[story] the end of the world

Leo:
Ook Angel begin over de drugs. Ik deed echt me best!!. "Weet ik." bracht ik al trillende uit. . ik wist dat ik gewoon een smerige junky was. "Zal morgen Help gaan zoeken" zei ik terwijl ik Lina niet meer aan keek. "Ik wil je niet nogmaals verliezen" me benen begonnen bij die gedachte om te trillen. Een me ogen liepen vol water. Dat was dus zo niet makkelijk. Vertellen wat mee dwars zat. Wat ik voelde en waarom ik dingen deed. Het was de eerste keer dat ik zo iets tegen Lina had gezegt in het laatste jaar. "Ben bang" Check daar was de eerste keer dat ik vertelde dat ik bang was maar ook echt doods bang. Maar ik had het gevoel als ik het nu niet deed. Dat ik nooit meer de kans zou krijgen. "Ik.." met een klap zakte ik door me knieën. Herhaalde slikte ik me tranen weg. "Je bent me wereld. En ik ben zo bang je kwijt te raken. Bang voor je vader bang voor Eric bang dat ik niet kan zijn die je hoopt dat ik ben. Dat ik niet sterk genoeg ben. Je niet kan geven wat je hart zo graag wilt. Ik weet gewoon niet wat ik met mijn gevoelens moet. Ik schaam me voel me slecht. Slecht dat ik je in de steek lied toen je me het nodig had. Omdat ik zelf niet wist wat ik moest doen. Alles op kropte en drugs gebruikte om me iets sterker te voelen. Het spijt me zo erg." ik kroop nu ook mee ogen dicht. "Het spijt me zo dat ik bij die laatste dans optreden niet gewoon lang je vader heb gelopen was. Je de puppy gegeven had een met je de laatste dans gedanst. Ik had je moeten beschermen. De schouder moeten zijn waar je op kon uit huilen. De armen om je te troosten." ik praatte niet al te hard maar wel zo duidelijk mogelijk. Me hart ging te keer net als de wind buiten de dorm. Ik was erg van mee zelf onder de indruk. Dit.. Had ik nog nooit iemand vertelde een nu gooide ik er ineens alles uit. "

"Als ik niet zo slap was geweest had ik je kunnen bescherm van Eric. Voor de haar van fans voor alle verdriet die ik je gegeven heb. Ik had voor je op moeten komen. Me hand naar je uit moeten steken. Ik.." ik kon me zelf niet vaak genoeg de schuld geven. "Alle ik ooit terug zou kunnen naar de eerste dag dat je op school kwam. Zou ik geen chocomelk morsen maar zou ik je er tegen beschermen. Zou ik weg blijven van het roken. En je met me leven beschermen tegen alles." me lichaam voelde iets opgeluchter. Maar nee hoofd ging nog steeds te keer. "Je deed alles voor me. Eb ik was uiteindelijk nergens te bekennen. Ik heb je zo veel pijn gedaan. Wat me echt heel erg spijt. " ik zuchtte zachtjes.
(tijd rekken zodat Bee terug kan komen )

Rose willow
ik ging achter de deur staan en hield jangmi in me armen terwijl ik haar zachtjes heen en weer wiegde. 'Zal morgen Help gaan zoeken' zei leo zacht. 'Dat werd eens tijd!' snauwde angel weer maar dit keer iets minder dan dat ze binnen kwam. 'ik wil je niet nogmaals verliezen.' hoorde ik leo plots zeggen. even sprijde ik me ogen uit en drukte me oor tegen de deur aan. zachtjes drukte ik de deur open en zag angel daar staan. ook zij keek verrast uit haar ogen. 'waarom ging je dan weer aan de druks?!' vroeg ze met licht ongeloof, angel geloofde het gewoon niet zo verrast was ze. 'ben bang.' antwoorde leo bijna piepend. mijn hart klopte in mijn kil ik had het zo te doen met leo maar dit moest hij echt zelf op lossen samen met angel. ik kon er niet eeuwig tussen blijven staan. 'ik..' leo zakte door zijn knieen heen wat er erg schrikbarend uit zag. 'Je bent me wereld. En ik ben zo bang je kwijt te raken. Bang voor je vader bang voor Eric bang dat ik niet kan zijn die je hoopt dat ik ben. Dat ik niet sterk genoeg ben. Je niet kan geven wat je hart zo graag wilt. Ik weet gewoon niet wat ik met mijn gevoelens moet. Ik schaam me voel me slecht. Slecht dat ik je in de steek lied toen je me het nodig had. Omdat ik zelf niet wist wat ik moest doen. Alles op kropte en drugs gebruikte om me iets sterker te voelen. Het spijt me zo erg.' bracht leo uit. hij sloot zijn ogen en keek naar de grond. leo... dacht ik bezorgt. leo verontschuldigde zich voor een hoop dingen en de uitdrukking op angelina's gezicht benadrukte de realitijd waar ze in zat. 'oh leo...' bracht ze zacht uit. ik zag hoe ze op haar onderlip beed en naar hem keek alsof ze bevroren was en niet presies wist wat ze moest doen. ik wist het wel maar in actie komen wilde ik niet. angel lied ook haar hoofd hangen terwijl ze steets harder op haar lip beed. een enkele traan begon in het ooghoekje van haar linker oog te prikken.
"Alle ik ooit terug zou kunnen naar de eerste dag dat je op school kwam. Zou ik geen chocomelk morsen maar zou ik je er tegen beschermen. Zou ik weg blijven van het roken. En je met me leven beschermen tegen alles." zei leo zacht. 'leo stop.' beval angel, haar traal rolde langsaam over haar wang heen. 'als je die chocomelk nooit over me heen gegooit had had ik jouw nooit ontmoet. jij hebt me zo vaak beschermt misschien niet tijdens het gevaar maar er wel vlak na en je zorgde voor me. jij was er terwijl anderen weg liepen of niet eens achterom keken.' zei angel ze vloog naar hem toe en knielde neer terwijl ze leo in haar armen sloot. op mijn gezicht verscheen een klein glimlachje. zou het dan toch nog goed komen? 'je bent misschien een vlinke denneappel geweest toen je druks gebruikte maar dat hoef je niet nogmaals te doen. ik vond je leuk zoals je gewoon je zelf blijft hoef je die zooi ook niet te hebben. ik had naar je moeten luisteren toen we onze baby verloren.' snifte angel ze drukte haar gezicht tegen leos schouder aan. 'het spijd mij ook.' snifte ze zachtjes. 'ik ben gewoon zo jaloers dat rose en joyce wel een babytje hebben.' fluisterde ze maar was wel hoorbaar voor mijn oren. ik staarde mee levend naar het schattige stelletje. een baby is ook niet altijd alles. maar ik weet hoe het voelt om iets te verliezen. jangmi was ook bijna dood doordat ze veeltste vroeg was geboren.
angel veegde met haar mouwen leos wangen droog. 'hihi, je hebt wel voor het eerst meer gepraat dan in je hele leven.' gniffelde ze door de pijn heen die ze diep van binnen voelde. 'leo, we komen hier samen doorheen. we gaan je zussen laten zien dat we het wel kunnen. temisnten, als je nog met me wilt temisnten... na al die onaardige dingen die ik gezegt heb.' vroeg angel onzeker.

*nieuwsbericht*
AMSTERDAM - Het noorden van NeDeRlAnD Is gEtRoFfEn dOoR EeN AaRdBeViNg vAn 6.8 oP De S͜cha̕a͠l ̕va̢ń ̢R̛ich̀ter.͡ ͘D̵àt̨ m̀eļd͜en ͝v͜ersc͜h͜ille͡nd̸e p̕e͝r͞s̴bure̸aus̕, wąa͝ronde͏r N͘O͏S̵.
͞V͝ol͢g̀e̢n͟s͜ ͠h̸et ͜A͟me͜r͠i̕k̡aan̷şe on͢derzoeks͟in͜st̸i҉t͏u͘ut͠ UsGs ͝Vo͢ńd d̢é A͝A͢RdB̕E҉V̕InG ̧5͠6҉ ͟m̶i̸jL̴ t͞ęn z͝uId̛wEsTeN V͏A̡N̴ ̷D͞E̛ sTaD (̀plek ban de karakters) PlÀA͠T̶S.͟ ̧oO͡K̛ ̷In̕ ͞h͝o͏o͜f̛dS͝T̷A̶D̴ ͝A҉Ms͜t̴e͜rD͡A͜M̧ ̀ S̴ChU͢Dd͞e̡n ̨G̸E̶B̢ǪU͢W̨En,̶ ̀Me͜lD͢ÉN I̸N̛WoN͞E̡R͡S̢.͜ ҉H̷Ul͝pD͢Iȩn̴s͢t̸e̕n hE͞B͝B̢En͞ V͝ErK̕L̀A̢A͟R͟D͜ d̶aT̨ eR ̵vOo͞r̶a̢l̶s̶n͟oG̡ ̛G͜Ee̷n ̀S̶ChAdE̵ ̧I͞S͠ g̸eR͘ÁP҉P҉O͏R̛T̶E͞E͢R͘D.͜
 

Leo Straatman - Yidae 

Het moment dat ik echt brak. Voelde ik twee arme rond me heen. haar stem was zo mooi. Ik lied me hoofd rusten op haar schouders waar ik zachtjes na snikte. Ze zei dingen over hoe ik haar liep. maar waarom laat ik der da steeds huilen. ik schudde me hoofd. hier moest ik niet aan denken. ze wist nu waarom.. en dan moest ik mezelf niet weer naar beneden praten. dan raakte ik haar hoe dan ook kwijt!. Lina droogde me wangen terwijl ze lief bleef doorpraten. Ik opende langzaam me ogen. Haar beeldschone ogen keken me aan. Ze zat ook te huilen. "Sorry" zei ik razend snel. "laat ik je weer huilen". snikte ik zwaar teleugesteld. lina legde haar handen tegen me wang haar zachte diumen wreven over me wang. ze zei dat ik nu echt het meeste verteld had in heel me leven. hierdoor lachte ik door me tranen heen. "das waar" bracht ik terug getrokken uit. Met me rechterhand pakte ik haar hand beet die op me wang ruste. Ik drukte me gezicht in haar hand sloot me ogen en genoot even van de aanraking. me hand tilde ik van de hareb af. ik boog voorover naar haar toe. met trillende lippem gaf ik haar een kus op der voorhoofd. "Ik houd van je. Je bent mijn engel! Vanaf nu zal ik je nooit meer in de steek laten". voorzichtig sloeg ik me arme rond haar heen. onze kleding raakt in elkaar vertrikt.  De wereld leek even stil te staan. "Ja we laten me zussen zien dat we sterker zijn en niks mij van jouw weg kan houden." het eerste wat ik gibg doen was. Angelina knuffelen en haar de rest van de nacht stalken. haar douche warm aankleden dan chocomelk drinken als een nieuw begin. Daarna ging ik laten zien dat ik het echt meende. Ik zou naast haar zijn in deze storm en haar zij niet meer verlaten tot morgen ochtend waar ik onmiddelijk naar de clinick ga om aan te geven dat he fout gaat. En dan zou ga ik er alles aan doen dat ik die stomme drugs kan laten liggen en aan Lina kan laten zien dat ik alles voor haar over had. alles zonk langzaam in.
 
Zo ook werden de geluiden rond me duidelijk. Het klonk hol door het gemis van drugs dat gaf elk geluid rond me een beangstigde kant. Jangmi huilde pijnlijke. Bij elk raam dat kraakte begon ze harder te huilen. De wind gierde luid door de kieren van het huis wat een akelige toch op zette. "Kom mee douche" Ik pakt ehaar hand beet waarna ik haar omhoof probeerde te tillen. meteen begon ik zachtjes te lachen uot stress maar ook omdat me lichaam zo zwak was dat ik zelf niet omhoog kon komen. Ik lied me voorover zakken met me hoofd tegen haar borstkas. "Sowwy" bracht ik zacht lachend uit. was maar weer het bewijs dat ik niet sterk was. Het huis leek mee te wiegen op de ruige wind buiten wat de muren deed kraken. Ik spande de spierne in me lichaam aan om rechter te gaan zitten en Angelina aan te kijken. 'Ik zal je zij nooit meer verlaten' Zei ik nog. Deze woorden verdwenen in een krakende zucht van het huis. Het raam in de keuken  vloog met een harde klap open. Pannen vielen uit de kast door de wind die hard door de keuken heen gierde.  Glazen vielen kapot op de grond en de ladenkast met bestek er in viel om. De grond werd bezaait met glas bestek en pannen. Ruig klapte het raam open en dicht wat een helse kabaal vrij gaf. Ik vond de kracht om op te staan en hield daarmee ook Angelina omhoog. Het gehuil van Jangmi maakte alles nog beangstiger. Zeker toen er met een volgende klap het glas uit het raam brak. Ik sloeg me arme rond Angelina heen en trok haar dichter naar me toe. Ik liep verder naar achteren om ook Rose en kleine Mimi te beschermen. Emi kwam de badkamer uit gerend met een handdoek rond haar lichaam. ' In de badkamer is het raam er uitgesprongen!' gilde ze in angst. Haar stem trilde net als heel haar magere lichaam. Ze keek rond en zag de keueken waarna ze hard begon te huilen. 'Ik wil hier weg!' huilde ze terwijl ze haar handdoek die ze rond haar lichaam heen sloeg steviger beet hield. 'Laten we gaan een andere plek zoeken!' jammerde ze in paniek. Ze begon steeds sneller te ademen. Weer waaide er iets open. Deze keer was het de voordeur. iemand kwam naar binnen gerent. Zijn pak was doorweekt. Zijn blonden haren hingen slap lang zijn bleke verouderde huid. 'Mee komen!' riep hij. Zijn stem gaf mij grote rillingen over me hele lichaam. Eric.. Niet kort daarna kwam de vader van Angelina binnen. Beide rende ze naar Angelina toe. Eric greep haar beet en trok haar ruig uit me handen. 'Nee!' riep ik deze keer ging ik haar niet laten gaan.  Ik lied Fose ne Jangmi los om liep achter Eric aan. 'Ja wel!' Riep Eric op de manier hoe hij alleen kam. ruig drukte hij zijn onderarm tegen mijn borstkas. De kracht deed me een paar stappen naar achteren zetten..' Nee je ontneemt haar niet nog een keer!' Riep ik boos. Eric stopte met lopen hij draaide ruig om. 'Jij bent de gene die haar leven verziekt en houd ons nu niet tegen of het word haar dood!' riep Eric harder terug. Ik rende naar de deur waar de vader van Angelina stond. Hij pakte me schouder beet. 'Jij gaat niet mee!' gromde ook hij boos. 'Ik ga haar niet nog een keer kwijt raken!' Zei ik boos en probeerde me langs haar vader heen te drukken. De handen van haar vader pakte me schouders beet zette me naar achteren. 'Jij blijft uit de buurt van mijn engel!' Zei hij en daarna lachte hij op zun rare manier wat hij misschien lief bedoelde maar ik walgde er van. 'nee!.' ik rechte me rug. om duidelijk te maken dat hij deze keer haar niet weg kon nemen of mij verbieden bij haar weg te houden. Een klap kwam tegen me wang aan wat me deed wankelen op mijn plek. ik graap meteen naar me wang toe. De vader van Angelina had me hard op me wang slagen waarna hij weg liep. Ik stond voor een paar seconden verstijft in de deuropening. Het regen sloeg tegen me lichaam aan. Angelina werd de auto in gesleept wannaar het met piepende banden weg reed.  Ik stapte wat verder naar buiten toe. Niet alleen mijn leven leek voor even verwoest. Alles rond de dorm zag er nog erger uit. Bomen lagen omver. Takken verspreide de weg. Alleen de grote boom voor de dorm stond nog overeind. Maar niet voor lang. de boom kraakte een alle kanten. Het verloor zijn takken. Grote stukken boom vielen op de dorm. Deze leek er biina onder te begeven. 'We moeten weg!' riep ik luid. ineens kwam er een harde gil vanuit de dorm. Geschrokken draaide ik me om. Weer een gil Ik stond eerst verstijft. 'Ze moeten er uit!' Riep een jongen naast me het was bee. 'Waar is Rose! en Jangmi' ik draaide me om. 'binnen!' gilde ik terug. De wind ontnam mijn woorden. Yuli kwam naar buiten gerent. Haar ogen zo  in paniek ' Rose zit vast!' huilde ze terwijl ze verder weg rende. 'HELP HELP ONS!' gilde ze in paniek. Ik draaide me naar het huis toe en zonder na te denken rende ik naar binnen toe.


Kim Minseok - Bee
Ik lag in me bed naar het plafon te staren. Nee ik moest terug.. Ik was niet aardig geweest.. Aangezien ik de gen was die uit ging niet rose.. En leo. Het was gewoon dat ik die gast niet mocht.. Maar ik hield wel van rose.. Met een zucht stond ik op om me om te kleden Toen ik wat comfortable kleding aan had rende ik naar me auto. Wat zag het er buiten slecht uit!. Zo mega slecht. gewoon eng.. Maar ik trok me er niks vna aan. kon toch bij rose blijven slapen als ik nu sorry zei. Dus ik hoefde toch niet terug. Ik reed terug op een rustige manier niet zo als op de heen weg in blinde woede.

Bij het huis aangekomen zag ik wat de ravage hier was. Bomen waren afgebroken straten ondergelopen. huizen stonden leeg. Er was er zelfs eentje ingestort. Het huis van rose stond gelukkig nog overeind. Was echt hard gaan lachen als dat neit meer zo was.. Weetje zou zo drama film zijn als ik ruzie zou maken en dan kom ik terug en vond ik het huis ingestort!. Bij die gedachte lachte ik even. Ik had te veel films gezien. Buiten de dorm stond Leo. Hij keek hopeloos een auto achterna. De tijd daarna ging zo snel. Leo ging terug naar binnen. Yuli werd aangeredne door een auto die geen grip meer had. De grond begon te trillen en de oude boom storten in.. Met een klap op het huis wat de muren deed breken. De grond beefde zo hard dat ik zelf ook onderuit ging. NOg meer huizen storten in. Grote stofwolken vermengde zich met de hevige regen bui..' ROOOOSE!' gilde ik hard. Niet dat iemandm e zou horen. De weeromstandig heden waren echt te erg. Ik bleef op de grond zitten. 'Nee nee neen! nee! ze is niet binnen echt niet![ gilde ik uit. De tranen rolde over me wangen. Lang kon ik hier niet blijven zitten. Er kwam een ambulance aan die stopte en ik werd naar binnen getrokken. 'Ik moet rose helpen en jangmi me kindje!' riep ik in paniek. 'Ze kunnen niet dood zijn nee echt niet!' Ik kon het gewoon niet geloven wat ik net gezien had. Dit was gewoon een nachtmerry! ik meen het een echte nachtmerry! Ik droomde gewoon. Werd straks wakker in bed met een kater!. 'Nee nee we moeten weg. Naar de kerk die staat het hoogst en is het stevigste gebouwd!' Riep een meid voorin. Ik zat achter in de amblunace. 'Dat meen jeniet! we moeten terug. Laat me er uit!' Jammerde ik terwijl ik wankelend door de al rijdende amblance liep naar de deur. 'Zitten!' riep ze streng. Ik schrok er licht van. Maar ik ging toch door. Tot de amblance hard remde. Ik vloog naar achteren met een klap belande ik in de kast met naalden. Met een klap was alles zwart.


Lillian - verpleegster

Ik had toenstraks een telefoontje gehad van Lysander. Eerste geloofde ik hem niet. Maar alles wat hij zei was bijna waar. Daarom deed ik precies wat hij zei. Sprong in een ambulance om naar hem toe te gaan. Maar het werk in het ziekenhuis had me zo veel tijd gekocht dat er al een flinke lag met water op de weg lag. Ik reed zo snel als ik kon richting Lysanders huis maar de straat was afgesloten. Licht in paniek begon ik tegen het stuur aan te slaan. Dit meende je niet!. Kon die boom niet de andere kant op vallen Met tranen in me ogen probeerde ik de auto te draaien wat moeilijk ging. Het bleef een grote ambulance en ik was geen held in auto rijden.  Alle wegen die ik terug probeerde te pakken waren afgesloten of ingestort.. Een weg niet dat was de hoofd weg lang de grote groepshuizen. Toen ik daar reed pikte ik een oudere man op. deze wist te vertellen dat de kerk op de hoogste punt hier dit gedeelt was. En het leek hem het beste daar heen te gaan. Ik had geen andere keus. Ik wist niet en beslot dat maar te doen. Toen we wat verder reden zagen we een jongen op de grond zitten kijkend naar een hoeveelheid met brokken wat waarschijnlijk zijn huis was. Vanuit een verpleegster zicht had ik in moeten grepen. Maar vanuit een menselijk zicht. Was ik in paniek en wilde ik de jongen die daar zat redde. Ik kon me niet indenken dat er nog mensen leefde die in dat huis waren. Want er was niks meer van over. De oude man hielp me met hem binnen in de ambulance te trekken. Daar bleef de jongen roepen dat hij terug moest. Ik probeerde hem uit te leggen dat dat niet ging. Ik was zo bezig met de jongen achterin dat ik de grote vrachtwagen niet zag. Met een harde klap sloeg ik er tegen aan. De oude man vloog door de vooruit heen. Meteen een slagaarder bloeding. Ik gilde alles bij elkaar. De man in de vrachtwagen gaf ook niet veel beweging meer.  Ik voelde bij beide mannen naar een hartslag meer die was niet meer te bekennen. Ik vloog de ambulance uit. Huilend en in paniek rende ik rond. Van de vracht wagen naar de ambulance en terug. De jongen de jongen! piepte ik in gedachte. Ik rende nara de achterbak trok deze open en zag ook hem stil liggen. nee! ik kon toch geen drie mensen hebben vermoord! dat kontoch niet. Ik rende de ambulance in en voelde naar zijn hartslag. '22, 23, 24' yes hij leefde nog. Ik schudde hem heen en weer maar hij reageerde niet. Bewusteloos..

Ik hees hem omhoog. Hij was te zwaar om te dragen. Daarom sleepte ik hem voor een kilometer mee.  roepend en gillend om hulp. De kerk was in zicht. Maar mijn lichaam raakte op. De grond trilde hefrig. regne maakte het onmogelijk om verder te lopen en alle  gewonden mensen rond me gaven em een zwaar gevoel. Ik kon niemand helpen op dit moment. 'HELP!' riep ik nog maals

Lysander
'Kom op lea neem op neem op!' Zei ik tegen de telefoon die ik tegen me oor aan gedrukt hield. Ik deed me kamer deur open en zag me jongste broertje tegen de muur aan liggen. Zijn hoofdje lag tegen de beer aan. 'Deef...' Zei ik zacht. Ik hurkte bij hem neer en zuchtte zachtjes. Ik tilde me broertje op met beer en al lag hij in me arm half over me schouder. Mijn andere arm hield ik vrij voor de telefoon. 'Plots kreeg ik een toon dat iemand de telefoon op nam. 'Lea!! Waar zit je!' Siste ik serieus terwijl ik naar de trap toe liep. 'HIER! Voor je neus denneappel...' Klonk er dubbel door zowel de telefoon als in de omgeving. Verrast keek ik de trap af. Onderaan stond lea met zijn telefoon in zijn handen. 'Wat is er broer?' Vroeg hij niets wetend. 'Oh je bent vijlig!' Zei ik spontaan uit opluchting. Ik stormde de trap af. 'Lea laat het zwembad leeg lopen nu!' Beval ik en strompelde verder met me jongere broertje in me armen van de trap af. 'Waar is vader?!' Vroeg ik waarbij lea zijn schouders op trok. 'In het ziekenhuis toch?' Antwoordde hij luchtig. 'Wat?!' Piepte ik. 'Dude rustig je doet zowat alsof de wereld vergaat man...' Mompelde lea en trok rustig zijn jas uit. 'We gaan allemaal dood...' Klonk er zachtjes van mijn schouder vandaan. Ik keek naar deef. Hij was wakker geworden en knuffelde zijn beer die tegen me lichaam was aan gedrukt. 'Lea open je ogen! Je hebt eerder in de toekomst gekeken.' Vroeg ik serieus. 'Per ongeluk ja! Weet ik veel hoe ik dat doe! Het komt op de raarste momenten.' Zei lea tegenstrijdig. 'Urg, okee haal het zwembad leeg ik maak de ramen dicht.' Beval ik en liep naar de woonkamer toe. Ik zette deef op de bank neer samen met zijn teddybeer. 'Blijf hier-' zei ik. 'Nee, ik haal waxine lichtjes.' Onderbrak deef me. Hij kroop van de bank af en trippelde met zijn teddy beer naar de keuken toe. Ik pakte de speciale spijkers en rende naar buiten. Ik deed alle luiken dicht timmerde vervolgens vast. De wint begon steets harder te waaien en de regen sloeg neer op me lichaam. lilian waar ben je... kon ik alleen maar denken. Ik had een paar spijkers tussen me lippen gestopt en sloeg hard de volgende leuken dicht.

Alle ramen van de onderste verdieping waren nu gesloten. En ik was helemaal doorweekt. Het gekraak van de bomen in de straat was niet te missen ookal zaten ze op een redelijk verre afstand van onze huizen. Snel rende ik terug naar de voordeur van het huis. Ik keek op toen het gekraak oorverdovend werd. Links van me brak een boom letterlijk in tweeën. Ik rende sneller naar het huis toe en kon nog maar net de verplettering ontwijken. 'Waarom moesten we nou zoon grote tuin hebben.' Jammerde ik heigent. De boom lag over de straat heen en rijkte tot aan onze stoep naar de deur toe. Een eekhoorntje kwam de boom uit zetten en sprintte naar mijn huis. 'Goed idee beestje, laat ik maar snel naar binnen gaan.' Zei ik tegen het diertje en volgde het naar de huisdeur toe.

'Lysander het zwembad word leeg gehaald. Ik heb de boven ramen gesloten. Kan ik verder nog wat doen? Emh.... Wat is er eigenlijk aan de hand?' Vroeg hij. 'De aarden komt in een dichtere baan naar de zon toe wat extreme weersverschijnsel geeft.' Ratelde ik op. Ik pakte me mobiel en belde Lilian nogmaals niet wetend of ze wel op nam maar proberen kon geen kwaad.

Lillian
Na even kwam er een groep met jongens aan. Ze hielpen me met de jongen dragen en uitdienlijk ook mij. ZE brachte ons naar de kerk toe waar we allemaal draag zaten. Iemand pakte me mobiel die ik helemaal niet gehoord had. En ook niet verwacht had dat er iemand berijk zou hebben anageizen het berijk mega slecht was. 'wat' zei de jongen die mijn telefoon op nam.. 'Ze is veilig in de kerkt ne bespaar je batterij!' gromde de jongen waarna hij weer ophing en me mobiel naar me toe gooide. 

een meisje met roze haar kwam aangrend en deelde dekens uit. Zelf zat ik aardig in shcok op de grond.

Olivia plume, Feather - leader
ik was net klaar met werken toen we het noot bericht kregen. ik had nog geprobeerd om drake te berijken maar dat lukte niet dierect dus had maar iets in gesproken. ik hoorde van de nootomroep dat je of naar een school moest gaan of een dicht bijzijnde kerk, ziekenhuis of clubgebouw. geen van allen was in mijn beurt. enkel de foute clubs en uitgaans gelegenheden. ik rende door de menigte heen op de straat zag ik een fiets liggen. deze raapte ik op en keek even in het rond of er geen eigenaar in de beurt was. niemand reageerde dus dan zou ik vast deze mogen lenen. ik was vrij nieuw in de stat misschien werkte ik hier wel bijna een jaar maar ik kende enkel alleen de stad. tussen de menigte zag ik wat jongens lopen ik fietste er naar toe en stapte even af. 'weten jullie waar een ziekenhuis is?' vroeg ik. de jongens keken rond. niet hier wijvie ga lekker naar huis.' zeiden de jongens. 'mijn huis is verder dan zoon ziekenhuis.' hield ik stug vol. de jongens keken elkaar aan en lachte. 'nou, dan kun je beter 112 bellen.' schatterde ze uit het was al duidelijk dat ze stom dronken waren. ik stapte op me fiets en trapte boos verder. waarom doen jongens altijd zo stom als ze dronken waren. tijdens het fietsen keek ik om me heen en zag een toren boven de rest uit steken. met daar boven op een kruisje. 'DE KERK!' zei ik op gelucht. ik trapte met man en macht verder maar de weg naar de kerk was tegen de wind in. verdomme dat liep toch niet zo soepel dan ik dacht.

na enige minten werd de toren steets groter en hoger. 'yes!' juigde ik kort in me hoofd. ik dumpte de fiets tegen de muur van de kerk aan en rende met de rest van de mensen naar binnen toe. binnen was het knus en zat vol met mensen die gewont waren of familie en vrienden verloren was door de drukte. in het midden stond een man in een geel hesje. 'pardon kan ik ergens mee helpen?' vroeg ik aan de man. hij keek me onderzoekend aan en knikte vervolgens. 'zou je aan de ouderen en kinderen deze willen uit delen.' vroeg de man. ik pakte het stapeltje met spullen aan. het waren warmte zakken en wat kleden. ik rende door de volle kerk heen tussen de bankjes door waar de gewonden op gelecht waren. ik zag een moeder met een huilende baby. meteen gaf ik hun een warme deken. zo liep ik heel de kerk af op zoek naar mensen die wat nodig hadden. na even zag ik een jongen vrouw die haast in trans op de grond zat. het leek wel of ze een kind kwijd was. ik rende naar haar toe en bukte voor over. 'bent u uw kind of man kwijd?' vroeg ik en zag nu pas de jongen plat op de bank liggen. ik vluchte van de jonge vrouw naar de asiaat. ik legde een dekentje ver hem heen en pakte hem half in. zodat hij lekker warm bleef. 'wacht, jij bent die jongen, ij kent drake?!' vroeg ik en tikte met me flakke hand tegen de jongen zijn wang aan. 'aaah shit hoe heet hij ookalweer!!! pig, big. bah, beg....argh KOM OP hij is een pop idol!!' jammerde ik tegen mezelf.

Lillian
'bent u uw kind of man kwijd?' vroeg het roze wazig vlekje voor me Ik schudde meteen me hoofd. 'zo veel dode' piepte ik. Toen ik terug op de wereld was. Was het roosharige meisje weer vertrokken. Ze stond naast e jongen die ik van de grond had afgepik voor die groepshuis waar niks meer vnaover was. Ze had een dekentje over hem heen gelegt. met de vlakke hand sloeg ze tegne zin wang terwijl ze tegen he praatte. Zou hij wakker worden?. 

de jongen bleef dood stil liggen. 'oke.. water!' ik moest niet zwak zijn. Ik was iemand met verstand van verzorgen. Dan moest ik mensen gaan helpen met mijn talent. 'Wie is hier de baas?' vroeg ik aan het roosharige meisje. 'Of weet je waar ik water en een doek kan vindne. Verband is ook handig.' Ik kon zo wel terug lopen naar de ambulace. Maar als ik de jongen nu kon helpen was dat veel beter. Net als de andere gewonden mensen hier.

Olivia plume, Feather - leader
'zo veel doden.' zei de jongen vrouw. ik knikte maar veel deed het me niet ik kende al die mensen niet eens. het was dudelijk dat ze een dierbaar iemand kwijd was.

'okee water...' zei iemand. ik draaide me hoofd naar het geluid toe en zag die zelfde jonge vrouw staan. 'wie is de baas of weet je waar ik water en een doek kan vinden?' vroeg de vrouw. ik keek van haar naar de jongen en weer terug. 'oh! is dit je man?' vroeg ik en voelde nu me hoofd echt duizelen. 'maar maar!! dan ben jij getrouwt met een popidol?!' vroeg ik verbaast ik had wel gelezen over die idol maar duidelijke informatie was niet bekend.
'misschien kan de priester een helend woordje voor je doen.' kwam nog al lullig uit me mond. 'nee, er staat een man ergens in de kerk met een geel hesje aan. van hem kreeg ik dekentjes en deze dingen.' vertelde ik en gaf een warmte pack aan de jongen vrouw.

ik sloeg nogmaals tegen zijn wang aan. 'kom op wakey wakey!' schreeuwde ik. allerlij namen en kombinaties met de B en de G en de i duizelde door me hoofd heen. ik keek in het rond en zag een jongentje in ene t-shritje met daarop maia de bij. plots zag ik een lampje branden. 'BIG BEE!!' schreeuwde ik luid en husselde hem stevig heen en weer.

Bee
*blijft lang K.O tot wanneer ze het idee hebben dat de kerk bijna instort of wanneer dan ook*


Lillian
verbaast keek ik naar het meisje. 'wat? nee! hij is mijn man niet. Kan hem niet eens. Vond hem op straat bij een ingestort gebouw' vertelde ik mteeen om alle verkeerde gedachtens uit de wereld te helpen. 'Weet niet eens wie het is!' Toen ze begon.over de priester moest ik even zacht lachen. Dat was eigenlijk best wel een geode. 'sorry' zei ik snel voor de mensen die wel echt geloofde.  Ze vertelde dat er een man was met een geel jasje. Waarom dacht ik daar niet eerder aan. Ik rende meteen weg door de kerk heen op zoek naar de man. Hierdoor had ik de hotpack ook niet aangenomen en haar gewoonachter gelaten met de jongen. 

al snel vond ik de man en vroeg zo veel dingen. MAar hij kon geen antwoord geven. Alleen waar ik water kon vinden. Beetje teleurgst liep ik terug met een handdoek die doorweekt was. 'Hij is nog niet bij komen zeker?' vroeg ik toen het meisje hard zijn naam gilde. Ik frummelde me langs haar heen en legde de doek op zijn hoofd. 'Kan je me helpen?' begon ik maar. 'In de ambulance verder op liggenvele medecijnen en wil deze graag helpen. Maar niemand wil mee.' vroeg ik haar

Olivia plume, Feather - leader
'wat? je vond hem bij een in gestort gebouw?!' herhaalde ik haar licht verbaast. 'nee! drake zou uit gaan met een groepje waar onder deze jonge ook aanwezig was.' ik beed op me lip en keek naar de bewusteloze lichaam van de jongen.

de jonge vrouw liep weg opzoek naar waarschijnlijk de man in het geel.
ik zuchte, die jongen lag vast in een meiden wallhalla droom of iets. 'of hij doet gewoon net als of tot dat er een prinses is die hem wakker kust....' bij die gedachtnes keek ik met een scherpe blik naar de jongen die plat op de bank lag. 'jij! jij!' sputte ik. 'hij is nog niet bij gekomen zeker?' vroeg de jonge vrouw. ze was al weer terug gekomen met een natte lap. 'kan je me helpen?' vroeg ze en legde uit over een ambulance. 'waarom heb je die niet hier naar toe gereden?' vroeg ik.

ik knikte vast beraden. 'die jongen weet misschien waar een goede vriend van mij is.' antwoorde ik en stond op en volgde de aanweizingen die ze gaf om bij de ambulance te komen.

ik zag het stuk wrak liggen. jap... die is niet meer te redden. dacht ik en zag de man door het voor ruit liggen maar daar had ik het niet voer de moter van de auto zat zowat dwars door een boom heen. 'arme wagen.' fluisterde ik en deed de achterdeuren open van de ambulance. potjes en bakjes en geredschap lag versprijd over de grond. ik stapte in de wagen en deed wat meciscijn dingen in me vest die ik hoog hield als een buideltje. op de grond onder de tafel zag ik een operatie mes liggen. ik keek even over me schouder of niemand mee keek en gritste snel het mesje mee en stopte deze in mijn laars. dit kom vast ooit van pas. ik stapte de ambulance uit.

versie 1
en holde naar de kerk toe opweg naar bigbee en de jonge vrouw

versie 2
en ik keek recht in de ogen van de jongen vrouw die me de opdracht had gegeven om naar dit wrak te gaan. maar ik wist niet dat ze ook mee wilde. shit, zou ze gezien hebben dat ik het mesje pakte? ik dacht dat ze bij die jongen bleef?! ik fronste me gezicht. 'maar wie is er dan bij big-b?' vroeg ik serieus.

pearl
*zit bij bijtje*

Bee
*blijft lang K.O tot wanneer ze het idee hebben dat de kerk bijna instort of wanneer dan ook*


Lillian
Het meisje ging vol goede moet weg. ZE was zo doelgericht dat ze er veel sneller wa dan ik. Natuurlijk ging ik mee. ik wist wat ik precies nodig had.. Buiten de dingen die ik opgenoemd had en straks gebeurde er iets onderweg. Het weer wa nog niet gaan liggen. En de grond schudde nog heftig na. Het meisje kwam de ambluance weer uit zette ne leek hard te schrikken van mijn aanwezigheid 'sorry sorry wide je niet latne schrikken!' zie ik snel met me handen voor me uit zodat ze kon zien dat ik geen kwaad had. Ze fronste haar gezicht. 'een ander meisje met witte haren. ZE was net binnen gekomen' vertelde ik en stapte nu zelf ook de ambluance in. 'heb jij dat mes gezien die hier lag? 'vroeg ik terwijl ook ik wat spullen pakte die het roosharige meisje vergeten was.

Op de terug weg ging het minder vlotjes dan op de heen weg. We liepen terug. ik liep voorop en maar goed ook. Want er viel er brak een grote tak uit een oude kastanjeboom recht voor onze neus. Als ik niet voorop gelopen wa was ze hoe dan ook geplatterd!. Ik wist natuurlijk niet dat die meid achter me een veel hogere kans had om te overleven dan ik zelf had. Ik was maar een student die niks van het leven mee had gekregen dan alleen boeken.

Terug in de kerk waren we doorweekt. En we waren niet de enige heel de kerk rook naar natte hand.

Olivia plume, Feather - leader
'Jesus je lied me schrikke.' Zei ik met nog een na kloppend hart.
'Heb jij dat mes gezien dat hier lag?' Vroeg ze ik keek naar waar ze wees ergens op een tavel. Ik haalde me schouders op. 'Weet niet er lag zo veel troep door elkaar heen op de grond.' Zei ik onschuldig. 'Moet ik nog wat mee nemen?' Vroeg ik en wees naar haar handen vol medicijnen terwijl ik met een hand me buideltje gemaakt van mijn trui vast hield.

Op de terug weg stortte er een boom half in. Ik kneep me ogen dicht en hield een arm voor me gezicht om wat mogelijk rondvliegende splinters tegen te houden. 'Wouw, daar zou je maar onder liggen.' Zei ik zacht en lied langsaam me arm zakken om met bijden handen me trui gevuld met medicijnen vast te houden. Ik kroop over de boom heen en draaide me om naar het meisje. 'Kom je nog?' Vroeg ik op een vriendelijke toon. Bij de kerk aan gekomen hield ik me buideltje wat bedekter door het stof dicht op elkaar te houden. Big-b was vast niet de enigste die medicijnen nodig had. En in dieven had ik nu geen zin. Met me leven bewaakte ik me spulletjes.

Bij big b aan gekomen zag ik een meisje met wat opbouwende roze lila achtige haar. 'Hey.' Zei ik en keek naar big b of hij al wakker was. 'Je vind het wel heel plezant he drie meiden om je heen.' Zei ik met gefronste wenkbrauwen tegen de jongen die nog altijd nok out op de bank lag.

pearl
'hey' zei ik heel zacht terug. Ik plukte wat ana me haar terwijl ik naast de jongen bleef zitten. Ik was echt geen centimeter op geschoven want die andere vrouw had me gevraagt bij he mte blijven. 

Het roosharige meisje die ana was komen lopen begon tegen dejongen te praten dat hij het wel leuk moest vindne met 3 meidne rond hem heen. 'ik denk dat ik weer moet gaan' bracht ik zacht uit. Ik beet op me lip en stond op. De blonde vrouw wa ook aan komen lopen en bedankte me. 

Ik was iets naar achteee gelopen maar de menigte drutke me weer naar de bankt toe.

Toen er mensen begonnen te gillen werd ik bang. Ik pakte de bank beet kneep me ogen dicht ne hooopte dat het snel over zou gaan


Bee
*ko*

Lillian
binnen in de kerk warenwe meteen naar die aziaat gelopen. Blijkbaar vond die roze meid hem belangrijk ofzo. I kbedankte het ander meisje. Ze wilde op staan en weer leg lopen. Maar de kerk was zo vol gelopen dat we steeds meer naar elkaar gedrukt werden.  'We hebben meer ruimte nodig zo drukt iedereen elkaar nog dood!' zei ik terwijl ik rond keek. 

Verder op in de kerk begonnen mensen hard te gillen. 'wat gebeurd er?' iedereen. Ik voelde de onrust opkomen. 'wat gebeurd er?' ;wie was dat' Waarom kunne nwe niet naar buiten' 'wat is dit weer!' iedereen begon door elkaar te praten. Het gegil in de verte werd steeds erger en meer mensne begonne mee te gillen.

Olivia plume, Feather - leader
er klonk steets meer geroezelmoes gevolgt door gegil van bangen mensen. ik keek eerst geschrokken rond me heen. de mensen kropen steets meer dichter bij elkaar. 'HEY aan de kant! er licht hier iemand die ruimte nodig heeft.' snauwde ik beschermend ik duwde mensen weg en ging op een gegeven momend met me benen wijd over big b heen staan om te kijken wat er aan de hand was. mensen duwde in de verte elkaar aan de kant. op de muur zag ik een gigantische scheur die er voorheen eerst niet in zat. de bank onder me boeten waar bigb op lag begon nu ook stefig te trillen. 'wat gebeurt er?' vroeg ik me af. ik probeerde overeind te blijven desondanks dat me benen shakete van de trillingen. in de verte bij de scheur in de meur begonnen prok stukken naar beneden te vallen boven op de weg rennende mensen die elkaar aan de kant duwde uit paniek. te trillingne van de aardbeving werden zo hevig dat ik naar beneden zakte en boven op bigb zijn lichaam belande. met me kond zat ik op zijn kruis, mijn knieen aan weerzeiden van zijn lichaam en mijn handen steunend op zijn borstkast. 'sorry!' bracht ik ontschuldig uit. ik keek naar de jonge vrouw. 'mevrouw! we moeten weg via een andere uitgang en wel nu meteen!' riep ik naar haar toe. vervolgens wenkte ik me blik naar het andere meisje met het roze achtige haar. 'weet jij een kleine uitgang iets waar de priester wel eens doorheen gaat voor zijn pauze?' vroeg ik gehaast. met moeite kroop ik van big b af. op het moemend dat ik op de grond stond klonk er een heverige gegil uit schrik keek ik omhoog naar de vere lokatie waar de scheur in zat en zag dat daar nog meer brokstukken van af vielen. het houte plavon kraakte als een gek. 'we moeten weg nu! de muren zijn gescheurd dadelijk stort het plavon nog in!' siste ik ik sloeg bigbe een keer op zijn wang. 'wakker worden!' beval ik streng. ik sloeg met me vlakke hand op zijn wasbortje als hij die had.

pearl
Het meisje zat boven o pde jongen. Licht jaloers wnat ik had echt gehoopt dat hij singel was.. Misschein dat ik dan een kans gemaakt had, De roosharige vroeg naar de uitweg. HAd ze evengeluk dat ik de dochter van de priester was. En dus de kerk uit me duimpje kende. Ik knikte en wees naar de deur. 'We moeten wel snel zijn' stemde ik in toen er nog een stel brokstukken naar benede kwamen zetten,. Ik liep voor hun uit door de menigete heen naar de deur. DEze deed ik open waarna er een grote groep met mensen zich juist nar binnen drukte. 'We moetne er uit!; riep ik nog terwijl ik met al de kracht die ik in mijn lichaam had me naarbuiten drukte. 


Bee
'aah; kreunde ik en schoot overiend. Me ogen nog steeds vol tranen helemaal toen ik de lokatie zag. Meteen viel het. Ik was die twee echt kwijt. Helemaal in de war werd ik mee getrokken. Half strommelend mee getrokken door de menigte. Ik schudde steds me hofod om het beeld weer helder te krijgen. Wat was er gebeurd. Het laatse wat ik zag was leo die het huis terug in ging waarna het instorte een stel handen die me achter in een ambulance trokken hard gepiep en toen wa lales zwart. 

Nu werd ik door een zaal met mensen getrokken het leek wel een kerk of kantedraal. We gingen door een kleinde deur waar ik kei hard tegen aan liep om vervolgens door een nog ergere in paniek geraakte mensen massa heen te drukken ze gingen allemaal de andere kant op.. 


Lillian
Ik knikte en raakte weer licht ine paniek. Met al me kracht hielp ik de jongen die net wakker schrok omhoog en sleurde hem achter het andere meisje aan. Het deurtje ging open en nog meer mesnen durkte zich naar binnen toe. 'Ga terug! het is hier gevaarlijk!' roep ik nog maar ze luisterde niet en drukte zich allemaal naar binnen toe.


Pippin
'Nee nee niet naar binnen!; gilde ik tegen me ouders Mar ze luisterde niet. 'JE kan geen oude kerk vertrouwen!' riep ik nog uit angst maar ze gingen gewoon naar binnen toe. 'WAAROM LUISTERD ER NOI NOOIT IEMAND!' Gielde ik uit frustratie. Het water droop langs degrote kerktroren naar bendne. De tronen wiegde gevaarlijk heen en weer. Die ging het niet meer lang houden en al die mensen die nu naar binne gingen. 'Please luister naar me! we moeten weg! we kunnen hier nie lbijven!' Ik wilde bijna op me knieens zakken omdat ze gewoon niet luisterde.