Vampire Knight

Iris

Wanneer ze voorstelt om samen naar binnen te lopen knik ik dan maar met een glimlachje. 'leuk je te ontmoeten Mellody , ik ben Iris'zeg ik dan met een glimlache en ga even met mijn hand door mijn haar als ze vraagt of ik een dag klasser en nacht klasser ben. 'nacht natuurlijk anders was ik hier nu toch niet ' zeg ik dan op een rustige vriendelijke toon

het is nacht, mellodey c:

thx X3


ik vind het ook leuk om jouw te ontmoeten' zeg ik vriendelijk. 'ik stond vlak voor de grote deur en keek van ondere naar boven terwijl ik het bestudeerde. 'umhhh' ik set een aantal stappen richting de deur. en raak het aan met mijn linker hand. vervolgens leg ik mijn oor tegen de stevige deur aan. met mijn rechter hand klop ik een ritmisch geluid op de stevige linker deur. tik, ...tik, tik......tik....DUUK er kwam een ander raar geluid van de deur vandaan dat klonk als iets dat van binnen uit geopend werd. ik zette weer een paar stappen naar achteren en de deuren gingen bijna uit zig zelf open. 'tada!!' juichte ik vrolijk.

Hij genoot ervan dat ze nu bij elkaar waren. Ook al kende hij haar pas een dag, het voelde alsof hij haar al haar hele leven kende. Hij kon ook aan niks en niemand anders meer denken dan aan haar. Het zou alleen nog lastig worden om elkaar te blijven zien met kaname in de buurt. Dan moest hij maar genieten van de tijd die ze nu hadden. Al interesseerde het hem sowieso niet echt wat die opgeblazen kwal dacht.
Hij verbrak de kus met nanaho en omhelsde haar, zijn mond dicht bij haar oor houdende en fluisterde zacht: 'Ik zal je nooit vergeten en altijd van je houden. Onthoud dat. Wat er ook mocht gebeuren.'
Hij hield haar in de omhelzing en begon haar nek passievol te kussen.



Na een paar minuten rennen was hij weer bij het schoolgebouw aangekomen. Hij zwaaide het raam open waar ze eerder de avond uitgesprongen waren. Met een paar behendige sprongen kon hij zo bij het raam komen waarna hij het klaslokaal weer in stapte en het raam achter zich deed. Geluidsloos liep hij naar een lege stoel en ging zitten. Hij keek verveeld opzij, naar een raam en keek naar het bos. 'Ben er weer kaname..' zei hij verveeld en hij sloot zijn ogen even. 'Nog veel gebeurd? hebben jullie nog wat besproken?' Vroeg hij waarna hij zijn blik op de vampier richtte.



'ja het is inderdaad een gevaarlijk wapen.. Maar minder gevaarlijk mits je er controle over hebt.' Zei hij met een zucht. Hij luisterde naar wat luka zei en keek teleurgesteld op de grond. 'aaaw.. das echt jammer.' Zei hij teleurgesteld.
Even was hij stil totdat hij iets bedacht. Een grijns kwam weer op zijn gezicht en hij keek enthousiast naar luka. 'Misschien weet ik er wel iets op! Je zou het zwaard en de magie op mij kunnen richten. Dan kan ik mijn wapen gebruiken. Zo zien we allebei wat de ander zijn wapen doet. En het is ook goed voor mij om te testen of de materie ook bestand is tegen jouw magie. Dan word het een soort test/experiment. Of lijkt je dat niks?' Vroeg hij aan luka.

Hij stopte na een tijdje met haar te kussen en dacht hoe egoïstisch hij eigenlijk was. Nanaho zou wel moe zijn en ze had de volgende dag school. En hier was hij bezig haar wakker te houden. Hij tilde haar op in liep met haar in zijn armen naar het grote bed. Hij legde haar op het bed en ging daarna naast haar liggen. Met zijn rechterhand streelde hij haar door haar haren. 'Als je wilt mag je wel hier slapen. Dan loos ik je morgenochtend wel weer naar buiten.' Zei hij zacht. Daarna kuste hij haar wang.



'oke.' Zei hij tegen kaname. Hij keek even rond de klas, naar de andere kijkende. 'Waarom doen we dit eigenlijk nog? Het is toch niet alsof we hier iets doen.' Mompelde hij in zichzelf.



Hij moest zacht lachen door het commentaar van luka. 'Om eerlijk te zijn luka. Ik denk dat de kans groter is dat ik gewond raak door mijn eigen gave dan door jouw zwaard. De massa is heel sterk en is goed in incasseren. Dus het zou wel goed moeten komen.' Zei hij, hopende dat hij luka wat gerust kon stellen.

een beetje angstig loop ik verder het gebouw in en kijk af en toe om mij heen. uit een kamertje hoorde ik geluid komen. ''waar moet ik in gods naams heen?'' door een zij raampje kon ik iemand aan een burau zien zitten. ''misschien weet hij het wel. die jongen met heet elegante bruine haar.'' sachtjes beet ik een beetje op mijn lip. ''je kunt het! gewoon aan kloppen.'' ik klop 3 keer op de deur vervolgens duw ik de hendel voorzichtig naar beneden toe. ik steek mijn hoofd door het kiertje van de deurpost heen. 'he..hoi...'' stotterde ik verlegen en zacht.

Door de reactie van nanaho moest hij lachen. 'Wie zegt dat je moet slapen?' zei hij. 'Of beter gezegd. Wie zegt dat je kan slapen?' Zei hij met een grijns.
Hij boog zich over nanaho heen en kuste haar voorhoofd. Langzaam bewoog hij naar beneden via haar wang naar haar mond. Na een kus op haar mond begon hij haar te tongzoenen.



'Dan moet het maar..' Zei hij verveeld. Ineens pikte hij gedachtes op. Het was niet van iemand hier want hij hoorde het in de gang. Hij legde een psychische link met de persoon om wat te weten te komen over haar. Kort daarna verbrak hij de link weer.
"Kaname. We hebben bezoek. Een vampier net buiten de deur op de gang. Ze weet niet waar ze heen moet. Waarschijnlijk een nieuweling die te laat is.' Zei hij verveeld. Zijn blik richtte hij op de deur die een klein stukje openging. 'Daar is ze..' Zei hij op dezelfde toon.



Toen luka een gevechtspositie aan nam begon hij te grijnzen. Hij bleef totaal stil staan. 'Waar wacht je op?' Zei hij grijnzend. 'Voor een zwaard moet je dichtbij zijn toch? Dan zal ik dat snel doen als ik jou was.' Zei hij, zonder een spier te verroeren.
Plots verscheen er een speer van zwarte massa in zijn rechterhand die hij vlak naast luka gooide, hem missende met een paar centimeter.

''oh is dit het klas lokaal? of... neeh het lijkt er niet op, umh. shit waar moet ik heen?'' ik kijk naar de ogen van de jongen met het bruine haar. in zijn ogen kon ik lezen dat hij me zeker wat eerder had verwacht. hij gebaarde naar mij dat ik verder moest lopen. 'H-He..het spijt me' zei ik en boog gelijk verontschuldigend voor over. 'i-ik kon h..het niet vinden.' mijn stem klinkt zacht en onschuldig. mijn ponny liet ik voor mijn ogen vallen en keek verlegen naar de grond toen ik verder het lokaal in liep.

ik friemel met de topjes van mijn vingers aan het kantje van mijn  jurkje. ''zelfs mijn school uniform kon ik niet vinden. of zou die in mijn nieuwe slaapkamer liggen?'' verlegen probeerde ik naar de jongen te kijken met het bruine haar. het viel mij op dat er nog iemand was, hij kwam meer ongewenst over. de roodbruine ogen van de rijkelijke jongen zien er geiriteerd uit maar ergens diep in hem ziet hij er best vriendelijk uit op het eerste gezicht. ''zou hij echt een kuran zijn.'' ik voel hoe mijn ogen langzaam rood van kleur willen veranderen. ''neeh! kom op niet bij je eerste dag school.'' ik knijp mijn ogen dicht. zodra ik ze weer open deed waren ze weer helder blauw van kleur. ik lik hongerig mijn boven lip een beetje af. ''mmh pure bloed vampier.'' galmde er door mijn gedachtens heen.

Tijdens de tongzoen vormde zijn mond zich in een grijns. Hij genoot van nanaho, haar gezelschap en haar karakter. Hij kende haar nog geen eens een dag. Maar ze lag wel al in zijn bed. Onwetende dat hij een vampier was. Ze beviel hem wel. Als het niet voor deze school was en hun "geheim" dan was hij zo met haar weg gegaan.
Nou ja... Hij was toch niet echt aan de regels gehecht. Misschien dat hij haar is mee zou nemen naar de nachtklas. Alleen om het gezicht van Kaname dan te zien.



Zonder dat hij het bewust deed of wou pikte hij weer de gedachten van het meisje op. Misschien kwam het omdat zijn onderbewuste het zo afschuwelijk vond. Of omdat hij zichzelf wou voorbereiden op haar. Wat het was wist hij niet. Maar wat hij wel weet is dat het meisje meteen laag kwam te staan bij hem.
Hij rolde met zijn ogen door wat hij oppikte. 'Je maakt een grapje zeker..' Zei hij licht geërgerd en verafschuwd. 'Dat kan je niet menen.' Zei hij, meer gericht op het meisje dan de rest.



Hij grijnsde tevreden toen luka pijlsnel op hem af kwam rennen. Het verbaasde hem hoe snel de jongen was. Maar hij was al voorbereid op een uithaal van luka zijn zwaard.
Net een seconde voordat het zwaard hem aanraakte materialiseerde een plek zwarte massa. Toen het zwaard de massa aanraakte gaf het iets mee. Net als een soort rubberachtige substantie. Het ving de klap op en vormde zich daarna weer terug naar zijn originele vorm.
'En? Best handig he?' Zei hij grijnzend tegen luka.
In zijn rechterhand vormde hij weer een speer van de zwarte massa. Deze is echter, in vergelijking met de massa op frank zijn arm, zo hard als maar kan. Hij zette een stap achteruit en sloeg met de speer tegen luka zijn zwaard aan. Als een teken van uitdaging tot een soort zwaardgevecht.

Hij kreunde zacht toen nanaho met haar nagels over zijn borst kraste. Hij verbrak de kus en bewoog zijn mond naar nanaho haar nek. Daar kuste hij haar passievol en beet zachtjes en voorzichtig in haar nek. Hij wou natuurlijk niet doorbijten dus keek hij uit met wat hij deed. Hoe opgewonder hij raakte des te moeilijker het alleen wel werd voor hem om zich in te houden.



Hij slaakte een geërgerde zucht en keerde zijn gezicht weg van het meisje. Hij staarde wat afwezig door het raam.



'Ik moet toegeven dat je sneller en sterker bent dan ik gedacht had.' Zei hij grijnzend. Toen luka met zijn zwaard tegen de speer aan duwde duwde frank met al zijn macht terug. Na een tijdje werd door de spanning echter zijn speer uit zijn handen geslagen. 'Ke.. Echt sterker dan ik dacht.' Mompelde hij half geïrriteerd en half bewonderd.
Hij sprong snel een paar meter achteruit en grijnst licht sadistisch naar luka.
Speer na speer na speer verschijnen in een tijd van een honderste van een seconde in zijn handen die hij meteen met ongelofelijke snelheid en precisie naar luka gooit.