[story] er was eens... - marvel

Een pijn scheut steekt door me arm naar binnen toe wat verder tot over heel me lichaam heen rilt. Het voeld alsof ik slaap me ogen zijn dicht en ademen gaat zwaarder. Weer schiet er een pijnlijkere steek door me onderarm heen. Ik wil schreeuwen van de pijn maar een mondkapje dat mij beademing geeft blokkeert die mogelijkheid. Met moeite probeer ik me armen naar me toe te trekken maar deze zitten vast in een lijn van 180 graden. Nogmaals plant er zich iets in me lichaam. Elke prik die ik kreeg maakte de pijn onverdraaglijker. Ergens vond ik de kracht om uit de diepe slaap te ontwaken. Me ademhaling werd langzamerhand onregelmatiger door het mondkapje dat ik op had. Gespannen spreid ik me ogen, mijn beeld was wazig net alsof ik onderwater was. Verward knipper ik een paar keer met me ogen totdat mijn beeld wat helderder werd. Een plat langwerpig glas zat zoon halve meter bij me vandaan. Alles achter het glas zag er zo wazig uit. Het leek wel op apparaten, rare machines en gedaantes van personen. Ik draaide me stijve nek een beste naar links en zag hoe me pols hand vast zit in een metale beugel. Aan de metale beugel zit een vreemd apparaat die me die pijnlijke steken gaf. Me hoofd voelde weer steets duffer aan, er schoot een naald uit het apparaat die zich in me huid plante. Ik schreeuwde het uit wat moeilijk ging met de mondkap die ik op had. Allerlij belletjes dwarrelde omhoog vanuit de slangetjes die vast zaten aan de mondkap. Uit reactie trok ik me handen naar me toe maar het metaal was te sterk. Ik trok me benen op en zette me voeten tegen het glas aan. Twee klauw achtige poten kwamen te voor schijn met nagels als die van een T-rex en een huid geschupt als die van een hagedis met de huidskleur van een mens. Met brute kracht gaf ik enkele trappen tegen het glas aan. Er klonken doffe klappen toen ik dit deed gevolgt door een vlinke barst die helemaal door scheurde totdat het open spatte. ik gaf het nog een laatste klap gaf met me klauw achtige poten waarbij de glasscherven er uit vlogen. Een piepende suis klonk er in me oren de klemmen lieten nog altijd niet los. Met man en macht trok ik het hele apparaat met me mee. Dit bleef aan mijn pols hangen. Vervolgens trok ik ook de andere los en viel ik als het ware naar beneden op de stenen grond in een plasje met water die bezwaait was met glas scherven. Vermoeit met half verlamde spieren probeerde ik overeind te klauteren de twee apparaten aan me posen voelde lomp en zwaar aan. Me oren vingen langsaamerhand geluiden op van een zomer dat veranderde in een zacht gepiep. Me longen vulde zich steets lastiger. Al strompelend liep ik over de glasscherven heen naar een tafel waar ik wilt met de pols klem tegen de rand van het blad aan sloeg in de hoop dat het er af brak. Hier en daar vlogen er stukken en onderdelen in het rond. Bij elke slag voelde ik me lichter in me hoofd. Maar dat stomme ding was er nu wel deels van af. nu de andere kant nog vermoeit sloeg en mepte ik weer tegen de rand van de zwaar metale tafel aan. Me adem zat zo hoog dat ik ehr idee had dat ik stikt. Ik kreeg gewoon geen lucht meer. Al trommelend viel ik op de grond doordat ik door me eigen benen heen zakte. Half stikkend van adem noot trok ik het mondkapje van me af. Maar dit hielp niet ik kreeg nog steets geen lucht. Half spartelend tussen de glas scherven greep ik naar me mond en keel. hoe moest ik ademen?! ik taste over me gezicht heen door me half lange haren omhoog tot op me hoofd. Daar voelde ik twee staaf achtige dingen. In paniek bleef ik tasten met me vingers voelde ik iets als een dop. Deze trok ik er af en vrijwel gelijk vulde me borstkast zich met longen. Snel trok ik de andere er uit. Ukt duizeligheid wankelend ik enorm en toch wist ik overeind te komen. het gezoem en zacht gepiep veranderde in een zwaar lucht alarm. Wat pijn deed aan mijn oren. Een man kwam naar binnen gerend en wees naar mij. Terwijl hij tegen een andere man communiceerde. Zijn mond bewoog maar ik verstond niet wat hij zei of wilde. Het enigste wat ik wel wist was dat ik die pijn niet meer wilde voelen. Ik stormde op hen af waarnaar ze een Aparaat op me richtte vervolgens voelde ik een doffe klap op me borstkast. Ik keek er naar en zag een klein korreltje half in me schub achtige huid zitten. Deze pulkte ik er zo uit. Verrast keek ik ze aan. Waarnaar zo nog meer balletjes op me af vuurde. Ik rende naar een tafel toe, zette mezelf af en sprong dwars door een doorzichtig gat heen. Niet wetend dat daar glas zat. Duizende scherpe scherven vlogen op de grond. De mannen in dit hok keken geschrokken op de meeste van en doken onder tafels of beschermde zichzelf met hun armen. Ik schonk hen geen aandacht en dacht alleen maar naar een uitweg. Ik rende over de gangen heen opende verschillende deuren en vond uiteindelijk een uitweg met vrije open lucht. Rond om me heen bevond zich bos en groene bomen en struiken ondanks het mooie uitzicht deed heel me lichaam zeer tot in me botten. Het geschreeuw van de mannen klonk achter me. Ik keek achterom en rende verder weg over het gras heen richting de bergen.

Ik rende en rende me helemaal suf. Op de grond zag ik mijn klauw achtige poten steets meer paars kleuren. Bij een rots aan gekomen stopte ik en kwam op adem. Nieuwschierig bekeek ik me handen, me armen en voelde aan mijn huid. De zachte roze baby huid voelde nu aan als een hard paars geschupt panser. De wind blies door me haren heen en het geluid van de vogels klonk als een verlangen die uit gekomen was. Genieten sloot ik me ogen en liet de zon op me schubben schijnen.
Plots klonk er weer dat alarm. Ik draaide me om en zag meerdere gedaantes met een metaal achtige pak aan die op me af kwam. 'Grijp dat kind!' Snauwde een man die achter de gepantserde troepen stond. Bang keerde ik me om en rende naar de berg toe. Daar klom ik omhoog op de stijle rotsen naar boven toe. Een opgaven die voor mij niet onmogelijk was met me scherpe klauwen. Maar de mannen daar in tegen hadden er meer moeite mee. Af en toe brokkelde een rotsblok af waarnaar ik me grip verloor maar deze al snel kon herpakken. Ik wenkte een blik naar beneden en zag de rots op een van de mannen vallen die vervolgens naar beneden viel. Expres rukte ik nog een blok los totdat alle troepen weg waren.

Ik was de berg op geklommen en liep nu op een richel van ongeveer een meter breed. wat de hel gebeurde er en wie waren dat en... Wie ben ik? Of wat ben ik. Ik keek nogmaals naar me handen. Ik telde vijf vingers met scherpe nagels op me knokkels stonden kleine stekeltjes omhoog mijn voeten waren heel anders ik had maar drie tenen als die van een T-rex lang, scherp en gevaarlijk. Op me hoofd bevonden zich twee holle horen achtige dingen die schuin naar achteren staken waar ik doorheen kon ademen. Deze stonden in verbinding met me neus en mond. Achter op net boven me stuitje liep een dikke lange staart als die van een salamander waar ik nog niet echt goed mee overweg kon.
De grond onder me voeten trilde. Verrast keek ik omhoog en zag een sneeuw achtige deken. bevroren keek ik hoe het op me af kwam,
alles daarna was zwart.

'Neeeeh!!!' Schreeuwde ik en zat al bezweet rechtop heigent te ademen. Iemand zat voor me op het bed en keek naar me. Ik trok me lip op en gromde waarna ik me blik af wenkte. het was maar een droom ik veegde me gezicht af aan de lakens en herinnerde me weer dat ik practies niet kon zweten met een schubben huid. En toch was mijn kussen en matras nat... Dat voelde echt vreemd. Ik keek naar de persoon voor me en voelde me steeds ongemakkelijker worden. Ik pakte me kussen en gooide het naar zijn of haar hoofd toe. 'Flikker op!' Siste ik.
Het was al ruim een paar jaar geleden sinds ik hier was op gevangen. De reden? Ik was simpel gezegt anders dan de andere mensen. Een mutant. Hoewel er een probleem was ik herinnerde me niet veel van vroeger dan enkel de dromen die ik af en toe kreeg. En er was nog een probleem. Ik zag er uit als een dinosaurus met een mooi gepantserde schubben huid twee horens en een gave staart. Ik stapte uit bed en gooide de persoon die me blokkeerde omver. 'Rot op.' Siste ik sacherijnig.
Al slenterend liep ik door de gangen heen van het huis. Een man stond voor de deur hij was een van de volwassenen die hier al hartstikke lang zaten. 'Riku nu al uit bed?' Vroeg hij. Ik ging naast hem staan en keek door het raam heen naar de bijna opkomende zon. 'Kon niet slapen.' Zei ik zacht en keek de man eigenlijk niet aan. De deur naast ons ging open het was het kantoor van het hoofd. Twee mensen stonden daar ook. 'Okee dan zie ik jullie vanavond weer wees voorzichtig.' Klonk het. ik stapte moedig naar binnen. 'Ik wil ook op een missie!!' Gromde ik jaloers. 'Riku je kunt niet naar buiten tussen de mensen dan zien ze duidelijk dat je een een...' Xavier stopte met praten. 'Een monster?' Siste ik boos. 'Een mutant.' Verbeterde hij bijna trots. 'Wat is het probleem!! Ik vreed niemand op hoor!' Gromde ik boos en zette me nagels in het blad van het bureau waar vervolgens krassen in kwamen te staan. 'Riku,' begon xavier rustig. 'Sommige mensen zijn bang voor mutanten vooral als het opvalt dadelijk pakken ze je op of erger.' Vertelde de oude man in de rolstoel. 'Het is niet eerlijk die die die.... HUN gaan altijd op missie en ik mag weer de huisklusjes doen! Ik ben het zat! Ik wil ook wat anders doen en naar buiten en mensen helpen.' Maakte ik hem duidelijk en sloeg op tafel. De oude man keek me aan en zat duidelijk na te denken. 'Ik weet wel iets.' Zei hij na enkele lange tellen. 'Maar dan moeten we het wel eerst op je testen.' Vervolgde hij. 'Testen?' Bij dat woord liepen de kriebels over me schubben heen. Meteen dacht ik terug aan die pijn van uit me dromen. 'Kom na het ochtend ontbeid naar het lap toe daar laat ik je wel iets zien.' Kondigde hij mysterieus aan waarnaar hij naar het raam toe rolde. 'Mag ik dan op een missie?' Vroeg ik ter bevestiging. Xavier keek om maar zweeg. 'Mag ik daarna naar buiten?!' Vroeg ik iets harder. 'Als het werkt.' Antwoordde de man. 'Mooi!' Gromde ik en keerde ook hem me rug toe zoals hij bij mij deed. Ik liep langs de man met de zonnebril heen en stote hem boos aan met me schouder. Ik liep stug door en had geen trek ik een sorry. Het enigste wat ik wilde was naar buiten de vrisse lucht op snuiven en de stad in tussen de mensen in de hoop dat ik iets van me familie zou kunnen vinden. Iedereen had een familie dus waarom ik niet?

Gwenn -Death Sense.
Daar liep de meeste fijne aura van heel de school Riku. 'Slecht geslapen?' vroeg ik terwijl ik me naast hem ging lopen. 'Je moet wat blijer kijken zo jaag je iedereen weg!' Ik ging voor hem staan. 'Je haar je moet je haar doen' ik keek hem recht aan. 'Ga me nu niet weer weg duwen' Ik hees me vinger de lucht in. 'Gihan komt zo ook hier heen' 


Gihan - shape shifter
Ik moest bij heer Xavier komen voor een bekentmaking van de volgende missie. Wolverine had me opgehaald nadat hij iets gedaan had. Ik stond naast hem en keek blij naar de deur. 'mag ik weer? deed ik de vorige keer zo goe dan?' ik keek hem met grote ogen ana in de hoop dat ik een complimentje kreeg. Maar er kwam niks uit. 

ineens vloog de deur open en kwa Riku een klasgenoot de zaal uit. Ik schudde me hoofd. Die had weer ruzie lopen zoeken. Binnen anagekomen moest ik gaan zitten en kreeg ik de informatie ove de opdracht die ik uit moest voeren.

Riku Rex - weredinosaur
'dat doe ik toch wel als ik buiten loop in de stad dus kan alvast gaan oevenen.' mompelde ik tegen gwenn. ze merkte op dat ik me haar nog niet gedaan had. ik sprijde me ogen en keek haar aan alsof ze loog. 'nooos!! hoe kan ik me haar vergeten!' zei ik geschrokken en rende terug naar me kamer om me gell te pakken en in de badkamer me haar netjes te doen. ik was misschien een monster maar dat betekende niet dat ik niet sexy kon zijn. ik beed op een helft van me lip en controleerde mezelf in de spiegel toen ik klaar was liep ik terug naar de gang waar hopelijk gwenn nog stond of ze was mee me kamer in gekomen.

'kom we moeten eten, na het eten ga ik naar het lap voor onderzoek.' vertelde ik.

aan tafel propte ik me mond vol met lekker vlees en bladen sla. ik ad eigenlijk verschillende dingen. maar echte echte mensen eten ging iets lastiger zoals chocola en taartjes daar ging me buik pijn van doen. 'xavier gaat er voor zorgen dat ik ook missies kan doen en dat ik geen mosnter meer ben.' vertelde ik aan gwenn (en gihan, als die er bij zit)

Gwenn -Death Sense. 
Meteen rende Riku weg. ik bleef achter in de gang met me vinger in de lucht. 'maar ik vind het wel sexy staan; zei ik tegen een lege gang. Ik krulde me lip op. Hij was altijd zo snel. En niet veel later kwam hij terug met zjn haar omhoog.' Ja beter!' lachte ik maar. vond zijn wilde haren veel leuker omdat hij er dan zo lekker uitdagend uit zag. Maar hij vond dit zelf sexy dus dan was het goed toch?. We liepen met zun twee naar de kantine toe. Onderweg vertelde hij dat ij naar het lap ging voor onderzoek dat hij daarna een missie kon doen. 'Heb er een slecht gevoel over' bracht i kzacht uit. 

ook ik stopte wat eten in me mond het was een toetje da tik langzaam op at. 'Ik weet het niet of je dat moet doen Riku' ik keek hem voorzichtig aan. 'Het voelt zo...' ik slikte een paar keer maar mijn zeneuwen verder verstoord door Gihan.


Gihan - shape shifter
'Gwenn!' riep ik terwijl ik door de gangen naar de kantine rende. Ik lied me naast Riku vallen en keek Gwenn aan. 'Ik mag een paar ander emee nemen op de missie omdat ik denk dat ik het niet alleen kan en ik wil dat jij mee gaat! lijkt je dat wat?' ratelde ik veel te snel achter elkaar aan geen rekening houdend met Riku die normaal niet meer naar buiten mocht. Ik was gewoon zo blij dat ik nu zelf mensen mocht kiezne die mee konden.

Riku Rex - weredinosaur
'maar gwenn jij het overal een slecht gevoel over.' zei ik met getuite lippen. kon ze gewoon niet blij zijn dat ik misschien een missie mocht doen?
in de kantiene vertelde gwenn dat ze niet zeker wist of ik het wel moest doen.'waarom niet? ik zit alleen maar binnen ik heb nog nooit een echte stad gezien! temisnten wel in films...' verdedigde ik met volle mond. en daar kwam de ik heb alles voor elkaar vriend. blij vertelde hij over dat hij op een missie mocht en dat gwenn mee moet jaloers keek ik hen aan. 'misschien wilt gwenn helemaal niet!' gromde ik en swiepte jaloers met me staart heen en weer.

Gwenn -Death Sense. 

'Ik neem het, Me onderbuik zegt dat het niet goed is!' jammerde ik terwijl ik me eten nu ook in me mond stopte. Ik keek blij naar Gihan die trots vertelde over de missie en dat hij mij mee wilde vragen. 'Maar' begon ik. Ik keek toe hoe de jaloerse bewegingen van Riku Gihan zijn kont sloeg. De staart tikte steeds tegen Gihan aan wat Gihan hard deed laten lachen en mijn gedachte niet meer op de missie zag of het rare gevoel dat me buik gaf over het idee dat Riku naar buiten ging. 




Gihan - shape shifter
'Dat kan ze dan toch ook zelf zeggen!' ik keek vna Gwenn naar Riku en terug. ineens sprong ik omhoog en keek naar achtere. Het punte van de staart van Riku stikte tegen me kont aan. 'Riku!!' jammerde ik terwijl i over me kont heen wreef. 'Dat word een blauwe plek!' gromde ik lachend. Ik lied me terug vallen in de stoel. 'waarom was jij bij Xavier?' zo snel als ik probeerde te zijn jatte ik wat vlees van Riku's bord

Riku Rex - weredinosaur
'gwenn je hebt gewoon honger we hebben nog niks gegeten.' zei ik over haar slechte onderbuik gevoel.

ik had met me staart in gihan zijn kont lopen prikken. 'kun je ook eens zien hoe het is om zelf paars te zijn.' mopperde ik en prikte gihan nogmaals in zijn bips alleen dan de andere kant natuurlijk! ja wat moest hij met een blauwe bil?
'waarom was jij bij Xavier?' vroeg gihan. 'zelfde reden als dat jij er komt. voor een missie. xavier heeft iets waardoor ik een mens word en dan hoeft gwenn niet meer op missie en kan ik jouw eens laten zien hoeveel beter ik ben in missies dan jij!' zei ik als een uitdaging en balde zelf verzekert mijn vuist. ik stond recht overeind en mijn stoel lag op de grond geslagen door me staart. toen ik terug naar me bord keek zag ik gihan mijn vlees jatten. 'hey!!' zei ik en pakte zijn pols beed. 'dat is mijn vlees!' zei ik licht grommerig niet wetend dat ik veelste hard in hem kneep.

Gwenn -Death Sense. 
'Ik ben bezig met mijn toetje! en het is niet dat gevoel het is anders. Iets zegt me dat je in gevaar komt als je nara buiten gaat. Ik meen het Riku.' 

Ik lbeef lachen om de jongens ookal deed Riku Gihan zeer. ze waren beidne oud genoeg om vanzich af te bijten.

Gihan - shape shifter
Ik stond te springen voor de stoel met me hand op kont. 'meen je dat riku!' jammerde ik nog maar toen hij begon voer hoe veel beter hij was schudde ik me hoofd.' en daarom laat Xavier je niet gaan. JE denkt dat het makkelijk is daar buiten. Je zelf verbergen en niet laten zien at je bent. Maar je moest eens weten Riku..' zei ik wijs. Riku vloog overeind en zij nstoel maakte een kleterend kabaal. 'Je bent sterker maar nog te roekeloos' ik ging weer zitten. Wel op het puintje van mijn stoel anders deed het zeer. Toen me hand zijn vlees aan raakte greep hij me beed. Me ogen werden groter. 'awu!' kermde ik terwijl ik op me knieen zakte. hij had me handen zo stevig beed dat ik het bloed gewoon wegvoelde stromen. ' Riku!' riep ik nog maals. Ik sloot me ogen. 'Me hand!' kermde ik nogmaals nu wat luider. 'RIKU!' klonk het achter ons. ik keek ook meteen geschrokken om. 'beheers je!' zei de man streng het was Xavier die zijn rondje deed in zijn rolstoel. 'Ik wil je heel graag helpen maar op deze manier' Zijn stem klonk terleurgesteld. 'Meneer het was mijn fout ik daagde hem uit!' bracht ik uit om Riku te beschermen.

Riku Rex - weredinosaur
'niet als ik vaker naar buiten mag!' antwoorde ik op zijn zij dat ik onervaren was met de buiten wereld.

ik had niet door dat gihan echt pijn had ik was te gefocust op mijn stuk vlees. totdat ik de stem hoorde die ik herkende uit duizenden. de stem van xavier. meteen liet ik gihan los en draaide me om waarna ik me achterburen per ongelijk mepte met me staart. ik boog nederige me hoofd naar de grond en liet me staartje hangen. ik pakte de stoel op van de grond en zette deze recht. 'sorry gihan.' zei ik binnensmonds om me exuses te geven aan me vriend.

Gwenn -Death Sense. 
ineens zagik de staar van Riku van dicht
 bij wat een mooi sneedje achterl ied op me arm. Snel deed ik me shirt meer omloog zodat je het niet zag.'vecht dit dan ook uit buiten de ogen van de docenten!' zei ik streng maar lachte toch wel een beetje.

Gihan - shape shifter

Riku lied me weer los en boog voor Xavier om te laten zien dat hij meende wat hij zij. Zijn staart daar in tegen was overal te vindne. Deze keergelukkig niet in me kont.. Ik luisterde naar Xaviers woorden. 'Ik hoop je te zien over 10 minuten in het lap' zei hij rustig waarna hij weg rolde. In de tussen tijd had ik toch ee stukje vlees van zijn bord weten te jatten. Deze stopte ik al in me mond. 'GIhan das niet netjes vlees jatten van Riku' Xaviers stem was te horen in me hoofd. onhoor baar voor andere. 'Spannend zei ik maar snel tegen Riku.' ben benieuwt'

Riku rex - weredinosaur
Ik knikte dat ik het begreep en ging zo voorzichtig mogelijk weer op me stoel zitten. 'Hopelijk zijn er niet al te grote onderzoeken nodig.' Zei ik en ad me laatste beetje eten op dat nog op me bord lag. 'Als ik een mens ben ga ik Viola mee uit vragen naar het bos. Vertelde ik licht verlieft en keek naar het beeld schone meisje dat een aantal tafeltjes verder zat. Ik gooide een glas water achterover en stond op. 'Laat ik eens maar gaan.' Zei ik en legde me bordje en glas op de vaat stapel neer.

Zenuwachtig liep ik door de gang op weg naar det lap een van de laatste keren dat ik daar geweest was was toen ik binnen kwam toen had ik heel de boel gesloopt moet je na gaan dat ik toen nog een kind was. Ik wreef over me voorhoofd heen ik had laatst zulke rare dromen vanacht ook al over weer dat lap en die ontsnapping elke keer het zelfde alleen het eind was telkens anders de ene keer viel ik van de rots de andere keer brak de rand af of viel er een blok op me. Ga zo maar door. Ik slenterde steets dichterbijer en bleef even staan voor het lap. Je kunt het riku! Zei ik tegen mezelf en nam diep adem vervolgens stapte ik naar binnen toe.

(Geef hem nog niet de band. Eerste andere onderzoeken zoals DNA schup er uit halen en naalden die er niet in kunnen wegens de panser achtige huid. En wat andere sestjes en dan krijgt hij savond weer nieuwe dromen.)

Gihan - shape shifter
Na het eten werd Riku weggehaalt. noujah hij ging naar het lap toe en ik en Gwenn gingen de les in. Waarom Storm nou verteld had dat ik nog niet weg mocht snapte ik niet echt. Die missie moest best snel gedaan worden en als we te lang zouden wachten wist ik niet meero f het nog gign. want in mijn berekingen had ik nog maar 3 dagen om het op te lossen. En op deze manier gingen er kostbare uren verloren.

In de les van storm zat ik een beetje mokkend voor me uit te staren. 'Gwenn snap jij het waarom k nog niet weg kan? em ging je nou mee?' vroegi k maar Gwenn negeerde me volledig ze staarde uit het raam naarbuiten toe. 'Gwenn?' ik tikte haar aan. Weer geen reactie. 'Gwenn?' nogmaaals een tik tegen haar schouder. Nu draaide ze wel langzaam om. 'Riku' bracht ze zacht uit. 'Ik voel het' Ze legde haar hand op haar arm en daarna op haar hoofd. Ik keek haar verbaast aan/ 'Wat voel je dan?' Ik had haar krachten nooit begrepen maar vaak wist ze wel als er iets slechts ging gebueren.

Riku Rex - weredinosaur
Ik keek om me heen en zag een lap achtige omgeving met in het midden een tafel en aan het muur schermen en andere hightech dingen. Maar dit was zeker niet de omgeving van in mijn dromen bij lange na niet. Het lap van in mijn dromen was 4 keer zo groot als deze ruimte. 'Riku was het niet?' Klonk een vrouwelijke stem. Ik keek op en zag Jean staan. Het lievelingetje van xavier. 'Kwam voor het onderzoek.' Zei ik terughoudend. Jean knikte en liep naar een tafel waar ze een bloknote af pakte en deze aandachtig bekeek. 'Ga maar eerst in die buis staan voor een scan.' Ik slikte moeilijk en liep naar dat ding toe. Voorzichtig stapte ik het binnen waarnaar zij de machine aan zette. Een scherm ging van boven naar beneden en draaide rond om me heen. Uiteindelijk stopte het met draaien en ging de machine uit.

Jean liep wenkte naar me dat ik met haar mee moest lopen. Samen stonden we dan nu ook bij een hardloop band. Jean plakte stickertjes op me schubben en een grote op de plek van me hart. Ik bekeek ze stuk voor stuk. 'Wat zijn dat?' Vroeg ik nieuwschierig. 'Dat zijn gevoelige metertjes die geven synalen door aan de computer. Zoals je hartslag en ademhaling.' Legde ze uit. Ik knikte, 'okee.' Antwoordde ik dat ik het begreep.
Ik stapte op de band en hield me vast aan de leuningen. Jean zette hem aan. Langsaam begon de band te draai eerst een een loop pas en vervolgens naar een snelwandelen tot het echte harde rennen. Jean haar ogen leken even een glunder van verbazing weg te geven. Yes ze vind me cool 'kan hij nog sneller?' Vroeg ik stoer. 'Emh ja maar sneller dan dat gaat hij dan niet.' Zei ze terwijl ze op wat knopjes drukte. De band onder me voeten draaide nog harder en sneller dan eerst. Maar voor mij was het geen probleem om de snelheid aan te houden. Enkel me ademhaling werd steeds sneller. 'Ongelofelijk.' Zei ze verbaast, ze liep naar de computer waar ze naar het scherm keek. Ik spiekte naar rechts en zag een deel van het scherm nu ook. Op het scherm was mijn gedaante te zien, in de vorm van een doorsneden, die aan het rennen was in vertraagde snelheid. 'Heb je wel eens op je handen en voeten gerend?' Vroeg ze al kijkend naar het scherm. Ik schudde me hoofd. 'Nee, er is geen ruimte genoeg in de gangen.' Grapte ik dat ik niet ver genoeg naar buiten mocht.

Jean had de hardloop band stil gezet en de stickertjes van me lichaam verwijderd. 'Okee die test is klaar. kom maar op tafel zitten.' Zei Jean en wenkte naar de operatie tafel die ik vol afschuw bekeek. Met tegenzin stapte ik uit de buis en liep naar de tafel toe waar ik op ging zitten. Haar ogen beken me klauw achtige voeten. 'Yea... Schoenen passen me niet.' Zei ik en trok een lichte grijns op me gezicht terwijl ik elke teen apart van elkaar bewoog. Ze glimlachte en vinkte wat dingen af van haar lijstje. 'Strek je arm uit.' Beval ze vriendelijk waarna ik haar bevel op volgde. Ze pakte me pols beed en toverde een spuitje uit haar tas. Me ogen werden groot en lieten het spuitje niet meer verdwijnen uit me zicht. Ze zette er een buisje op en hield het dicht bij me arm. toen het te dicht bij kwam sloeg ik het uit haar handen uit angst om die vreselijke pijn weer te voelen. Het spuitje viel op de grond. 'Riku, voor het onderzoek hebben we echt je bloed nodig.' Zei Jean. 'Je kunt toch ook wel testen zonder die...' De kriebels rilde over me rug heen langs al me schubben. '...die prikjes.' Maakte ik me zin af. Jean schudde haar hoofd. 'Dat gaat niet.'  Voegde ze er aan toe. 'Hebben jullie het niet van vroeger dan, dat bloed?' Stelde ik voor. Weer schudde ze haar hoofd. 'Toen je kind was hebben we het niet kunnen af nemen je vernielde zowat het lap... Toen we je binnen brachten.' Vertelde ze. Ik slaakte een zucht. 'Ga alsjeblieft liggen.' Kondigde ze aan. Ik bekeek de tafel en besloot maar om het toch toe te laten ondanks me angst. Ik liet me op me rug liggen plat op de tafel. Jean verschoof me polsen naar een bepaalde plek en voordat ik het wist schoven er metalen banden er rond om heen. Geschrokken probeerde ik los te komen. 'Wat is dit!?' Riep ik bangig. 'Voor de veiligheid.' Legde Jean uit. Ze had opnieuw een spuit in haar handen. Met grote ogen keek ik toe hoe ze het bij me pols bracht. De naald raakte me schubben maar kwam er niet doorheen. Weer probeerde ze het alleen dan wat schuiner en zelfs op een andere plek. Nog altijd kwam ze er niet doorheen. 'Je huid is te ruw en te dik.' Zei ze met een zucht. yes geen prikjes!! dacht ik blij. 'Dat is jammer.' Zei ik met een glimlach. 'Oh Jean, kan ik eigenlijk wel vocht verliezen?' Vroeg ik nieuwsgierig. 'Niet door je schubben heen. Aangezien slangen hagedissen en andere vergelijkbare soorten dat ook niet kunnen. Ze leven op warmte en temperatuur.' Legde ze uit. 'Oh.' Antwoordde ik teleurgesteld. 'Was er iets dan?' Vroeg ze door. 'Eh nee denk het niet.' Zei ik terughoudend. Jean verwisselde haar spuit met iets anders. Ze trok aan me schub. 'Aaaah!!' Gromde ik en boog me rug krom van de pijn. 'Grrg Auwh.' Piepte ik toen de pijn door bleef gaan. 'Even vol houden.' Moedigde ze aan. Ze had een pincet in haar handen waarmee ze een schub heen en weer bewoog om het waarschijnlijk los te krijgen. 'Het voelt erg onaangenaam.' Beschreef ik grommig. 'Hebbes!' Zei ze triomfantelijk en hield de schub omhoog. Deze deed ze in een rond glaasje. 'Mag ik nu gaan?' Vroeg ik met een jammerende toon. 'Nee nog heel even.' Antwoordde ze. Weer pakte ze de spuit en poerde deze op de plek waar ze me schub met geweld had los getrokken. 'Grrrgh.' Begon ik te grommen en kraste met de nagels van me voeten over de tafel heen. Ik wilde hier weg, weg van de prikjes! 'Ben er bijna.' Zei haar stem weer. Ik schudde me hoofd en trok me armen op maar deze zaten vast aan de tafel. 'Riku lig rustig!' Beval ze. Ik antwoorde met een grom en bleef trekken en bewegen. Ik keek naar de naald het was een dikkere en stevigere naald dan die daarvoor. Het buisje vulde zich langsaam met een centimetertje bloed. Sneller ging het er niet in. Iemand drukte me schouders naar beneden. Ik keek omhoog en zag Cyclops (of Wolverine) ik gromde boos naar hem me tanden leken wel te groeien uit boosheid. 'Done!' Zei een vrouwelijke stek. Het buisje zat voor de helft vol met bloed. 'Is dat het?' Vroeg de man. 'Kreeg er niet meer uit er begon vocht mee te komen.' Legde Jean uit die het buisje gevuld met mijn bloed in veiligheid stelde.

Het was zoon tien minuten geleden sinds dat ik geprikt was. Ze wilde me weer rustig maken voordat ik vertrok. Ik stond in de gang toen xavier naar binnen rolde. Ik kon verder lopen of af luisteren. Ik drukte me oor tegen de deur aan en hoorde Jean praten.
'Charles, ik heb het idee dat riku snachts terug veranderd of iets. Hij sprak over vocht verliezen. En ik zag in zijn ogen dat zijn bed nat was van het zweet. 'Een dinosaurus kan niet zweten als een mens' vertelde Jean. 'Dus wat wil je er mee doen?' Klonk de stem van xavier. 'Hem snachts hier houden voor een onderzoek.' Stelde Jean voor. 'Ik denk dat-'
'Hey wat was je aan het doen?' Vroeg iemand zijn hand had me schouder beed en trok me van de deur vandaan. 'Logan.' Zei ik zachtjes en keek recht in zijn ogen.

Gihan - shape shifter
Gwenn keek em weer aan 'Iemand is bang' bracht ze ineens uit. 'Bang?' herhaalde ik haar. 'ja ze gaat bijna dood' ik schudde me hoofd. 'Wat?' ik snapte haar echt niet maar haar ogen stonden zo serieus. 'Storm we moeten naar Xavier' ik pakte Gwenn beet. natuurlijk snapte ik niet wat Gwennbedoelde maar de laatste keer dat ze dit zei. Was er daadwerkelijk iemand dood gegaan. Zonder op het antwoord van Storm te wachten pakte ik Gwenn haar arm beet en trok haar richting Xaviers kamer. Ik stormde gewoon naar binnen terwijl ze nog over Riku hadden. 'Xavier meneer luister!' De 3 die er stonden keken me aan boos aan blijkbaar waren ze iets belangerijks ana het bespreken.

Buiten keek Logan naar Riku. 'Moet je nu niet terug naar de les?' zei hij serieus.

Riku Rex - weredinosaur
ik trok me lip op en wilde me om draaien maar bedacht me iets. 'als je mee gaat mag ik misschien eens mee doen aan gym en mutant voetbal' stelde ik voor en keek opzij met een grijns op me gezicht. in me oog hoeken zag ik een glim van gihan en gwenn. 'hey! kom we gaan naar gym!' riep ik entausjast. 'we zouden vandaag mutantball spelen weten jullie nog?! logan doet ook mee!!' riep ik zonder antwoord van hem af te wachten. ik rende blij door de gang heen opweg naar het afgeschermde buitenveld.