Love story

Jake
Een paar dagen ginge voor bij. Voor mij was het voornamelijk boos zijn op lucky die alles overhoop gooide.. hij zat voornamelijk op het balkon.. in de avonden sliep ik of buiten of op een stoel wat zware nachtmerries gaf maar in bed gaan liggen naast Alex die me ontweek had ik nog minder zin in.. Ik kookte niet meer voor he en deed geowon me igen dingen. Jah hij was de gene die mij ontliep.. Ik was niet de gene die verwijfd had dat zijn pa hem sloeg ne hi jdaarom liever niet thuis was!. Elke keer als ik er aan dacht balde ik me vusiten. Op deze manier ginge ner nog een paar dagen voorbij tot op de dag van de musical. 'Schiet op' snauwde ik met Lucky aan het lijntje nog veweg houdend en een vies gezicht naar het beestje trekkend.. 'zie je wel benede!' snauwde ik afstandelijk door de gangen heen. Ik trok de pup gewoo met me mee. Zo veel iefde had ik afgelopen dagen niet door dat mormol gekregen helemaal niet zelfs. Het was meer afschuw geworden. 

Benede stond ik met me arme over elkaar. 'heb de taxi door laten gaan je wa niet optijd dus nu moeten we wachten op de volgnde' gromde ik hem niet aankijkend

Alex
Met tranen in zijn ogen probeerde Alex zijn kleren goed te krijgen. Alles was wazig en hij moest zijn hoofd vaak schudde om goed te kunnen zien. Zijn musical leraar had gezegd dat ze hun voorbereidingen thuis moesten doen, alleen Alex had dit te laat gezien omdat hij merendeel in bed had gelegen. Zijn hoofd zat vol met watten en zijn handen trilde.
Jake schreeuwde naar hem dat hij moest opschieten alleen hij kon niks terug zeggen. Zijn stem deed al pijn en die moest hij zeker wel bewaren. Eindelijk was hij klaar, had hij zijn nette kleding aan en zijn viooltas vast. Nog snel wreef hij door zijn ogen en daarna over zijn haar, en liep het appartement uit. Jake had niet op hem gewacht en hij zuchtte lichtjes, niet uit boosheid.

Eenmaal beneden, na een helse trapreis waarbij elke tree een meter had geleken, kreeg hij te horen dat de taxi weg was. Alex keek even omhoog naar Jake vanuit zijn ooghoeken en ging verslagen tegen de muur zitten. ‘I’m sorry..’ ademde hij, en hij legde zijn hoofd naar achteren tegen de muur aan, zijn ogen dicht. Zijn enkel was niet pijnlijk meer dus zijn beide benen waren opgetrokken en zijn armen lagen er gestrekt op. Hij kreeg geen woord van Jake maar Lucky kwam wel bij hem liggen. Even opende hij zijn ogen en keek naar het hondje. Hij zag er gelukkig nog gezond uit,, alleen niet zo heel blij meer.
De tijd ging in stilte voorbij, tot de taxi er eindelijk was. Jake liep zonder iets te zeggen weg, en Alex moest echt te veel moeite doen om weer overeind te komen. Zijn benen leken het nu al te begeven en alles draaide weer. Hij legde zijn hand op zijn hoofd en zuchtte. Hij had koorts sinds de avond ervoor. Gisteren avond had hij nog gehoopt dat de koorts met het slapen weg zou zijn gegaan maar helaas. Hij pakte al zijn energie en stapte richting de taxi, zijn viooltas stevig in zijn handen. Het regende verschrikkelijk buiten, wat Alex absoluut niet goed deed. Zelfs dat kleine stukje door de regen zorgde er al voor dat hij de rest van de rit aan het rillen was. Lucky moest bij hem op schoot gehouden worden, en hij hield het hondje stevig tegen zich aan, hopend daar warmte van te krijgen. maar met zijn voorhoofd lag hij tegen het raam aan, want die was lekker koud.
De rit ging natuurlijk ook in stilte, en Alex viel zowat in slaap. Lucky hield hem wakker door soms aan zijn mouw te gaan bijten, wat absoluut niet mocht van Alex.

Jake had besloten niet mee te gaan achter de schermen dit keer. Hij had dat ook duidelijk kenbaar gemaakt toen de mensen van achter de schermen hem hadden herkend en hem al een pas wilde geven. Alex keek verdrietig toe terwijl hij mee werd gesleurd door de mensen en Jake moest achterlaten.
“Gaat het wel met je Alex? Je ziet er niet goed uit.’ Zei het meisje dat hem de vorige keer ook geschminkt had en alles. Alex zuchtte alleen maar en ging in de stoel zitten. ‘Moeilijke week..’ zei hij en het meisje wist dat ze niet meer vragen moest stellen. Haar hand ging langs zijn voorhoofd though, en ze voelde de warmte die er vanaf kwam. ‘Alex heb je koorts?!’ vroeg ze verbaasd. ‘Ja, sinds gisteren, dus kon niet echt afbellen.’ Het meisje knikte maar haar wenkbrauwen stonden bij elkaar in bezorgdheid. Alex keek er met een schuin hoofd naar.
“Ik wens je enorm veel succes. Ik zal een groot glas water voor je klaar hebben staan als het voorbij, maak je maar geen zorgen.’ Ze gaf Alex een vriendschappelijk klopje op zijn schouder, en Alex gaf een glimlach terug, voor zover zijn mond mee wilde werken. Toen hij eenmaal zijn microfoontje om zijn mond had hangen was hij er helemaal klaar voor… voor zo’n 4 % , de rest lag nog thuis waarschijnlijk. Hij zat in de gezamenlijke ruimte onder het toneel en staarde voor zich uit. De kleuren die hij zag dansen voor zijn ogen waren best interessant om naar te kijken…


Toen was het tijd om op te gaan, en Alex raapte al zijn moed en energie bij elkaar, en liep met de mensen mee. hij was ten slotte een van de eerste die op moest.
Alex wist niet hoe lang hij het nog vol kon houden. De eerste paar scenes gingen al waardeloos, maar hij had zich erdoor heen weten te krijgen door zijn viool.
Nu kwam het stuk wat hij alleen moest doen.. het stuk waar hij de vorige keer zo van genoten had. Helemaal alleen op het podium, alle lichten uit en alleen hij die te zien was… maar de koorts was door de felle lampen vele male erger geworden, en het zweet liep langs zijn gezicht. Zijn benen wilde niet meer vooruit en zijn hele lichaam had heftige koortsrillingen.
De lampen gingen uit, en Alex zette de viool op zijn schouder. De muziek begon en hij speelde mee. Zijn vingers vielen weg, en de strijkstok viel op de grond waarna hij ook zijn viool liet vallen. Zijn beeld was weer een stoorzender geworden, en hij wist wat zou komen maar hij kon niks. Hulpeloos zocht hij naar Jake in het publiek, maar hij zag niemand. Alles ging zo snel… niemand kon iets voor hem doen. ‘I’m so sorry Jake.’ Zei hij zacht maar door de microfoon werd het door heel de zaal verspreid. Zijn benen begaven het en hij viel door zijn knieën, met een harde klap op het podium.
Meteen gingen alle lampen uit, en het gordijn ging dicht. Mensen van achter de schermen rende naar Alex toe, die buiten bewust zijn was geraakt nog voordat hij de vloer bereikt had. ‘Wat is er met hem? Wat is er met hem?’ vroeg zijn leraar in alle paniek. Iemand anders was aan het proberen Alex bij te brengen door hem lichtjes in het gezicht te slaan, maar niks lukte. Alex’ lichaam en geest waren op, en deze diepe coma achtige slaap was precies wat hij nodig had.

Jake
Toen alex benede kwam was het de eerste keer in die dagen dat ik hem zag. Meteen verlied me boosheid me.. Hij zag er zo zwak uit. helemal toen hij ging zitten. Witte huid donkere ogen ingevallen wangen.. Zijn kaak lijn was nu overduidelijk zichbaar.. Maar mijn ego was er nog steeds en die gast had nog geen sorry gezegt! Meteen trok ik me lip op. Hij was de gene die me ontweek!.Normaal was ik het probleem vna een ruzie en kwam ik ook sorry zeggen.. hij liep gewooon weg!. De taxi kwam en ook daar bleef ik boos

Maar ik keek wel uit me ooghoeken of het wel echt goed ging. Met me bezorgtheid heel hoog hield ik ehm in de gaten. Net voor we maar binnen gingen probeerde ik te vragen heo het ging maar mijn vraag werd onderbroken door een wijf die al geregeld had dat ik naar achtere kon 'nee hoefd niet...' bracht ik boos uit dat ze mijn actie tot een gesprek met alex ahd onderbroken. 'Vermaak me hierbuitenook goed genoeg!.

Niet dat ik dat deed.. Ik zat een beetje in de kantine te spele met de instrumenten toen er een man aan kwam en vroeg of ik ook niet de musical wereld in wilde en die man had ik dik uit gelachen.. Wat niet vriendelijk was maar komop.! het enige wat ik kon was piano en dat kon ik omdat ik er vroeger uren lang achter gezeten had om het te leren. Uren slopen voorbij ik was echt kapot moe. 

toen was het tijd voor de musical. Ik had geen app je gahd van alex of iets. dus ging maar achterin zitten met em arme overlkaar. De eerste ronden gingen goed. Maar ik zag gewoon dat hij trager was. Veel trager toen zijn solo kwam ging ik iets trotters zitten. Het bleef mijn vriendje die daar solo stond!. wacht.. ik keek toe hoe zelfs door zijn make-up hij er echt dood uit zag. De jongen wilde aan viool spele maar het enige wat hij zeij was 'I’m so sorry Jake.' meteen schoot ik omhoog en drong me langs de mensen heen met de pup achter me aan. 'get out of my way!; gromde ik boos helemaal toen ze me tegen wilde houden bij de deur naar de backstage ruimte. Ik keek ze woedend aan, Waarna ze me met hun staarten tussen de benen er langs lieten. Daar liep ik het poduim op waar ze nog steeds alex hadden laten liggen en nu met een hele groep er rond om heen stond. 'Give him space!' gromde ik terwijl ik iedereen aan de kant duwde. 'Stop hitting his face!' ik pakte haar hand beet ik weet dat ze probeerde hem wakker te krijgen maar dat ging hij niet doen... Ik tilde Alex op als een bruid en liep er mee het podium af. Op naar zjn kleedkamer. Daar binnen gekomen legde ik de jongen neer dee de deur achter me dicht keek er boos naar. Ik raakte niet in paniek omdat afgelopen dagen zo kut waren geweest en me hart het nog steeds niet kon verdragen dat hij me genegeerd had en ontlopen. Dus ik maakte een handdoekje nat en legde het op zijn hoofd. Ik ging naast hem liggen met een hand in mijn handen ne me hoofd naast hem

Alex
De mensen die bij Alex stonden leken allemaal erg in paniek, en de vrouw die de jongen wakker probeerde te krijgen schrok zich kapot toen Jake ineens haar hand pakte. ‘Meneer, hij moet wakker worden. hij viel zomaar ineens, wie weet wat er aan de hand is.’ Maar ze ging wel aan de kant. Ze wist wie Jake was, ze had hem de vorige keer gezien. Dus ze wist dat Alex in goede handen zou zijn. De rest van de groep stond er een beetje hulpeloos bij… de musical kon nu niet verder. ‘Ik zal alles regelen.’ Zei de leraar met een somber gezicht. ‘Alex is belangrijker dan een voorstelling.’ Een deel van de groep stemde in, maar merendeel van de groep begon te protesteren.
Jake had Alex opgepakt, en de vrouw hield door zijn hoofd op Jake’s schouder te leggen.

Eenmaal in de kleedkamer werd Alex neergelegd. Het duurde lang voordat hij uiteindelijk weer een beetje bij kwam. Hij maakte een pijnlijk geluid en draaide zijn hoofd. De doek verschoof een beetje en hij ging ernaar met ijn hand. ‘Owh..’ zei hij zacht toen hij door kreeg wat er eigenlijk gebeurt was. ‘Owh!’ nu voelde hij zich as echt radeloos. Hij had de musical verpest omdat hij niet sterk genoeg was geweest. En gosh wat deed zijn hoofd pijn.
Langzaam keek hij om zich heen. Hij was in zijn kleedkamer,… maar hoe? Hij was op het podium geweest toch? toen zag hij Jake. De blond lag naast hem en keek hem aan. ‘Jake…’ begon Alex maar moest toen flink terug slikken. ‘Thank you.. I am so sorry, I messed up.’ Hij keek Jake aan en zijn bruine ogen stonden verkeerd door de koorts. De doek was nu ook geheel warm geworden maar hij had niet de kracht om het eraf te halen.

Jake
'sst' bracht ik uit waarna ik opstond. Ik pakte het doekje en verfriste het opnieuw. Deze legde ik weer op zijn voorhoofd. 'Waarom had je het niet gezegt' vroeg ik geraakt.'WAarom was je niet gewoon gekomen en gezegt dat het niet ging..' Ik drukte de handdoek goed op zijn hoofd ne voelde de hitte er afkomen. Het siste nog net niet. Ik had hem nog niet aangekeken aangezien ik nog steeds. boos... nee gefrusteerd was. Ik ging opnieuw bij hem zitten. 'Get some sleep' Opnieuw legde ik me hoofd naast hem neer. Wel met me gezicht naar de andere kant toe

Alex
Alex keek toe hoe Jake nog steeds teleurgesteld in hem was. dit was precies te reden waarom hij het niet verteld had. De doek kwam weer terug, en Alex zuchtte van opluchting toen hij de kou voelde. Jake zei dat hij moest gaan slapen en ondanks dat hij veel tegen Jake wilde vertellen, was hij blij dat hij rust kreeg.
Die verstoord werd door 3 mensen van de groep. De vrouw, en twee jongens. Ze stormde nog net niet zijn kleedkamer binnen. ‘Alex! Gaat alles me.. je… ow.’ Alex draaide zich met een klein geluidje weg van het harde geluid, zijn hoofd kon het nu absoluut niet hebben. ‘Heb je al water gekregen? Misschien wil je liever ergens anders liggen dan op de vloer, er is een bank in de verzamel ruimte daar kan je op liggen.’ Offerde de vrouw. Ze vond het geen goed idee dat Alex op de vloer lag. ‘Ik ben wel blij je weer een beetje wakker te zien.’ Ze ging naar Alex toe en voelde zijn nek. ‘Arme jongen…’ dit zei ze meer onder haar stem door. De twee jongens die mee waren gekomen keken van Alex naar Jake, en toen weer terug naar Alex. De spanning die in de kamer had gehangen was om te snijden geweest en ze durfde niet echt de kamer in.
Alex werd rechtop gezet, en zijn beeld begon weer te draaien. ‘Easy..’ zei de vrouw toen ze Alex weer wit weg zag trekken. Ze pakte een glas water en gaf deze aan Alex, die het met trillende handen beed pakte. ‘Blijf zo maar even zitten. Roep maar als ik iets voor jullie kan doen. ik wil graag helpen.’ Dit zei ze ook richting Jake. Toen ging ze weer weg en waren de jongens weer alleen. Alex dronk niet though, zijn maag was ongelofelijk van streek en hij wist niet wat er zou gebeuren als hij er nu iets bij deed.
“Ik heb het niet.. gezegd omdat ik bang was dat ik me aanstelde.’ Alex sloot zijn ogen, denkend dat er weer een schreeuw aanval zou komen. ‘Lily had gelijk, ik heb erger meegemaakt… en je reageerde niet op het briefje wat ik had achtergelaten dus ik dacht..’ weer moest hij slikken. ‘Ik dacht dat je een hekel aan me had.’

Jake
Mega vuil keek ik naar de vrouw. Ik had alex met een rede op de koude vloer gelegt.. Met een rede nog niks laten drinken en zei kwam gewoon binnen gestormt.. Deed precies de dingen die ik niet wilde.. Ik hees me lip op bekeek de vrouw vuiler aan dan ik ooit nar alex zou doen. Helemaal toen ze alex omhoog hielp. Ik deed me arme over elkaar en als blikken konden doden lag ze nu te kramperen op de grond.. Ze stelde voor als we haar hulp nodih hadden wat we dan moesten roepen. Ik antwoorde niet keek haar alleen boos aan. 

Ze ging weg en trok de deur hard achter zich dicht. hierna stond ik op pakte het glas met water af en liep naar de deur om deze dicht te doen. Ik ging op een stoel zitten neer kijkend op alex die nu recht zat was alles behalve goed was. Alex vertelde zacht dat hij het niet verteld had omdat hij dacht dat hij zich aanstelde. 'kijk naar jezelf! je steld je niet aan je bent gewoon harstikke ziek!' gromde ik zacht maar deze keer met meer bezorgtheid.  toen hij over lily begon draaaide ik me ogen weg. hiermee draaide ik ook de stoel om en zat nu met me rug naar alex toe me benen op  het tafeltje voor me kijkend in de spiegel. Hij vertelde dat hij het erger gemaakt had. OPnieuw een draai met me ogen en een zucht. Toen hij zei dat ik zijn briefje niet gelezen had draaide ik me om met grotere ogen. 'Iieg niet heb geen brief of iets gezien' ik keek hem woedend aan denkend at hij aan het liegen was om het maar goed te kunnen maken.. 'Natuurlijk hebi k geen hekel aan je.. heb een hekel aan je vader.. ' Ik was gewoon echt zwaar teleurgesteld zeker nu moet die liegen er achteraan..

Alex
Toen Jake zei dat hij gewoon harstikke ziek was liet hij zijn hoofd vallen met een zucht. Jake had gelijk en Alex wist het. Hij wist dat hij ziek was, en dat het nog erger zou worden, dat werd het namelijk altijd.
Waar hij ook gelijk in had, was dat Jake inderdaad zijn stem weer en Alex kromp ineens, zijn benen zo ver mogelijk op getrokken en zijn armen eromheen. Hij werd beschuldig van liegen, en hij keek te snel op. Door de pijn van zijn hoofd heen probeerde hij terug te praten. ‘Ik lieg niet Jake, waarom zou ik dat in godsnaam op dít moment doen?’ hij legde een hand op zijn voorhoofd. ‘Die avond toen jij je op het balkon opgesloten had, ik wist niet wat ik moest doen dus ik heb een briefje achtergelaten. Ik weet zelfs nog wat erop stond! Sorry x Alex.’ hij zweeg even toen het praten hem te veel werd. ‘het is niet veel, maar ik lieg niet Jake… de vorige ochtend was je zo boos de keuken aan het opruimen, ik denk dat je het hebt weggegooid.’
Even was het stil. Alex wilde doorgaan over het feit dat Jake een poor job deed met het boos zijn op zijn vader en niet op hem, maar hij wist dat dat alles alleen maar erger zou maken. Hij liet zijn hoofd weer ietsjes naar achteren vallen en sloot zijn ogen. eigenlijk wist hij helemaal niet meer wat hij moest zeggen. Hij wilde naar huis, in bed vallen met het gevoel dat Jake hem weer aardig vond. Maar dat kon nu nog niet. Rechtop zitten was ook niet echt een goed idee, dus hij viel weer terug op zijn rug, zijn arm krachteloos naast hem. ‘Het spijt me echt Jake..’ zei hij en sloot zijn ogen. ‘Ik ben zo moe.’ Zijn stem was nu niet meer dan licht gefluister

Jake
Ik dacht dat ik vuil kon kijken naar die vrouw van net. Maar nu kon ik nog vuiler naar lucky die ineen kroop. 'dat ding had de keuken overhoop gehaald' snauwde ik maar toen alex zich onderuit lied zakken schoot ik overeind bang dat hij zich pijn zou doen. Maar hij viel rustig op zijn rug met zijn arme wijd. 'kom we gaan naar huis. Ik liep naar de jongen toe stak me hand uit. ' Ik til je wel. Maar bij de taxi moet je lopen anders denkne ze dat ik je kidnap ofzo' zei ik terwijl ik me hand omwisselde voor de rug dat hij achter op mde rug kon.

Heel de terug weg zei ik geen woord. alex gedragen en ondersteund totwe binnen kwamen. Ik lied hem op de bank zakken waarna ik nu wel thee ging halen deze gaf ik hem en ging voor hem op de grond zitten. Ik zuchte een paar keer flink uit. 'Het idee dat je op een gegeven moment naar huis moest en je pa je dan slaat.. Het voelde gewoon niet geod dat ik het niet wist. Wil je gewoon zo graag beschermen en dat lukt niet als ik er niks vanaf weet' tranen kwamen op zetten, Met veel kracht probeerde ik het weg te slikken

Alex
Langzaam nam Alex Jake’s hand aan, en liet zichzelf op zijn rug vallen. al zijn krachten waren op, en hij lag met zijn hoofd op Jake’s schouders en zijn armen zonder enige kracht voor hem.
De weg naar huis was stil, en dat was ook niet zo gek want Alex was in slaap gevallen op de achterbank.
Hij werd uiteindelijk door Jake wakker gemaakt en samen liepen ze de trappen op. Alex wist niet dat zijn hoofd zo veel pijn kon doen, en na de eerste trap was hij al buitenadem en moest hij heel erg aan Jake hangen om niet te vallen. Het leek een eeuwigheid en Alex was zo blij dat hij uiteindelijk op de bank gezet werd dat hij zou kunnen huilen van blijheid. Hij lag op zijn rug, te moe om nog rechtop te gaan zitten. Toen Jake voor hem kwam zitten though, ging hij op zijn zij liggen, kijkend naar Jake.
‘Als ik nu naar huis zou gaan zou ik niet geslagen worden, zo zijn ze niet.’ Zei hij zwak terug. hij keek met een lichte frons naar Jake. ‘Het spijt me echt heel erg Jake, dat moet je geloven.’ Misselijkheid kwam op en hij hapte snel wat lucht binnen waarna hij het weg slikte. ‘Uurg..’ zei hij zacht toen het pijnlijk weer wegzakte. Hij verstopte zijn gezicht een beetje in de bank, wachtend tot het over ging. Er was nu geen reden meer om het feit dat hij zich kut voelde te verbergen, en dat deed hij dus ook niet. Hij kreeg zijn normale doen weer terug, en dat was de vulnerable Alex. ‘Jake ik voel me echt niet lekker.’ Zei hij, zijn gezicht nog steeds half verstopt in de bank. De misselijkheid die eerst een beetje weg was gegaan, had zich omgedraaid en zat te dreigen achterin zijn keel.
Snel zat hij rechtop, wat een waas van duizeligheid met zich meebracht. Het maakte hem niet uit though, en moest te vaak terugslikken en hij wilde niet nog meer tot last zijn, dus de wc was een goede plek om nu te zijn. Alleen bij de eerste stap viel hij al naar beneden. Zijn handen stevig voor zijn mond gedrukt. Een geluidje van distress was te horen, en hij probeerde het opnieuw.

Jake
'easy easy' bracht ik uit toen Alexvol krecht weg porbeerde te komen waarschijnlijk naar de wc. Ik stond op probeerde een emmer of iets te vinden waarna ik deze aan Alex gaf. Ik sloeg me arme rond hem heen om hem te troosten. Maar dat zat niet lekker dus ging verzitten wrijvend over zijn rug. 'niet tegen houden' bracht ik uit terwijl ik nu zachtjes op zijn rug klopte en de haren uit zijn gezicht haalde.

Na even bracht ik hem terug naar de bank. 'just rest' ik gaf hem heel voorzichtig een kusje op zijn bezweette warme hoofd. vervolgens stond ik op om een raam open te zetten maar de gordijenn dicht. Toen ik terug kwma ging ik naast hem zitten op een stoel kijeknd hoe het nu met hem ging

Alex
Jake hielp hem door hem een emmer te geven. Alex pakte deze aan maar hij hield het nog steeds tegen. Iets wat hij altijd deed als hij ziek was. Jake legde zijn arm rond hem heen maar bedacht zich en wreef toen alleen maar. Dat was het enige goede gevoel dat Alex op dit moment had, dat Jake weer bij hem was. ‘Niet tegen houden.’ Hoorde hij Jake zeggen maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Uiteindelijk vond zijn lichaam het genoeg en hij sloeg voorover met zijn gezicht in de emmer. ‘I’m sorry..’ zei hij toen het over was. zijn hele gezicht zat onder het zweet en hij liet de emmer nog niet los.

Toen hij weer terug op de bank lag bleef hij op zijn rug liggen. Hij rilde en ademde best zwaar. ‘Dit is fakced.’ Fluisterde hij, te moe om zijn ogen nog te openen. Jake gaf hem een kusje en Alex zette een glimlach op. Niet veel later viel hij in een diepe slaap, en bewoog hij ook niet meer.

Jake
toen alex sliep ruimde ik de zooi op en ging weer bij alex voor de bank zitten met een washand zijn hoofd koud houdend zodat hij wat meer rust had, 'je hoeft geen sorry te zeggen omdat je ziek bent' zie ik rustig. Ik at net zo lekker toen ineens iets harig tegen me hand aanvoelde. meteen trok ik me hand terug. Het was dat mormol met rotzooi in zijn bek. Meteen werd ik boos wilde het ui hem trokken en weg gooien maar toen zag ik het eht papier was.. en daar was het tekstje waar Alex het over had. Lucky had het opgezocht blijkbaar.. Ik draaide met me ogen. 'jij bent een raar beest...' gromde ik maar aaide het toch over zijn bol. Hierna ging het bij Alex zijn hoofd liggen

Alex
De volgende dag was ontzettend rustig. Alex had merendeel geslapen nu hij dat eindelijk kon. Hij was nog wel een keer op zijn mobiel gebeld en Jake had deze toen opgenomen omdat Alex echt om álles wakker schrok, wat zijn rust niet ten goede kwam. Het was de musical leraar geweest, die vroeg hoe het met Alex ging en om te zeggen dat de musical inderdaad afgelast was nadat Alex was neergevallen. Hij gaf zijn beterschapswens voor Alex en had toen opgehangen. Alex had gevraagd wie het was, natuurlijk was hij wakker geworden van zijn ringtone.


Hij bleef op de bank liggen though, en niet in bed. Die avond zou hij wel naar bed gaan, hij had er nu absoluut geen zin in. Vaak lag hij met zijn rug naar de kamer gericht terwijl hij lag te slapen, Lucky in zijn armen gesnuggeld.
Maar na de derde dag was hij nog steeds niet beter. Hij lag als een ziek vogeltje op de bank, zijn gezicht nog steeds zo wit als papier, zijn wangen rood door de koorts en zijn ademhaling raspend. Hij was nog steeds zo moe maar slapen ging niet meer op een of andere manier. Jake was net terug gekomen van het uitlaten van Lucky. ‘Jake, ik vind het niet leuk meer.’ Zei hij zachtjes en hij klonk werkelijk hopeloos
De dunne deken die over hem heen lag was helemaal in de knoop geraakt rond zijn deken. Elke keer als hij iets probeerde te eten in de afgelopen dagen was het fout gegaan en gooide hij het er steeds uit. Gelukkig bleef het water wel binnen.. maar voor de rest. Jake was altijd bij hem in huis gebleven though, hij moest nu alleen Lucky zelf uitlaten en Alex kon zien dat hij daar niet al te blij mee was. hij zou het met liefde en plezier van hem over willen nemen.

Jake
ik kwam terug met deze keer medicatie. Alex was niet beter geworden door rust te nemen en nu had ik dus wat spullen gekocht voor hem. Toen ik binne kwam lag de kleine kitty uitgeteld op de bank. nog het zelfde zoals ik ehm achter gelaten had. Ik lied lucky los om zijn eigen ding te doen en ging terug op de grond voor alex zitten. Met me handen deed ik zijn deken goed. 'Als je wil kan ik je naar het ziekenhuis brengen wat ik weet ook niet wat er is' zei ik zacht. Lucky ging in zijn eigen mand. daarom stond ik op schoof alex een stukje opzei zodat ik er achter kon liggen een hand hield ik onder me hoofd de andere legde ik op zijn buik. Zachtjes wreef ik er overheen. Ik staarde naar de jongen. 'heb wel medicinen die misscehin kunnen helpen of wat thee' Ik snuggelde dichter tegen hem aan. Daarna beogn ik zacht te lachen. 'De eerste keer toen je zo keek hadden we iets heel anders gedaan' fluisterde ik zachtjes en dacht terug aan de eerste nacht