lost in the world

Quinn Leroux
Even ging er een vlaag van stress door Quinn’s lichaam heen. ‘Hotel, ik weet van geen hotel? Zou ik een hotel regelen? Shit guys...’ Maar Ryan verbeterde zichzelf snel. “Je hebt het toch wel geregeld he?” vroeg Quinn, Ryan strak aanstarend.
Pippin was blij aan het doen over films, en Quinn werd helemaal gelukkig toen Pippin Zweinstijn zei. Hij was dus niet de enige die het had opgemerkt!
“Hey, als je geen hotel hebt geboekt, kunnen we altijd als we daar zijn nog kijken. Zoals we al hadden gezegt, geen gestress meer. We zijn op de vakantie van ons leven! Zoals we in Parijs zeggen; ‘Doucement!’.” Hij ging wat onderuit gezakter zitten. De naam Quinny speelde door zijn hoofd heen. Had Ryan hem echt zo genoemd!? Die naam had Ryan niet meer gebruikt sinds dat Quinn 16 was ofzo… teminste, dat Quinn zich kon herinneren.

Pip
Nu werd ik ook door Quin in gebouwd. ''lijkt me zo vet om de set te bezoeken van Harry potter. Hey als we in shotland zjin gaan we maar hagrids huisje!'' Ik wibbelde even op me plek waarna ik serieus werd. 'zou heel de reis zo gestresst worden?' 


ryan
''ja nee.. heb het niet geregeld..' bekende ik. Quin stelde voor dat we daar gewoon gingen kijken. 'Ja geen stress..'' Gelijk daarna stond ik op. 'is kijken of er een wanhopig meisje te vinden is!' Ik deed me jas goed. keek in de weerspiegeling van het raam om me haar goed te doen. 'niet verdwalen ben zo terug!' Ik stak me vingers naar de jongens teo. Zo dan konden hun gaan pratne over die varkensstijn terwijl ik op ziek ging naar een wc of een hwanhopig meisje die graag wat meer wilde doen!.

Quinn Leroux
“Oké , die zien we voor de rest van de reis niet meer terug.” Zei Quinn die Ryan achterna keek. “Ow nou ja, we zitten toch de hele reis nog aan hem geplakt, dus even wat ruimte is helemaal niet erg.” Hij dacht even na, en voegde er toen nog bij; “Ik hoop alleen dat hij de vrouwen niet al te erg lastigvalt.” Quinn was even in gedachte weggezonken. Een hobbel door de trein was wat hem uit zijn gedachten trok. Hij keek naar Pippin, die het had over Schotland. “Beste maat van me, we gaan naar Finland, Schotland ligt daar erg ver vandaan. Maar natuurlijk gaan wij naa Hagrids’s huisje, àls we ooit in Schotland komen.”

Pip
Ik staarde naar buiten. 'we gaan een wereld reis maken! daar valt schotland ook onder!' zei ik terwijl ik een land kaart op het raam tekende. lang kon ik het raam net ondersmeren want het karretje met eten kwam langs. de vroeg in het engls of we wat wilde eten. 'jah! soep! of rijst of... somde ik. toen ik een keuze gemaakt had draaide ik naar het vrouwtje toe. Op dat moment moest ik echt me best doen niet te gaan lachen. De vrouw had een grote puist op haar neus waar een haar uit stak.. Dit kwam zo mooi overheen met het zwjinstijn gedachte. al bijtend op me lip bestelde ik wat rijst. 'wat wil jij Quinn?'

Quinn Leroux
“Mmh??” Hij keek op toen Pippin iets aan hem vroeg. Wat hij daarvoor allemaal had gezegd was wel bij hem binnen gekomen, maar ook weer niet… hij wist niet goed wat het precies was. Pippin en de oude vrouw keken hem allebei wachtend aan. “Ow, uhm, doe maar iets leuks, ik heb 5 euro.” Toch koos hij zelf. Hij nam een bak met chocolade mouse en een klein broodje. Toen de vrouw weer vertrokken was, was Quinn al het plastic lepeltje aan het mollen. Per ongeluk natuurlijk. Het was zo’n stom, klein lepeltje die in tweeën brak om het beter in het bekertje te laten passen. “Heerlijk dit…” hij keek nog een goed naar het lepeltje en brak het toen af, zodat hij alleen nog het schep gedeelte had. “Prima zo.” Toen begon hij te eten. “Mmh, terug komen op je verhaal, tuurlijk gaan we naar schotland. Ik was ff vergeten dat we inderdaad meerdere landen zouden doen. Maar ooh wat wil ik het Noorderlicht graag zien.” Hij glimlachtte naar Pippin, en nam toen een hap van zijn broodje.

Pip
Ik keek toe hoe Quinn zijn lepel aan het slopen was. ''jaah jaah! noorderlicht lijkt me echt mooi'' We spraken nog wat over het noorderlicht waarna ik in een slaap viel. Zo veel rennen is voor een mankepoot niet altijd even handig. Het kost echt veel energie.


ryan
TOen ik terug in de coupe kwam lag Pippin te slapen. Ik haalde me hand door zijn haren heen waarna ik me neer lied vallen.' Wat een saaie trein. Weetje we zijn bijna de enige hier!. Verder op zit een oud vrouwtje en nog twee wagons verder zitten 3 mannen in pak met koffertjes. Best wel heel eng.' bekende ik. Ik lied me neer vallen. Pakte wat eten van pippin af en keek Quinn aan. 'Net een horror trein! straks worde nwe alemaal vermoord! door die mannen in pak!.'

Quinn Leroux
Quinn lachte toen Ryan het over vermoorden had. “Tuurlijk niet joh. En anders vallen wij ze gewoon ook aan.” De gedachte zat hem niet echt lekker though. “Niet zo aanstellen Quinn,,, jeetje hoe oud ben je nou, laat je niet afleiden door jeugdtrauma’s, dat moet je niet doen.” Hij nam een mini hapje van zijn chocolade mouse, die al bijna op is.
De trein was nu ongeveer halverwege. Quinn was in slaap gevallen voor de grootste tijd van de reis, maar nu was hij weer saai naar buiten aan het kijken. De rust was niet awkward gelukkig. Iedereen was wel blij dat het rustig was.
“Hebben we hier trouwens internet ofzo? Dan kunnen we alvast kijken of we een hotel ofzo kunnen vinden voor als we in Hamburg aankomen.” Hij opende zijn mobiel en keek of er wifi aangeboden was in de trein. Er was inderdaad internet, alleen die was zooo ontzettend slecht, dat Quinn het al snel had opgegeven. “Dacht ik het niet. Misschien lukt het bij jou, jou mobiel is wat luxer dan die van mij.” Vroeg hij aan Ryan.

Pip
In me slaap zakte ik steeds verder onderuit waardoor ik bijna bij de andere jongens op schoot lag. of op de grond. I kwas in iedereval niet meer wakker te krijgen!.


ryan
''Ik bescherm jullie wel! Van al die standjes krijg je spieren!' grapte ik heel flauw. Ik deed me hand omhoog spande me spieren aan. Ik was misshinen een meisjes verslinderaar wist hoe je moest feesten, Maar ik had ook ergens een seriese kant. Eentje waarmee ik me opleding had afgerond en een van de beste elite bodygaurds (london has fallen nivo) van dat jaar was!. 

De tijd dat de andere twee in dromenland waren zat ik zelf wat te game. Niet dat ik het kon. Computers waren niks voor mij. Net als films. Maar het was wel lekker tijd dodent. Quinn praatte ineens. Ik had niet eens opgemerkt dat hij weer wakker was geworden.  Hij begon over een hotel en natuurlijk gratis wifi. 

Toen hij het opgaf lachte ik gemeen. 'als je het opgeeft kijk je altijdhet leukst!' wees ik hem er op. Maar zo braaf als ik was. En ook met een flink schuld gevoel dat ik het niet geregeld had zocht ik dingen op. 

Ongeveer een uur later gaf ik het ook op. 'Laat maar! stom internet en me 4G werk ook bagger.'' kermde ik

Quinn Leroux
Quinn snoof door zijn neus en lachte toen Ryan zijn spieren liet zien. ‘ow wat gaan we dat deze reis veel zien.’ Dacht hij hoofdschuddend.
“Je kijkt altijd zo leuk als je het opgeeft.” Zei Ryan en Quinn keek hem waarschuwend aan, met een enorme grijns op zijn gezicht en een twinkel in zijn ogen. Hij wachtte terwijl Ryan bezig was met het internet, en schrok toen Pippin ineens tegen hem aanviel. De adrenaline was snel weer weg though, toen hij besefte dat het Pippin was die nog steeds lag te slapen.
“Laat maar!” Riep Ryan ineens uit frustratie. “Het lukt niet he…” zei Quinn simpel. “Dat is jammer, ik had toch wel gedacht dat je ook in, waar zijn we nu, duitsland ook wel internet had. Haha typisch Duits!” hij lachte om zijn eigen grap. “Ik denk dat we er maar aan moeten wennen. Internet in een luxe die we deze vakantie niet kunnen veroorloven. En om heel eerlijk te zijn, ben ik daar best wel blij om."
Ineens werd er door heel de trein iets omgeroepen. Het was eerst in het Duits, daarna in het Engels, aangezien het blijkbaar een internationale trein was. het duitse konden ze niet verstaan, maar het engels wel. “Ladies and gentlemen, in a few minutes we will arrive in Hamburg station. Please gather all your belongings, and I will speak to you again when we have arrived.” Met dat, hield de stem zijn mond weer. “Das toch snel gegaan, die treinreis.” Zei Quinn, die Pippin wakker schudde.

Pip
Met een slapende blik schoot ik omhoog. 'ben gewoon wakker!' Met de palm van em hand wreef ik in me ogen. Blijkbaar waren we er al. 'die reis ging snel!' 

Buiten de trein ad Ryan me tas gepakt en (quinn ook maar das jouw keuzen). Ik liep vlotjes door om en hotel te zoeken waar we konden slapen of iets konden eten. 


ryan
Ik grijnsde hij hoefde niet te weten dat ik gewoon een paar hostels gevonden had. En straks buiten precies wist hoe ik moestl open om daar aan te komen. Wilde zo de held uit hangen!. Of ik wilde Quinn gewoon pesten en leren dat het niet heel moeilijk is om niet op afspraken enzo te leven.

Met me mobiel maakte ik snel een foto van pippin die bijna over Quinn heen lag te slapen. ''Lijkt me ook wel fijn!. Maar hoop wel dat we wifi hebben voor als er ongevallen gebeuren' ik wees met me vinger naar Pippins been. 'Of als we de weg kwijt zijn en geen eten meer hebben!' bij dat laatste begon ik te lachen. Ik kon zo de meerste rare situaties bedenken. MAr dat ging toch niet gebeuren niks ging ons in de weg staan. 

'Hier gaan we dan. Op naar onze eerste echte avondtuur' Ik pakte ook pippins tas. Die jongen sliep nog half en zag er nu al dood op uit ookal wilde hij het niet toe geven. Het uit stappen ging gelukkig rustig. geen haast niks.  Pippin liep een stuk voor ons uit. 'Had jenog contact met je ouders gehad?' vroeg ik serieus terwijl we wachter Pippin aan liepen.

Quinn Leroux
“Waarom loopt die gek zo snel?” dacht Quinn terwijl hij achter Pippin aan slenterde. Zijn benen waren het niet meer gewent om te lopen na zo lang gezeten te hebben, en hadden een lange tijd nodig om weer op te starten. Ze liepen nu door de straten van Hamburg, weg van het station, met hun rugzakken weer veilig op hun schouders. Behalve Pippin, Ryan droeg zijn rugzak,, Quinn wist niet goed waarom, en het maakte hem ook weinig uit.
Ryan had een goed punt gemaakt over het wifi, dat ze die waarschijnlijk toch op een gegeven moment nodig zouden hebben. Quinn probeerde zich er niet te veel zorgen over te maken. Als ze ervoor zorgde dat ze van tevoren wat nummers in hun mobiel hadden staan voor ze weggingen, was er volgens hem niks aan de hand en hadden ze het internet dus ook niet nodig.
“Heb je nog contact gehad met je ouders?” vroeg Ryan en de blond keek hem verbaasd aan. “Is er iets dan? Moet ik iets weten?”

Pip
Ik stopte bij een restaurant. Ik drukte me gezicht tegen het raam aan om naar binnen te kunnen kijken. 'hier hier!' Ik wees blij naar binnen. 'Zullen we snitzel gaan eten!' Ik keek de twee jongens aan die langzaam aan kwamen gelopen. 'HEb best wel honger!' 


ryan
Toen ik over zijn ouders begon keek hij me verbaast aan alsof hij iets vergeten was. 'Nou.. Je weet maar nooit wat er op die boot gebeurd. Of waar dan ook. ' ik stopte me hand in me zak onder me andere arm droeg ik nog steeds pip zijn tas. 'We zeggen wel dat er niks gebeurd en lachen er om. Maar een boot die zinkt. kunnen wij niet verkomen'

'hierhier!' klonk het wat verder op. Dat kom naar een ding zijn. pippin die iets zag wat hij wilde. 'Eten is wel een goed plan..'

Quinn Leroux
Quinn begreep niet veel van wat Ryan had gezegd, maar besloot om er niet op in te gaan. Hij snapte goed dat de ouders van Pippin het nou niet echt leuk vinden als de boot bijvoorbeeld verzoop. Dat zouden zijn eigen ouders ook niet fijn vinden. Zijn moeder tenminste, zijn vader niet.

“Oh god, we moeten gaan eten blijkbaar.” Zei Quinn met een glimlach om zijn mondhoeken. Hij ging ietsjes sneller lopen om te zien wat Pippin gevonden had. Het was een best wel mooi restaurant, en toen Quinn op de menu kaart keek die buiten stond, zag hij ook nog eens dat de prijzen niet te hoog waren. “Helemaal top, laten we hier inderdaad gaan eten. Goed gevonden Pip.” Samen liepen ze naar de ingang en Quinn liet Pippin voorgaan.

“Hallo.” Zei een jonge vrouw in het Duits. “Hallo, spreekt u Engels? Anders is het voor ons echt heel moeilijk.” Zei Quinn in het Engels terug. Meteen switchte de vrouw van het Duits naar het Engels. “Natuurlijk, jullie zijn met z’n drieën zo te zien?” Met een vriendelijk hoofd keek ze Ryan en Pippin aan. Alle drie knikte ze en ze werden een tafeltje aangewezen waar ze konden gaan zitten.
Het restaurant zag er gezellig uit. Met een grote stenen muur, een open haard, lachende mensen die aan een enorm glas bier zaten, en obers en serveersters met zwarte schorten en witte bloussen. “Wat nemen jullie?” vroeg Quinn terwijl de menukaart onder hun neuzen gedrukt werden.

Pip
Ik was blij dat we eindelijk konden zitten. Ik had me handen onder de tafel gestopt zodat ik over me been kon wrijcen zonder dat de andere het zouden zien. Ze hoefde niet te weten dat het nu al aardig zeer deed,

''curryworst!' zei ik blij. Ik had dus echt zin in zoiets. Alleen jammer dat ze er geen rijst bij serveerde.

Ik leinde wat meer naar Quinn. 'zag je die blik van ryan naar die meid!' 


ryan
'oehp' bracht ik uit toen ik de jongen dame zag. 'Zeker een goed restarant!' Ik begon meteen me haar goed te doen en leunde iets meer naarhaar toe. Maar ze leip bij me vandaan om onze plek aan te wijzen. Ik grijnsde. Denk dat ik maar is iemand ga uitnodigen om in het hotel met me te overnachten. met ide gedachte wreef ik in e handen. Heerlijk!. We werden naar onze plek gebracht het was echt beeldschoon. ik meen het. die meid waser niks bij. Het vuur de mensne alles kwam zo gezellig over. 'wat een mooie plek!.'

Ik liedme zakken in de stoel die gericht stond naar de anderen missen.' Wel bekende snitzel!' zei ik blij.

Toen een van de obers kwam om de bestelling op te geven bestelde we wat te eten en ik natuurlijk wat bier. Wie in duitsland is moet drinken. En dna wel de grootste maat die er is. 'laten we het vanavond niet te laat maken.  We moetne morgne ochtend al om 5 uur op. Als we geluk hebben kunnen we een taxi nemen naar de boot die om 3 uur vertrekt. Anders moeten we liften en maar hopen dat we het halen.

Quinn Leroux
“Reken maar dat ik dat gezien heb,” fluisterde Quinn naar Pippin toe, die naast hem stond. En vlaag van een grijns kwam weer op Quinn’s gezicht te staan. Hij kon dat erg goed. Hij moest ook zijn lach inhouden toen hij de terleurgestelde blik zag van Ryan toen er een ober aan de tafel kwam om de bestelling op te nemen.
Pippin bestelde een Curryworst, Ryan een snitzel en een groot vat bier… en Quinn bestelde ook een Snitzel en een glas wijn. Lekker sjiek doen op de eerste dag van de reis, mocht wel.

De ober ging weg, en Ryan begon over morgen ochtend. Dat ze vroeg moesten opstaan om de taxi te kunnen halen. Hij zei ook iets over liften, waar Quinn niet op gesteld was. “Het is toch geen probleem om morgen zo vroeg op te staan. Plus we kunnen natuurlijk weer slapen op de boot. En onderweg in de taxi. In ieder geval, liften vind ik absoluut geen goed idee.” Hij keek even naar zijn handen, en toen weer terug naar Ryan. “Ik zou het wel erg leuk vinden om de stad nog een beetje te verkennen. Al zijn het alleen de straatjes hier in de buurt, maakt niet uit.” Zijn horloge gaf half 7 aan. “Hier het is pas vroeg in de avond, nog zeeën van tijd.”

Het drinken werd tegerlijk met het eten gebracht, wat Quinn een beetje overrompelde. Zoiets kom je in Nederland echt nooit tegen! Het eten doet er altijd een eeuwigheid over, zodat je dan de drinken al op hebt en meer moet betalen omdat je natuurlijk nog een drankje wilt. “Dat doen ze nou eens goed hier. Ik mis Nederland nu al niet meer.”