Seoul school of art

Lennie:
'loop maar even mee kyungsoo' ik hoorde hoe ze voor kyungsoo naar het hokje liep.

dokter:
ik schoof de stoel voor me bureau naar achtere zodat kyungsoo kon gaan zitten.' heb vernomen van lennie dat jij en luhan haar beste maatjes zijn op school. atans de gene waar mee ze het langs omgaat.' ik pakte pen en papier en de digne die lennie gezegt had. 'Das waarom ik joue dit in vertrouwe vertel want ze heeft nu echt vrienden nodig. Door alles wat er gebeurd is. van iemands toekomst bijna naar de puin helpen tot verkrachting is lennie nog al zware vorm van faalangst gekregen. met zware form bedoel ik tot ziek wordne en flauw vallen als iets niet goed gaat. Helemaal als het naar jullie gericht is. Ze verteld me elke keer dat ze alles wil doen om beter te worden en dan gebeurd er iets buiten haar macht om. zoals het flauwvallen na een afwijzing van chanyeol. En dna hoord ze jullie weer zeggen dat ze rust moet nemen enzvoord en dat doet ze dan ook maar het werkt niet. Zo praat ze zichzlef steedsnara beneden dat ze niks kan doen om jullie blij te houden.'

jongin:
ze pakte me hand en begonte dansen. eerst ging het wat houterig nervues het was ook mar al snel ging het goed. we moesten een paar keer overnieuw beginnen maar bij de 5de keer ging het bijna vlekke loos tot ik haar moest op tillen.  dat lukte gewoon iet. 'just trust me!' lachte ik zachtjes toen ik haar weer neer moest zetten. 'kan je best hebben hoor!'

Marlon:


we deden het een paar keer achter elkaar. en voordat we het wisten ging het alweer vlekkeloos. we stopten elke keer bij de lift. het wou gewoon niet. jongin zei dat ik op hem moest vertrouwen en dat ie me best kon hebben. ik keek onzeker naar zn rug... ik wou hem niet meer pijn doen.. ik was niet de lichtste.. 'I..... I do trust you... maar je rug..' zei ik zacht. ' ziet er vet uit hea met die schaduwen' zei ik tegen hem. ik keek op de klok. het was 4 uur. had dus nog even voordat ik met baekhyun naar de arcade ging.

Dyo:

de dokter nam me mee naar een apart kamertje en begon me allemaal dingen te vertellen over lennie.. waarom dit soort dingen allemaal gebeuren ... dus beetje plat gezegt was het onze fout?.. ik begreep echt wel wat ze allemaal zei en wat ze dus eigenlijk verwachtte.. maar kon ze niet reeel zijn 'jongdae en luhan zitten er echt doorheen... we willen haar echt heel graag helpen. maar het lijkt wel dat alles wat we doen of proberen het tegenovergestelde effect heeft.. jongdae zit met dat gebeuren met zn moeder en chanyeol en baekhyun.. luhan met zn ouders in china, die liever hebben dat ie terug komt nu het nog kan..' dat laatste wist niemand.. alleen ik.. 'en.. we weten het gewoon niet meer.. we zijn op' zei ik nog met een zucht.

Dokter:
hij vertelde dat de groep het zwaar moeilijk had. Hij vertelde over chanyoel en baekhyun 'dat neem ik over van hem. Plan morgen een gesprek met ze' hij vertelde over Luhan. Ik daar zou ik achterna kunnen gaan om te helpen daar waren docente voor zeker met studenten die goed waren. ik glimlachte. 'eigenlijk is de laatste hoop op dit moment de medicatie die ik haar voor ge schrijven om haar hoofd rustig te krijgen. En dan vraag ik jullie om gewoon zo normaal mogelijk met haar om te gaan. Uitgaan, chille eten wat jullie als vrienden groep maar doen.' Ik zuchte even het was best zwaar en dat snapte ik ook. MAar het grootste probleem was dat we normaal gesproken zulke meiden vna de groep af gooiden. Alleen ze is een...... nee ze is op dit moment de beste zangers van de het eerste jaar.. En haar weg sturen zou een slechte naam geven aan de school. DAarom hadden we ook 2 westerse meiden aangenomen om de naam van de school beter te krijgen en ze dan meteen van school afgooien... Ging he neit worden. 'Maar het zijn zwaren medicijen en weten niet hoe het op der gaat spelen.' 

jongin:
'die houd he wel!' Ik ging weer klaar staan om het nummer nogmaals te doen. Ze vroeg of de schaduwen goed waren.Ik werd even stel 'jah' ze iik twijfelens.. had eigenlijk niet eens op de schaduwen geled meet op het verhaal dat we probeerde te uiten tijdens het dansen. 'het is...' ik keek naar het doek. 'heb niet opgeled' ik begon te lachen. ' was gefocust aan eht werk!' verdedegde ik e fout meteen

Marlon:

ik was er nog steeds niet zeker van toen hij me er weer van probeerde te overtuigen dat zn rug het wel hield.. en het feit dat ik nog nooit liften gedaan had... maakte me ook beetje bangig... toen ik vroeg naar de schaduwen wat hij er van vond kwam er een twijfelende ja uit.. en niet lang erna dat ie er niet opgelet had 'yah jongin.. dat is nou het hele punt van het idee' zei ik en gaf hem een klein stompje. ik ging ook weer klaar staan om het nog een keer te doen. ' opletten nu ok ' zei ik met een knipoog

Dyo:

ik haalde mn handen door mn haar heen. we deden ons best zo normaal mogelijk naar dr te doen.. maar als ze zo wit weg trekt.. haast niet eet.. en eruit ziet alsof ze elk moment om kan vallen is dat erg lastig.. als ze er nou niet ziek eruit zou zien ... en het feit dat we gewoon bang voor dr waren.. bang dat als ze nu al zo zwaar had.. en dit soort dingen genees je eigenlijk nooit van.. je leert er mee omgaan... en .. we wouden gewoon dat ze het ging halen..'we zullen ons best doen' zei ik maar uiteindelijk... ik kon ook niks meer bedenken..

Jongin:
Ze wilde het nog een keertje doen. I knikte ik ging klaar staan keek haar aan en lacht even. Toen de muziek wer aangign stopte ik meteen weer. 'wacht!' ik liep rond om me spul te pakken. Nee niet spul. me mobiel ik zat op de grond met me mobiel in me handen. 'weet jij of deze kan filmen?' vroeg ik nee was geen held met mobieltjes. vond het al knap dat ik kon reagerne op marlons berichtjes zonder hem volledig te slopen. Ik keek rond.' hij heeft een camera' merkte ik heen snugger op.

marlon:

we stonden klaar om weer te beginnen en toen de muziek startte, riep hij meteen wacht en liep naar zn spullen toe. ik vroeg me af wat er nu opeens was, tot hij zn mobiel pakte en er mee liep te kloten. ik begon te lachen toen hij vroeg of het kon filmen aangezien het wel een camera had. ik ging naast hem zitten en pakte zn mobiel. 'kijk, je gaat hier heen. en dan hier en druk je op start' zei ik terwijl ik het uitlegde. 'simpel toch? '

Jongin:
marlon zette de camera aan. 'aah! thanks!' riep ik blij en draaide me mobiel alle kanten op. 'dus zp filmt hij de schaduwen?' Ik zette me mobiel neer zodat ik het kon filmen. 'Wil gewoon kunnen geniten zonder op te letten over hoe het er uit ziet.' legde ik uit want regel een vna dans was dat het goed moest voelen dan zag het er ook beter uit. zodra je op elke stap lette leek het meer op een opeenvolgingen van acties inplaats van een echte dans.

ik ging weer achter het doek staan en wenkt dat ze moest komen en ook de muziek aan moest zetten.

Dokter:
'dan ga ik haar het voorschrijven' ik schreef alles op. 'Als jouw iets dwars ik ben al oor' vertelde ik de jongen voor me. 'Ook als het over andere gaat of over iets onzinnigg.'

Marlon:

ik schudde mn hoofd en lachte een beetje. hij was niet de meest snuggerige als het ging over mobile telefoons.. of technologie in het algemeen. hij zei dat hij gewoon wou genieten van de dans en nergens anders op wou letten. ik gaf hem gelijk en kwam weer achter het doek staan toen ik de muziek startte. nu gewoon focussen op de dans en nergens anders op. ik moest toegeven dat ik ook best afgeleid was door het opletten op de schaduwen..

Dyo:

ik bedankte de dokter..ik keek op mn mobiel. aish! ik had hier langer gezeten dan de bedoeling was. over 5 minuten moest ik al bij krystal zijn om te oefenen. 'ik moet nu gaan oefenen. kun je proberen om lennie nog even hier te houden... dan probeer ik luhan en jongdae mee te krijgen straks; vroeg ik aan dr en stond op.

Jongin:
SDeze keer ging het een stuk beter. tot aan de lift. de lift was gewoon hopeloos. 'kom op!' ik lachte zachtjes. Ik sleog me arme rond haar heupen en tilde haar een stukje van de grond. 'zie je nou! kan jegewoon hebben!' ik draaide een rondje maar zette haar al snel neer. 'okey kunnen we nu dat filmpje terug kijkne?' vroeg ik en liep terug naar me mobiel deze pakte ik op bekeek het. 'aah dat knopje?; ik klikter er op en meteen werd het beeld zwart. 

Dokter:
'die zal niet weg gaan' ik wees naar het hoopje ellende. 'succes met oefenen' ik zwaaide de jongen jit en deed daarna me ding.

Marlon:

zei het toch.. die lift ging hem niet worden... jongin sloeg zn armen rond mn heupen en tilde me een stukje op en draaide een rondje. 'ik heb nog nooit een lift gedaan..' gaf ik uiteindelijk dan maar toe.. ik was er gewoon beetje bang voor... toen hij me neer zetten en vroeg of we nu het filmpje terug konden kijken, knikte ik en liep mee. hij pakte zn mobiel en drukte op een knopje. alweer schudde ik mn hoofd. 'je bent hopeloos weet je dat' zei ik tegen hem en pakte zn mobiel weer. 'je vergrendelde je scherm.. hier deze moet je hebben ' zei ik en startte de video. het zag er echt wel vet uit. tot de lift ofcourse... daar moesten we echt nog aan werken.

chen:

Ik had bericht gekregen van dyo die blijkbaar gesprek had gehad met lennie's dokter.. over wat er nu allemaal aan de hand was met dr enzo.. en wat we moesten doen. ook dat ze dus een gesprek in ging plannen met chanyeol en baekhyun morgen om een deel van mijn lasten weg te halen.. en ook al was ik daar erg dankbaar voor... ik weet niet of ik gewoon norgmaal kon doen rond lennie.. het was lastig.. ze zag er ook gewoon ziek uit.. dan ben je toch automatisch geneigd het rustig aan te doen en te zorgen dat ze rust pakt.. het was allemaal zo lastig.. ik wist het ook niet meer.. niemand.. je wilt helpen maar weet niet hoe.. het gaat tegen je eigen denken in.. ik wachtte tot luhan en dyo klaar waren met trainen en met zn 3en gingen die kwant weer op

Jongin:
;vandaar dat je tegen stribbeld!' lachte ik zachtjes. 'daar weet k wel wat op!.' ik ging nog niet zeggen wat of wanneer moest eerst kijken of het ernog was. Ze apkte me mobiel om te laten zien hoe het moest. 'oh ik drukte op het uit knopje' merkte ik op. toen ze het filmpje aan zette en dus ook mijn code gekraakt had keek ik naar het filmpje. Marlon keek trots.' Deze en deze moet anders' ik wees naar me eigen benen en houdingen. 'En datk kan beter' ik was nooit maar ook nooit te vrede. 'de schadowen zien er wel te gek uit!' ik moest iets positiefs zeggen. 'okey pauze dan weer door.' het was nog maar 5 uur dus hey! zeeen van tijd!

Lennie:
Ik zat op de bedrand met de dokter naast me. Ze praatte zo veel man.. Ze had me alles wel uit gelegd van de medicatie tegen me hoofdpijn en waarschijnlijk ook om me hoofd rustiger te krijgen. ik geloofde nit echt in die poespas. maar ik zou het wel weer slikken..

Marlon:

terwijl we het filmpje bekeken merkte jongin allemaal dingen op die anders moeten.hij was nog een ergere perfectionist dan dat ik was op gebied van dansen. maar gelukkig was hij wel enthousiast over de schaduwen. we lasten even een pauze in. ik hield de tijd wel goed in de gaten.. kon het niet maken om dit keer weer te laat te zijn.. ik haatte te laat komen.. jongin was begonnen over dat hij wel wat wist voor de lift.. maar had het nooit afgemaakt 'je was toen straks begonnen dat je iets had om de lift makkelijker te maken? vertel' zei ik terwijl ik op de grond ging liggen.

Chen:

ik stond te aarzelen voor de deur... ik bleef maar het beeld zien dat ze knock out en spierwit op de grond lag in de gang.. ik voelde twee handen op mn schouders en keek om. het waren luhan en dyo die met een geruststellende glimlach naar me keken. we were in this together... ik nam diep adem en liep naar binnen. ze zag er nog steeds niet goed uit.. ze was bijna net zo wit als de dekens van het bed waar ze nu met de dokter zat. 'hey..' zei ik zacht..

jongin:
ze ging liggen ik draaide me om zodat i haar kon zien 'zie je vanzelf wel' ik glimlachte flauw naar haar. 'beetje vertrouwen in hebben!' noujha ik moes gewoon te veel regelen voor ik het kon zeggen.
wE zaten even en hoe langer we zaten hoe pijnlijker me rug werd. Ik kreunde terwijl ik me rug vast greep. 'beter nu trainen voor ik niet meer kan bewegen!' ik sprong op en wilde niet toe geven dat ik eigenlijk al te ver gegaan was.

Lennie:
 De jongen kwamen binnen. 'hey' ze ik rustig terug en sprong van het bed af. ik boog voor de dokter. 'bedankt en tot morgen' ik pakte me jasje en deed deze aan. Ik liep naar de jongens.'ja ik ga naar bed' zei ik zachtjes en wilde langs hun heen lopen. Ik weet het ik zie er ziekjes uit dus moet naar bed en rusten. Ik moest van xiumin wachte tot iemand me naar me kamer kon brengen

marlon:

ik teutte mn lippen toen hij het niet ging vertellen en dat ik een beetje vertrouwen moest hebben. ik hield niet van verassingen.. of gewoon niet weten wat ik kan verwachten enzo.. werd ik onrustig van..
ik lag eigenlijk best lekker. is vaak zo pas als je rust pakt, je merkt hoe moe je eigenlijk bent. en ik merkte het al aardig.. jongin probeerde weer te gaan staan maar kon zien dat zn rug het nu echt wel gehad had. en die idioot wou nog door! ik schudde mn hoofd ' nope, genoeg voor vandaag ' zei ik tegen hem ' ik smeer je rug nog een keer in. en ik moet me toch opfrissen voor ... ' kon ik zeggen dat het een date was met baekhyun? was het een date? ik wist het niet... en werd er zoals gezegd redelijk onrustig over... maar.. dat moest ik ni onderdrukken.. we gingen weer opnieuw beginnen en kijken waar het naar toe leidde..

Chen:

ze liep onze kant op en zei dat ze weer naar bed ging.. omdat ze dacht dat we dat wilde horen.. en om eerlijk te zijn.. wilden we dat ook .. maar eerst wat anders ' je gaat toch naar bed op een lege maag? kom we gaan eerst wat eten. dyo heeft gekookt' zei ik tegen dr. ' op naar de kantine!' zei ik alsof ik een aanval ging plegen en mn troepen moest leiden.

jongin:
ze merkte het op.. ze merkte gewoon op dat het niet meer ging.. ze wilde me rug weer insmeren eigenlijkh hoefde dat niet echt meer. Maar dubbel kan nooit geen fout. ik ging terug zitten en deed me shirt omhoog. ik wachte even maar merkte dat ze niks kon doen want de zalf lag ver weg. ik ging op me buik liggen zodat ik er dna misscehin bij kon. ik kreunde het lag net te ver weg. als een klein wurmpje probeerde ik voor uit te komen. Ik rekte me vingers en eindelijk had ik de zalf. 

Ik ging terug overeind zitten en gaf de zalf aan.

lennie:
oh nee eten. daar had ik nog minder zin in dan in bed liggen. Dat leek me nu nog wel luek om te doen. Maar eten.. Dan was ik hun alleen maar ten last. 'okey' zei ik rustig ne liep de jongens achterna. glimlach op me gezicht toveren.. Wees geen last!. 'nog getraint?' vroeg ik wat blijer aan kyungsoo en Luhan. Jongdae's antwoord kon ik al wel raden. 

in de kantine aangekomen pakte kuyngsoo uit. hij was echt mijn keuken prins. Maar de zin om te etne had ik niet.