Onderwerp: Re: Pokemon Wereld zo jan 26 2014, 19:25
Hij schrok wel even toen er ineens een jongen met een pokémon het steegje uit kwam en over hem heen sprong. Grommend en met z'n tanden bloot keek hij naar boven toen ze over hem heen sprongen. Hij hoorde wat de pokémon zei en snoof even. Die bewondering van iedereen vond hij maar niks. Hij hield sowieso niet van in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Net toen ze bij Raikou aan was gekomen, sprong er een jongen met een pokémon uit. Verrast keek ze naar hoe de twee zo snel mogelijk zich uit de voeten probeerden te maken. Ze begreep er niets van. 'Die hebben zeker haast.' zei ze droogjes en keek naar haar vriend door wat hij zei. Hij zei dat hij het niet vertrouwde, omdat die jongen naar een pokémon rook. 'Hij is een trainer, Raikou. Logisch dat hij dan naar pokémon ruikt.' bracht ze ertegenin. De legendarische pokémon richtte z'n reusachtige kop richting Nanaho en zei dat er dan alsnog altijd een mensengeur aan hem zou moeten hangen. Nanaho rolde even met haar ogen en zuchtte. Al was het wel heel vreemd dat ze zo snel weg renden.
Hij kwam nog aangerend. De jongen en de pokémon waren al weggerend. Hij was best buiten adem. 'Wat...was dat...nu weer?' vroeg hij hijgend. Z'n dochter keek naar hem en zei dat er net een jongen met een pokémon over Raikou was gesprongen en dat ze zich vervolgens zo snel mogelijk uit de voeten hadden gemaakt. Ook kreeg hij weer naar z'n hoofd dat hij op z'n gezondheid moest letten en niet zo roekeloos moest doen door naar hen toe te rennen. Met een droge blik keek hij haar aan toen die weer recht stond. 'Het gaat heus wel. Rennen kan ik nog wel hoor.' zei hij koppig. Hij begreep wel waarom ze dat tegen hem zei. Dat was ook de reden dat hij zo geërgerd deed.
Ze kwam dichter naar de waterrand toe en bekeek de pokémon rustig die dichter naar haar toe kwamen. Haar kop liet ze omhoog in de lucht om de kleintjes niet weer af te schrikken. Met een geruststellende blik keek ze naar beneden naar hen. Ze zagen er nog steeds nerveus uit. Maar ze nam het ze niet kwalijk, omdat ze wist hoe groot ze vast moest zijn in hun ogen.
Hij keek op toen hij achter zich iets in het water terecht hoorde komen met een plons en keek om. Hij duwde het riet een beetje opzij en zag een jongen zitten. Gelijk trok hij zich een zachtjes terug en liep weg. Het laatste wat hij wilde was gezien worden door een mens. Ze accepteerden hem toch niet. Dan kon hij ze net zo goed ontlopen.
Ze reed over de straten heen. De hoeven van Zeburaika maakten een klakkend geluid op het asfalt. Shimama deed z'n best om Zeburaika bij te houden. Ze reed richting route 222, want dat was de enige manier om uit deze stad te komen. Ze vond het altijd heerlijk om zo rond te rijden met haar pokémon en bij route 222, zette ze Zeburaika aan in een draf. Luxray zag dit als een teken om er rennend vandoor te gaan. Zeb liet hem maar gaan. Hij zou vast veel energie hebben gekregen door de hele tijd opgesloten te hebben gezeten in zo'n pokébal.
Lupus_arctos Admin
Aantal berichten : 546 Registratiedatum : 05-06-13 Leeftijd : 28 Woonplaats : A den in the snowy white fields of canada.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld ma jan 27 2014, 00:09
Ver van de raikou verwijdert stopte hij met rennen en liet hij zorua los. 'We moeten uitkijken voor ze. Volgens mij had die raikou ons door..' zei hij. Hij kwam even op adem en keek achter zich. Gelukkig was die raikou niet meer te zien. Hij zag dat zorua zich nu in een riolu had veranderd. 'En zo dan? dan zijn we net grote en kleine broer.' Zei zorua met een lachje. 'we zullen wel zien hoe het werkt.' zei hij rustig.
Aaron was tot stilstand gekomen en liet hem weer los. Hij sprong meteen op de grond waarna hij zich veranderde in een riolu. Aandachtig luisterde hij naar wat aaron allemaal zei. 'Hoe kan hij ons nou doorhebben? Je lijkt gewoon op een mens zo hoor. Niemand die het verschil ziet.' Zei hij. Aaron gaf hem als antwoord dat hij het ook niet wist maar dat iets in hem zei dat die raikou hun door had.
De eevee's keken naar hoe de lugia dichterbij kwam. Ze bleven gewoon staan waar ze stonden en keken toe. Toen lugia bij de rand was liepen de twee eevee verder naar het meertje tot ze erin sprongen. Nieuwsgierig zwommen ze rond lugia heen en bekeken haar. 'eeh.. sorry. Als ze niet bang meer zijn dan zijn ze nogal nieuwsgierig.' zei hij tegen lugia.
Hij slaakte nog een diepe zucht en keek naar de overkant. Hij zag nog net wat riet bewegen aan de overkant, wat gek is omdat er geen wind stond. "Was daar iets? Maar.. niemand komt hier normaal. Was het misschien een pokemon? Zou het een aardige pokemon zijn? misschien kan ik hem wel overhalen om mij als trainer toe te staan zonder dat ik hem opsluit. Ja dat ga ik doen!" dacht hij. Hij stond op en keek even langs het riviertje. Een eindje verderop was een bruggetje waar hij over kon maar tegen de tijd dat hij daar was zou de pokemon al lang gevlucht zijn. 'Wacht! ik doe je niks. Kom alsjeblieft terug.' riep hij naar de overkant. Hij probeerde over het riet en er tussendoor te kijken maar hij kan niks meer zien. 'Kom terug. Alsjeblieft?' riep hij nog een keer. Langzaam zakte hij weer door zijn benen tot hij weer op de grond zat. 'Ik wil ze geen pijn doen... Waarom lopen ze dan altijd weg..' Zei hij met een zucht.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld zo feb 02 2014, 20:59
Ze had zich weer omgedraaid en was weer terug op weg gegaan naar de pokémall. Tot de plaats waar Raikou was omgedraaid had ze lopen kibbelen met haar vader over wat hij wel en niet kon doen in zijn toestand. Ze was er uiteindelijk maar mee opgehouden, want anders zou ze hem nog heel boos maken en dat wilde ze niet. Het probleem was dat ze heel erg op hem leek qua innerlijk. Dat botste dus soms nogal. Vooral als het onderwerp van haar vader z'n gezondheid aan bod kwam.
De hele weg terug had hij staan kibbelen met z'n dochter over zijn gezondheid. Dat vond hij nog niet zo erg, maar op een gegeven moment hield ze op en negeerde ze hem. Dat vond hij wel erg. Met een boze uitdrukking op z'n gezicht keek hij naar haar. Soms had hij echt liever dat ze niet zoveel op hem leek. Ze was wel veel gevoeliger dan hij was, waardoor zij haar temperament niet zo goed onder controle kon houden. Hij kon dat wel. Na een diepe zucht, richtte hij z'n blik weer terug naar voren. Dochters...
Op de weg terug had hij gewild dat hij nog een derde paar poten had, zodat hij die in z'n oren kon stoppen. Dat gekibbel van die twee vond hij niet meer om aan te horen. Het ging alleen maar over hetzelfde en op Raikou kwam het meer over als gezeur. Heer Giou zag er op het moment goed uit, dus hij vond Nanaho haar zorgen ongegrond. Natuurlijk moest hij dit niet hardop zeggen, want dan kreeg hij weer de wind van voren.
'Dat geeft niet.' zei ze niet vriendelijk, maar ook niet onvriendelijk. Het maakte haar niet echt uit wat die eevee deden. Als ze maar niet meer bang voor haar waren. Haar blik had ze gericht op de kleine pokémon en een glimlach verscheen er op haar gezicht. Plots dook ze onder en verdween als een zwarte schim onder water. Ze wilde weten wat de eevee zouden gaan doen.
Hij keek wat geschrokken om toen hij een jongensstem naar hem hoorde roepen en rende door. Wat moest die jongen van hem? Hij zou echt niet terug gaan. Hij verdween de bosjes in. Pas toen hij het idee had dat de jongen hem niet volgde, stopte hij met rennen en boog even voorover om uit te hijgen. Dat was best eng. Gelukkig kwam die mens niet achter hem aan. Dan zou die hem vast ingehaald hebben.
Na een heel eind gereden te hebben, kwam ze langs een stad. Ze wist dat deze stad Syrena City heette. Om Zeburaika, Shimama en Luxray even te laten rustten, hield ze halt bij het meer. Ze hoorde stemmen en keek even om zich heen. Daar zat een jongen bij een boom. Twee onbekende pokémon - voor haar - lagen bij hem en als ze haar hoofd naar het meer draaide, kon ze twee eevee zien zwemmen. Ze vroeg zich wel af tegen wie de jongen dan praatte. Ze had toch duidelijk twee stemmen gehoord. Plots kwam er een gigantische pokémon uit het niets uit het water en dat liet Zeburaika schrikken. De pokémon steigerde en gooide Zeb eraf. Met een harde klap, kwam ze op de grond terecht en kneep haar ogen even dicht tegen de pijn. Ze was op haar arm gevallen en had die pijn gedaan. De zebra-achtige pokémon was zo geschrokken dat ze op hol sloeg. Shimama rende erachteraan, met Flaaffy nog op de rug. 'Zeburaika! Shimama!' riep ze hen na, maar ze waren al weg. 'Oh nee.' kreunde ze. Ze ging recht zitten. Luxray kwam langs haar zitten en begon zorgzaam haar arm te likken.
Lupus_arctos Admin
Aantal berichten : 546 Registratiedatum : 05-06-13 Leeftijd : 28 Woonplaats : A den in the snowy white fields of canada.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld ma feb 03 2014, 00:19
'Kom mee zorua. We moeten nog even langs het pokemon centre. Je weet dat de rest veel te verduren heeft gehad de laatste tijd. En je kan mij niet voor de gek houden, ik weet dat jij ook gewond bent geraakt.' Zei hij tegen zorua. Hij liep samen met zorua weer rustig naar het pokemon centre. Hij hoopte met alles dat hij had dat ze niet weer de raikou tegen zouden komen.
'Ik voel me echt go..' Begon hij zijn zin maar werd afgekapt door Aaron. 'Zeg niet dat het goed gaat! Ik weet dat het niet zo is!' zei Aaron. 'zucht.. oke..' Zei hij maar. Hij liep achter aaron aan.
'Oke.' Zei hij met een glimlach. Hij keek toe hoe de eevee's lugia in de gaten hielden en bleven bij haar zwemmen. Toen lugia ineens onderdook keken de aiko en kira even teleurgesteld. Dit was echter niet van lange duur want hun kopjes gingen al onderwater om te kijken waar lugia was. Ze wouden naar beneden zwemmen en duiken maar dat lukte hun niet zo goed. Hun pootjes waren te klein om hun onderwater te krijgen en ze konden hun adem ook niet lang inhouden.
Hij zag iets in zijn ooghoeken bewegen en draaide zijn hoofd waardoor hij nog net kon zien dat een meisje van haar pokemon werd gegooid waarna er twee pokemon wegrende. Hij zag dat ze pijn had. "Ik kan haar daar niet alleen laten. En haar pokemon moeten ook terug komen." Dacht hij. 'Spireon kijk jij bij haar dan ga ik met nimbeon wel achter de pokemon aan.' Zei hij. Hij stond snel op en rende met nimbeon de richting uit van de pokemon van het meisje. Spireon sprong de boom uit en rende snel naar het meisje heen. Ondanks dat ze uit de boom sprong en rende was er nauwelijks geluid te horen. Haar poten leken wel over de grond te zweven. Toen spireon bij het meisje aankwam bekeek ze de arm van het meisje aandachtig maar bleef er wel uit de buurt. Ze wist niet of het meisje, en belangrijker de luxray, haar vertrouwde.
Gaelle rende snel achter de pokemon aan tot hij ze eindelijk in zicht kreeg. Hij floot even hard en pakte uit zijn tas wat pokemon snoepjes. 'Jongens kalm maar. Het is goed. rustig maar. Ik doe jullie niks.' Zei hij kalm. Toen hij merkte dat de pokemon nog niet echt naar hem toe kwamen rende hij er weer verder achteraan.
Hij gooide met een zucht nog een steentje in het water. Het leek qua geluid erop dat de pokemon wegrende. "Ik heb nog nooit een pokemon gezien die zo bang is dat hij zelfs wegrent. Tenzij... Er iets aan de hand is." Dacht hij. Hij stond weer op en liep rustig naar het bruggetje toe. "Misschien heeft die pokemon juist hulp nodig? dan laat ik hem stikken. Wat voor een toekomstige trainer zou ik zijn als ik een pokemon in nood alleen laat?" Dacht hij. Hij liep nu iets sneller het bruggetje over en het bos in. Hij liep in de richting van waar de pokemon was bij het riet en begon vanaf daar te zoeken. 'H-h-hallo?' Zei hij zacht. 'Ben j-je daar nog? Als je in de problemen zit dan kan ik je misschien wel helpen.' vervolgde hij. Hij liep zoekende door het bos en keek in de bomen en tussen de bosjes. 'Hallo?' riep hij.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld vr feb 07 2014, 20:27
Ze stond samen met haar vader in de pokémall. Raikou moest buiten blijven wachten, aangezien hij te groot was om naar binnen te kunnen. Ze hadden een winkelwagen gepakt en liepen de mall door. Toen ze alles hadden wat ze nodig hadden, liepen ze naar de kassa. Nanaho liet haar vader voor gaan, aangezien hij het geld had. Later zou ze hem wel helpen met het inpakken van de boodschappen.
Het feit dat ze al eerder in Syrena City waren geweest maakte het makkelijker om te navigeren door de pokémall. Ze wisten ongeveer wel waar alles stond. Samen liepen ze naar de kassa en Nanaho ging opzij. Takashiro rekende de spullen af en betaalde de man bij de kassa het bedrag van wat ze gekocht hadden. Vervolgens pakte hij de boodschappen samen met z'n dochter in de tassen die ze bij zich droegen. Nanaho had een schoudertasje en Takashiro droeg een tas rond z'n middel. Raikou droeg de grootste tas van allemaal als een soort zadeltassen rond z'n lichaam. De overige spullen die niet in de tassen pasten die Takashiro en z'n dochter bij zich droegen, brachten ze naar buiten toe. Daar liepen ze naar Raikou toe en deden het in Raikou z'n tassen. De legendarische pokémon keek naar wat ze deden en was ervoor gaan liggen, zodat ze er beter bij konden. Takashiro klopte Raikou op de schouder als teken dat die weer op kon staan en keek vervolgens naar z'n dochter met een glimlach. Hij was al niet meer boos op haar door haar overbezorgdheid. 'Wil je nog een nachtje blijven hier of wil je door?' vroeg hij aan haar. Z'n dochter keek op naar hem en zei dat ze hier een nachtje wilde blijven. De oorlogsveteraan knikte en zei: 'Dan moeten we op zoek naar een hotel waar we kunnen overnachten.' Z'n dochter knikte en glimlachte liefjes naar hem.
Hij moest buiten blijven wachten, terwijl heer Giou en Nanaho de pokémall binnen gingen. Hij ging dus ergens liggen. De mensen negerend die naar hem keken. Na een tijdje kwamen z'n vrienden weer naar buiten en deden wat spullen in de tassen die hij bij zich droeg. Heer Giou klopte hem op z'n schouder en hij ging staan. Met een uitdrukkingloos gezicht keek hij naar de twee mensen waar hij altijd mee optrok en volgde hun gesprek. Fijn. Ze zouden gaan overnachten in een hotel hier. Kon hij weer alleen buiten slapen. Dan ging hij liever maar terug naar dat meer waar Lugia was. Zo was die dan tenminste toch niet alleen.
Ze kwam op een gegeven moment weer boven, maar wat ze zag liet haar hevig schrikken. Ze had een Zeburaika met een meisje erop laten schrikken. Die had het meisje af gegooid en was ervandoor gegaan. Met een Shimama erachteraan. Die Shimama had ook nog een pokémon op de rug. Ze had een kleine ramp veroorzaakt. Ze dwong zichzelf om in het water te blijven, omdat ze het alleen nog erger zou maken als ze eruit zou komen. Wat ze wel deed was naar het meisje toegaan met een bezorgde uitdrukking op haar gezicht. 'Het spijt me echt heel erg. Alles in orde?' zei ze. De Luxray leek niet echt te willen horen van een verontschuldiging en kwam dreigend overeind, waarna die gromde naar haar.
Hij schrok toen hij een jongensstem hoorde. Shit. Hij was nog niet alleen. Zonder om te kijken rende hij weer weg. Hij besloot niets te zeggen, want naar zijn idee konden pokémon niet praten. Zijn beste kans om door te gaan als een gewone pokémon was gewoon te zwijgen. Hij kon niet eens meer ''machop'' zeggen als een normale machop. Daar zou die dus al mee door de mand vallen.
Het eerste wat ze zag toen ze weer op keek was dat de jongen achter haar pokémon aan ging. Ze voelde een groot gevoel van opluchting dat deze jongen dat voor haar deed. Wat geschrokken keek ze naar opzij toen ze iets wat verderop hoorde bewegen. Eén van de onbekende pokémon stond naar haar arm te kijken. Haar hart stond zowat stil toen ze een warme vrouwelijke stem dichtbij hoorde. Ze keek gelijk opzij en zag een lange slangachtige hals, ze volgde de hals langzaam omhoog met haar blik en kwam bij de kop van de pokémon uit. Holy smokes. Dat was een Lugia. Met grote ogen keek ze naar de legendarische pokémon. 'J-ja. Het gaat wel.' zei ze stamelend. Luxray had zich naar Lugia gedraaid en gromde. Zelf vertrouwde zelf de grote pokémon ook niet erg, dus ze zei niet tegen haar pokémon dat hij moest stoppen.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld za feb 22 2014, 20:26
dank!! zeg.. is er dan nog wat belangrijks gebeurt??
Lupus_arctos Admin
Aantal berichten : 546 Registratiedatum : 05-06-13 Leeftijd : 28 Woonplaats : A den in the snowy white fields of canada.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld za feb 22 2014, 21:29
eehhh... nee niet echt. nanaho loopt met haar vader en raikou door de stad. Aaron en zorua zijn in dezelfde stad en net weggerend voor raikou. Lugia is in een meer buiten de stad samen met zeb en gaelle's pokemon. Gaelle zelf is met een van zijn pokemon achter de pokemon van zeb aan omdat ze op hol waren geslagen. Neal is achter alexander aan die weg vlucht door een bos buiten een stad.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld zo feb 23 2014, 20:20
oke! dan begin ik maar gewn ergens.
rustig liep ze samen met phie, voxxie en spirit langs de kraampjes. soms stopten ze even om iets te bewonderen of om wat voedsel in te slaan. ze waren allemaal erg stil. daar moest wat aan gebeuren. "zullen we zometeen anders gaan picknicken?"... phie sprong vrolijk de lucht in. die drukke stad, daar had ze eigenlijk wel even genoeg van. ze ging voor anna staan en trok haar armpjes omhoog, wat betekende dat ze opgetild wou worden. anna zette haar op haar schouder en phie leunde daar heerlijk tegen aan. spirit liet voxxie ook op haar rug en zo trippelde ze vrolijk verder, haar vurige manen in de wind wapperend. voxxie wist haar evenwicht goed te bewaren op de rug van spirit. ze had dit immers al eerder gedaan. ze keek goed om zich heen en snoof de heerlijke lucht van een kruidenkraampje op.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld wo feb 26 2014, 23:20
@ xxxjustinexxx
ik heb nog een character bij de mijne geplaatst ^_^ daar kan je op reageren c:
Lupus_arctos Admin
Aantal berichten : 546 Registratiedatum : 05-06-13 Leeftijd : 28 Woonplaats : A den in the snowy white fields of canada.
Onderwerp: Re: Pokemon Wereld do feb 27 2014, 00:15
Na een tijdje lopen waren ze bij het pokemon center aangekomen. Zorua was weer in zijn pokemon vorm veranderd en samen liepen ze naar binnen toe. Achter de balie stond zuster joy al te wachten. 'Hallo, kunnen mijn pokemon nog verzorgt worden? Ze hebben het aardig zwaar gehad de laatste tijd.' Zei hij. 'Ja natuurlijk kan dat! Geef ze maar hier dan verzorgen we ze wel.' Zei ze. Hij overhandigde de pokeballs en zorua zette hij op de balie. 'Ik ben zo terug. Even kijken of er ergens een plek is om te overnachten.' Zei hij tegen zorua en joy. 'Oke, tot zometeen meneer.' Zei joy.
