Love story

Alex
Alex stopte meteen met eten toen hij zag hoe de man die het leuk vond om hem weg te duwen zich over Jake boog. Jake werd helemaal wit en Alex voelde zich ongemakkelijk. Hij keek toe terwijl zijn hart zich begon te verbrijzelen. Zijn kaken waren stevig op elkaar geklemd en hij kreeg wat trillende handen toen hij zag wat Lodewijk bij Jake deed. Zijn hand ging naar de plek waar Jake hem had gebeten op hun avond,,, toen hij in hem kwam… zo lang geleden en het voelde nog steeds als gisteren.
De gedachtes verdwenen toen hij Jake’s stem hoorde. Het klonk boos en toen Alex eindelijk een beetje beter keek, zag hij dat Jake het absoluut niet fijn vond. Zijn vlees vergeten, dat nu is het gras lag, stond hij op. Zijn handen waren gebald en hij was vastbesloten om Lodewijk van Jake af te krijgen. ‘Hey!” riep hij. ‘Laat hem met rust.’ Alex maakte zich zo groot mogelijk, later zou hij erachter komen dat hij hetzelfde deed als wat zijn vader ook altijd deed. Nu wist hij dat alleen niet, hij had maar 1 doel nu .

Jake
ik sloot me oge ntoen ik geen kant meer op kon en hij zijn handen overal lied gaan zonder enige gevoel van respect. 'stop' herhaalde ik nogmaals maar deze keer zachter. 'nee'mompelde hij weer en zette zijn tanden nog harder in me' Dit vind je leuk!' beval hij. Ik schudde me hoofd. Ik vond niks leuk aan hem. Naast me stond de gedaante op hij maakte zich groter en beval Lodewijk dat hij me met rust lied. Ik voelde hoe lodewijk iets losser ing zitten en omhoog keek. 'Wat wil je mee doen. kom maar hoor' hij wenkte en greep naar zijn hand. teriwjl hij domweg zat te lachen als een dikzwijn. 'met zin 3e des te leuker.' Doordat hij met zijn hadn bezig was had ik me een beetje kunnen draaien en me hand tegen zijn borstkas kunnen zetten ozdat ik me weg kon duwden. Maar hij hield me nog steed met zijn hand in me zij. 'Alex' ik schudde me hoofd. Ik wilde echt niet dat hij er bij gebracht werd.

Alex
“Laat me los.” Zei Alex met een vlakke stem en hij trok snel zijn hand weg, wat makkelijk was want Lodewijk’s hand was zweterig. “Ik wil helemaal niks doen, jij moet van hem afgaan!” zei hij weer. ‘Je bent te dom om te zien dat hij het niet wil.’ Hij ging weer een stap dichterbij staan, zodat hij nu boven Lodewijk uit torende aangezien de man half op de grond zat.
Jake’s stem maakte hem zenuwachtig though. Het klonk zo bang… zou dat een reden hebben? Alex’ ogen gingen even snel naar die van Jake en hij zag ze angst die daarin te zien was. dat was het, Alex had er genoeg van. Hij zette zijn beide handen op de rug van Lodewijk en probeerde hem van Jake af te duwen. Hij had echt gedacht dat het lukken, alleen het lukte niet, en zijn voeten drukte zich in het gras.

Jake
Ik schudde opnieuw me hoofd. ik was echt wel blij dat hij me hielp maar ik was bang voor Lodewijk zin reactie. En dat begon nu ook te komen. Hij beogn steeds bozer te worden omdat Alex hem neit met rust lied. Me hart ging te keer met dubbele gevoelens. angst trots bang blij alles.. walging hormomen.  alles ging door elkaar heen. Alex begon aan Lodewijk te terekken. MAar lodewijk was veel dikker en sterker dan dat dotje. Lodewijk gaf Alex een zat en stond op. Nu was ik vrij en kroop bij hem weg. Ik sprong op en probeerde nutussen Alex an lodewijk te komen. Lodewijk vloog Alex echt rond zijn nek. 'kappe!'

Alex
Alex had nooit gedacht dat Lodewijk ineens opstond. Hij was nu zowat 2 koppen kleiner, en zoiezo veel kleiner kwa spiermassa. Hij voelde zich ineens erg klein, en hij nam een stapje achteruit. Jake stond zo snel als hij kon op, alleen Alex durfde zijn ogen niet van de man voor hem te verwijderen. “Jake…’ zei hij. Hij wist nu zeker dat hij niet zou winnen. Alleen no way in hell had hij verwacht wat er hierna gebeurde. Lodewijk schoot vooruit en Alex voelde zijn handen rond zijn neck sluiten. Paniek raasde door zijn lichaam, zijn ogen schoten open in pure terror en zijn handen begonnen naar zijn nek te graaien. Hij voelde hoe Lodewijk begon te knijpen, en Alex maakte een stikkend geluid. Hij kreeg geen lucht meer, herinneringen van thuis kwamen bij hem op en hij begon meer te proberen om los te komen. Zonder succes, hij zat vast, hij kon nergens naartoe en hij kreeg geen lucht meer! “Jake….” Zijn stem was bijna weg. ‘Jake!” hij keek naar de jongen in paniek.

Jake
'nee nee!!'  ik sloeg Lodewijk maar het werkte niet. Ik zag hoe Alex steeds verder stikte. Ik wist niet wat ik most doen ik trok aan zijn arme trok aan zjn shirt maar niks werkte. Er zat nog maar een oplossing tussen Ik drukte me tussen alex en Lodewijk in met me gezicht naarl odewijk waarna ik me mond op de zijne drukte. ME bik draaide zich om en ik kreeg echt het gevoel dat ik moest over geven. Maar door me actie  zwakte de handen rond Alex nek af en lette hij meer op de zoen met mij. Zijn tong drukte tegen em tanden aan. aah ah nee. me lichaam trilde. Alles om er voor te zrogen dat hij van alex af bleef

Alex
Lodewijk’s grip op Alex’ nek verzwakte een beetje, alleen hij liet hem niet los, dus Alex kon niet weg. Hij moest hopeloos toe kijken hoe zijn liefde een andere man zoende. Zijn hart brak, het was verschrikkelijker dan het gevoel van stikken. Zonder dat hij het door had prikte er tranen achterin zijn ogen. Elke keer als hij met Jake was gebeurde er iets met hem. Maar deze keer is hij er meteen om je te helpen. Alex legde een hand op die van Lodewijk’s handen, nog een keer proberend om zich te bevrijden. Ademen deed zeer, en hij wilde zooo graag dat het ophield. Hij wilde dat Jake ophield met het zoenen van de man, hij wilde dat die man zijn handen van zijn nek afhaalde, hij wilde terug naar het in het gras zitten samen met Jake en dat alles goed was.

Jake
hij lied niet los ik voelde het aan zijn houden.. Ik begon zjin lichaam aan te raken. 'touch me' bracht ik al zoenent uit. Hij moest en zal alex los laten. Lodewijk verbrak de zoen wat mij tot adem lied happen terwijl ik op begon te boeren. 'oh eindelijk wil je me!' zei ik ik voelde hoe hij alex weg gooide en mij terug in een houdgreep wikkelde.Okey nu wa het mijn buurt los te komen. Ik beogn weer te duwen terwikl ik herhalend slikte. Ineens kwam John aangelopen. 'yo jongens!' riep hij ook al bezopen als het maar zijn kon. Ik snapte niet echt hoe mensen zo waisted konden gaan op een kelt fest. 'aawh zijn we aan het knuffeln ' zei hij en gooide zijn arme rond ons heen. even later lied hij los en pakte lodewijk weg 'kom ik heb een paar meiden gezien!' lachte hij terwijl hij lodewijk mee porbeerde te krijgen.

Alex
Alex viel als een hoopje op de grond, en begon kei hard te hoesten. Zijn ogen was stijf dicht geknepen en hij greep naar zijn keel. Zijn lichaam krulde zich op in een foetus houding terwijl het hoesten aanhield. Het voelde alsof zijn keel in brand had gestaan. Toen hij zijn ogen opende, werd zijn wereld alleen maar erger. Jake en Lodewijk…. Dit moest een nachtmerrie zijn. Ja dat was het, een nachtmerrie. Alex zou gewoon wakker worden in zijn eigen bed, alleen, en dan zou hij een douche nemen en hierop terug denken als een facked up droom.
John kwam aanlopen en hij was volgens Alex de stomste persoon ooit. Hij kon zien dat hij pijn had, hij kon zien hoe Lodewijk Jake aan het betasten was… maar nee, John was daar compleet blind voor. Het hielp wel want John pakte Lodewijk op, en nam hem zonder enige moeite mee. Hij moest superkrachten hebben ofzo om dat te kunnen. Nu waren Alex en Jake eindelijk weer alleen. Jake lag nu ook op de grond, en Alex keek even naar hem. ‘Jake, gaat alles goed? Heeft hij je pijn gedaan?’ vroeg hij en zijn stem klonk gebroken.

Jake
Ik wilde echt wel naar alex gaan over zijn rug wrijven hem helpen met ademen maar me lcihaam wilde niet. het had zichzelf afgesloten wat vaker gebeurde als dingen te veel terug kwamen. Ik zat op me knieen met me handen in het gras. stil zonder iets te bewegen Ik hoorde hoe Alex vroeg hoe et ging. nee ik meost dat aan hem vragen. Maar er kwam geen woord uit me mond. Alex vroeg of ik pijn had. Lichameljik niet.. daaro mschudde ik me hoofd van niet. nog steeds met me mond op elkaar. Nu ik meer macht kreeg over me lichaam keek ik rond op zoek naar eenwc en wat een geluk nog geen 15 meter verder op stonden wc. Ik stopt en en probeerde r zo snel mogelijk heen te komen. Toen ik er bovne hing kwam alles er uit zitten. Ik voelde me vies maar het was me eigen schuld. Als ik die ene keer hem niet mee had genomen naar huis om Alex et vergeten.. was hij nooit zo geworden. Had hij alex geen pjn gedaan en.. was het nu gewoon een leuke dag geweest. Al trillend bleef ik boven de wc hangen. Ik leunden op me arme omdat ik me omhoog wilde drukken en naar dol graag naar alex wilde om hem te helpen aangezien die arme jongen in pijn was

Alex
Alex was zo bezorgd om Jake, hij zag er niet goed uit. Hij herkende de signalen van teveel gedachtens in iemands hoofd. Hij wilde bewegen om naar hem toe te gaan, alleen dat triggerde weer een hoestbui op, deze keer geukkig niet zo heftig. Maar Jake stond ineens op en rende weg. Alex wist niet waarheen.. al wilde hij zo graag acther hem aan. Jake moest nu niet alleen zijn, Alex moest hem troosten, iets voor hem doen. Hij heeft net iemand anders gezoend. zei de stem in zijn hoofd. Hij dismissedte het meteen! Jake had het gedaan voor hem! Jake deed altijd alles voor hem. Dat was Alex niet waard.
Met een zucht rolde Alex op zijn rug, kijkend naar de wolken die voorbij gingen. Zijn ademhaling was langzaam terug aan het gaan naar normaal, hij voelde nu vooral de plekken waar Lodewijk’s vingers hadden gezeten. “Jongen? Hallo… gaat het goed met je?’ vroeg iemand en er verscheen een gezicht in zijn gezichtsvlak. Alex sloot zijn ogen en zuchte. ‘Met mij gaat het prima.’ Zei hij in zijn raspy stem. ‘Laat me maar gewoon even, ik moet zo ergens heen.’ Dat was waar. Hij moest naar Jake.

Jake
ik wist me omhoog te duwen en naar de verrijdbare wasbak met spiegel te brengen waar ik me mond vaak spoelde. DE smaka bleef hangen en het het gevoel dat ik het zelf op me het geroepen. Ik maakte van me handen een kommetje. het water druipte er langzaam in. Het kommetje stroomde bijna over deze hoeveelheid water gooide ik in me gezicht. Ik begon me gezicht te wassen en vervolgens me mond weer te spoelen. Dit deed ik herhalend tot me gezicht volledig koud werd. Ik pakte de wasbak beet en kneep er in. 'Terug naar de normaal gedagen. lachen en het gewoon achter je laten' zie ik tegen de jongen in de spiegel. 'Het verleden kan je niet meer pijn doen' zei ik nogmaals. op die gedachte draaide me maag weer om belande ikweer bij de wc en begon alles weer overnieuw. Het maagzuur opkotsen waarna ik me mond spoelde en me gezicht herhalend nat maakte.

Alex
Het lukte Alex uiteindelijk om overeinde te komen, en hij zocht in de richting waar Jake heen was gegaan. De wc’s, Alex wist zeker dat Jake bij de wc’s was. het lopen ging gelukkig goed en al snel was hij bij de wc’s aangekomen. ‘Jake benje hier?’ hij hoorde iemand overgeven en de grond viel onder hem wel toen hij hoorde dat het Jake was. zonder na te denken stapte hij de wc in en opende de deur van Jake’s hokje. Alex viel half achter hem neer op zijn knieen en legde zijn hand op Jake’s rug, hopend dat Jake hem niet weg zou slaan. ‘Jake, laat me helpen alsjeblieft. Wat is er aan de hand?’

Jake
lagnzaam knoopte ik het eerst knoopje van mijn blouse open ik wapperde het een en weer waarna ik met een natte hand me borstkas nat maakte. Ik ademde nog steeds belachelijk snel. Met me hand op me borstkas keek ik terug in de spiegel. 'dont be weak.' zei ik streng terwijl ik mezelf recht in de ogen keek. Ik begon aan met petje te zitten en me haren wat ik in model terug porbeerde te krijgen. 'dont be weak.' herhaalde ik weer. oh.. me gezicht trok wit weg terug naar de wc. toen ik dar voor de 3de keer zat voelde ik iets achter me. Me lichaam schrok en wilde tegen stribbeleme maar het moment dat alex zijn mond open deed en zijn stem het hokje vulde werd elke spier in me lichaam slap. Hij vroeg wat er was. 'misselijk' bracht ik uit. Ik dwude me van de wc pot af en lied me met een doffe klap tegen het muurtje aan vallen. 'drank is vast fout gevallen' loog ik. het was niet dat ik niet wilde dat Alex het wist. ik kon het gewoon niet zeggen. Nee ik kon oko niet liegen. 'nee das het neit' zei ik er metee nachterna waarna ik op probeerde te staan. 'hoe gaat je nek.'? in het opstaan

Alex
Alex was stil toen hij keek hoe Jake neerviel tegen de muur. Ze zaten krap in het hokje, maar het maakte geen van beide uit. Hij legde een zuchtgevende hand op Jake’s knie. “Je mag er altijd over praten als je er klaar voor bent.” Het was raar om dat te zeggen, waarom zou Jake nu ineens al zijn geheimen aan Alex gaan vertellen. Natuurlijk zou hij dat niet gaan doen. Maar Alex wilde dat hij het wist. Hij glimlachte een beetje toen Jake naar zijn nek vroeg. ‘Het gaat. Ik voel zijn fingers nog, dat is alles. Het was gelukkig te kort om echt te kunnen stikken.’ Hij maakte oogcontact met Jake. ‘Ik denk ook niet dat er blauwe plekken zzullen komen. Teminste, ik hoop het niet! Ik hoop dat je me nooit meer met blauwe plekken hoeft te zien.’ Hij lachte toen hij terug dacht aan een half jaar geleden. Zijn mooie blauwe oog had nog voor 2 weken aangehouden toen. “Wat denk je ervan als we buiten gaan zitten? Dan heb je wat frisse lucht, ik heb drinken bij die je mag hebben. We kunnen rond de mensen gaan zitten dit keer zodat als hij terug komt, meer mensen ons kunnen helpen…’ zei hij het laatste erg zachtjes, maar hij wilde wel uitleggen dat hij erover na had gedacht. Hij stond een beetje op en rijkte zijn hand uit naar Jake. ‘Wil je met me meegaan naar buiten?’