Love story

Jake
Ik stopte draaide me om en begon te lachen. 'wat dacht je van een dikke nee..' lachtei k hard niet begrijpend dat hij zo iets durfde te vragen. 'Bel een taxi.. die heb je hier genoeg. 'Ik liep zonder pardon de kroeg uit. 

toen ik de deur uit was liep de barman naar Alex toe. 'hulp nodig?' vroeg hij terwijl hij zijn hand uit stak naar Alex om hem naar buiten te helpen.

Alex
De nee was een klap in zijn gezicht. Hij keek hoe Jake wegliep zonder nog iets te zeggen. Alex zat daar maar… met een gezicht zo rood als een tomaat en zijn hartslag te hoog.
“Hulp nodig?” vroeg iemand ineens, waardoor Alex een beetje schrok. ‘ow,,, jah thanks…” zei hij terwijl hij heel snel zijn tranen weg veegde. De hulp was de barman was erg fijn though. De weg naar buiten was pijnvol en nu ook nog eens alsof hij er zeeziek van kon worden. Eenmaal buiten gaf zijn lichaam het op en móest hij gaan zitten anders zou hij weer op de grond belanden. De barman was snel en zette hem nee op een stoel. “Het gaat niet echt goed met je he…” zei hij, een grote frons in zijn voorhoofd. “Het gaat prima met me, waar heb je het over.” “Mmhh…” zei de barman alleen. “Wel, ik hoop echt voor je dat je nog thuis kan komen,,, geen enkele taxi gaat jou willen meenemen met al die kleuren op je lijf.” Alex had daar nog niet eens aan gedacht! Natuurlijk kon hij niet met een taxi gaan, dat had Jake ook moeten weten! William….
Alex keek op naar de barman en glimlachte. ‘bedankt voor uw hulp meneer, ik kan de weg nu zelf wel aan denk ik.” Met dat, stond hij moeizaam op en begon te lopen/hinkelen. Hij wist niet waarheen, maar hij wilde de barman ook niet tot last zijn.
De straten waren geel verlicht, en er waren maar weinig mensen op straat. “Waar zou Jake nu zijn?” dacht hij terwijl hij zich richtte op zijn ademhaling technieken. De wereld om hem heen begon ineens te draaien, en hij moest zichzelf aan een lantaarnpaal vast houden om niet om te vallen.

Jake
Ik zat verder op een peukje op te roken en rond te kijken toen me oog viel op Alex die daar bij een lantaren stond. Helemaal alleen. Maar niet voor lang. een stel voelbal mannen aangelopen en die vonde het blijkbaar geweldig om tegen Alex te gaan schreeuwen. Ze maakte hem uit voor homo en alles wat maar kon. Ik blies me wangen op en wildeme omdraaidenweg van de jongen. Ik ging daar gaan aandacht maar aan besteden. 

Nog een keer keek ik naar Alex. hij zag zo wit zo ziekjes. Langzaam voelde ik me steeds slechter voelen. Ik kon die jongen niet achter laten tussen een stel amsterdamse voedbal supporters die te veel gedronken hadden en nog al aantastelijk worden. Vooral het gedeelte laten we er oplos slaan stond bij die voetbalhoelekuns hoog op het lijstje. Ik drukte me peuk uit en liep naar de jongens toe. Net voor de man voor de zoveelste keer wilde slaan hoekte ik hem neer. 'Flikker op!' gromde ik boos. Ze hadden voor wat ik kon zien Alex flink geraakt. Wat me nog bozer maakte. Meteen gaf ik ze een zetje waarna weer een flinke klap. 'Is het stoef ofzo iemand in mekaar rammen die al mank is!' snauwde ik wit van woede.

De sierenes van een politie auto verbraken heel de situatie. De mannen rende weg en de politie ging achter hun aan. (jij mag bepalen of Will geraakt is of niet) Ik draaide me om naar alex. 'het spijt me' bracht ik zacht uit waarna ik me hand uit stak. 'laat me je helpen'

Alex
De lantaarnpaal kwam als ene goede hulpmiddel, en Alex was erg blij dat hij zich eraan vast kon houden. Waar hij minder blij om was, was dat er juist op dat moment een groep met hooligans voorbij liep. En natuurlijk, zoals altijd in zijn leven als hij alleen was, werd er naar geroepen. Misschien straalde hij het gewoon uit, misschien was er wel een gigantisch bord achter hem waarop stond; sla me, ik ben het waard… Alex wist het niet.
De woorden die de groep begon te schreeuwen waren niet zo heel erg. Die kon hij hebben. Hij vond het nu belangrijker dat hij op zichzelf richtte.
Alleen toen begonnen de klappen. Eerst was de man hem gewoon aan het poken, probeerend om een reactie uit Alex te krijgen. de pokes veranderde in duwen, en uiteindelijk kwam er een enorme klap tegen zijn schouder waardoor Alex bijna opviel. Hij moest zich met twee handen vast houden aan de lantaarnpaal om ervoor te zorgen dat dat niet gebeurde. De tweede klap belande op zijn oog, en een schot van pijn schoot door zijn hoofd heen. Hij zag hoe de vuist weer omhoog ging en zette zich schrap voor de volgende klap. Maar die kwam niet. Toen hij zijn ogen weer open durfde te doen zag hij iemand staan die hij niet had verwacht. Het was Jake! Hij was de groep aan het verduwen van hem, waarom zou hij dat doen. Alex keek met verbazing hoe de groep wegrende, eentje met een bloedende neus. Hij voelde bij zichzelf of hij een bloedneus had, en zag dat dat gelukkig niet zo was. Hij wist alleen niet of Jake geraakt was. daar zou hij vast ook niet achterkomen, Jake zou hem dadelijk toch weer in de steek laten. Maar dat deed hij niet. Jake draaide zich om, naar Alex gericht. “Het spijt me.” Zei hij. Alex keek hem wazig aan. Hij snapte er helemaal niks meer van. Plus de splitting hoofdpijn door de klap en de pijn die hij al had maakte het er verschrikkelijk moeilijk op om zich goed te kunnen concentreren. Oh jah, daarbij de alcohol die nog steeds door zijn lichaam heel raasde. “Hey…” zei hij en hij probeerde te glimlachen.

Jake
Alex zei alleen hey terug en begon te glimlachen. Ik toverde een glimlach op me gezicht. 'We gaan anar huis' zei ik terwijl ik zijn haren goed probeerde te krijgen. Door de klap stond het alle kanten op.
'kom' Ik draaide me om zodat Alex om me rug kon klimmen ne ik hem naar mijn huis kon dragen. Ik voelde hoe alex tegen me rug aan belanden. Ik tilde hem op en liep zo rustig en recht mogelijk langs de kanalen van Amsterdam. Hij moest wakker blijven want kon hier niet controleren of hij een hersesnschuddig of wat op had gelopen. 'Vertel is iets over je zelf?' begon ik te vragen. Als hij praatte kon hij niet weg vallen en dan was het veiliger

Alex
Toen Alex eenmaal op Jake's rug zat legde hij zonder het door de hebben zijn hoofd op zijn schouder. Het ritme van het wandelen zorgde ervoor dat de wereld om hem heen begon te draaien. Het maakte hem nog duizeliger en helaas ook misselijk. Jake begon tegen hem te praten though, en hij moest wel terug praten. Hij wist meteen waarom Jake tegen het aan het praten was. het was echt niet omdat hij geïnteresseerd was in hem. “Vertel is iets over je zelf?’ zei de blond. “mmh…” zei Alex. Hij moest er erg over nadenken om simpel dingetjes. “Ik ben bijna 25…” zei hij uiteindelijk. Het was iets stoms om te zeggen, maar het was het eerste wat bij hem opkwam dus hey, Jake moest het er maar mee doen. “Ik kan niet wachten om 25 te worden.” Zijn woorden waren een beetje slurred. Het was weer een tijdje stil terwijl ze liepen, Alex’ hoofd nog steeds op Jake's shoulder. “Mijn hoofd doet pijn… denk je dat dat door de alcohol komt? Of door die klap die ik gekregen heb? Mijn oog voelt nogal verdoofd aan…”

Jake
'25 zin maakt het leven niet mooier hoor' zei ik zacht terwijl ik de laatste straat in liep. Alex vroeg waarom zijn hoofd pjin deed. 'Waarschijnlijk van alles. Kijk er zo wel naar' niet weten dat Alex helemaal niet wist wara ik voor studeerde. En dit best raar over kon komen.. Dronke gast die naar iemands hoofd gaat kijken.. Bij de voordeur aangekomen van en groot apartemnten complex. Stond ik te vloeken tegne de deur. Hij ging al moeilijk open. En nu helemaal met Alex op me rug. Gefrusteerd gaf ik een harde trap tegen de deur daardoor hij opshcoot. We liepen eeen halletje met die leide naar een trappe huis. 'okey' zuchte ik en keek de verslete trappenhuis in. '4 vediepingen..'' kreunde ik waarna ik begon aan de eerste trap. Dit ging nog vlotjes tot op de 3de verdieping. Ik haalde adem en begon te lachen. 'Je bent best licht' hijgde ik' maar zo 4 verdieingen omhoog. Is killend!'

Alex
“Sorry…” zei Alex, die zijn hoofd nu weer omhoog had en keek hoe de trappen aan hem voorbij gingen. “Je kan me wel neerzetten, ik kan deze laatste trappen zelf wel”

Jake
ik lachte even en schuddeme hoofd. 'en jouw de trap op laten lopen dan de dagen door met zun hoofd en je voet.' lied me hoofd zakken waarna ik aan de laatste trap omhoog begon. Boven aangekomen voelde ik me benen trillen. Nog maar een paar meters tot aan me deur. Sloffent liep ik door de vervallen gangen heen nara de achterste deur toe. Alex nog steeds stevig beet houdensop me rug. Ik moest af en toe stoppen om hem wat hoger op me rug te hijsen ander zou hij naar de grond zakken.

Bij me deur aangekomen deed ik de sleuter er in voor zo ver dat ging metme dronke hoofd. Ik stond voor mijn gevoel 10 minuten bij die deurte kloten.. Eindelijk schoot de deur uit het slot en ging met een piepend geluid open. Ik liep naar binnen toe recht door naar de bank toe.Daar lied ik Alex neer zakken. Misschien was het even schrikken met wat voor huis ik had. Alles was namelijk geheel in disign strak netjes ne opgeruimt. Zelfs de planten waren netjes in model gezet. Op me bureau stondne stapels met boeken.

Alex
Alex slaakte en zucht van opluchting toen hij op de bank neergezet werd. De piggy back ride was leuk, maar uiteindelijk voelde hij zich als een blok aan het been voor Jake, en dat was wel het laatste wat hij wilde. De pijn van het plotselinge bewegen was niet echt fijn though, en hij liet zijn hoofd naar achteren hangen, zodat deze op de rug van de bank lag. “Nu zit wel je bank onder het stof though…” zei Alex zachtjes, naar Jake kijkend zonder zijn hoofd te bewegen. “Gaat het trouwens met je? Zo veel trappen met iemand achter op je rug is nou niet echt makkelijk.” Ineens begonnen de randen van zijn beeld wazig te worden. Hij greep zijn hoofd met twee handen beet en kneep zijn ogen dicht, hopend dat het snel weg zou gaan. Dat deed het helaas niet, en hij raakte lichtelijk in paniek. Hij wist niet wat er aan de hand was, maar het was niet leuk. Hij opende zijn ogen weer en staarde naar 1 punt op de vloer, toekijkend hoe zijn beeld steeds verder weg viel. “Jake… het gaat niet goed..” zei hij toen hij opmerkte dat zijn beeld een soort stoorzender met sneeuw was geworden. En god wat deed zijn hoofd zeer, zeker rond de plek waar de klap terecht was gekomen. “Jake….”

Jake
Ik was me schoenen ana het uit doen en een was hand ana het pakken om zijn hoofd te drogen toen ik terug kwam hoorde ik zijn stem. Het klonk echt niet goed. Meteen liep ik op hem af pakte izjn hoofd beed en draaide het heen en weer. 'shit man' bracht ik uit. Ik drukde de washand tegen zijn hoofd aan. 'jij gaat een douche nemen' Ik tilde Alex op zonder pardon. Zijn hoofd legde ik op me schouderteriwjl ik hem naar me douche bracht. Hoe dna ook was de achohol fout gevallen dat kan je zien aan zjn ogen. En dan die klap. Wat hoe dan ook een lichte hersers schudding moest zijn. 'kun je blijven praten. vertel over je hobbies of wat je gisteren op hebt' Als hij nu flauwviel ging het niet goed komen. Maar eerst gingen we hem afkoelen en zijn lichaam tot rust brengen. In de douche aangekomen zette ik hem op een krukje neer. Het washandje legde ik weg. Met een hand bleef ik zijn schouder bet houden zodat hij niet omviel.'Ik ga je zo in de douche zetten. Zorgen dat de teveelheid aan alchohol in je lichaam verzwakt. Daarna kijk ik wel wat er preies met hoofd is. Het lijkt op een lichte hersensschuddig. Als dat zo is dan zal je een onrustige nacht tegemoet gaan want ik laat je dan niet langer dan 3 uur per keer slapen.' vertelde ik en hoopte dat Alex zich op mijn stem rechte

Alex
De handen rond zijn hoofd waren vervelend, maar hij had het niet echt meer door. Zijn zicht was al super ver weg en hij kon alleen de uitlijnen van Jake nog waarnemen. De washand was een fijne verwelkoming though. Het voelde koud en hij kreeg er iets of wat kippenvel van. Jake zei iets, maa het leek ver weg te zijn. Ineens werd zijn hoofd losgelaten en Alex had totaal geen kracht meer om deze rechtop te houden. Zijn hoofd viel neer terwijl hij zijn lichaam voelde beweging. Odd, hij deed zelf helemaal niks. Met zijn hoofd rustend op Jake's schouder, voelde hij hoe zijn lichaam in een waas terecht kwam. Het leek alsof hij onder water was maar het voelde alsof hij vloog. De woorden die Jake zei bereikte hem niet meer, en zijn ogen begonnen dicht te vallen. Ineens werd hij op een kruk neergezet, en hij probeerde zijn ogen te openen. Het lukte halverwege though, de sneeuw die hij zag was veel erger geworden. Hij keek hoe Jake bezig was en probeerde wakker te blijven. Het lukte hem alleen niet, en hij begon weg te vallen.

Jake
Alex zijn hoofd zakte steeds meer weg. 'shit' kreunde ik toen zijn hoofd opnieuw neerviel. 'kom op Alex!' ik pakte de was hand die ik net weg gegooit had. Met een hand hield ik Alex zjin schouder beed. De andere maakte ik het washandje drijf nat. Deze drute ik tegen zijn hoofd aan. Het water druipte langs zijn gezicht naar beneden. op zijn witte met kleuren poeder bedekte blouse. 

ik zakte uit eindelijk op me knieen voor hem zodat zijn lichaam tegen de mijne aan kon rusten. Met de nu vrije handen maakte ik heel zijn gezicht en nek nat. Pas toen Alex weer wat meer kracht had zette ik ehm weer recht neer. 

Ik begon zijn blouse langzaam open te doen. Knoopje voor knoopje verloste ik Alex uit zijn kleding. Ik lied me hand ijn zin blouse gljiden over zjin zachte huid heen. langs zijn sleutelbeen naar zijn schouder toe. Ik lied me hand onder de zachte stop gaan van zijn blouse die nog op zijn schouder hing. Me hand gleed van zijn schouder naar zijn boven arm waardoor Zijn blouse langszaam van zijn armen af viel. Dit deed ik ook bij de andere. Vol in concertratie zodat alex niet omzou vallen. Met de andere hand ondersteunde ik Alex dus. Het leek wel of zjin blouse in slomotion op de grond viel. Zjin lichaam was nog steeds zwak en hij kon elk moment weg vallen dit moest ik verkomen. 'Hmm, Ja ik woon hier dus nu zun 13 maanden.' vertelde ik uiteindelijk maar. Alex hoofd zakte wat naar benede wat me een lichte hartverzakking gaf. meteen pakte ik zijn hoofd beed. Ik draaide zjin hoofd naar de mijne om hem recht in zijn ogen te kijken. De pupillen waren zo van streek dat ze van groot naar klein gingen. Alex gezicht was witter dan mijn tegeltjes. Ik beet op me lip. Als ik die jongen niet verplicht had bier te drinken was hij er nu niet zo aan toe geweest. Ik schudde me hoofd. nu niet schuldig aan voelen.. hij moet  zich beter gaan voelen anders gaat het helemaal fout komen. Ik tilde Alex op zodat hij op ene been stond om zijn broek los te knopen. Me handen begonnen te trillen om meerdere redenen. De eerste was dat ijn hand oog condinatie niet 100% was door de hoeveelheid alchohol. De tweede omdat ik nerveus was om Alex pijn te doen of dat hij straks flauw viel als ik dingne te slen deed. en als laatste... Alex had nog al een super mooi buikje. Zijn spierne zagen er zo aantrekkelijk uit dat me lichaam zich bijna uit zette. HEt duurde even voor de ik knoop los had.Ik ademende even uit om me gedahte lager te zetten. Gewoon uit kleden zonder enige gevoelens... Ik lied Alex zijn broek los. Deze viel langs zijn benen naar benende toe. Ik slikte een keertje en keek naar zijn boxer. Me handen werden klam.

Alex
De washand kwam als een soort engel. Het was koud en nat, en het zorgde ervoor dat zijn lichaam weer wat kracht kreeg. Zijn hoofd werd nog steeds ondersteund door de sterke hand met de washand en daar was hij erg blij mee. Hij wist niet zeker of het hem al lukte om meteen  weer helemaal wakker te worden. Het water droop langs zijn gezicht naar beneden en viel van zijn kin af. Zijn haren bij de haargrens werden drijfnat en plakte tegen zijn voorhoofd aan. Hij wilde niet weten hoe hij er op dit moment uit zag. Het zou waarschijnlijk verschrikkelijk zijn.
Het natte washandje had ervoor gezorgd dat hij zijn ogen weer wat open kon doen. Hij gaf een hint van een glimlach toen hij Jake's bezorgde gezicht zag. ‘Dus hij geeft wel om me… that’s nice.” He deed zijn mond open om iets tegen hem te zeggen, alleen natuurlijk dacht zijn lichaam daar anders over. De wereld draaide weer en toen zijn hoofd werd losgelaten viel hij meteen weer neer. Hij probeerde te vloeken, alleen dat werd hem ook afgenomen.
Hij voelde hoe Jake zijn kleding uittrok. Zijn blouse viel van zijn schouders af alsof het van zijde was gemaakt. Nadat zijn blouse uit was werd hij omhoog getilt en begon Jake aan zijn broek. Alles was nog steeds een daze voor hem. Daarom was het ook dat hij het niet erg vond dat iemand waarvan hij niet wist of hij iets voor hem was zijn broek uit aan het doen was. of dat Jake's handen aan het trille waren.
de ineense beweging van zittend naar staand (ookal was het meer hangend tegen de andere) was niet goed. Helemaal niet goed zelfs. Zijn lichaam was aan het protesteren big time. En toen eenmaal zijn broek uitwas, was Alex in paniek. “Jake…’ zei hij super zacht, terwijl hij probeerde zichzelf van hem af te halen. Hij moest weg, hij moest ruimte, hij moest een emmer hebben… met de meeste kracht die hij had, vond hij de weg naar de wc en viel op zijn knieen. Meteen daarna begon zijn lichaam een soort stuiptrekkingen te krijgen en gooide hij er alles uit wat er in zijn maag zat, wat absoluut niet veel was. Zijn handen hadden de rand van de wc zo stervig vast dat zijn knokkels helemaal wit waren geworden, en na een paar seconden was hij alleen nog aan het dryheaven. Er zat helemaal niks meer in zijn maag dat eruit kon. Hij maakte een klein geluidje van distress.

Jake
Nog voor ik iets kon doen duwde Alex me lichtjes weg en viel hij letterlijk naar de wc toe. Meteen zakte ik naast hem wreef over ijzn rug heen. Van onder naar boven toe.  Toen het iets minder heftig bij hem aan toe ging zette ik de douche kraan aan.. Daarna ging ik weer naast Alex zitten. 'Als jet weer gaat ga je mee onder de douche' zei ik terwijl ik de haren uit zijn gezicht plukte. Met me hand wreef ik over zijn voorhoofd. Door alle zweet en natteheid stonden Alex zijn haren recht overeind. Het was zo schattig dat ik blijna begon te glimlachen. Ik stak me hand naar hem uit in deh oop dat hij het aanpakte en het voor mij een teken was dat ik em omhoog kon tilde. wilde niet hebben dat hij er weer alles ging uit gooien. Dan kwamen we nooit in de douche aan