Na een tijdje lopen waren ze bij het pokemon center aangekomen. Zorua was weer in zijn pokemon vorm veranderd en samen liepen ze naar binnen toe. Achter de balie stond zuster joy al te wachten. 'Hallo, kunnen mijn pokemon nog verzorgt worden? Ze hebben het aardig zwaar gehad de laatste tijd.' Zei hij. 'Ja natuurlijk kan dat! Geef ze maar hier dan verzorgen we ze wel.' Zei ze. Hij overhandigde de pokeballs en zorua zette hij op de balie. 'Ik ben zo terug. Even kijken of er ergens een plek is om te overnachten.' Zei hij tegen zorua en joy. 'Oke, tot zometeen meneer.' Zei joy.
---------------------------------------------------------
Het had even geduurd maar hij had de pokemon ingehaald. Meteen wanneer hij de pokemon in handbereik had sloeg hij zijn armen om de halzen van beide pokemon. 'Ho. Rustig maar.' Zei hij kalmerend. Hij hield de pokemon tegen zodat ze niet verder weg konden rennen. 'Het is al goed. Jullie zijn een beetje geschokken he? Door die grote lugia.' Zei hij op een rustige en kalme manier. 'Maar jullie hoeven je zeker geen zorgen te maken om haar. Ze is juist heel erg aardig. Jullie kunnen het aan mijn pokemon vragen als jullie willen. Kom maar dan gaan we naar hun en naar jullie trainer toe.' Zei hij.
Hij begeleide de pokemon weer terug naar het meer. Nimbeon liep achteraan de groep om controle te kunnen houden over iedereen. Na een wandeling die korter duurde dan hij had gedacht kwamen ze weer aan bij het meer. Hij bracht de pokemon meteen naar het meisje toe en liet ze los.
'Sorry dat ik je alleen liet. Ik dacht dat je misschien wel graag had dat iemand je pokemon terug ging halen.' Zei hij met een vriendelijke glimlach. 'Heb je je erg bezeerd?' vroeg hij bezorgd. Nimbeon liep voorzichtig naar het meisje toe en bleef naast spireon staan. 'Oooh en mijn naam is Gaelle trouwens.'
Hij slaakte nog een diepe zucht toen de pokemon weer wegrende. Hij rende nog een tijdje achter hem aan. 'Hey wat is er? Waar ben je bang voor? Ik doe je niks. Kom terug alsjeblieft! Ik wil alleen helpen..' Riep hij de pokemon nog na.
Na een tijdje stopte hij de achtervolging en zakte tegen een boom aan op de grond. "Dan niet... Ik wou er alleen maar voor je zijn." Dacht hij. Hij wist echt niet wat hij met de pokemon moest doen. Hij had geleerd elke pokemon te helpen die hij kon helpen maar nu wist hij niet wat te doen.
