the truth

rp over een familie

lana:
''ik ben thuis hallo''. eindelijk klaar met school. voor nu dan. ik aaide simba over zijn kop. hij begon meteen te spinnen. ik zette mijn tas weg. deed de koelkast open en pakte een pak dubbelfris. meteen stond simba bij de koelkast te kijken of er nog wat lekkers voor hem was.
''sorry jongen deze keer niet''. simba was een grote en lompe boskat. ik pakte mijn glad dubbelfris en ging achter mijn laptop zitten. even sociaal media bekijken. ik zat nog maar net toen natuurlijk gooide simba weer een vaas om. ik schrok wel maar volgens mij was he niet zo'n dure vaas dus legde ik er een briefje bij

simba heeft het gedaan ik was het nu een keertje niet.

peter:
Nog een uurtje werken en dan naar huis. Ben benieuwd wat Lana voor eten gaat klaarmaken.

lana:
pa gaat vast vanuit dat ik eten ga koken. nou dan maar even kijken wat er in huis is. alweer naar de koelkast toe. er zat niet zo veel in. ik liep terug naar mijn laptop en zette een liedje op (radioactive). dan maar een pan spaghetti. even het recept er weer van opzoeken. jap dat was het pan op het voor met water. dande spaghetti er in en laten koken. terwijl ik stond te wachten tot het goed  was simba op het aanrecht geklommen om te kijken of er eten was. er lag een beetje gehakt meer niet. maar hij at het natuurlijk weer op. hij begon te miauwen ik miauwde terug ik weet niet wat hij zij maar het was vast goed.

simba
miauw, miauw ''miauw pprrrr?'' miauw miauw. miauw miauw ''miauw miauw miauw''.pprrr. miauw!

peter:
Op de parkeerplaats stond Peter bij zijn auto. “Ik snap maar niet wat jij hier in Nederland met zo’n auto moet” zei Coen een collega. “Tja, dat vroeg MJ zich destijds ook al af” antwoordde Peter, “ik denk dat de gele kleur me wel aan stond”. “Voor mij blijft het benzine slurpende aso bak en hij past niet eens bij je.” gaf Coen terug. “Laat het uiterlijk niet je beoordeling beïnvloeden. Deze is volledig aangepast.” zei Peter. “vreemd, er was toch een mooie zonnige dag opgegeven, lijkt erop dat het zo dadelijk flink gaat regenen. Tot morgen Coen.” Peter stapte in zij auto en reed rustig van de parkeerplaats, op weg naar huis. Na enkele minuten barstte de storm los.

lana
toen het eten bijna klaar was begon het te stormen. ik rende naar buiten om de was naar binnen te halen zodat het niet nat zou worden. maar ik was te laat en de was was nu al erg nat en ik ook. ik haalde de was van de waslijn en rende met een volle wasmand naar binnen. simba stond voor de deur te miauwen en rende tussen mijn benen door naar buiten. net op tijd was ik binnen anders zou het eten verbrand zijn.
het begon te donderen en bliksemen. waar is simba hij houd helemaal niet van regen. waarom is hij naar buiten gegaan. ik trok mijn jas aan en ging naar buiten. ''simba simba waar ben je poes poes poes kon maar bij het baastje''. hij kwam niet. ik maakte me wel een beetje zorgen nu. meestal komt hij wel als ik roep maar nu dus niet. ik liep naar het bos achter ons huis. hij zal daar wel zitten'' simba simba kom hier nú''.

peter
Ruitenwissers op volle snelheid. Regen kwam met bakken uit de lucht. “Gelukkig is Lana al thuis”, denkt Peter. Zie nauwelijks iets. De rit naar huis duurde langer dan gewoonlijk. Thuis aangekomen rook Peter de spaghetti. Aangebrand. Hij zette snel het fornuis uit. “Lana, waar ben je” roep Peter. Hij loopt het hele huis door. Geen Lana te vinden. Het onweer is vreselijk. Bliksemflitsen volgde elkaar snel op. Dit weer is niet normaal meer. Peter pakte zijn telefoon. Na een poosje hoorde hij gelukkig een bekende stem. “Lana, met je vader” .

lana
het was donker buiten en erg koud. in de verte hoorde ik een klagelijk bekend geluid '''miauw miauw''. het was simba dat wist ik zeker. geen andere kat kon op zo'n manier miauwen. '' simba waar be je ik kom er aan''. op dat moment ging mijn telefoon.
'' lana met je vader''. ''he pa, ik ben simba zoeken hij is in het bos, wil je het fornuis uit zetten er staat een pan met spaghetti op, zie je dadelijk''. ik hing op. en liep in de richting waar ik voor het laats het gemiauw gehoort had. onder een bosje lag een groot silutette. '' simba ben jij dat''. ik liep er voorzichitg heen. ''simba''.
simba lag languit onder het bosje'' hé daar ben je kom bij het baasje''. simba deed niet bepaalt veel. ik ging op mijn knieen zitten en strekte mijn handen naar hem. niet verwachtende dat hij zou toelaten dat hem zou pakken. maar ik kon hem toch pakken. hij keek me aan met zijn grote buine ogen.
''miauw''. hij was erg nat. het regende nog steets erg. simba kroop in mijn nek. dat was koud. simba trilde volledig. zilige kat ik liep met simba onder mijn jas terug naar huis.

peter
Ik legde de telefoon weg. Precies Lana, gaat in dit weer Simba zoeken. Ze is echt dol op haar kat.
Ik liep naar de keuken. “De spaghetti kunnen we wel vergeten. Ik zal wat boterhammen klaarmaken met kaas, sla en schijfjes tomaat”. Net was ik daarmee klaar toen de garagedeur open ging. “Zal Lana wel zijn” dacht ik. Ik wist dat ze haar eigen gang wilde gaan. Mijn oog viel op een kapotte vaas met een briefje erbij: Simba heeft het gedaan ik was het nu een keertje niet. Ik grinnikte.

lana
ik was thuis aangekomen. het was al bijna gestopt met regen. alleen een paar verdwalden druppels vielen nog naar benenden. pa had een paar boterhammen gesmeerd.
''lekker''. ik legde simba op een kleedje voor de verwarming. ik pakte een handdoen en begon simba droog te wrijven. ''sorry voor het laten verbranden voor het eten''. ik keek naar het fornuis waar de pot spaghetti nog opstond.
''volgens mij is simba weer bijna gezond, alleen nog volledig nat, maar dat kan opgelost worden''. zelf was ik ook nog nat dus pakte ik een handdoek en begon ook mijn haar droog te maken.
''gaan we dadelijk nog wat doen''?

peter
Ik keek Lana aan.” Misschien moeten we inderdaad maar eens wat doen……….. Oké, ga vast in de auto zitten , pak ik nog even wat extra spullen”. Kwartiertje later zat ik in de auto naast Lana, Simba op haar schoot. Drukte op een scherm en de navigatie kwam omhoog. “Zei vanmiddag nog tegen Coen dat deze auto wat is aangepast!” grinnikte een beetje en voerde een bestemming in. “Goed daar gaan we dan”, de knalgele auto startte, trilde eventjes een heel klein beetje. Het ene moment keken we over onze oprit naar de straat, het volgende moment waren we omgeven door veelkleurige spiralen van licht. De auto schoot er doorheen, tijd en snelheid speelde hier geen rol meer. Enkele tellen later werden we omgeven begroet door zonnestralen en een strakblauwe lucht. Tevreden keek ik naar buiten. “Wat is Oahu toch een prachtig eiland”. Voor ons lag het toeristische Waikiki Beach. “Laten we eerste hier eens een paar dagen opwarmen en dan rijden we door Diamond Head crater. Ik leg een creditkaart op het dashboard. “Pak deze maar, alleen geen grote spullen kopen, voor de rest maakt het niet zoveel uit”. Hoorde Simba even zachtjes mauwen. Stapte uit de auto en liet de warmte op mij af komen. “Heerlijk zo’n benzine slurpende aso bak.” en liep richting het strand.