e korte keren zaten me armen onder de schubben. 'NEEEEH!!' Riep ik boos helemaal verblind door me eigen gedachtens dat ik weer een monster werd merkte ik niet dat gihan naast me lag in het bed.

Gwenn -Death Sense. 



Gihan - shape shifter

Riku werd niet echt wakker. Dus we gaven het op met direct naar zijn bed te zitten.  Gwenn had zjin hand los gelaten en stopte met lief tegen hem praten. We stonden nu gewoon verder in de kamer. Gwenn begon sorry te zeggen tegen mij dat ze niet eerder was gekomen. En ik probeerde haar weer gerust te stellen dat het goed was op deze manier.  Niet veel later vroegen Scott en Storm of we even konden praten.

Gewnn en ik waren weg gegaan toen scott ons riep ook storm stond er bij. Ze legde uit dat we het beste niks over konden zeggen tegen adnere Over dat Misty terug was. Wat er precies gebeurd was en al. Ik knikte braaf en deed de buisjes naar me neus goed. Deze had in nog in om er voor te zorgen dat de vergiftigde mist uit me longen zou verdwijen. Het zat vast aan een .. het leek op een brandblusser. Maar er zat dus zuurstof in. De wond op me been was nog niet genezen en e kon moooi de klauwen vna Riku zien. Niet dat ik het hem kwalijk ging nemen. Storm vertelde dat als we beter waren dat we dan naar het lap moesten komen.. waarom wist ik niet.. En hoopte dat het niet al te lang duurde want ik wilde dol graag de missie doen die ze me gegeven hadden.

We gingen terug naar Riku die nu wakker was spartelend in bed. We keken elkaar verbaast aan. ''Riku!' bracht ik zacht uit niet begrijpend dat hij nou deed. 'Ze is er niet meer?' ik had heel het stuk niet mee gekregen dat hij terug veranderd was. 'RIKU!' gilde ik warna ik hard begon te hoesten. Logan kwam ook naar binnen toe.

Riku rex - weredinosaur
ik staarde verbaast naar mijn handen de deur in de verte ging open en twee of zelfs drie mensne kwamen naar binnen gerend. ze stonden al gouw naast me bed waarnaar ik iemand me naam hoorde roepen. verbaast van wat er was gebeurt kreek ik op van me handen naar gihan en gwenn achter hen stond logan. 'i-ik, ik...' stotterde ik half gedesoriënteerd. ik keek van me vrienden naar de omgeving rond om me heen. 'waar ben ik, wat is er gebeurt? agh waarom doet me hoofd zoon pijn!' kreunde ik en pakte met me klauwen die toen der straks echt handen waren me hoofd beet. 'gihan gwenn, i-ik ik zag een mensenhuid! zoals die van jullie!' zei ik nog altijd verrast. me blik versnelde terug naar gihan die een raar masker op had. 'wat de hel heb jij gedaan. en waar is dat voor?' vroeg ik en wilde het kapje van zijn mond af trekken. een sterke geur van ijzer vulde mijn neus gaten. ik keek half misselijk vanwegen de geur naar beneden en zag gihans been die mogelijk verbonden was. het enigste wat in me op kwam was dat gihan een missie zou doen vandaag. 'oh is je missie niet goed verlopen of zoiets?' vroeg ik en wees naar zijn been.