omstandigheden

Ulrike de Vries

'Jah, het spijt me. Zal ik met smoesjes komen of gewoon zeggen dat ik vroeger had moeten vertrekken.'
Zegt hij.
Ik kijk hem aan, echt als ik ergens een hekel aan heb ik het te laat komen, maar vooral hier in het ziekenhuis, je hebt een taak hier! Maar ik kijk het wel aan de eerste dag. Ik pak zijn dossier er bij en begin hem wat vragen te stellen.
'Ik zie dat we even oud zijn'.

Kevin de Jong

Het meisje zit nog steeds te vervelen aan de persoon aan de andere kant van de telefoon.
Ik weet niet wie het is maar heb er medelijden mee.

Met tegenzin breng ik de bestelling naar haar tafel.

Evylian Willems

De werknemer kwam uiteindelijk mijn eten geven, Ik keek er naar. 'Ehhm jakkes der zit een haar in.. Wat is dit voor serves.'  Zei ik boos en duwde het eten van me vandaan. Ik pakte de koffie en wilde weglopen. 'En zelfs de koffie is lauw hier betaal ik echt niet voor'

Jay Choi

Ze bladerde door mijn papier heen. De zenuwen braken me nu echt uit. Ik haalde me hand door me haar heen en bekeek haar handen. 'Ik zie dat we even oud zijn' Zei ze. Ik keek haar weer aan. 'Oh, Als u het zegt zal het waar zijn' zei ik. Ik wist echt niet hoe ik hier op moest reageren. Ik had me voorberijd op de vragen over werk en motivatie enzo niet over mijn leeftijd en dat ze even oud zou zijn.

Ulrike de Vries

Hij kijkt me zwetend aan, misschien omdat hij te laat was. Noemde hij me nou u?
'Kom op, we zijn nu collega's. Ik heet Ulrike en je mag wel gewoon jij zeggen. Maar als we bij patiënten zijn ben ik Dokter de Vries.'
Ik lach, misschien moet ik wat aardiger zijn voor hem. Ik weet nog hoe nerveus ik was op mijn eerste dag.
'Ik weet dat we een gesprek moeten hebben, maar dit is heel eerlijk ook mijn eerste keer dan ik een stagiaire heb, dus zullen we zomenteen eerst een ronden maken door het ziekenhuis. Daarna kunnen we altijd nog praten, het hebben over je eerste indrukken en alles. Heb jij misschien iets te zeggen of nog vragen voor we vertrekken?'

Kevin de Jong

'Ehhm jakkes der zit een haar in.. Wat is dit voor serves, en zelfs de koffie is lauw hier betaal ik echt niet voor.' Zegt ze terwijl ze alles van haar afduwt en de koffie vast pakt.
Ik loop weer terug en pak de waffel met het papier. 'Het spijt me mevrouw, dit is geen haar op uw waffel maar gekarameliseerde suiker. En wat uw koffie betreft heb ik er voor u een kartonnetje omheen gedaan zodat u uw handen niet zou branden aan de hete beker.' En zodat je sneller uit me zaak oprot, dacht is er achteraan.

Jay Choi

'Kom op, we zijn nu collega's. Ik heet Ulrike en je mag wel gewoon jij zeggen. Maar als we bij patiënten zijn ben ik Dokter de Vries.' Ze lachte lief. Dit stelde me iets meer op me gemakt. Ergens was ik bang dat het zun strenge oude tante zou worden. Maar ze viel best wel mee. Ze vertelde dat het ook haar eerste keer was dat ze een staigere had en dat we misschien beter de eerste ronde konden lopen. Ik knikte 'Das een goed plan, Ik heb op dit moment nog geen vragen of iets te melden maar zodra er iets in me opkomt zal ik het laten weten.' Ik wachte tot ze opstond. Ik wist niet of het hier onbeleeft was om als eerste op te staan en naar de deur te lopen.

Evylian Willems

Ik draaide me om en zuchte diep. Ik perste me lippen samen en zette de beker hard neer. Er spatte wat koffie uit over de tafel. 'En vriendelijk zijn ze ook niet' Ik draaide terug naar de deur. Met me mobiel in me handen liep ik naar de deur. Bij de deur belde ik me vader 'Jah je wil niet weten wat ik nu weer mee gemaakt heb.. Zo onbeschoft' dat laatste zei ik expres heel hard voordat ik de deur uit ging

Ulrike de Vries

Jay zegt dat hij nog geen vragen heeft, en hij zou het me laten weten als hij die wel heeft.
Ik sta op en loop naar de deur. 'Tijd om onze ronde te maken' zeg ik.

Kevin de Jong

Duidelijk pissig draait het meisje zich om. Zet de koffie met een klap neer en morst het op de tafel.
Moperd het een en ander en belt dan zo te horen pappie en gilt iets over onbeschoft. Maar ik kan er niet mee zitten. Terwijl ze weg loopt begin ik op te ruimen. Blij dat ze weg is.

Jay Choi

Ik stond op en volgde haar. We liepen door de gangen heen. 'Hoelang werkt u... ik bedoel. hoelang werk je hier al? als ik vragen mag'

Evylian Willems

zodra ik de deur uit liep. deed ik me mobieltje naar benede. Het beeld was zwart en stond uit. Ik had niemand gebeld maar ik wilde niet toegeven dat die jongen misschien wel gelijk had. Ik liep door naar school toe. op school aangekomen lied ik de jongens mijn tas dragen en de deuren voor me open doen, Je denkt toch niet dat ik dat zelf ga doen.

Katy

Ik rende door de straat heen naar school. Ik kwam langs een schattig koffie winkeltje. Het rook zo heerlijk dat ik stopte met rennen en als en soort zombie naar het raam liep. Ik drukte me gezicht tegen het glas aan. Een jongen stond de tafel schoon te maken. Voor hem lag een heerlijke wafel. Ik likte me lippen was. 'oh wat zou dat heerlijk zijn'

Ulrike de Vries"

Jay vraagt hoe lang ik hier al werk en ik begin na te denken. 'Mijn stage niet mee gerekend zeker ander half jaar.'
We lopen nu naar de eerste patiënt.

Kevin de Jong

De ene is nog niet weg en er hangt alweer een bijna kwijlend meisje aan het raam. Een studente zo te zien. Ik zag dat ze verhorend naar de wafel keek die ik net de vuilnisbak deed. Ik lach naar haar. Niet alleen omdat ze me wel aardig leek, maar ook omdat ze me raam vies maakte met haar gezicht en adem.

Jay Choi

'Dan moet je zeker heel goed zin om nu al een staigere te mogen begeleiden' Zei ik en was erg onder de indruk. We kwamen bij de eerste patiënt aan. Het was een jongere vrouw. Ze lag aan het infus. aan haar lichaam te zien. zou ze heel goed longkanker gehad kunnen hebben.

Evylian Willems

*opschool*

katy

Je jongen gooide de wafel in de prullebak. Ik deed heel dramatisch mijn handen tegen het raam aan. 'nee lekkere wafel niet dood gaan' Ik keek een soort van sip naar de jongen. Hij lachte lief terug. Gelijk veranderde mijn emotie naar blij. Ik lachte met een brede glimlach naar de jongen. terwijl ik de winkel doorkeek zag ik een klok hangen. 'Wat zo laat al ik moet rennen' Ik stapte achteruit en zag dat ik het raam had laten aanslaan mijn met ademhaling