sao sword art online

Ze had het voor elkaar gekregen om een soort slaapstand terecht te komen. Het was alleen geen slaap als ze gewend was. Het leek op een soort stand-by stand. Gewoon om je character op krachten te laten komen.

sao sword art online - Pagina 10 30m76ug

na een tijdje was het hem toch gelukt om in een soort slaap te vallen. voor hem leek het gewoon op een normale slaap omdat hij wel gewend was hoe de standby achtige slaap voelde.

Op een gegeven moment ontwaakte ze uit de stand-by stand. Langzaam begon ze alles weer waar te nemen rondom haar. De lucht. Het licht dat door het raam scheen. Frau die met z'n armen om haar heen lag. Met een zachte blik keek ze naar hem en zag dat hij nog in de slaapstand was. Rustig bleef ze liggen. Het was echt fijn dat ze iemand als Frau gevonden had om bij te blijven in de game. Dan was ze in ieder geval niet alleen. Het leek haar heel vervelend om deze game in je eentje te moeten spelen. Helemaal nu iedereen erin gevangen zat.

Ook hij ontwaakte uit zijn slaapstand en keek even om zich heen. Er verscheen een glimlach op zijn gezicht toen hij nanaho naast hem zag liggen. 'Goeiemorgen!' zei hij opgewekt. Hij was weer helemaal uitgerust en opgefrist. en nog belangrijker, zijn stat's waren weer normaal geworden. Hij kwam even overeind zodat hij op het bed zat. Even keek hij de oude kamer rond en hij moest zacht lachen door de herinneringen. 'Het is fijn om dit spel nu met iemand samen te spelen.' zei hij en hij keek met een glimlach om naar nanaho.

Ze keek Frau met een glimlach aan toen die haar een goedemorgen wenste. 'Goeiemorgen.' wenste ze hem terug en knikte op wat die vervolgens zei. 'Ja, dat is zeker waar.' zei ze zacht. 'Meestal als ik een online game speel, dan speel ik alleen en als ik dan echt hulp van iemand nodig heb voor een quest dan vraag ik wel andere spelers om hulp. Alleen is deze game anders. Helemaal nu we hier een soort van gevangen zitten, ben ik blij dat ik met iemand samen ben.' vertelde ze hem en keek hem aan in z'n ogen, tijdens het praten.

Hij stond op uit het bed en liep naar het raam toe. 'Normaal speel ik ook alleen. Maar nu... tja het is fijn dat iemand bij me is die geen hekel heeft een beta spelers. We kunnen jullie zelfs nog helpen.. Zolang we niet vermoord worden door andere spelers tenminste.' zei hij met een zucht. Toen hij naar buiten keek zag hij dat het al heel erg druk buiten was. Even snel keek hij naar de pilaar in het midden van de stad en zag er een paar bekende nemen op staan. 'Dat bedoel ik dus.. Wij beta spelers zijn nergens meer veilig.' zei hij met een zucht. hij zag er gelukkig nog geen naam op staan van zijn clubje waar hij mee optrok in de beta tijd. Hij was nu nog meer vastbesloten om sterker te worden zodat ze de game levend uit zouden komen.

Rustig stond ze op toen ze hoorde wat Frau met een zucht zei en kwam langs hem staan voor het raam. Er stonden al wat namen op ''de pilaar des doods'', zo noemde ze het. Ze zuchtte even en keek met een frons naar d'r vriend. 'Ken je de namen die op de pilaar staan?' vroeg ze zacht en voorzichtig. Als je naam op die pilaar verscheen was je niet alleen ingame dood, maar ook in het echt. Ze gunde het niemand, maar het gebeurde in deze wereld dikwijls. Zij moesten ervoor zorgen dat hun namen er niet op kwamen.

'Nee ik ken gelukkig niemand persoonlijk die op de pilaar staan. Maar er staan wel een paar namen op die me bekent voorkomen van de beta tijd. Dat waren dan wel mensen die je gewoon is tegenkwam of zo. Meer niet.' Zei hij. Hij keek weg van de pilaar en naar nanaho. 'Het maakt ook niet veel uit wie erop staan. We moeten gewoon zorgen dat wij blijven leven.' Zei hij met een zucht. Hij wou niet gevoelloos overkomen, Hij wou alleen afstand tussen die namen en zichzelf creëren. Hij equipte zijn jas weer en glimlachte naar nanaho. 'Zullen we kijken of er een nieuwe boog voor je is? Zonder wapen kan je immers niet veel.' zei hij met een lach.

Ze luisterde naar wat Frau tegen haar zei en knikte uiteindelijk op wat zijn mening erover was. 'Je heb wel gelijk.' zei ze zacht. 'Het is nu ieder voor zich.' Haar laatste zin kwam er nogal zwakjes uit. Zij was niet zo'n persoon die alleen aan zichzelf dacht. Nu moest ze dat wel doen. Haar leven en die van Frau waren het belangrijkste nu. Niemand anders was te vertrouwen. Ze keek toe hoe hij zijn jas weer equipte en knikte met een glimlach op zijn voorstel voor een nieuwe boog. 'Lijkt me een goed plan.' zei ze en liep met hem mee naar een merchant die wapens verkocht.

Hij liep samen met nanaho naar een merchant die wapens verkocht. Bij de merchant aangekomen keek hij even rond. 'Ik moet even naar een skill alocator gaan. Ik ben zo terug.' Zei hij tegen nanaho waarna hij wegliep. Hij liep rond het plein waar alle merchants waren en dook een klein steegje in. Hij liep langs alle skill alocators dieper het steegje in. Aan het eind van het steegje was het heel donker en het was nauwelijks zichtbaar dat er een kleine trap naar lager terrein leidde. Hij liep de trap af en in de diepte stond er een man. Hij was een soort skill alocator die buiten de normale skills om ging. die man werd ook wel de dark skill alocator genoemd. 'Kunt u mij helpen?' vroeg hij aan de man. 'Ken ik jouw niet? aaahhh ja jij bent een van de beta's. Wat is er? zijn de monsters een beetje veranderd?' zei de man met een valse lach. 'Ja de monsters zijn inderdaad veranderd ja! U kunt toch skill points resetten?' vroeg hij de man. 'hhmmm... ja dat kan ik wel doen. en je hebt mazzel want de eerste keer is gratis.' zei de man. De man stak zijn hand uit waar hij een steen in hield. 'Gebruik deze steen en je skills worden gereset. je kan dan alle punten weer opnieuw verdelen.' zei de man. 'dank u.' Zei hij waarna hij de steen van de man aannam. Hierna rende hij snel weer terug naar nanaho. hij hoopte dat ze al een leuke boog had gevonden.

Frau liep met haar mee tot de wapenmerchant en ging toen weg. Hij moest even naar een skill alocator, zei die. 'E-eh, oké.' zei ze wat onzeker en keek hem na. Ze voelde zich een beetje onzeker zonder zijn aanwezigheid. Hij zei dat je niemand mocht vertrouwen hier. Nu was ze alleen. Met een diepe zucht, probeerde ze het zich van zich af te zetten en richtte zich tot de merchant. Ze bekeek zijn waren even en zag toen een mooie boog. Hij was ook nog eens goed voor haar level. Met een glimlach wees ze de boog aan. De merchant haalde het naar voren en gaf het aan haar. Hij vertelde haar de prijs en ze gaf hem de zilverstukken die ervoor nodig waren. Toen ze de boog equipte, verscheen de naam voor haar. De boog heette, Bow of Orik. Dat was wel een stoere naam. Frau was weer langs haar komen staan, nadat ze de boog om haar schouder had gedaan. Met een glimlach keek ze naar hem. 'Gelukt?' vroeg ze aan hem.

Toen hij bij nanaho was aangekomen had ze al een boog gevonden en hem al gekocht. Nadat ze hem had geëquiped vroeg ze aan hem of het gelukt was. 'Ja het is gelukt. En bij jou ook zo te zien.' zei hij met een glimlach. 'Ik hoop dat je niet door iemand bent lastig gevallen toen ik weg was.' Zei hij en hij keek haar met een lichtelijk bezorgde blik aan.
Buiten het spel was hij nooit zo een persoon die snel vrienden maakte of snel bezorgd was om anderen. Maar door wat ze nu hadden meegemaakt was hij anders. En nanaho was een van de enige die hem niet wantrouwde of hem de schuld gaf van alles. En waarschijnlijk nog het belangrijkste. Zij wou hem niet vermoorden. Hierdoor voelt hij dat hij een plicht tegenover had. Om haar te beschermen en om te zorgen dat ze er beide samen, levend uitkwamen.

Ze knikte toen hij zei dat hij zag dat het bij haar ook gelukt was en toen hij zo bezorgd om haar was of ze lastig was gevallen, glimlachte ze lief naar hem.
'Nee, ik ben niet lastig gevallen, Frau, maar ik waardeer je zorgen.' zei ze en gaf hem een klein kusje op z'n wang als dank voor z'n zorgen.
Met een lieve blik keek ze hem aan en keek toen rond zich. 'Misschien kunnen we beter verdergaan.' zei ze toen zacht. Ze wist dat mensen achter Frau aan zaten, dus leek het haar handiger om niet te lang op één plaats te blijven.