Nightwell story

Griffyn

He listened to what Eon had to say while he was warning up. The fire and blanket really worked, although he didn't want to get close to the fire though, still remembering everthing when he looked in it.


Lyralinn

'Uhu... uhu.. alright, I think it is best is we get there this day though, since I don't want another night in the woods with monsters and such. Griffyn looked up, not remembering how she knew that in the first place.
Non of that mattered because not soon after, the fire was out, Griffyn had dry clothes on and everyone was ready to leave again. They walked for about 3 full hours and they all began to get tired a little. 'Where does this gave go to?' Lyralinn asked curious as they walked past a gigantic entrance of a big ass gave. 'I don't know, but we are almost there.' Eon answered. They were though, not soon after they saw the little farm. Lyra, Griff and Eon ran towards it but Yidae stayed behind a bit, still wandering around by the gave.

[man]

een oudere man van rond de 50 keek in de spiegel. Zijn spiegelbeeld refecteerde een depresieve man. Zijn ogen waren donker. zijn mondhoeken hingen omlaag. Deze weduwe kan het verlies van zijn beeldschonen vrouw niet verwerken. Hij balde zijn vuist. 'Jij Duivel' gilde hij in de kleine gestalte achter hem. Zijn vuist vloog naar de spiegel toe. Een harde knal doordrong het stille huisje. De man trok zij hand weer terug. De barste in het spiegelbeeld weerspiegelde een kleine jongen van een jaar op 8. Met mega zwart haren, bijna zwarte grote ogen en een rond schattig gezichtje zonder zorgen of haat. Hij zat op de grond met een kleine veulen tussen zijn armen 'Ik houd van jouw jij bent mijn engel' Zong het jongentje. Verliefd aaide hij het veulentje, Die likte de wang van het jongetje. 'Als jij niet geboren was, had ik haar nog' schreeuwde de man richting het jongentje. Hij greep naar een fles die op de tafel stond. Strompelend liep hij richting het jongetje toe. Hij gooide een stoel om en kwam steeds dichter bij. 'paapaaa' Zei het jongetje en keek vol liefde naar zijn vader. 'doe voorzichtig eh ik wil niet dat u pijn krijgt' Zijn stem klonk zacht en vol liefde. 'papa moet u niet even slapen ik pas wel op de paarden.' Hij keek trots uit zijn ogen toen hij het over het verzorgen het van de paarden. 'Yi is groote jongen' Zei hij nog trotser. De man kwam steeds dichter bij.

Zijn ogen keken de jongen aan vol me afschuw. Net voor het jongentje viel de man neer op de grond. 'Papa gaat het wel goed.' Het jongentje vloog omhoog en omarmde zijn vader. 'weet u nog wat de dokter zei. lachen dat maakt u gelukkig' het jongentje hield wijs zijn vinger omhoog en deed net of hij zijn vader een lesje leerde. Hierna vloog zijn wijsvinger door de lucht 'kijk mijn vinger lijkt net een vogeltje 'Zijn tweede kleine handje ging ook de lucht in. met beide wijsvingers tikte hij tegen de mondhoeken aan van zijn vader 'kijk nu lacht u' Zei het jongentje blij. De man sloeg boos de handen weg. 'Blijf van mij af duivels jong' De man duwde het jongetje hard weg en stond op. Langzaam bukte hij en pakte de fles weer op. 'Jij verdient het niet op gelukkig te zijn' gilde hij verder. Zijn ogen staalde vlammen uit. Met een harde klap sloeg hij de fles kapot tegen de omgevallen stoel. Wankelend en strompelend liep hij naar het veulentje toe. 'Ik had je deze veulen meteen moeten afmaken net zoals jij gedaan hebt met mijn vrouw' gilde hij en pakte de veulen beet. Deze begon heftig tegen te stribbelen. 'papa zullen we even naar buiten gaan?' Er kwam lichte paniek in de ogen van het jongentje 'alstublieft laat Hidan leven, U had hem aan mij geven' De man draaide zich om en richte zich naar de jongen toe. 'Dat is waar de veulen kan niks doen. Jij bent de gene die dood moet' De man draaide met zijn ogen en richtte het glas stuk dat hij nog steeds in zijn handen had richting het jongetje. 'Papa nee ik houd van u' Zei het jongentje met en trillende stem 'ik zou u echt nooit pijn doen' De ogen van het jongetje werden steeds roder en vochtiger. De man luisterde niet naar de woorden van het jongetje. 'Je bent niks waard. Je kan niks.... Waardeloos' gilde hij. Hij haalde uit met het stuk glas. Het jongentje gilde het uit van de pijn. Door de harde klap viel het jongentje tegen de kast aan 'papa alsjeblieft u bent veel knapper als u lacht' Zei het jongentje en beet op zijn onderlip. Met zijn beide handen greep hij naar zijn borstkast. Deze voelde vochtig en klam aan. Het kettinkje dat het jongetje om had rolde over de grond. Een traan rolde over de wang van het kleine jongentje. De pijn die door zijn lichaam schoot was heftig en hij kon bijna niet adem halen. Zijn eerst zo liefde volle blik keek wanhopig het huisje rond. In zijn ooghoeken zag het jongentje zijn hangertje van zijn ketting liggen. Met zijn linkerhand reikte hij naar het hangertje. De man keek door het raampje achter het jongetje en zag een drietal aankomen lopen. Snel deed zijn haar goed en pakte het jongentje op. wild sleep hij het huilende jongentje over de grond richting een kelder deurtje. Zonder er bij na te denken gooide hij het jongetje van de trap af naar beneden.
'Je weet het. Je bestaat niet, geen geluid anders een week geen eten' zei de man nors hierna zette de man de omgevallen stoel recht en haalde de spiegel weg. Hij veegde de glasscherven aan de kant en liep met een vrolijke blik naar buiten.

Tegen de rand van de kelder zat het jongentje opgerolt. De tranen rolde over zijn wangen. beide handen had hij stevig rond zijn borst geslagen. Hij beet op zijn onderlip zodat hij niet zou snikken of geluid maken. 'papa is niet altijd zo, papa is een lieve man' zei het jongetje stil tegen zicht zelf. Langzaam opende hij zijn hand een keek naar het hangertje wat hij nog net op tijd wist te grijpen voor hij de kelder in werd gegooit. Het hangertje was een ring. 'papa word wel weer blij tot mama' zei hij tegen de ring.



YiDae
ik draaide me om toen we dichter bij het huisje kwamen ik greep naar mijn borstkas en met mijn overige hand pakte in een ringentje beet in mijn broek zak.



Eon

Blij rende ik vooruit 'Dag meneer' zei ik vrolijk. 'zouden we hier misschien kunne overnachten'ratelde ik door. De man knikte lief 'welkom lieve Eon'

Griffyn

He smiled, taking in a huge breath as he came to a halt by the door. 'Thank you mister.' he said, and waited for someone to go in because he didnt want to be the first to go, he thought that that wouldnt be proper or somehting like that. So Lyralinn went in first, head high and her long hair waving behind her as there came a wind from out of the house. Eon followed her footsteps and not soon the man too. 'Are you coming in son?' the man asked. 'It will be dark soon and the cold will rule the land.' Griffyn nodded. 'Yeah, I will be there in a minute.' he smiled a little, but didnt look at the man. 'Alright then.' the man went inside. "Strange boy..." he thought.
Griffyn was now standing alone just outside the house. "Where is he?" he thought, as he alone noticed the absense of Yidae. 'Hey Miss Lyralinn... have you seen Yidae anywhere?' he asked as he finally walked inside the house.


Lyralinn

'Yidae?' Lyralinn asked as she looked up from her drink that she had gotten just then. 'No... maybe he had to take a weewee or something.' she grinned and took a sip. 'Woow... what is this for drink if I may ask?' she asked as she looked with a glorious look at the contence of the mug.

[man]

Ik kinke en lied iedereen binnen. 'Oh dat is rum my lady' Zei ik beleeft. 'Wilt u het proberen?'



YiDae

Ik draaide me om en ging de grot in. tweede links dan direct rechts daarna weer link dan 3de links. Ik kwam in een kleine ruimte waar  een kleedtje lach en een bordje met bestek. Ik ging er zitten en met mijn hand maakte ik een klein lichtje. Op de muur waren beginselen van tekening van een kid. Ik sloot mijn ogen.



Eon

ik sprong op de bank 'Die Yidae komt wel terug anders zien we hem morge ochtend wel weer. Hij is onsociaal ne zou nooit bij iemand blijven slapen' Zei ik terwijl ik het huisje rond keek. 'Ik houd zo veel van dit huisje' Zei ik bijna verlieft. 'Mar waar is uw spiegel meneer, Die had u toch van uw vrouw gehad' VRoeg ik terwijl ik de kamer rond keek.

[Man]
'Can you remember that great storm after you were here for the last time? That knocked the mirror down, I was so sad when that happened. Now my lady, would you like to taste some real rum? This is rum with water you know.' he smiled, but somehow it wasn't really a nice smile.


Griffyn

'He will be back, he would be damned before he would sleep by someone else.' Eon said and Griffyn looked down. 'Is that so?' he asked but non of them heard him. With one last glance to the trees outside he went in and closed the door. "I hope he won't be gone long... I would like to be able to sleep tonight." he thought. then he went to sit next to Lyralinn and he too got a mug of rum, which he accepted with struggle.


Lyralinn

'Real rum? Nooo that won't be such a good idea I think. One time I did that and I was sick for almost two weeks! Ha, that old man really thought I was going to die then.' she laughed as she thought back but really though, she had gotten sick that time because of rum. 'No sir this is perfectly fine.'

[man]

'We willen natuurlijk niet dat u ziek word mevrouw.' zei hij breed lachend. 'Dit huis staat tot uw dienst als u wat wit eten of slapen gaat u gang. morge zal ik drie? paarden klaarzetten of wil je er mee lenen' Hij ging op een van de stoelen zetten


Jonge Yidae

Ik kroop verder inmekaar toen i hoorde dat er 3 mensen bleven slapen dat betekend dat ik heel de avond hier moest blijven'' Nog steeds hevig ademnt en met mijn handen op mijn bosrtkas kreep ik onder de trap. hier had ik een kleedje liggen en wikkelde me daar in.



YiDae

*rust uit*



Eon
'Ow dat iis zeker zonde hij was zo mooi' ik draaide me terleur gestelt om
'Ik wil wel' Gilde ik bijna. en ik rijkte mijn hand naar hem toe Zodat hij ook een beker aan mij zou geven met rum. Ik keek uit me ooghoeken naar het veulentje. 'waarom is dat veulentje binnen'

PaeDae

He looked at the pony, sighing. 'Well you see, she reminds me of my wife.' he lied through his teeth. He gave Eon a mug of pure rum, but not much though, just enough to still have a lovely night but also enough to sleep reeeaallly well.


Griffyn

staring out of the window he didn't listen to anything the others said. 'I want!' Eon yelled, making the younger lad jump and look in surprise. when he saw Eon drink the rum with joy he looked at the mug that still stood in front of him. "Well... it shouldnt be that back right?" he thought and he took a sip carefully, spitting it out next to the table as he found it to be disgusting!


Lyralinn

'Griffyn!!' Lyralinn yelled as she got rum over her leg. 'Why did you do that!?' she stood up and began to clean her lower leg, clearly angered by this.

paedae

De man lachte lief tegen het drietal. tot Eon om eten vroeg. Hij draaide zich om en wilde naar de kelder lopen. Maar het schoot ineens in zijn rug. 'Oef' De man kon bijna niet meer bewegen.



YiDae

*rust uit*



Eon

Gulzig dronk de rum op. 'Meneer zouden we wat brood mogen. De laatste keer dat we iets op hadden was gister avond' vroeg ik beleeft.

PaeDae

Paedae turned to the person closest to him, which was Griffyn. 'My boy, could you please help me?' Griffyn nodded and stood up. Lyralinn stood up as well and together the helpen the man up and sat him down in a big, very old chair. 'Thank you so much. But now I can't get the food.' he looked rather sad. (Insert Griffyn). 'Wait lad, It's very dark downstairs and I want you to come back as quickly as possible.' (Griffyn).


Griffyn

'Oh don't worry sir, I'll get it.' Griffyn said with a heel jump which caused his hair to bounch. He was about to turn to the cellar when the man stopped him. (insert PaeDae) Nodding, he turned again and began to walk down the stairs to the cellar.


Lyralinn

Lyralinn still sat beside Paedae, squatting so she was on the same eye level. 'Do you have this often mister?'

young Yidae

De kelder ging open en er kwam iemand naar beneden. Ik beet op me onderlip. Omdat ik onder de trap zat, zag ik eerst zijn benen. Van een been straalde een soort magische aura. Ik wist niet wat het was. Maar het trok me intressens ''Laat je niet zien duivel'' suisde door mijn hoofd heen''owjaah'' snel kroop ik verder onder de trap. en sloeg de deken over me heen zodat de wond die erg aan het branden was op mijn borst kas niet zicht baar was. Naast me lag een kapot geslagen fles.




paedae

'Soms my lady' antwoorde ik beleeft en uit mijn ooghoeken volgde ik de kleine jongen naar benede toe ''Als Yidae zich nu maar verstopt heeft anders eet hij komende 2 weken niks'' dacht ik,



YiDae

*rust uit*



Eon

Mijn buik knorde. 'Menneer gaat het wel' Vroeg ik nerveus. 'Kan ik iet sdoen'

PaeDae

'No my dear boy, there is nothing you can do, I just have to sit here for some moments, it will pass eventually.' he smiled slightly at Eon. 'That boy will get the food and then you can all eat.' he looked at the cellar door again. "Don't find him or that kid is so dead, pass the food, he will just be dead. better for everyone."


Griffyn

Walking down the shaky wooden stair, he squinted his eyes to get used to the darkness. "It's not too dark but still... if I just had brought a candle with me or something. Then again though, I wouldnt be able to carry anything. Good thinking!" he smiled at himself proudly. Finally he reached the end and he jumed of with a silent bounch. 'Alright... now where is the food?' he walked around a bit and when he walked passed the stairs he heard something which made him startled. "A rat?" was his first thought. Another noise this time, and this time he heard it more clearly. It was the sound of a sniffing person who had a runny nose. Griffyn looked more carefully now, crouching down on a safe distance. 'hello?' he asked softy.


Lyralinn

*helps the man*

young Yidae

ownee de jongen keek naar me ik schudde met me hoofd ''hij mag me niet zien dan word papa boos''. Ik kroop verder naar achteren tegen de muur op. De jongen vroeg heel lief 'Hello' 'hey' fluisterde ik zacht uit beleeftheid tot ik besefde dat ik niks had moeten zeggen.



paedae

*word geholpen



YiDae

*rust uit*



Eon

*zit op de bank beetje naar zijn beker rum te kijke met en knorrende buik*

PaeDae

*sits*


Griffyn

'Hey, don't be afraid, I won't do anything to hurt you.' Griffyn said, holding up his hands, hoping the person would see it. When the boy answered with 'hey' Griffyn laughed softly. 'Hellow,' he said with a great smile. 'My name is Griffyn, what's yours?' he asked softly, like he was telling someone a really big secret.


Lyralinn

*helps the man*

young Yidae

de jongen stelde zich voor. Zijn naam was griffyn. Hij vroeg ook om mijn naam 'Me papa noemt me altijd duivel' Zei ik zacht zodat me pa het niet zou horen. Ik durfde de hand niet aan te pakken van De jongen, want ik mocht eigenlijk niet gezien worden dat vond mijn papa niet leuk. Ik probeerde nog verder weg te kruipen van de jongen. Maar hij kwam heel vertrouwnd over.



paedae

*sits*



YiDae

*rust uit*



Eon

*zit op de bank beetje naar zijn beker rum te kijke met en knorrende buik*

PaeDae

*sits*


Griffyn

'Really? Why I don't think you are a devil at all.' Griffyn said, still smiling but taking back his hand as he thought the boy found it frightening. 'Funny though, I have a friend who is called 'Devil' as well by some.' he was silent for a few moments. 'Why does you father call you that? Is your father the man upstairs?' he pointed to the ceiling and tilted his head.


Lyralinn

*helps the man*